அது காற்று மழை வாசம் பூசிக்கொண்டு
குறைந்த பச்ச குளிர் விற்ற காலம்.
காலையில் பறித்த மல்லிகை,
மாலை வரை மாறிவிடாமல் இருக்க பூக்காரி
அடிக்கடி அள்ளி தெளிக்கும் தண்ணீராய்
வெறும் சாரலை மட்டும்
சமைத்து கொண்டிருந்தது வானம்.

கல்லூரியில் கணித பாடம் கடினமோ என்னவோ
கல்லுரி வாசல் விட்டு வருகிறதொரு
வாடா  மல்லி வாடிய முகத்தோடு.

கவிதைக்காக காத்திருந்த காகிதம் போல் - உன்
வருகைக்காக காத்திருந்த வான் மகன்
வரி வரியாய்  எழுதுகிறான் மழை துளி மை கொண்டு
மங்கை இவள் முகம் கண்டு.
மழைத்துளிகள் உன்னை பங்கு போட்டு கொண்டன.
சில துளிகள் உன்னை தரிசித்த
தருனத்தொடு தரையில் விழுந்து
தற்கொலை செய்து  கொண்டன.

சில உன் சுவாசம் தீண்டி
சுகம் பெற்றன.

சில கார்குழல் கவ்வி
கடந்து போயின.

சில தாங்க அங்கமெல்லாம் தவழ்ந்து
சுடிதார் துணியில் இடம் பிடித்து இறந்து போயின.

உன் சுடிதார் வரைந்த மொட்டுக்கள் எல்லாம்
பொசுக்கென பூத்துவிட நீ மட்டு மார்பில் தவழ்ந்த
மயில் நிற துப்பட்டாவில் மறைந்து கொண்டாய்.

பூமியில் பூத்த பூவொன்று புத்திமாறி மொட்டாய்
முகம் மூடிய அதிசயம் அங்கு அரங்கேறியது.

வேகமாய் ஓடிவந்து பூமி பெண் விசாலமாய்
விரித்து பிடித்திருந்த ஒரு மர குடைக்குள்
மருகி குறுகி நின்று கொண்டாய்.

ஓடி ஒழிந்தது நிலவோ என்று வானில் மின்னல் வெட்டி
தொலைந்து போன நிலவை மின்னல் டார்ச் அடித்து
தேடி தேடி வானம்  கிழித்து  போனது மின்னல்.
மீண்டும் மலர்ந்தது உன் மலர் முகம்.

பனி நனைத்த ரோஜாவில்  பனியை மட்டும்
கடத்தி போகும் காற்றாய் ஒரு
கருப்பு நிற கைகுட்டையால் மழை துளிகளை
மறைத்துவிட்டாய்.

காதலை காட்டிகொடுக்கவே படைக்க பட்ட
தோழமை தொண்டர்களில் உன்
தோழியும் ஒருத்தி போல
உன்னை மட்டும் வாசித்துகொண்டிருந்த
என்னை படித்து உன் காதில் ஏதோ ஒப்பித்து
ஒழிந்து கொண்டால்.

காற்றில் ஆடிய நாணல் நிதானமாய்
நிலைகொள்வதுபோல் நீயும்  விழி  நிறுத்தி
மொழி மாற்றி ஒரு பார்வை பகிர்ந்தாய்.
ஒரு நீல மின்னல் நீண்டுவந்து இதயம் இடித்து போனது.

இதயத்தில் படபடத்த பட்டாம்பூச்சி
இப்போது இமைகளையும் பற்றி கொண்டது.

வழி குழிஎல்லாம் மழை துளி நிரப்ப மனமோ
உன் மனகுழி தேடி நிரம்பி வழிந்தது.

தொண்டர்களுக்கு நடுவே சில
குண்டர்களும் இருப்பார்கள் தானே - உன்
இன்னொரு தோழி ஒருத்தி குடையோடு வந்து
குடைக்குள் வரச்சொல்லி வாதாடினாள்.

நீ குதித்து ஓடி குடைக்குள் நுழைகையில்
குடைக்கம்பி ஒன்று உன்னை செல்லமாய்
குட்டி வைத்து வராதே என்றது.

