மு, பழனியப்பன் !
பழைய மாளிகை !
ஏலத்திற்கு வந்தது !
பத்து பன்னிரண்டு !
சுத்தத் தேக்குத் தூண்கள் !
நான்கு மிகப் பெரிய கதவுகள் !
எதற்கும் !
எந்தக் குறைபாடும் வராமல் !
லாரியில் ஏற்றப்பட்டன. !
உடைந்த மாளிகை !
இடிந்த செங்கற்கள் உதிர்ந்த காரைகள் !
ஒரே ஒரு தூண்மட்டும் !
உளுத்துப்போய் !
ஏலம் எடுத்தவன் !
அதனை எதற்கும் ஆகாது !
என்று விட்டுவிட்டான் !
உளுத்த மரத்திற்கு !
இப்போது உற்சாகம் !
நான்தான் இந்த மாளிகையைத் தாங்கி வந்தேன் !
ஏதோ போதாத காலம் !
ஏலம் விடப்பட்டு விட்டது !
என்னைத்தான் முதன்முதலாக !
இந்த மாளிகையில் நட்டார்கள் !
மற்றவர்கள் எல்லாம் பிறகு வந்தவர்கள் !
அவர்கள் எல்லாம் இப்போது லாரியில் ஏறிப் போய்விட்டார்கள் !
அவர்களிடம் குறைகள் ஏராளம் !
குறையே இல்லாதவன் நான் மட்டுமே !
நான்மட்டுமே இந்த மாளிகை வந்த நாள் முதல் இருக்கிறேன் !
இனிமேலும் இருப்பேன் !
நான் வானத்தையும் தாங்குவேன் !
பூமியையும் தாங்குவேன் !
காற்றே என்னைக் கேட்டுத்தான் இயங்கும் !
அதற்கு வழி தெரியாது !
என்வழிப்படி தான் அது நடக்கும் !
என்னைவிட உறுதியானவன் உலகத்தில் இல்லை !
என்னைவிட நிறைவானவன் யாரும் இல்லை !
பேசிக் கொண்டிருந்த !
உளுத்த மரத்தில் !
சிறுவன் ஒருவன் !
சிறுநீர் கழித்து !
மானபங்கப் படுத்தினான் !
அப்போதும் அது பேசியது !
முன்னொரு காலத்தில் இப்படித்தான் !
ஒரு சிறுவன் வந்தான்

வலிகளாலான இரவொன்றின் இருட்டு பிம்பங்களில்!
உனது முகம் காற்றில் ஆடுகிறது..!
என்னை உன்னிலிருந்து மெல்ல மெல்ல அவிழ்க்கிறாய் நீ!
முகமூடிகளாலான உனது ப்ரியங்கள் இன்று!
விகாரமான புன்னகையை என் மீது எறிகிறது..!
ஒரு குருடனின் பயணம் போல எனது வாழ்வின்!
நகர்வுகளை நீ திசைமாற்றியது எதற்கென்றே எனக்குப்புரியவில்லை..!
இந்தப்பின்னிரவு ஒரு மரங்கொத்தியாக மாறி!
என் உணர்வுகளை கண்டபடி கொத்துகிறது..!
மீள முடியாத ஒரு துயரக்கடலில் தத்தளிக்கும்!
என் காதல் பற்றி ஒவ்வொருவரிடமும் ஒரு கற்பனை இருக்கக்கூடும்..!
அது ஒரு பொம்மை என்றோ!
நிச்சயமான மாயை என்றோ!
கைவிடப்பட்ட குழந்தை என்றோ!
கானல் நீரின் அலைகள் என்றோ!
சாத்தானின் நாடகம் என்றோ!
தீயில் எரியும் தாமரை என்றோ!
இறகுகள் பிய்ந்த பட்டாம்பூச்சி என்றோ!
இறந்த கால கனவுகள் என்றோ!
அல்லது!
