கொடுக்கிறேன் என்று நினைப்பவனே!
கொடுப்பதற்கு நீ யார்?
நீ கொடுப்பதாக நினைப்பதெல்லாம்
உனக்குக் கொடுக்கப்பட்டதல்லவா?
உனக்கு கொடுக்கப்பட்டதெல்லாம்
உனக்காக மட்டும்
கொடுக்கப்பட்டதல்ல
உண்மையில் நீ கொடுக்கவில்லை
உன் வழியாகக்
கொடுக்கப்படுகிறது
நீ ஒரு கருவியே
இசையைப்
புல்லாங்குழல்
கொடுப்பதில்லை
இசை வெளிப்படுவதற்கு
அது ஒரு கருவியே
இயற்கையைப் பார்
அது கொடுக்கிறோம் என்று நினைத்துக்
கொடுப்பதில்லை
தேவையுள்ளவன்
அதிலிருந்து
வேண்டியதை
எடுத்துக்கொள்கிறான்
நீயும் இயற்கையின்
ஓர் அங்கம் என்பதை
மறந்துவிடாதே
கொடுப்பதற்குரியது
பணம் மட்டும் என்று
நினைக்காதே
உன் வார்த்தையும்
ஒருவனுக்குத்
தாகம் தணிக்கலாம்
உன் புன்னகையும்
ஒருவன் உள்ளத்தில்
விளக்கேற்றலாம்
ஒரு பூவைப் போல்
சப்தமில்லாமல் கொடு
ஒரு விளக்கைப் போல
பேதமில்லாமல் கொடு
உன்னிடம் உள்ளது
நதியில் உள்ள நீர்போல்
இருக்கட்டும்
தாகமுடையவன் குடிக்கத்
தண்ணீரிடம்
சம்மதம் கேட்பதில்லை
கொடு
நீ சுத்தமாவாய்
கொடு
நீ சுகப்படுவாய்
கொடு
அது உன் இருத்தலை
நியாப்படுத்தும்
- கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான்
 
 
 
 

கூடம் குளம்
பள்ளியில்
அனு(ணு)ஷ நட்சத்திரத்தில்
பிறந்த குழந்தைகளுக்கு
அட்மிஷன் கிடையாதாம்.

கூடங்குளத்தில்
கொண்டாட
கூடாத விழா
அனு(ணு)மன் ஜெயந்தியாம்

கூடங்குளத்தில்
பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கு
அனு(ணு) என்ற
பெயர்சூட்ட தடையாம் .

கூடம் குளத்தில்
அனு(ணு)பவம்  
இல்லாதவர்களுக்கே
இனி வேலையாம்.

கூடம் குளத்தில்
வெளியூர் காரர்கள்
உள்ளே நுழைய
அனு(ணு)மதி இல்லையாம்

கூடம் குளத்தில்
அரிசி "உலை"
கொதித்தால் இனி
அபராதம்
விதிக்கப்படுமாம்

அவர்கள் உங்களை
மிரட்டலாம்
ஏமாளிகள் எப்போதும்
எதிர்த்துப் பேச மாட்டார்கள்
அவர்கள் உங்களைத்
திட்டலாம்
திரும்பத் திட்டுவதற்கு
வார்த்தைகளின்றி தவிப்பீர்கள்
அவர்கள் நிரூபிக்க
முயலலாம்
உங்கள் தரப்பின் மீது
உங்களுக்கே சந்தேகம் தோன்றலாம்
அவர்கள் உங்கள் குடும்பத்தை
ஏசலாம்
முள்கிரீடம் தரித்த ஏசுவைப் போல்
தனக்குள்ளேயே முணுமுணுத்துக்
கொள்வீர்கள்
அவர்கள் மேற்கோள் காட்டலாம்
சட்டத்தில் இருக்கும் ஓட்டைகளை
நீங்கள் அறிய மாட்டீர்கள்
அவர்களுக்கு செல்வாக்கு
இருக்கலாம்
இழந்ததைவிடவும் பத்திரமாக இருப்பதே
மேல் என்று நினைப்பீர்கள்
அவர்கள் பிளாக்மெயில்
செய்யலாம்
இதற்கு மேலும் மோதுவதற்கு
அச்சப்பட்டு வீடு வந்து
சேர்வீர்கள்

