வாழ்ந்த பிறகும் !
பிடிபடாத வாழ்க்கை போல !
தோற்றமும் மாற்றத்தின் காரணமும் !
புலனாகாத காற்றே! !
எங்கும் நிறைந்த !
நீயும் கடவுள்தான்! !
உயிர் வாழ்தலும் வீழ்தலும் !
உன் கையில்தான்! !
மென்மையாய் வன்மையாய் !
உன் திறன் உணரச் செய்வாய் நீ! !
எளியோராயினும் ஏழையர் !
குடிலில் இயல்பாய்ப் போய் வருவாய் !
பிரதிப்பலனும் பேதமும் அறியாய்! !
வாழ்விக்கும் கர்வம் இன்றி - !
புகழும் தேடாது- !
பாகுபாடில்லாத இயற்கையே... !
வெறுப்புடன் கதவடைப்போர் !
மீதும் விருப்பம் கொண்டு !
உள் நுழைந்து சென்று பார்ப்பாய். !
உன் தேவையில்லாப் !
பொருளையும் கூடத் !
தொட்டுச் சென்று !
அன்பைச் சொல்வாய் நீ! !
ஆட்சி செய்யாத !
அதிகாரம் காட்டாத !
ஆளுமையே... !
தலை வணங்கிக் கேட்கிறோம்... !
கற்றுக் கொடு இந்தத் தகைமையை

01.!
தூளி !
-----------!
வளர்ந்ததும் தொலைந்திடும்!
குழந்தைமை பற்றி!
யாருக்கும் அக்கறையில்லை!
பிஞ்சு நெஞ்சத்தில்!
நஞ்சை விதைக்காத!
மானிடர்கள் எவருமில்லை!
பயமுறுத்த வேண்டும்!
என்பதற்காகவாவது!
சொல்லி இருப்போம்!
பேய்க் கதைகளை!
குடுகுடுப்பைக்காரனை!
பூச்சாண்டி எனக்காட்டி!
அச்சுறுத்தி!
சாப்பிட வைப்போம்!
எவ்வளவு!
கவனத்தோடிருந்தாலும்!
தவறுதலாகவாவது!
விஷத்தை விதைக்க!
வேண்டிவரலாம்!
கவனமாகக் கையாள வேண்டிய!
கண்ணாடிப் பாத்திரம் போன்றது!
பால்யம். !
02.!
தருணம் !
------------------!
பரிதியைக் காணோம்!
வானில் பரிதியைக்!
காணோம்!
வனத்தில் திசைதெரியாமல்!
தொலைந்ததா!
கள்வர்கள் கைகளில்!
அகப்பட்டுக் கொண்டதா!
எரிந்து எரிந்து!
சாம்பலாய்ப் போனதா!
ராட்சச பாறைகள் மோதி!
தூள் தூளாய் ஆனதா!
மக்களின் செயல்களைக்!
காணப் பிடிக்காமல்!
மலைகளின் இடையே!
ஒளிந்து கொண்டதா!
நிலவிடம் பந்தயம் கட்டித்!
தோற்றதா!
இருளைக் கிழித்து ஒளியைப்!
பரப்பும் வேலையில்!
அலுப்பு தட்டிவிட்டதா!
இயற்கைக்குப் பயந்து!
நடக்க முடியாதென!
மானிட இனத்தை!
முழுமையாக கைவிட்டு!
விட்டதா. !
03.!
அழுகை !
----------------!
நீர் நிலையில்!
மீனைக் கொத்திச் செல்லும்!
மீன் கொத்திப் பறவையின்!
பிம்பம் நீரில் விழும்!
மீனைப் பிரிந்த!
துக்கம் தாங்காமல்!
நீர் கேவியழும்!
துளித்துளியாய் மழை!
குடை மீது விழும்!
உன்னையும் கொஞ்சம்!
நனைக்கவா என்று!
கேட்டபடியே!
மழை விடைபெறும்!
காலை வருடிச் செல்லும்!
அலைகள்!
கண்டுபிடித்துவிடும்!
காதலியுடன் வந்திருப்பதை!
விட்டில் பூச்சி!
சுடரில் மோதி இறந்தது!
நெருப்பின் கைகள்!
நாலா பக்கமும் நீண்டது!
பரிதி மறைந்ததும்!
இருள் சூழ்ந்தது!
இரவின் ஆகிருதி!
விகாரமாய் இருந்தது

