என் விழியில் விழுந்தவளே!
உன்னைத் துளியும் மறந்தால்
என் துடிப்பும் நின்று விடும்

உன்னுடன் கழியும்
சில மணித்துளிகள்
வானில் பறக்கிறேன்
சிறகில்லாமலே..

என் இரு விழிகளிலும்
கனவுகளை விதைக்கும்
உன் விழிகளுடன்
யுத்தம் செய்தே
எனது இரவுகள் கழிகின்றன..

நீண்டு கொண்டே போகும்
உன் நினைவுகளில்
கால் பதிக்க முடியாமல்
தடுமாறி போவதால்
என் இதயத்தை தீண்டும்
உனது பார்வை ஒன்றை
திருடி கொண்டு
உன் வருகை ஒன்றுக்காக
வாசல் பார்த்தே காத்திருக்கிறேன்

நானொரு வெற்று காகிதம்தான்
என்றாலும் உன் கரம் பட்டு
காகித ஒடமானேன்!
அலைகளில்லா குளத்தில்
என்னை மிதக்கவிட்டு
வேடிக்கைப் பார்க்கிறாயே!
இது நியாயமா?
ஓடம் ஓடவேண்டும்...
மூழ்கினாலும் கப்பல் அழகென்று
இந்த மானுடம் வர்ணிக்கிறதே!
அலைகள்தான் எங்களின் வாழ்கையை
நிலைப்படுத்தும் ஆயுதம்!
நங்கூரங்கள் கூட பலநேரம்
நம்பிக்கை இழக்கிறது!
நில அதிர்வுகளில் அலைகள்
அரக்க குணம் கொண்டழிக்கிறது!
எங்களுக்கு உறுதுணையாய்
உடன்வந்தாலும் .....
உனது உள்ளமதை நாமறிவோம்!
இலக்குகளின்றி பயணித்தலை
பாய்மரக்கப்பல்கள் அறிந்திருந்தாலும்
மாலுமியின் திறனறிந்து
பயணித்தலே எங்கள் நோக்கம்!
அடி பெண்ணே! உண்மையை சொல்லிவிடு...
சும்மா எங்களுடன் உறவாடாதே...!
உனது எண்ணத் திசைகளை நன்கறிவோம்...!
இனி காத்திருப்பு பயனில்லை...
இனிய பயணிப்பு நம்மோடு பூத்திருக்கு....
பயணிப்போம் இலக்கை நோக்கி

நிலமும்
நீயும்
ஒன்றேயடி.
என் ஜீவனை சுமப்பதால்!

நீரும்
நீயும்
ஒன்றேயடி.
ஆழம் தெரியவில்லை!

காற்றும்
நீயும்
ஒன்றேயடி.
உரசும் போது சிலிர்த்து விடுகிறேன்!

வானும்
நீயும்
ஒன்றேயடி.
முதலும் முடிவும் தெரிவதில்லை !

நெருப்பும்
நீயும்
ஒன்றேயடி.
கண்களால் தொடமுடிந்தும் …..
கைகளால் முடியவில்லை

ஒவ்வொரு தேசிய கீதத்தின்
கடைசி வரியிலும்
நிகழுமே அது!

ஒவ்வொரு முகூர்த்த நேரத்தின்
கடைசி நிமிடத்திலும்
நிகழுமே அது!

ஒவ்வொரு வருடப் பிறப்பின்
முதல் வாழ்த்திலும்
நிகழுமே அது!

தோட்டத்துப் பூச்செடியில் மலர்ந்த
முதல் பூவிலும்
நிகழுமே அது!

பெற்ற குழந்தை உச்சரித்த
முதல் வார்த்தையிலும்
நிகழுமே அது!

என...

அத்தனை உணர்வுகளையும் கூட்டி
உன் ஒரு முத்தில் காண்கிறேன்
அனுதினமும்!