நீ குடையை  கோபித்து கொண்டு முகம் சுழிக்கயில்
குழர்கற்று ஒன்று சுழன்று அடித்து  உன்
கார்குழல் இரண்டை கடன் வாங்கி போனது.

கொஞ்ச நேரத்தில் உன்னை குட்டிவிட்ட
குற்றத்திற்காய் எட்டு கண்களிலும்
சொட்டு சொட்டாய் ஈரம் வைத்து கொண்டது  குடை.

பணி முடிந்ததும் பத்திரமாய் கூடு சேரும்
குருவிபோல் குடைக்குள் கூடி குடி போனாய்.

கடத்த பட்டது என் இதயம்

வெடிகுண்டு சம்பவத்தில் சிக்கி சிதறிய தீவிரவாதியின் குழந்தை பற்றி
தமிழக முதலமைச்சர் கருணாநிதியின் உருக்கமான கவிதை :
விண் முட்டும் மாளிகைகளை
வியந்து நோக்கியவாறு -
வீதியில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த
குழந்தையைத் தூக்கி இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டு
நடக்கிறாள் அந்த நங்கை.

குழந்தை அவள் இடுப்பில் இருந்தவாறு
வீதியோரத்துக் கடைகளில் அழகுற அடுக்கப்பட்டுள்ள
விளையாட்டுப் பொம்மைகள் மீது விழியோட்டி -
விரலையும் நீட்டி -
"அதோ! அதோ! அதை வாங்கிக் கொடு!''
என்று பிடிவாதம் செய்கிறது.

"அப்பா நாளைக்கு வந்து விடுவார்,
வந்தவுடனே வாங்கித் தருவார்;
இப்போ வாயை மூடிக்கிட்டு இரு''
என்று அந்த இளந்தாய்
கண்டிப்பான குரலில் - கனிவும் கலந்து;
"கண்ணு இல்லே! இப்ப அடம் பிடிக்காம சும்மா இரு!''
குழந்தை சமாதானம் அடைவதற்குப் பதில்
கோபம் கொள்கிறது!

குழந்தையின் கோபம்
அழுகையில்தானே கொண்டு போய் விடும்!
அழுகிறது - அம்மா அரவணைப்பு பலிக்கவில்லை!
அதட்டலும் எடுபடவில்லை.
வீறிட்டு அலறுகிறது - அந்த
வீதியே அதிரும் அளவுக்கு அலறுகிறது.
அம்மாவுக்கு கோபம் தாங்கவில்லை.

குழந்தையை வீதியிலே இறக்கி விட்டு;
"இங்கேயே நின்னு அழு;
நாளைக்கு உங்க அப்பன் வரும் வரையில்
அழுதுகிட்டே இரு!
அவர் வந்து பொம்மை வாங்கிக் கொடுப்பார்''
ஆத்திரம் பொங்கிட அம்மா நடக்கத் தொடங்கினாள்!
"ஆபத்து! ஆபத்து!
அந்தப் பக்கம் போகாதீர்கள்! போகாதீர்கள்!
தீவிரவாதிகள் வைத்த வெடிகுண்டு
அங்கேதான் இருக்கிறது!''
ஒலிபெருக்கியில் அந்த எச்சரிக்கை முழங்கிடவே;

அந்த இளந்தாய், ஒலி வந்த திசையில் திரும்பிப் பார்த்தாள்.
தீயை மிதித்தது போல் ஓர் அதிர்ச்சி; -
வெளியூருக்குப் போவதாக விடைபெற்றுச் சென்ற கணவன் ;
"திரும்பும் போது தீவிரவாதியாகத் திரும்புவேன்'' என்று
முரட்டுக் கர்ச்சனை செய்தது இப்போது அவள்
மூளையைக் கலக்கிற்று.