அது ஒரு காதலே அல்ல என்றோ!
ஒவ்வொருவரிடமும் ஒரு கற்பனை இருக்கக்கூடும்..!
காதல் என்னும் குருட்டு மிருகம் என்னை தின்னத்துவங்கிய!
இந்த இரவில் முன்னுக்குப்பின் முரணான ஒரு கவிதையை!
வேண்டா வெறுப்பாய் கிறுக்குகிறேன் நான்..!
வலிகள் பூத்துக்குலுங்கிய இந்த இரவு!
எங்கெல்லாமோ என்னை கொண்டு சென்று!
என்னவெல்லாமாகவோ மாறி!
ஆர்ப்பரித்து அறைகூவி சுற்றிச்சுழன்று!
கடைசியில்!
ஒரு போதிமரமாகிறது!
நான் புத்தனாகிறேன்

குனித்த புருவத்தின் பார்வையில்!
ரௌத்ரக் குறிப்பின் ஒளிச் சிதறல்....!
சாபத்தை மீறிய!
சலிப்பின் நுனியில்!
கொவ்வைச் செவ்வாய்!
பற்களுக்குள் நசுங்கியது!
வியர்ப்பில் சுரந்த!
வெம்மை நீரில்!
வெண்ணீறு பாலருவி ஆயிற்று!
புடைத்து எழும்!
திருகிய தேகம்!
பதறி உதறியது!
அழிவே தொழிலாய்!
அறியினும் சூலமும்!
அஞ்சி நடுங்கியது!
போரெனும் கொடிய!
நரகியம் குலைக்க!
விரித்த தலைச் சடை!
இன்னும் முடிக்கப் படவில்லை!
யாரும் அறிய இயலாது!
இன்னும் எடுத்த கால்கள்!
தரை பாவாத இரகசியம்!
திரை இட்டுக் காட்ட!
காட்ட முயலும்!
பொய்யைப் புரிய வைக்கும்!
மௌனத்தின் ருத்ர தாண்டவம்!
ஓருயிரிலிருந்து ஓருயிர் கொள்ளும்!
ராக்கதம் வதைத்திட வேண்டி!
எமனை உதைத்திட வேண்டி!
எடுத்த கால்களின்னும்!
தரைபடவே இல்லை.!
உலகம் அளக்கப்பட!
மட்டுமல்ல.......!
அழிவுகளிலிருந்து!
காக்கப் படவும் வேண்டும்.!
காக்கப் படுத்தல்!
நீக்கப் படும்போது!
எடுக்கும் கால்கள்!
எழுவது உறுதி

உலகமே திரும்பிபாரடா....!!!!
-----------------------------------------!
அட கடவுளே...!!
என் உறவுகள் சுமக்கும் 'வலி சொல்ல என்னிடம்!
வார்த்தைகளும் இல்லை, வழியும் இல்லையே..!!
என் தாய்மண் கண்முன்னே கயவர்களால் கற்பழிக்கப்படும்போது...!
என் நெஞ்சு பிழந்து குருதி கசிந்து உணர்வுகள் ஓலமிடுகிறது.!
என் உடன்பிறப்புக்கள் உயிர்பிழிந்து உடல் மெலிந்து!
வானம் கிழிய காப்பாற்றுங்கோ என அவலக்குரல் எழுப்ப...!
என் குருதி கொதித்து விழியில் நீர் கசிந்து!
ஓடிவந்து உங்களின் கைபிடிக்க துடிக்குது என் கரங்கள்.!
ஆனாலும்!
இயலாமையின் விழிம்பிலும்....!!
சுயநலத்தின் போர்வையாலும்....!!
காலத்தின் தீர்ப்புகளாலும்....!!
கட்டாய புலப்பெயர்வாலும்....!!
என் கைகள் கட்டப்பட்டு வாய்மூடி வாழாது 'சும்மா' இருக்கிறேன்.!