இனி,

நமக்கெதற்கு நண்பர்கள் தினம்!
அது நம் கடலில்
விழுந்த ஒரு துளி

மாலை மழைக்கு
நனைந்துவிட வேண்டாம்
என நீ ஓடினாய்
மழையும் விடாமல் துரத்தி
அணைத்தது உன்னை

முதல் துளி உன் மீதும்
மறு துளி மண் மீதும் விழுந்தது
உன் மீது விழுந்த
மழைத்துளி சிலிர்த்தது
மண் மீது விழுந்த
மழைத்துளி மறித்தது

பனி பிரதேசத்தில் கூட
பார்க்கும் வரம் கிடைக்குமா தெரியாது
உன் போன்ற பனிப்பாறை
மழையில் நனைவதை

உன்னைவிட உன் ஆடைக்கு தான்
குளிர் அதிகம் போல
உன்னை இறுக்கி அணைத்தது

மரத்தின் அடியில் ஒளிந்துகொண்டாய்
மரத்தில் பட்ட துளிகளெல்லாம்
மண்மேல் விழாமல் உன் மேல் விழுந்தது

இன்று உன் குடைக்கு விடுமுறை
அதே போல உன்னை ரசித்து நடந்த
என் நடைக்கும் விடுமுறை

உன்னையே நீ இறுக்கி கட்டி கொண்டாய்
ஒருசில நிமிடம் உன் இறுக்கத்தின் இடையில்
இருப்பதாய்  உணர்ந்தேன்

குளிரில் சிலிர்த்தாய்
என் பாவங்களும் சாபங்களும்
புண்ணியமானது !

தயவு செய்து நீ நனைந்ததை
நினைத்து வருந்தாதே!
உன்மேல் விழுந்த எத்தனையோ
துளிகளை நனைத்துவிட்டாய்
அதுதான் உண்மை

 
இடம்மாறி துடிக்கும் இதயத்தின்
இடைவெளி இல்லா உச்சரிப்பு
காதல்!

தனிமையில் சிரித்து பாருங்கள்,
கைகோர்த்து நடந்து பாருங்கள்,
இருவரும் விரல்விட்டு நட்சத்திரங்களை
எண்ணிப்பருங்கள்,
காதலின் இதயத்துடிப்பை கேட்டுப்பாருங்கள்,
தோல்மீது சாயுங்கள்,
மடிமீது தவழுங்கள்,
"காமம்" காதலின் ஏற்ப்பாடு
கொஞ்சம் அரங்கேற்றுங்கள்,
உங்கள் நிழல்கலை கட்டி அனைக்க
விடுங்கள்,
முத்தத்தில் முதுற்ச்சி அடையுங்கள்,
ஒரே போர்வைக்குள் உங்களை
சிறை படுத்துங்கள்,
காதோரம் ரகசியம் பேசுங்கள்,
இதழோரம் இசை பாடுங்கள்,
"கொழுசு" காதலின் சிணுங்கல்
கொஞ்சம் இசைத்துப்பாருங்கள்,

இவை அனைத்தையும் கற்ப்பனை
செய்து பாருங்கள்
"காதல்" உங்களுக்கும் பிடிக்கும்.
 

உவமைகள் தேடுகிறேன்
என்
உவகையை உணர்த்த!

காலம் மாறும் தருணங்ளில் - என்
காதலியும் மாறிவிட்டாள்!
'நான் எப்படி இருக்கேன்' - என வினவ

விடை கொடுத்தேன்!
என் காதலுக்கும் என் காதலிக்கும்
நட்பின் உறவை அவள் விழைவதால்!

சில நிமிட பேச்சுகள் தந்த
சில்லரை சந்தோஷங்கள்
சிலிர்த்தே தழுவும் அவள் நினைவுகளை!

அவள் குரல் - காதில் ரீங்காரமாய்
அவள் நினைவு - இதய துடிப்பாய்
அவள் வாசம் - எந்தன் சுவாசமாய்

இப்படி செல்லரித்த வரிகள்
இன்னும் ஏனோ சலிக்கவில்லை!

உவப்பு நீரிலே - உண்மையை உணர்கிறேன்!
உன்னை இன்னும் மறக்கவில்லை என்று.

ரோஜாவின் சிவப்பாய்
என் நினைவில்
உன் நிழல்கள்!