நினைவுத் தடத்திலிருந்து அவள் மாறுவதற்குள் -
பயங்கர சப்தம்!
இடி முழக்கம்!
மின்னல் போன்ற தாக்குதல்!
அந்த வீதியே மனித உடல்களால் -
அதுவும் சிதைந்த உடல்களால் நிரம்பியது -
வீதியோரத்துக் கடைகள் எரிந்து கொண்டிருந்தன -
இளந் தாய்
இறுதி மூச்சு விட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

விளையாடுவதற்கு பொம்மை கேட்டு அழுத குழந்தை
வெடித்துச் சிதறி;
அந்தத் தாயின் மீது
ரோஜா இதழ்களைப் போல
உதிர்ந்து கிடந்த காட்சியை;
அங்கு ஓடிவந்த ஒருவன் உற்றுப் பார்த்தான் -
"ஓ''வெனக் கதறினான் -
ஆம்; அவன்தான் வெளியூர் சென்றிருந்த அவள் கணவன்!
அந்தக் குழந்தையின் தந்தை -
தீவிரவாதிகளுடன் திட்டம் தீட்டி விட்டு; அந்தத்
திட்டத்தை இப்போது நிறைவேற்றி விட்டான் -
குழந்தையின் சிதறிய உடலும் -
அவன் மணந்த அந்தக் கோகிலத்தின் முகமும் -
"இப்போது திருப்தி தானே!''
என்று அவனைப் பார்த்துக் கேட்பது போல இருந்தது

 


கவிப்பொழுதி அந்திமக்காலம்...

 

ஒரு பறவையின் கடைசி சிறகு

இலை உதிர்த்த மரம்

சப்தமின்றி மறைந்து போன செப்புக்காசு

மணி அற்றுப்போன கால் கொலுசு

எதுவாகவும் இருக்கக்கூடும்

 

விடியல் என்பது

குஞ்சுப் பறவையின் பிசுபிசுத்த இறகாயும்

தளிர் இலை தாங்கிய புது மரமாயும்

படபடக்கும் புது பணத்தாளாயும்

சிணுங்கும் மணிகளோடு சிலிர்க்க வைக்கும் நாதமாயும்

பிரபஞ்சத்தையே ஆட்கொள்ள விழையும்

சப்தமற்ற சில்லரைகளாகவும் பரிணமிக்கலாம்

 

இருக்கைகள் காலியாவதில்லை

அவை மதிப்பு கூட்டுபவை

என்றும் கூடுபவை

வசீகரமும் வனப்புமாய் ஆகர்ச்சிப்பவை

 

அண்ணாந்து பார்க்கையில்

புள்ளியின் துளியாய் வியப்பாளிகள்

அந்திமத்தின் அருகாமையில்

தங்கள் இலைகளை உதிர்த்தபடி !
 
- சு.மு.அகமது
 

 
இன்றைய யுவதிகள்...
நவீன உலகின்...எந்திரன்கள்...
அடுக்களை முதல்...
அறிவியல் வரை...
அனைத்தும் அறிந்தவர்கள்...
ஆணுக்கு நிகராய்...
அங்கம் வகிப்பவர்கள்...
சிறகுகள் முளைத்ததும்...
சிந்திக்க தொடங்கியவர்கள்...
சாதித்து காட்டினார்கள்...
சரித்திரம் படைத்தார்கள்...
பாரதி சொன்ன பாங்கு...
பண்புடன் வாழ்பவர்கள்...
அன்னையாய்
துணைவியாய்...
தோழியாய்...
அவதாரம் எடுக்கின்றார்... அழகிய தேவதைகளாய்...
அரிதாரம் பூசுகின்றார்
உங்களில் ஒருத்தியாய்...உங்களுடன் வாழ்கின்றார்.....
உணருங்கள்..
யுவனுக்கும், யுவதிக்கும்...
இனம் வேறு .. ஆனால்...
மனம் ஒன்று...!
 

 வளமான சூழ்நிலையில் வளர்வேன் - ஆனால்
வறியவரின் கைகளிலே தவழ்வேன்
மலிவான விலையின் நான் கடைகளிலே
கிடைப்பேன் - ஏழை
மக்களது ஆப்பிள் மரம் என்ற பெயர்
எடுப்பேன்!
மரங்களில் நான் ஏழை - எனக்கு
வைத்த பெயர் வாழை!