வாழ்க்கையெலிப் பந்தயத்தில் ஓடும் மனிதா! -- உன்றன்
. . . வீட்டினுள்ளே பார்வைதனை வீசு மெதுவாய் !
சூழ்ந்திருக்கும் உன்குடும்பம் அன்புக் குருகி -- உன்னைச்
. . . சுற்றிவந்து ஏங்குவதைப் பாரு துரையே! (1)

எரிச்சலுடன் எழுந்திருந்து காபி குடித்து -- மனையை
. . . ஏறெடுத்தும் பார்த்திடாது போகும் மனிதா!
கரிசனத்தைக் காபியுடன்
சேர்த்துக் கொடுக்கும் -- வண்ணக்
. . . கைவளைகள் கொஞ்சுவதைப் பாரு கணவா ! (2)

காலையிதழ் வாரவிதழ் தேடிப் பிடித்தே -- அதில்
. . . கண்புதைத்துக் காலமதைப் போக்கும் மனிதா!
காலருகே சுற்றிவரும் சின்னக் குழந்தை -- அந்தக்
. . . கண்சிரிப்பில் கொஞ்சநேரம் மூழ்கி எழய்யா! (3)

சந்தையிலே பங்குகளின் புள்ளி விவரம் -- போன்ற
. . . சங்கதிகள் நாளுமுருப் போடும் மனிதா!
சந்ததமுன் துக்கசுகம் பங்கு பெறுவாள் -- அவள்
. . . சந்தையில்காய் வாங்கப்பை தூக்கு தலைவா! (4)

நள்ளிரவில் கண்விழித்துக் கணினி வழியாய்த் -- தொலை
. . . நாட்டிலுள்ள நண்பனுடன் பேசும் மனிதா!
பள்ளிதந்த வேலையதில் மூச்சுத் திணறும் -- உன்றன்
. . . பையனுக்கும் கொஞ்சம்வழி காட்டி விடய்யா! (5)

சாலையோரம் தள்ளிநின்று வாழ்வைச் சுவைப்பாய் ! -- உன்றன்
. . . சம்பளமே சாரமென்று நம்பி விடாதே !
காலைமுதல் மாலைவரை ஓடும் மனிதா! -- இங்கே
. . . காலத்தேர் கருணையின்றிச் சுற்றும் விரைவாய்! (6)
 
- பசுபதி (நன்றி : திண்ணை)
 

தோளில் நீ சாய்கையில்
சில்லென்று ஒரு தென்றலும்
என்னை சுற்றி சுழன்றது,
என் கை பிடித்து நடக்கையில்
பரந்த வானமும் எந்தன்
காலடியில் சிறைப்பட்டது,
ஒவ்வொரு புன்னகை பூவிலும்
ஆயிரம் மலர்கள்
என்னுள் பூத்தது,
ஆயிரம் வேள்விகள் புரிந்தாலும்
கிடைக்கா வரமா நீ?
உன் நினைவுகள்
என்னுள் கலந்திட,
உன் வெறுமை அனலாய் எரித்திட
காதலுடன் என்றும்
நான்

துள்ளித் திரி வயசுக்கு வா
அம்மாவுக்கு பயப்படு
அடிக்கின்ற காற்றுக்கு
தாவணியைச் சரி செய்
கனவு வளர்
விடலைத் தோழனின் 
பிடி வாதத்துக்குப் பயந்து
ஒரே ஒரு கடிதம் எழுது
நீ ஆணாக இருந்தாலும்
அரை மணி நேரம் 
இளம் பெண்ணாக இருந்து பார்
ஒரு பருவப் பெண்ணின் பெண்மை உனக்குப் புரியும்.
விழித்திரு வீரிட்டு அழு
தாலாட்டுக்கு ஏங்கு
உற்றாரும் பெற்றாரும் 
இல்லை என்று உணர்
ஈ மொய்க்கக் கிட
கிடத்தப் பட்டிருப்பது 
அரசுத் தொட்டில் என்று
அறியாமல் 
அந்த வானம் பார்த்துச் சிரி
நீ ஆணாக இருந்தாலும்
அரை மணி நேரம்
பெண் குழந்தையாக இருந்து பார்.
 

இடி இடிக்கிறது
பாலத்தின் மேல், இடையிடையில்
ரயிலோட்டத்தால்

அதனடியில்
இரும்பை நீட்டி வளைத்து
தீப்பொறி பரக்க ஓலமிடும்
வெல்டிங் கடைகள்,
படை வரிசை போல்.

