தமிழ் கவிதைகள்

தமிழ் கவிதைகள்

தோழன் முத்துக்குமாருக்கும்

றஞ்சினி
தோழர் ரவிக்கும் மலேசியாவில் இறந்ததாக அறிந்த!
தோழருக்காகவும்....!
---------------------------------------------------------------------!
ஏன்!
தோழர்களே இந்தக்!
கொடிய!
முடிவு மூச்சடைத்து!
வார்த்தைகள்!
மறுக்கிறது ஓவெனக்!
கதறியழ!
உங்களைப்!
பெற்றவர்கள் உடன்பிறந்தோர்!
உறவுகள்!
தோழர்களுடன் இணைக்கிறேன்!
நானும்!
நெஞ்சு வலிக்கிறது!
கரம்குவித்துக் கேட்கிறோம்!
யாரும் இனி எடுக்காதீர்கள்!
இந்த!
முடிவை!
தோழர்களே!
ஈழத்துச்செய்திகள்!
உலுக்கிடும்!
இந்நேரம் உங்களையும்!
இழக்க தயாராக!
இல்லை நாம்!
..!
நெஞ்சு!
வலிக்கிறது தோழனே!
முத்துக்குமார் நீ!
எழுதிய சாசனம் மிகவும்!
வலியது!
இவ்வளவு!
அறிந்தும் எதுவுமே!
இயலாதென்று கருகிய!
உன்னுடல் சொல்லிய!
செய்திகள் உன்!
கடிதத்திலும் மேலானது!
நீங்கள் இறந்திருக்கக்கூடாது!
பாசிச!
அரசுகளுக்கு மனித!
உயிர்கள் பெரிதில்லை!
இந்த!
முடிவுக்கு உங்களைத்!
தள்ளியவர்களை வன்மையாகக்!
கண்டிக்கிறோம்!
நீ!
இட்ட தீ ஒளிக்கட்டும்!
இந்த!
அரசுகளை இதயம்!
வலிக்கிறது தோழர்களே இந்தக்கொடிய!
முடிவை எண்ணி!
நீங்கள்!
இறக்கவில்லை தோழர்களே!
வாழ்கிறீர்!
எம்முள்..!
-றஞ்சினி

முயற்சி

ரா.கணேஷ்
மின்விசிறியில் புடவையை!
கட்டி தொங்கவிட்டு!
கழுத்தில் இறுக்கி!
மனைவியின் வாசத்தோடு!
தோற்று விடாமலிருக்க!
எகிறி குதித்திருக்கிறாய்!
முயற்சி வலியது!
என்று!
தெரியாமலாவிருக்கும் உனக்கு ...?

மீதமிருக்கும் சொற்கள்

இப்னு ஹம்துன்
பொங்கித் தணியும் !
பூக்கள் நிரம்பிய கடல்பரப்பில் !
நாசிக்கேங்கும் மணம். !
நாளையுடனொரு கண்ணாமூச்சி ஆட்டம். !
நழுவிக்கொண்டிருக்கிறது இன்று! !
முறுக்கப்பட்ட உடல்களிலிருந்து !
சொட்டுகிறது நீர் !
பாலையிலும் பூக்கின்றன !
வெண் மல்லிகைகள். !
வசிக்கும் கனவுகளிலிருந்து !
வம்படியாக வெளியேற்றுகிறது !
கடன் தீர்க்கக் கோரும் கடிதம். !
தூரத்தைக் குறைத்து !
பாரத்தைக் கூட்டுகிற !
தொலைபேசிகள் அறிவதில்லை !
இன்னும் மீதமிருக்கின்றன !
பேசப்படாத சொற்கள். !
!
- இப்னு ஹம்துன் !
------------------------------------- !
H.FAKHRUDEEN!
பஃக்ருத்தீன் (இப்னு ஹம்துன்)!
+966 050 7891953