'தாய்' அழும்போது துடைத்துவிடும் தூரத்தில் என் கைகள் இல்லையே...!!
உறவுகள் கலங்கி துணை தேடும் போது தோள் கொடுக்க எனக்கு 'நாதி' இல்லையே...!!
இதை நினைக்கையிலே வெட்கிதலைகுனிந்து விம்மி அழுகுதடா நெஞ்சு...!!
உறவுகள் கருகுதையோ...!!!!
உலகமே திரும்பிப்பாரடா....!!!!
சின்னத்தங்கச்சி 'பெரியவளாகி'!
குட்டிஅண்ணா வருவியா?என்றவளுக்கு!
கெதியில வருவன் என்று!
பிஞ்சு மனத்தில் பொய் சொன்னவன்!
ஆசையாய் வளத்த அம்மாச்சிக்கு 'பந்தம்' பிடிக்கக்கூட!
இந்த பேரனுக்கு பாக்கியம் இல்லை.!
என்னைப்பெற்ற அம்மா ஆருமற்ற அனாதையாக ஆசுப்பத்திரியில் படுத்திருந்து!
தம்பி எப்படா பாக்கபோறன்எனும்போது!
சொல்ல 'பதில்' இல்லாதுஏங்கி நின்றவன்.!
இப்போதும் மட்டும் என்ன உணர்வு துடிக்கிறதோ?!
உள்ளம் கலங்குதோ?!
உணர்வு 'பொங்கி' புளியங்குளம் கடக்கவா போகிறேன்...???!
இல்லவே இல்லை.!
ஆனாலும்......!
எனக்குள் இருக்கும் 'மனச்சாட்சி' குத்துகிறது.!
தமிழ்பொடியன் என்ற 'தன்மானம் தவிக்கிது.!
'இனவிடுதலை' என்ற 'தாகம்' குருதியில் சுண்டி இழுக்குது.!
'மனிதாபிமானம்' என் மனதை குடைகிறது.!
என் சனத்துக்காக எவனெவனோ 'நீலிக்கண்ணீர்' வடிக்க!
நான் மட்டும் விழியிருந்தும் விசரனாகவா வாழ முடியும்?!
எவனோ வருவான் எமக்கு 'விடிவு' தருவான் என!
என் இனம் என் சனம் ஏங்கி வாழவில்லை.!
கப்பலில் உணவு வருமென காத்துக்கிடக்கவும் இல்லை.!
என் தங்கச்சியின் பாவாடை கிழிந்து கிடந்தால்!
எனக்குத்தான் 'வெட்கம்'!
என் தாயின் சேலையில் பொத்தல் இருந்தால்!
எனக்குத்தான் 'அவமானம்'!
என் அப்புவின் கோவணம் களவுபோனால்!
நான்தான் பொறுப்பு.!
என் தம்பி பட்டினியால் அழுதால்!
அடுப்பினில் 'உலை' வைக்கவேண்டியதும் நான்தான்.!
இதற்காக பக்கத்து வீட்டுக்காரனையா அழுது கூப்பிடமுடியும்?!
வேணுமெண்டால் எனக்காக 'ஐயோ பாவம்' என கவலைபட மட்டுமே இயலும்.!
அது இருக்க...!
உறவுகள் கருகுதையோ...!!!!
உலகமே திரும்பிப்பாரடா....!!!!
பாரததேசத்தை நாங்கள் பாசத்தோடுதான் பல காலமாக பார்க்கிறோம்.!
எமக்கான 'ஆறுதல் கரங்களும் சுமைதாங்கிகளும்'!
அங்கே 'ஆயிரம்' உண்டு.!
யார் செத்தாலும் எவன் ஆண்டாலும் உறுதியோடு 'கொள்கை சாயாத'!
கோபுரங்களும் சில உண்டு.!
இருந்தாலும்...!
பதவிக்கும் பகட்டுக்கும் 'முதலை கண்ணீர்' வடிப்பவரும் உண்டு.!