கருத்தாக்கிப் பிள்ளையினைப் பெற்றெடுத்துக்
கண்மூடும் புத்திரிநான் எனக்குக் கீழே
குருத்துவிடும் கன்றுக்கு வழியை விட்டுக்
குறிப்பறிந்து ஒதுங்குவதால்

தலைமுறையின் தத்துவத்தை புவிக்குக் காட்டும்
தடயம் நான்

வானத்தை தொடுவதற்குக் கனவு காணும்
வழக்கமில்லை என்னிடத்தில் மயக்கமில்லை
மானிடரின் புழுதிக்கால் பதியும் இந்த
மண்ணுடன் என் உறவதிகம்! ஆதலாலே

மரங்களில் நான் குட்டை மரம்
மனிதர்களின் கைகளுக்கு இலகுவாக எட்டும் மரம் மானிடர் செய்யும் சிவப்பு விளம்பரம்
மதிலின் முதுகில் மாட்டியிருக்கும் - நானோ
தானாய் எழுந்து தட்டி கட்டிய
தரையின் பச்சை விளம்பரப் பலகை!

அழைப்பிதழ்கள் திருமணத்தின்
அறிமுகங்கள் நாங்கள்
அடையாள மரங்கள்

கல்யாண வீடுகளில் காவலுக்கு நிற்கும்
துவார பாலகர்கள்!

குட்டை மரமெனும் குறையை என்
பெரிய இலைகளால் பெயர்த்து தகர்த்தவன் நான்!
என் இலைகள்.....
மயிலிடம் கடன் வாங்காத
பச்சை நரம்புகளால் ஆன
தோகைகள்!

கலைகளில் இன்றியமையாத
சமையற் கலை - என்
இலை வாகனத்தில்
ஏறி வரும்போது

விரல் வரவேற்பு
விரைவாகக் கிடைக்கும்!

என் இலைகள் உபசரிப்பின் இலக்கியங்கள்
விருத்தினரின் அந்தஸ்தை
எடை போடும் இயந்திரங்கள்!

சோற்று புமியின்
சொர்க்க வாசல்கள்
ஏழை வயிறுகளின்
இலட்சியக் கனாக்கள்!

இந்த மனிதர்கள்
உண்பதற்கு முன்னர்
உணவு இலை என்பார்கள்
உண்டு முடித்த பின்னர்
எச்சில் இலை என்று எறிந்து விடுவார்கள்

கூடத்தில் மரியாரைப் புச்சு
குப்பைத் தொட்டில்களில் எங்கள்
ஆயாச மூச்சு  தொட்டி இலையையும்
துடைத்துச் சாப்பிட
இந்த தேசத்தின்
தெரு ராஐhக்கள்
ஒருவரோடொருவர்
கட்டிப் புரள்கிறபோது

எதிர் கால இருட்டை எண்ணிப் பதைக்கிற என்
இதய வேதனைகளுக்கு
உவமைகள் ஏது?   - மு மேத்தா("வாழை மரத்தின் சபதம்")

அமைதி முகம்
அருளும் கரம்
நவீன வியாபாரத்தில்
இது தனி ரகம் !

இந்த அவதார உலா...
கடவுளின் கடாட்சத்தாலா?
இல்லை
கயவர்களின் கைங்கரியத்தாலா?

இவர்கள்...
அவதரிக்கும் போதெல்லாம்,
அதர்மம் தலைதூக்கும்!

ஆசிர்வதிக்கும் போதெல்லாம்,
அஞ்ஞானம் அருளப்படும்!

தலையாட்டினால் பக்தன்...
கேள்வி கேட்டால் பித்தன்...
நல்லதென்றால் அவன் செயல்...
அல்லதென்றால் இவன் விதி...
இவர்கள் பிழைப்பிற்கு,
இதுவே நல்ல வழி ?!


இவர்கள்...
பற்றற்றவர்கள்...
அதனால்தானோ
வரவை மட்டுமே பார்க்கிறார்கள்!