உண்மைகள் மறை..காலநிலை கசிந்த

இல்யாஸ் இப்றாலெவ்வை
உண்மைகள் மறைக்கப்படும் நாளைகளுக்கான அவர்களுக்கு .. காலநிலை கசிந்த இரண்டாவது பயணம் !
01.!
உண்மைகள் மறைக்கப்படும் நாளைகளுக்கான அவர்களுக்கு !
----------------------------------------------------------!
ஒப்பீட்டு வாழ்க்கை !
முரண்பாட்டுச் சிக்கலுக்கான விடைகள் தேடுகின்ற !
பயணங்கள் !
கோட்பாடுகளுக்குள் அடங்கப்படாத!
வாழ்வியல் !
ஆசைகள் இழுத்துச்செல்லும் சூழ்நிலைகள் !
இன்னும் பல !
நடுத்தர வர்கத்தின் நாட்களின் நகர்வுகள் !
யாசகம் செய்யவோ ஆடம்பரமாக வாழவோ விட்டுகொடுக்காத !
எட்டிப்பிடிக்காத பொருளாதாரம்!
இருட்டிலே ஆரம்பித்து இருட்டிலே !
இருப்பிடம் சேரும் உழைப்பு !
சுகமாகத்தான் இருக்கிறேன்னு சொல்லி சந்தோஷம் !
கேட்டே பழகிப்போல பொழுதுகள் !
எல்லாம் தெரிந்த உழைப்பாளிகள் நாளுக்கொரு வேலை !
என்ன செய்ய ?!
உப்பு மேனிகள் !
ஓய்வெடுக்கும் ஈச்சமரத்து ஈர்க்கு நிழல் !
வெயில் புகுந்த கணுக்களில் !
வியர்வை வழிகிறது !
தொப்பாய் நனைந்த ஆடையில் !
உப்புத் துகள்கள் ,,,,!
ஊருக்கு சொல்லாத சோகம் ,,,!
இன்னும் ரெண்டு நாளில் !
சம்பளம் போடுவான் !
புள்ளைகளுக்கு அனுப்பனும் !
சொல்லி நகரும் அவருக்குள் கேள்விக்குவியல்கள் !
உப்பின் செரிவை !
குறைக்கத்தானோ ஊற்றிக்கொண்டார் !
தண்ணீர் கொஞ்சம் ,,!
மேனி குளிர்ந்திருக்கும் நாளைமறுநாள் மனது குளிரும் !
சம்பளம் அவர்களுக்கு,,!
02.!
காலநிலை கசிந்த இரண்டாவது பயணம் !
-----------------------------------------------!
அஃரிணைகள் அறிந்திருக்கும்!
பெட்ரோலைத் தெளித்த வாசனையில்!
ஆரம்பித்த பயணமது!
கைதொடும் இருக்கையில் அவள்!
இரண்டு மணிநேரத்துக்கு முன்னர்தான்!
தெளிந்த வானம் !
மனசு எண்ணிக்கொள்ளும் !
உருவங்களாய் மேகங்களை !
கிழித்தெறிந்திருந்தது காற்று!
மரங்களை ஓட்டுகிறார்,,,!
இயற்கையழகை ஒவ்வொன்றாகவும்!
கூட்டாகவும் இழுத்துப்போடுகிறார் !
சலவைத் தொழிலாளிகள் விவசாயிகள் இன்னும் பலர் !
பாவம் ஆற்றில் விழுந்திருப்பார்கள்!
மரங்கள் விழுந்திருக்கும்!
கண்ணாடி திறந்தால் வேகமாய் ஓடும்!
மீண்டும் மூடினால் மெதுவாய் ஓடுவதாய்!
ஓர் உணர்வு அவளைப்பார்க்கையில்,,,!
புத்தம் புது மழை !
நனைய ஆசை என்னைவிட அவளுக்கு!
தூவானம் குறைந்த !
புழுதி குலைத்த மழை!
இதில் காய்ச்சலும் தடுமலும் !
கலந்திருக்கும் சொல்லி நகர்ந்தாள்!
பயணிக்கிறேன்

புதுமெய்.. தியாக பூமி

பா.நேருஜி
01.!
புதுமெய்!
-----------!
புதுமை, புதுமெய்!
சாதி மரங்கள்!
வானளாவி வளர்ந்துள்ள!
சமுதாயக்காட்டில்!
தனிமரங்களும்!
தோப்பாகக் காட்சியளிக்கின்றன!
அரியாசனமாகும்!
அரசியல் ஆசையுடன்...!
ஆசையே துன்பமென!
மொழிந்த போதிமரங்கள்!
கருகி கண்ணீருடன்…!
உயிர்வளி உறிஞ்சி!
கரியமிலவாயு மட்டுமே கக்கும்!
பசிய மர நிழலடிகயில்!
தனிமனிதம்!
புதியதொரு சமுதாயக்காடு!
உருவாக்க சாதிய மரங்கள்!
தங்கள் வித்துக்களுடன்!
தடைக்கின்றன!
வரிசையாக போட்டியிட்டுக் கொண்டு!
சாதியக்காட்டின் ஏற்றத்தாழ்வுகள்!
அழிக்கப்பட்டால்!
நிச்சயம் மிஞ்சும் காந்தியின்!
ஊன்றுகோலும்!
போதிமரங்களும்.!
!
02.!
தியாக பூமி!
----------------!
வான வீதியில்!
ஒளி வீசிப் பறக்கும்!
சமாதானப் புறாவை!
வட்டமிட்டபடியே!
தீவிர வல்லூறுகள்.!
தன்னைக் குறிவைக்கும்!
பீரங்கிகளையும்!
செயலிலக்கச் செய்யும்!
கருணைப் பார்வைஇ!
சமூக ஊர்கோலத்தால்!
கண்கள் சிவந்துஇ!
நோட்டமிடும்!
கனத்த இதயத்துள்!
கம்பி வேலிக் காயம்!
உயிர் போகும் வேதனை!
புறாவைக் காக்க!
தன்தசை கொடுக்கும்!
சிபிச் சக்கரவர்த்திகளால்!
சாதனைப் பட்டங்கள்!
நீள்கின்றது…!
புறாத்தோல் போர்த்திய!
வல்லூறுகளால்!
பச்சைத் தசைகள்!
ருசிக்கப்படும் தருணங்களிலும்…!
இ(ந்) த் தியா க பூமியில்