அதை யொட்டிய வளைவில்
அரைத்து மாளாமல்
அலறுகிற மாவு யந்திரங்கள்
இவை நடுவில்,
உடம்புக் கடையில் தொங்கும்
ஊதிகள் பலூன்கள்
பூனை நாய், பொம்மைகள்
கூச்சலிட, புழுதியில்
பிழைப்புக்கு நகரும்
மனிதக் கால்கள் ஆயிரம்.
ஈதத்தனைக்கும் அடியில்
இரண்டு முழக்கந்தலுக்குள்
சுருண்டு முனகுகிறானே
நிஜமாக ஒரு மனிதன்,
அவல் ஈன ஒலிகள்
அபோதும் விழக்கூடும்,
ஏதாவது காதுகளில் ?
ஏற்கெனவே
எறும்பு மொய்க்கத்
தொடங்கிவிட்டது,
அவன் வாய் முனையில்

 
இது தேவிகள் நடத்தும்
புரட்சி
எனக்கு சம்பந்தமில்லை

அடைபட்டு கிடந்தவள்
விடுதலை
பெற்றுவிட்டாள்

மர்மமான முறையில்
ஒர் புரட்சி!

வீணையை ஏந்தியவல்
இன்று ஆயுதம் ஏந்துகிறள்!
தாமரையி அமர்ந்தவள்
இன்று விண்வெளியில்
பறக்கிறாள்!
 பொற்காசுகளை கொடுத்தவள்
இன்று ரூபாய் நோட்டுகலில்
புரளுகிறாள்!

என்ன ஒரு வறுத்தம்
இத் தேவிகள்
இன்னும் ஊமைகளாகவே
நடமாடுகின்றனர்.
 

சூரிய விளக்காம் சந்திரனே!-உனைச்
சீர்தூக்க மறந்தார் எம்சனமே!
பாரினில் உனெழில் பாடிடுவார்-பாடம்     
பார்த்து பயிலா தோடிடுவார்!

கதிரவன் ஒளியை நீதேக்கி-தக்க    
காலத்தில் புவியின் இருள்நீக்கி
மதியே! நின்மதி காட்டிடுவாய்-மர
மண்டைகள் உறைக்கக் கொட்டிடுவாய்!

தேயுரும் மதியே! நின்மதியை-சற்று
தொலைத்தே தேடினோம்  நிம்மதியை!
மேயுரும் செம்மறி ஆடுகளாய்-இந்த
மேதினியிர் வாழ்ந்தோம் கூடுகளாய்!

அணுஉலை ஆயிரம் கட்டிவைத்தோம் - இந்த
அவணியில் ஆபத்தை நட்டிவைத்தோம்!
அணுஉலை அயலவர் வாணிகமே- இதை
அறிந்து மதிவழி பேணுகவே

கொட்டிக்கிடக்கின்றன
வார்த்தைகள்
எனினும்
உனக்கான கவிதைகள்
மட்டும் இன்னும்
ஏனோ கைவரவில்லை....

நாம் தொட்டு
சாயம் இழந்த
வண்ணத்துப்பூச்சிகளுக்கெல்லாம்
கொண்டாட்டம்
உன்னால் சிவந்த
என் கன்னங்களைக் கண்டு....

'ஹைய்யோ ஏன்டா
இப்படி சத்தம் போடுற??'
'சரிடி இனிமே
சத்தம்போட்டுக் கூப்பிடல..
முத்தம் போட்டு கூப்பிடறேன்
போதுமா??'
சத்தமில்லாமல்
விலகிப்போனது
என் கோபமும், நாணமும்...

நீ கைத்தடம் பதித்த
என் வீட்டின் கதவு, ஜன்னல்..
நகம் கடித்த என் நடுவிரல்..
உன் வியர்வைத் துடைத்த
என் தாவணி...
உன் முத்தங்களை சேமிக்கும்
என் கன்னம்...
உன்னால் நெகிழ்ந்த
என் முன்கை வளை..
உனக்காக என் கொலுசு இழந்த
அந்த ஒரு மணி...
உன் விரல் களைத்த
என் கேசம்....
நீயென நான் கட்டியுறங்கும்
என் தலையணை...
உன்னால் நான் சுமக்கும்
காதல்...
என நீயின்றி..
எல்லாம் சுகமே,
என்னைத் தவிர.........