இவர்களது ஆசிரமங்கள்
கருப்புப் பணத்தின்
காக்கைக் கூடுகள் !

ஏழு சக்கரங்களைப் பற்றி சிலாகித்தாலும்..
இவர்களது இறுதிக்காலம் என்னவோ
சக்கர நாற்காலியில்தான்...

தீராத நோயெல்லாம் 'சத்ய'மாய்
தீர்ப்பார்கள்...
இவர்களுக்கொன்றென்றால்
அவசரப் சிகிச்சைப் பிரிவில்
சேர்ப்பார்கள் !


இவர்களது ஆனந்த அலைகள்
மன்மத வளையங்களை
எழுப்பத் தவறுவதே இல்லை !

'நித்ய' கண்டத்திலிருந்து
தப்பித்தோர்க்கே வெளிச்சம் !

மனிதக் கண்களில்
மிளாகாய்ப் பொடித் தூவும் இவர்களால்...
கேமராக் கண்களிலிருந்து
தப்ப முடிவதில்லை !

இவர்களா நமக்கு
வாழும் கலையை
போதிப்பது ?

பக்தர்களே!
உங்களுக்கு பட்டை நாமம்
'பாபா'க்களுக்கோ கொள்ளை லாபம்!

கால் கழுவக்கூட
காசு வாங்கும் இவர்களைக்
கை கழுவுங்கள் !

உதிர்ந்த மயிரைக் கூட
இவர்களால் ஒட்டவைக்க முடியாது
உணருங்கள் !

விழித்திருங்கள்...
இதுவே சிறந்த தியானம்!
விவேகானந்தரின் விவேக மொழி !

இனியாரும்,கண்களை மூடச்சொன்னால்...
காதுகளை மூடுங்கள்!
முடிந்தால்...
ஆசிரமங்களையும்

உதடுகளுக்கு மத்தியில்
உட்கார்ந்திருந்தாலும் எப்போதும்
உதட்டளவு உறவல்ல
உயிர்வரை செல்லும்
உன்னத நட்பு இது.

உயிர்வரை என்ன
உயிரே செல்லும் என்கின்றனர்
உறவினர் சிலர்.

உண்மைதான் -- ஒருநாள்
உதடுகளால் முடியாது
உள்வாங்கவோ
உமிழ்ந்து துப்பவோ.

எனினும்
எனக்குப் பிடித்தமானதோ
பற்றி எரியும் வாழ்க்கைதான்.
நனைந்து போனதோ
அணைந்து போனதோ அல்ல.

மேலும் என் எண்ணங்களின்
பூஜ்யங்களுக்கும் பாம்புகளுக்குமான
புகையான தமிழாக்கம்
மற்றும் இளஞ்சூடான இறப்பு.

ஏனெனில்
சாம்பல்கள்
தீயின் குழந்தைகள்

மனிதனை மனிதன் தின்கிறான்!
புன்னகை ஒன்றுக்குள்!
பூகம்பம் வளர்த்து !
சுவாசம் கொள்கிறான்!
யாரடா மனிதன் இங்கே !
எனக் கேட்டால்!
அவன் தான்தான் என்கிறான்!
புனிதன் எவன் என்று!
எப்படி காண்பேன் இறைவா !
படைத்திட ஒருவன்!
காத்திட ஒருவன்!
அழித்திட ஒருவன்!
மூன்று தெய்வங்களே !
உங்களின் தொழிலை!
புணர்ச்சியில் படைப்பும்!
உளைப்பில் காத்தலும்!
அகம்பாவத்தில் அழித்தலும்!
இவனே செய்கிறான் !
இறைவா உன்னிடத்தில் இவன்!
எப்போது கூலிக்கு சேர்ந்தான்!
உளைப்புக்கு கூலி யார் கொடுப்பது!
கொடியவன் இறைவனா மனிதனா!
புனிதன் எவன் என்று!
எங்கே தேடுவேன்

கிழிக்கப்படாத 
நாட்காட்டியும்,
நின்றுபோன
காலங்காட்டியும்,

வீட்டின் வெறுமையை....