நான் இசைக்கும் ஒற்றைப்பாடல்!

எம்.ரிஷான் ஷெரீப்
சந்திப்பதற்கான ப்ரியம்!
பச்சிலைகளிலாலான கிளியொன்றின் அசைவிலிருந்து!
ஆரம்பிக்கிறது!
உன்னிடம் பகரக் காத்திருக்கும் சொற்களையெல்லாம்!
தனக்குள் பதுக்கி வைத்திருக்கிறது அக் கிளி!
ஒரு வாழைமரத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது!
நீ பரிசளித்த அக் கிளி!
சிறகுகள் சுற்றிக் கட்டப்பட்ட அதற்குக் கனவுகளில்லை!
கிளையில்லை ; ஆகாயமில்லை!
ஒரு கூண்டு கூட இல்லை!
நீ கவனித்திருக்கிறாயா!
விரல்களை அசைத்தசைத்து!
நான் ஏன் ஒற்றைப் பாடலை இசைக்கிறேனென!
உனது கவனத்திற்கும் அப்பாலான எனது கனவிற்குள்!
நீயறியாதபடி!
இருக்கிறது திரைகளேதுமற்ற ஒரு வாசச் சோலை!
உனது கிளி அமர்ந்திருக்கும்!
இச் சீமெந்து வாங்கின் மூலையில்!
ஆறிக் குளிர்ந்திருக்கின்றன இரு தேநீர்க் குவளைகள்!
வாசிக்க மனமின்றி மூடி வைத்த புத்தகத்தில் பட்டு!
மின்னுகிறது பொன்னந்தி மாலை !
எனது சோலைக்கு நீ வரவேயில்லை!
தோட்டத்தின் ஐங்கோணப் பலகை வேலி தாண்டி!
பூஞ்சோலைக் காவல் சிறுமி!
நரம்புகள் பூக்காச் சிறு கரங்களில்!
கிளியை ஒரு குழந்தையென ஏந்தி!
பறந்து கொண்டிருக்கிறாள்!

செயல் வீரர்கள்

பி.தமிழ் முகில்
ஆஹா! இதென்ன இத்தனை!
அழகு ஊர்வலம்?!
என்னே அழகு வீரர்களின்!
ஒழுங்கு நிறைந்த அணிவகுப்பு!!
சாரை சாரையாய் இவர்கள் !
எங்கே செல்கிறார்கள்?!
எந்த இடையூறு ஏற்படினும் !
கட்டுப்பாடு கொண்டு!
ஒழுக்கம் மாறாது !
கடைப்பிடிக்கிறார்களே?!
முன்னெச்சரிக்கையுடன்!
பிற்காலத்தை மனதில் கொண்டு!
பாடுபடும் செயல் வீரர்கள் !
உழைப்பின் மகத்துவத்தை !
உலகிற்கு உணர்த்துகிறார்களே......!
சிந்திக்க முடியா உழைப்புச் சிகரங்கள்.... !
நம்மை சிந்திக்கச் செய்யும் !
எறும்புகள்

காக்கைகள்

அன்பாதவன்
கண்ணாடிக் கதவுகள் திறந்து!
கவளம் வைக்கிறேன்!
ஓரக்கண்ணால் பார்ப்பவைகளின்!
கண்களில் மின்னுகிறது-கண்ணி பயம்!
ஒருக் கொத்தோடு பறந்து !
தூரப் போய்விடுகின்றன..!
இருக்கலாம்-நஞ்சு குறித்த சந்தேகங்களும்!
கதவுகளை சாத்துகிறேன் இறுக்கமாய்,!
அறைக்குள் வந்துவிடக்கூடும்!
காகங்கள் என..!
பரஸ்பர நம்பிக்கையின்றிப் பழகுகிறோம்!
நானும்!
மாநகரக் காக்கைகளும்.*

என்ன சொல்ல நினைத்தாய் ?