'எல்லாம்' முடிந்ததும் 'சுயரூபம்' காட்டுபவரும் உண்டு.!
எதுவாயினும்....!
நாம் எப்போதும் பாரதமாதாவை எங்கள் 'பெரியம்மாவாகவே' நினைக்கிறோம்.!
எங்கள் வீட்டில் சாவீடோ? கல்யாணவீடோ?!
கட்டாயம் ஒரு அழைப்பு அவர்களுக்கு எப்போதும் உண்டு.!
அது இருக்க...!
உறவுகள் கருகுதையோ...!!!!
உலகமே திரும்பிப்பாரடா....!!!!
வான்வழி வரும் 'வல்லூறு' எங்கள் பிஞ்சுகளின் நெஞ்சு பிழந்து!
நெருப்பெறிந்து போகிறான்.!
கர்ப்பிணிப்பெண்களின் கருக்கலைத்து சிசுக்களின் சின்ன உயிர் தின்கிறான்.!
பள்ளி செல்லும் வெள்ளைச்சிட்டுக்களை செங்குருதியில் குளிக்க வைக்கிறான்.!
செருக்கோடும் சீரும் சிறப்போடும் பேரோடும் உறவுகளோடு ஊரேறி வாழ்ந்தவர்!
தெருவோடு மரநிழலோடும் பசியோடும் நிதம் சாவோடும் வாழ்கிறார்....!
தாய்முலை வறண்டு போனதால் சின்னப்பிஞ்சு பசியால் துடித்துச் சாகுது.!
பிஞ்சு துடிப்பதை பார்த்து தாய்நெஞ்சு கதறிஅழுகுது!
மானுடம் காக்கவல்ல 'மருத்துவம்' கூட எம் மக்களுக்கு!
'மருந்துக்கும்' கூட இல்லையே...!!
இருப்பினும்......!
எங்கள் இனம்...! எங்கள் சனம்...!!
'மானம்' இழக்கவில்லை...!!!!
'ஈரம்' இழக்கவில்லை...!!!!
'வீரமும்' இழக்கவில்லை...!!!!
கட்டினால் 'கொண்டை'!
வெட்டினால் 'மொட்டை'!
எதுவானாலும் எம்தலையிலாகட்டும் என!
இறுமாப்போடு வாழும் சனம் எம் சனம்.!
இருந்தாலும்.....!
எங்கள் சனம் ஏங்கிநிற்பது ஒன்றே ஒன்றுக்குத்தான்.!
புலம்பெயர்ந்து புதுவாழ்வு வாழும் தன்னினம்!
தனக்காக 'உரிமைக்குரல்' எழுப்பாதா?!
தனக்காக 'உதவிக்கரம்' நீட்டாதா?!
இதைதவிர்த்து எதையுமே எப்போதுமே கேட்டதில்லை அவர்கள்.!
குண்டுச்சத்தங்களும் மரணஓலங்களும் தாயகமண்ணில் கேட்கிறது.!
அங்குதான் கேட்கவேண்டும்.!
எழுச்சியும் விடுதலைகுரல்களும் உதவிக்கரங்களும் இங்கிருந்து செல்லவேண்டும்.!
இங்கிருந்து மட்டும்தான் செல்லவேண்டும்.!
உறவுகள் கருகுதையோ...!!!!
உலகமே திரும்பிப்பாரடா....!!!!
!
-தமிழ்ப்பொடியன்!
(சபா ரமணா)!
This poem was published in EELAMURAZHU in australia and also added in tamil radios inpaththamiloli , thamiloosai , thamilkural.!
i wrote this poem for awareness rally in melbourne last month.!
-- !
anpudan!
tamilpodiyan

ஹத்தாமா ( மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் வீட்டு வேலைக்காரி )!

இங்கு மின்சாரம் இல்லாமல் !