அதன் மீது படரும்
பனித்துளியாய்
உன் கனவு!

தைக்கும் முட்களிலே
தான் உணர்கிறேன் - என்
உறவின் பலவீனத்தை!

உன்னை பறிக்கும் உரிமை
எனக்கு இல்லை என்று!

ஆனால்...

மலர்ந்த உன் சிவப்பை விட
வாடிய உன் சருகுகளும் - எந்தன்
வாழ்க்கை புத்தகத்திலே இடம் பெற
விழைகிறேன் - விளிக்கிறேன்!

மீண்டும் ஒரு உரையாடல்!
உதிரத்திலே உறையும்
உறவின் உண்மைகளை
உன்னிடம் உணர்த்த

மண்ணும் விண்ணும் மட்டுமல்ல
மனசும் பூச்சூடிய ஒரு இரவின் பாடல்.
அதை எப்படி ஆரம்பிப்பது ?
யார் எடுத்துத் தந்த அடியிலிருந்து ?
இல்லை எடுத்துச் செல்லுங்கள்
உங்கள் அதீத கற்பனைகளை.
மதுவும் விந்தும் ஊறிய சொற்க்களை.
கனவு வரை மண் தோய அவள்
இட்ட அடிகளில் உள்ளதே கவிதை.

அவள் பி.ஏ முடிக்கவில்லை என்றார்கள்.
அவள் காட்டில் என்றார்கள்
மேலும் அவள் ஒரு கெரிலா போராளி என்றார்கள்.
நானோ அவளை
கொழும்பு நகரத் தெருவில் பார்த்தேன்.
நான் உறைந்தது அச்சத்திலா ஆச்சரியத்திலா
அல்லது அவள் மீதான மதிப்பினிலா.

கோப்பிக் கடை மேசையுள் மறைத்தேன்
நடுங்கும் என் கால்களை.
அவள் அதே அமைதி ததும்பும் முகமும்
குருத்துச் சிரிப்புமாய்
முகவரி கேட்காதீர்கள் என்றாள்.

வாழ்வு புதிர்கள் போன்று
புத்தியால் அவிழ்க்கக் கூடியதல்லவே.
ஒரு பெண்
கண்ணகியும் பாஞ்சாலியும்போல
ஆண் கவிஞர் வடிவமைத்த படைப் பல்லவே.
காமம் தீராது எரியும் உடலுள்
எரியாத மனதின் தீயல்லவா காதல்.
ஒடுக்கப் படுகிறபோது மனசில் எரிகிறது
மற்றும் ஒரு தீ.


பல்கலைக் கழகச் சுவர்க் காட்டுள்
அவளும் அவனும் ஒரு சோடி ஆந்தைகளாய்
கண்படா திருந்த
காலங்களை நான் அறிவேன்.
அப்போதும் கூட
இன்னும் மூக்கைப் பொத்தினால்
வாய் திறக்கத் தெரியாத
அப்பாவிப் பாவமும் அபிநயமும் பூண்டு
ஒரு யாழ்ப்பாணப் பெட்டையாய்த் திரிந்தாள்.
பின்னர் நரகம் தலைமேல் இடிந்தது.


2

வெண் புறாக்களும்
வெண் புறாக்களை வரவேற்றவரும் மோதிய
88ன் குருதி மழை நாட்கள்.
முதல் குண்டு வெடித்ததுமே
நெஞ்செல்லாம் வன்புணற்ச்சி வெறியும்
உடலெல்லாம்
பெண்கள் இரத்தம் தோய்ந்த லிங்கமும்
கையில் துரு கனக்கும் றைபிளுமாய்
புறாக்கள் காக்கிக் கழுகான தெப்படி.
வரவேற்ற கரங்கள் ஏந்திய பூச்செண்டு
துப்பாக்கியானது எப்படி

மேன்மை தங்கிய பாதுசாவோ
டெல்கியில்.
அவரது கிரீடத்தை அணிந்தபடிக்கு
அவரது விதூசகன் ஒருவன் கொழும்பில்.
நமது கோபங்களை எடுத்து
விதி வனைந்து தந்த பீமனோ
கண் சிவக்க ஈச்சங் காட்டுக்குள்.
இவர்களிடை சிதறியது காலம்.
இவர்களிடை சிக்கி அழிந்தது
ஆயிரம் வருட நட்பின் வரலாறு.