சத்தி சக்திதாசன்
சக்தி சக்திதாசன் !
அதோ அந்த வானமெனும் வீதியிலே !
நிலவெனும் தேரேறி !
வலம் வருவோமென்று சொல்ல வந்தாயா ? !
முத்துக்களை அள்ளி எடுத்து !
ஒன்றாகக் கைகளில் சேர்த்து !
தரையினில் சிந்தும்போது !
எழும் ஒலியைப் போல நீ சிரிக்கும் !
சிங்கார ஒலியின் இனிமையில் !
எனை மறக்கச் சொல்ல நினைத்தாயா ? !
தென்றல் என்னுடலைத் தீண்டும் போது !
சிலிர்த்திடும் மென்மையான உணர்வுகளில் !
உன் உள்ளம் கலந்திருக்கிறது !
என்றே சொல்ல வந்தாயா ? !
சின்னக்குழந்தை பேசும் மழலையில் !
தவழும் தமிழின் இனிமையின் வருடல் போன்று !
வெண்கலக்குரலில் நீ இசைக்கும் !
தமிழிசையை ரசித்திடச் !
சொல்ல நினைத்தாயா ? !
பாலுடன் கலந்த வெண்மையை !
பிரிக்க முடியாததைப் போல் !
உன்னுடன் கலந்த என்னிதயத்தை !
பிரித்தெடுக்க முடியாது என்றேதான் !
சொல்ல வந்தாயோ ? !
சொல்ல வந்ததைச் !
சொல்லி முடிக்கமுன் அந்தக் !
காலத்தேவனுக்கென்னடி அவசரம் !
உன்னைக் காற்றோடு !
கொண்டு செல்வதற்கு

நீர்க்குறிப்புகள்

கருணாகரன்
தனித்த பயணத்தின் நெடுவழியில்!
என்னுடல் அறிந்தது!
ஒரு துளி ஈரத்திலிருக்கும்!
நதியின் பெருங்கருணையையும் ஆழவூற்றின் பேரன்பையும்.!
அக்கணம்,!
நீக்கமற நிறைந்த நீரின் கருணை!
சிறகை விரித்து அழைத்துச் சென்றது!
தனதுலகப் பெருவெளிக்கு.!
அங்கே!
ஈரத்தின் கருணையில் விரியும் ஓருலகைக் கண்டேன்.!
பச்சை மயமாகிய அவ்வுலகில்!
கனிகளும் மலர்களும் காற்றின் ரகசிய நடனமும்!
வாசனையும் இனிய சுவையும் குளிர்மையும்!
ஒளிமிகக் கொண்ட காலமும் இருந்தன.!
அவ்வெல்லையற்ற வுலகில்!
ஆழப்படியிறங்கிச் செல்லச் செல்லத்!
தன்னை வெளிப்படுத்தா நீரின் அழகு -!
பச்சைப் பெருக்கில் நெகிழ்ந்திருந்தது!
வனமாய், பயிராய், மலராய்க் கனியாய்...!
பின்னொருபோது,!
ஆகாய வெளியில் சிறகை விரிக்கத் தெரியும்!
நீரின் அழகெல்லாம் நீலமா பச்சையா? எனத் திகைத்த மனதில்!
ஒளிர்ந்தது, கருணையின் நிறமும் அன்பின் வர்ணமும்.!
நிறமேயில்லை நீருக்கென்ற தருக்கத்தின்!
நொறுங்கிய சிதறல்களில் ஒளிர்ந்தன!
அன்பின் வர்ணமும் கருணையின் நிறமும்.!
இன்னும்!
வர்ணமும் வாசனையும் தன்னுடலாய்க் கொண்ட மலர்!
ஒரு போது மலராயும் இன்னொருபோதில் கனியாயும்!
தன்னுடலை நெகிழ்த்துகிறது எல்லையற்று.!
வரண்டு நடுங்கிய உடலைத் தன்னிதழ்களால்!
நெகிழ்த்திக் குளிர்விக்கும் நீரின் பேராற்றல்!
கைவிட்டுச் செல்லும் மறதிப் பொருளின்!
மங்கிய நினைவல்ல.!
கனியின் நினைவாற்றல் மிகுந்த ஒவ்வொருதுளி நீரும்!
தாகத்தின் பெருநிலையில் வெடித்துக் கிளம்பும் பெறுமானச் சுவடுகளே