நீ
மறந்துபோன
நம்
நினைவுகளை
மறுபடியும்
நினைவூட்டும்!

என்னைப்
போலவே
ஏமாற்றத்தோடு!

உன்னை
அடையாளங்காட்டி!

- ஆள்காட்டி

 
'கொல்' 'கொள்ளையடி'
சரித்திரம் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''தழுவு'' ''முத்தமிடு''
கட்டில்கள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''ஆராரோ'' ''சனியனே''
தொட்டில்கள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''உனக்கெப்போது கல்யாணம்?''
விலைமகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''உருப்போடு'' - உருப்படமாட்டாய்''
வகுப்பறைகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''இன்னொரு ஜென்மம்
என்றொன்றிருந்தால்''
பூங்காக்கள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''கடைசியாய் எல்லாரும்
முகம்பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்''
மயானங்கள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''சவால் விடுகிறேன் - சபதம் செய்கிறேன்'
மேடைகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

'பாலாறு - தேனாறு'
பொதுஜனம் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''மறக்காமல் கடிதம் போடு''
ரயிலடிகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''அய்யா குளிக்கிறார்''
தொலைபேசி அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

'அப்பா கோபமாயிருக்கிறார்'
குழந்தைகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

'தயவுசெய்து' - 'மன்னியுங்கள்'
ஐரோப்பா அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

''நேற்றே வந்திருக்கக் கூடாதா''
கடன் கேட்போன் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்

'இனிமேல் ஆண்டவன் விட்ட வழி'
மருத்துவமனைகள் அதிகம் கேட்ட வார்த்தைகள்
 
 

போதுமடா சாமி!
போதும்! போதும்!

ஒரே கல்லில் துவைத்துத் துவைத்துச்
சாயம் போயின வார்த்தையின் நிறங்கள்

 
இனி ஒவ்வொரு சொல்லையும்
ஒட்டடை தட்டுவோம்
 
இனிமேல் வார்த்தைகளை
இடம் மாற்றிப் போடுவோம்

அத்தனை சொல்லிலும்
ஆக்சிஜன் ஏற்றுவோம்

வார்த்தை மாறினால்
வாழ்க்கை மாறும்
 
 

முதலில்
வாழ்க்கையிலிருந்து
வார்த்தையை மீட்போம்
பின்னர்
அர்த்தத்திலிருந்து
வார்த்தையை மீட்போம்

வாழ்வின் நீள அகலம் கருதி
வார்த்தைகளிலும் நாம்
மழித்தல் நீட்டல் செய்வோம்

மரித்தான் என்ற சொல்லை யெறிந்து
வாழ்வை வென்றான் என்று புகல்வோம்

தோல்வி என்னும் சொல்லைத் தொலைத்து
விலகி நிற்கும் வெற்றியென்றுரைப்போம்

எதிரி என்ற வார்த்தை எதற்கு?
தூரத்து நண்பன் சொல்லித் திளைப்போம்

சதிபதி இருவர் சண்டைகள் இட்டால்
முரட்டு அன்பென்று மொழிந்து பார்ப்போம்

இலைகள் கழிந்த கிளைகள் கண்டால்
அடுத்த வசந்த ஆரம்பம் என்போம்

நொந்த தேகம் நோயில் விழுந்தால்
உடம்பே கொள்ளும் ஓய்வென்றுரைப்போம்

வெள்ளைச் சட்டையில் மைத்துளிபட்டால்
மையைச் சுற்றிலும் வெண்மையென்போம்

நிலவைத் தொலைத்த வானம் என்பதை
விண்மீன் முளைத்த விண்வெளி என்போம்

எதிர்மறை வார்த்தைகள்
உதிர்ந்து போகட்டும்

உடன்பாட்டு மொழிகள்
உயிர் கொண்டெழட்டும்

பழைய வார்த்தைகள் பறித்துப் பறித்துப்
புதிய நிலத்தில் பதியன்போடுவோம்

புளித்த வார்த்தைகள் மாறும்போது
சலித்த வாழ்க்கையும்
சட்டென்று மாறும்