இயங்கும் இயந்திரம் நான் !
துன்பங்களை குத்தகைக்கு எடுத்து !
இன்பங்களை அவர்களுக்கு கொடுக்கும் !
இக்கட்டுக்கு தள்ளப்பட்டு !
வாழ்வின் முகவரி அற்றவள் !
பெற்றோர் சிந்திக்காத குடும்ப பொருளாதாரம் !
சகோதர சகோதரிகளின் சுயநலம் !
இரவில் மட்டும் ஆணாகும் !
கணவனின் பலவீனம் எல்லாமே !
இந்த பெயருக்குள் தள்ளி விட்டது என்னை !
கடவுச்சீட்டில் கடன் பட்டு !
கடல் கடந்து !
காலங்களை கண்ணீரில் கழுவும் துர்ப்பாக்கியவாதி !
இங்கு புதுவிதம் !
அதிலும் பலவிதம் - இவர்களின் !
சீண்டலுக்கும் முரண்பாடுகளுக்கும் பலி தீர்க்கும் !
பொதுத்தண்டனை வாங்கி ,,,,!
ஊருக்கென்ன தெரியும் ஒரு கணம் மனசு !
தெரிந்தும் என்ன செய்ய ,,,,!
ஒப்பாரி இரவுகளின் சொந்தக்காரி நான் .!

நெஞ்சத்தில் நிகழ்ந்த மாற்றம்!
-- சக்தி சக்திதாசன்!
!
என்!
நெஞ்சத்தில் நிகழ்ந்த மாற்றம்!
உன்!
எண்ணத்தால் விளைந்த ஏக்கம்!
விண்!
மேகத்தில் உலவும் உணர்வு!
கண்!
பார்வைகள் கலக்கும் பொழுது!
ஊண்!
உறக்கமும் மறந்த நிலமை!
வீண்!
பொழுதுகள் நீயில்லா வேளை!
தூண்!
போன்றதென் இதயம் கண்ணே!
நாண்!
போல நீ வளைத்தாய் பார்த்ததும்!
ஏன்!
கண்களின் வழியாய் நீயும்!
தன்!
விழிகளைத் தூது விட்டாய்!
புண்!
ஆகியதென் நெஞ்சம் பெண்ணே!
தேன்!
கலந்ததுதான் காதலின் சுவையே!
நான்!
என்றொரு நிலையினில் மாற்றம்!
நாம்!
என்றதும் தான் இனித் தூக்கம்

சக்தி சக்திதாசன்!
!
காலத்தின் வெள்ளத்தில் அடிபட்டு!
காத்திருக்க நேரமின்றி!
ஓடிக் கொண்டிருக்கும் என்!
இளைய தலைமுறையே ......!
அவசரத்தில் தவறுதலாய்!
அடிமனதில் தளிர் விடும்!
மனிதாபிமானத்தை மட்டும்!
மறந்து விட்டு போகாதே.....!
நேற்றைகளின் கனவுகளில்!
இன்றைய நிகழ்வுகளாய்!
நாளைய பாடங்கள் தான்!
நம்முன்னே நிற்கின்றன......!
அனுபவங்கள் ஆயிரம்!
அடைந்த அற்புத மனிதர்!
இலவசமாய்த் தருவதால்!
இகழாதே புத்திமதிகளை....!
கண்முன்னே மின்னிடும்!
அத்தனையும் பொன்னல்ல !
கூழாங் கற்களும் வெளிச்சத்தில்!
மின்னிடும் பாசாங்கு உலகமிது...!
காற்றுள்ள போதே து£ற்றிக்கொள்!
காதோடு இதனை வாங்கிக்கொள்!
நிஜத்தின் பிம்பம்தான் நிழல்!
நிழலுக்காக நிஜத்தைக் கொல்லாதே!
காளையரின் உரிமை காதல்!
காதலின் உடமை கண்ணியம்!
கன்னியரின் மனதைப் பூப்போலே!