3

சேறான பாதையில் சிதறியது ஒரு டாங்கி.
கீழே இரண்டு சீக்கியரின் பிணங்கள்.
தெருவில் போனவர் அடைக்கலம் புகுந்த
கோவிலுள் பாய்ந்தது துப்பாக்கி வேட்டு.
அவன் தரையில் சாய்ந்ததும்
அவள் சீக்கியன்மேலே அலறிப் பாய்ந்தும்
றைபிழைப் பற்றி முகத்தில் உமிழ்ந்ததும்
சுடடா என்னையும் என அதட்டியதும்
கண்டிலர் கண் இமைத்தவர்கள்.
என் தாய் மண்ணில் தலை குனிந்ததே
எனது கலாச்சாரத் தாயகம்.

யாருமே நம்பவில்லை.
அந்த அப்பாவிப் பெண்ணா ?
கேட்டு வாய் பிழந்தவர் எல்லாம்
கண்கள் பிழக்கக் கதறி அழுதனர்


4

விடை பெறு முன்னம்
அது அண்ணன் தம்பி சண்டை என்றாள்.
இருவரும் இளைத்தனர் தவறு என்றாள்
இருவரும் இன்னும் தவற்றை எண்ணி
மனம் வருந்தலையே என்கிறபோது
கண்ணும் மனமும் குரலும் கலங்கினாள்.
இருவரும் மீழ இணைவர் என்றாள்
தவிர்க் கொணாதது வரலாறென்றாள்.
தழைகள் அறுவதும் வரலா றென்றாள்.
பின்னர் விடைதரும்போது
கூந்தலை ஒதுக்கி நாணிச் சிரித்தாள்.


அவளைக் கண்டது மகிழ்ச்சி.
அவளுடன் பேச்சோ மேலும் மகிழ்ச்சி
பாதுகாப்பாய் விடை பெற்றதும் மகிழ்ச்சி.
அந்த இரவின் கனவும் மகிழ்ச்சி

 
வானும் கனல்சொரியும்! - தரை
மண்ணும் கனல்எழுப்பும்!
கானலில் நான்நடந்தேன் - நிழல்
காணும் விருப்பத்தினால்!
ஊனுடல் அன்றிமற்றோர் - நிழல்
உயிருக் கில்லைஅங்கே!
ஆன திசைமுழுதும் - தணல்
அள்ளும் பெருவெளியாம்!

ஒட்டும் பொடிதாங்கா - தெடுத்
தூன்றும் அடியும்சுடும்;
விட்டுப் புறங்குதித்தால் - அங்கும்
வேகும்! உளம்துடிக்கும்!
சொட்டுப் புனல்அறியேன்! - ஒன்று
சொல்லவும் யாருமில்லை!
கட்டுடல் செந்தணலில் - கட்டிக்
கந்தக மாய்எரியும்!

முளைத்த கள்ளியினைக் - கனல்
மொய்த்துக் கரியாக்கி
விளைத்த சாம்பலைப்போய் - இனி
மேலும் உருக்கிடவே
கொளுத்தி டும்கானல்! - உயிர்
கொன்று தின்னும்கானல்!
களைத்த மேனிகண்டும் - புறங்
கழுத்த றுக்கும்வெளி!

திடுக்கென விழித்தேன் - நல்ல
சீதளப் பூஞ்சோலை!
நெடும் பகற்கனவில் - கண்ட
நெஞ்சுறுத் தும்கானல்
தொடர்ந்த தென்நினைவில்! - குளிர்
சோலையும் ஓடையுமே
சுடவ ரும்கனலோ - என்று
தோன்றிய துண்மையிலே.
 
- 

இப்படியும் அப்படியுமாய்
நீ அசைந்து நடக்கையில்
இசையும், நடனமும்
சிதைந்து போவதை
நீ எப்போது
அறியப்போகிறாய்