காப்பது காளையரின் கடமையே!
சம உரிமைச் சமுதாயம் தானிது!
ஆணோடு பெண்ணும் ஒரு தளம்!
வாலிபரின் வரம்புகளைக் காப்பது!
வனிதையரின் கடமையும் மறக்காதீர்!
சித்திரம் போன்ற பல பாவையர் வாழ்வு!
சிதைந்தது பூமியில் கண்முன்னே!
சீதனம் என்னும் அரக்கனை!
சிரச்சேதம் செய்திடுவீர் இகத்தினில்!
உழைப்பவர் வாழ்வினில் பெருந்துயர்!
உதிருமே அவர் கண்ணில் நீர்த்துளி!
உரிமைகள் அவர்க்குக் கிடைத்திட!
உழைத்திடும் என் இனிய தலைமுறை!
பிறந்தவர் அனைவரும் இறப்பது!
பிழைக்காத உண்மை இவ்வுலகிலே!
உரைக்காத உண்மைகள் என்னுள்ளத்தில்!
உறங்குவதால் யாருக்கு லாபமுண்டு!
அன்பாக வேண்டுகின்றேன் உறவுகளே!
அகிலத்தில் பெருமை சேர்க்க வாழ்ந்திடுவீர்!
அன்னை தந்தை உளம் உவக்க சிறந்திடுவீர்!
அற்புதமான என் இனிய இளைய தலைமுறையே

பிரதிபலிப்பான்களின் முகத்தில்!
இல்லையொரு புதுப்புன்னகை!
இல்லையொரு புது மொழி!
இல்லையொரு புதுக்குரல்!
இல்லையெந்தப்புதிதும் !
உண்மையும்!
இல்லையென்றும்!
பிரதிபலிப்பான்களுக்குச் சொந்த முகமும் !
ஓரிதயமும்.!
!
நீ அனைப் பிரதிபலிக்கிறாய்!
அவன் அவரைப் பிரதிபலிக்கின்றான்!
அவர் பிரதிபலிக்கவும் ஒருவரிருக்கிறார் !
உன்னை இவன் பிரதிபலிக்கிறான்.!
கடவுளே !
இவனைப் பிரதிபலிக்காதிருக்கட்டும்!
ஒருவரும்.!
!
பிரதிபலிப்பான்களின் சம்பாஷணையில்!
ஒழிந்திருக்கிறது கபடத்தின் சர்ப்ப நிழல்;!
பிரதிபலிப்பான்களின் !
செயல்களிலில்லைச் சுயமும் துளிர்ப்பும்.!
பரதிபலிப்பான்களிடம் எப்போதுமிருப்பதில்லை!
அன்புக்கும் நட்புக்குமான !
அந்ததரங்கமும் வெளிப்படையும்.!
!
ஒரு மாறாத புண்ணை !
ஒவ்வொரு பிரதிபலிப்பான்களும் !
வைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்!
இதயமென்றதற்குப் பெயரிட்டு!
அதில் நெளிகின்றன !
புழுத்த பொய்கள்.!
!
பிரதிபலிப்பான்களிடமிருந்து !
நழுவிக்கொண்டிருக்கிறது நிகழ்காலத்தின் மூச்சும்!
எதிர் காலத்தின் விதையும்

எனக்குள் உருவாகும் வலிகள்!
என்னால் உருவானதல்ல!
உன்னால் உருவானது!
உன்னை உணர்ந்ததால் உருவானது!
உன்னை பார்க்கும் நிமிடம்வரை!
நந்தவனத்தில் நடைபயிலும் குழந்தையாக!
கனமில்லாத காகிதமாக !
காற்றில் பறந்து கொண்டிருந்தேன்!
உன்னை என் கண்கள் சந்தித்த நிமிடம் முதல்!
கரைபுரண்டு ஓடும் அலை கடலையும்!
ஓங்கி வளர்ந்த மலையையும் மடித்து!
மனதிற்குள் வைத்தது போல கனமாய் நான் !
மௌனமாய் உன்னை பார்த்தாலும்!
மனம் சத்தமாக பேசிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது!
தென்றலாய் உன்னிடம் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தாலும்!
புயலாய் கிளம்பி உன்னை புரட்டி போட துணிகிறது!
எனக்குள் இயல்பாய் வந்து அரங்கேறும்!
உள்ள நிகழ்வுகளை உள்ளபடி!
உன்னிடம் உரைக்க துணிந்தபின்னும்!
என் வார்த்தை தயங்கி நிற்கிறது!
வரையறை வகுத்து - என்!
வார்த்தைகளுக்கு தடைவிதித்து !
தடுத்து ஆட்கொள்ளும்!
வன்முறை செய்யும் இந்த சமூகம்!
ஆனாலும் உலையில் போட்ட அரிசியாய்!
உள்ளம் கொதித்து கொண்டுதானிருகிறது!
உடையவன் நீ வந்து - என்!
உள்ள நெருப்பை அணைக்கும் வரை ...!

அன்னையே...நீ.. அதிசயங்களின் பாசறை!
அன்பின் கருவறை..என் அழகுத் தமிழின் முன்னுரை..!
கண்ணுக்கு தெரிகின்ற கடவுள் நீ தானே..!சில நிமிடம் நான்!
காணாமல் போனாலும் கண்உறக்கம் இழப்பவள் நீ தானே..!!
ஐந்திரு மாத கருவறையில் என்னை காத்தவள் நீ தானே..! என்!
ஐம்புலன் நலமின்றியும் எனை அழகனென்பவள் நீ தானே..!!
மழலையாய் செய்த தவறை மகிழ்வோடு ரசித்தவள் நீ தானே..! இன்று!
மமதையால் செய்த தவறால் என்னோடு கலங்குபவள் நீ தானே..!!
பயணங்கள் தரும் சோகங்களில் நிழலாய் தொடர்பவள் நீ தானே..! நான்!
பயன்படாதவன் ஆனாலும் என்மேல் பாசமாய் இருப்பவள் நீ தானே..!!
கல்லில் தடுக்கி விழுந்தபோது அந்த கல்லை அடித்தவள் நீ தானே..! என்!
கண்ணீல் தூசு பட்டால் கலங்குபவளும் நீ தானே..!!
வேலையின் தாமதத்தில் சில நிமிடம் ஆனாலும்!
வீட்டுக் கதவின் நிலையாய் மாறுபவள் நீ தானே..!.!
உண்மையன்பு ஊறுகின்ற ஊற்று நீ தானே..!!
உனக்கு உதவாதவன் நானாலும் என்!
உச்சிமுகர்ந்து மீது முத்தம் தருபவள் நீ தானே..!!
தொலை தூரம் பயணத்திலே என்னோடு!
திருநீறாய் வருபவள் நீ தானே..! அந்த திருநீறும்!
கண்ணில் பட்டு கலங்கிடுமோ கண்..? என அதை ஊதி!
கலைத்தவள்.. நீ தானே..!!
!
அன்போடுஇதமிழ்ப்பண்போடுஇதேசப்பற்றோடு என்!
தேகத்தை வளர்த்தவளே..!!
இன்று என்னை தவியாய் தவிக்கவிட்டு!
தனியாய் சென்றது நீ தானே..?!
சோகம் கொண்டு நான் வாடும் போது!
எனை தேற்றுவது நீ தானே..!!
நீ பிரிந்த சோகத்துடன் நான் அழுகிறேன்..!
என் கண்ணீர் துடைக்க நீ வருவாயா..?!
என் உச்சி முகர்ந்து அன்பு முத்தம் தருவாயா..?!
உன் மடியில் கண்ணுறங்க சில நொடி எனக்கு தருவாயா..?