உங்களின் கல்லறைகளில்!
தமிழினம் தலை நிமிர்ந்து நிற்கிறது!
வீரம் செறிந்தவன் தமிழன் என்று!
உலகம் உணரச் செய்ததால்!
உங்களின் கனவு நிச்சயம் நனவாகும்!
அதற்கான நாட்களை மட்டும்!
நாங்கள் எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறோம்!
உங்களைப் பெற்ற அன்னையர்!
தம் மக்களை சான்றோர் எனக் கேட்ட!
ஆர்ப்பா¤ப்பில்!
வீரத்திலகங்களே !!
நீங்கள் மரணித்தவர்கள் அல்ல!
மானமுள்ள ஒவ்வொரு தமிழனுக்குள்ளும்!
மரணித்து வாழ்பவர்கள்

நீல வானமும் !
நிமிர்ந்த மரங்களும் !
சல சலக்கும் ஆறுகளும் !
சஞ்சரிக்கும் பறவைகளும் !
சங்கீதமாய்தான் இருக்கின்றது !
சந்தோசமாய்த் தான் இருக்கின்றது !
ஆனாலும், !
பசிக்கு அழும் குழந்தையும் !
பாலின்றி தவிக்கும் தாயும் !
ஒரு வேளை சோற்றுக்கு !
ஊரூராய் அலையும் உறவுகளும் !
கந்தகம் மணக்கும் காற்றும் !
கவிதையாய் இனிக்கவில்லை !
உலகத்தின் விளிம்பை !
கரங்கள் தொட நினைத்தாலும் !
உறுதியாய் கால்கள் !
பதிந்திருப்பது மண்ணில் தான் !
!
- இளந்திரையன்

புண்ணிருந்தால் !
ஈக்கள் !
மொய்க்கத்தான் செய்யும் !
கனியிருந்தால் !
கிளி !
கொத்தத்தான் செய்யும் !
திறந்த வீட்டில் !
நாய் !
புகத்தான் செய்யும் !
கறையை !
உன்னில் நிறைத்துக் கொண்டு !
குறையை !
அன்னியரில் காண முயன்றால் !
தரையைத்தான் !
நோக்க வேண்டும் கண்கள் !
அம்பெய்தவனை !
அணுகாமல் !
அம்பை நோவதில் !
பயனேதுமில்லை !
அன்று !
பகைவர்களும் பாராட்டும் !
பரிசுத்த வாழ்வு !
மலிந்து கிடந்தது !
இன்று !
நட்புறவும் நயவஞ்சகத்தை !
மனனம் செய்கிறது !
நரியுடன் பழகி விட்டு !
உன்னையும் நரியாக !
பாவித்துக் கொண்டுள்ளாய் !
நரியல்ல நீ !
இந்த வனத்திற்கே !
வேந்தன் நீ !
கடமையை கை விடாமல் !
கயமைக்கு தலைவணங்காமல் !
ஒரு முன் மாதிரியாக !
எழுந்து நில் !
அடுத்தவர்களை !
உயர்த்துவதாக எண்ணி !
உன் புகழை !
விளம்பரப்படுத்திக் கொள்ளும் !
விநோதமான மார்க்கத்தை விட்டு !
விலகி நில் !
வீழ்ந்தது போதும் !
இனி வாழ முற்படு !
சுற்றுப்புறம் !
ஒளிர்வதால் மட்டும் !
பயனேற்படாது !
காரிருளில் !
மண்டிக் கிடக்கும் !
உன் உள்ளத்தை !
முதலில் பண்படுத்து !
நம் விளக்கே !
நம் வீட்டை !
எரிக்கலாமா? !
-எம்.ஏ.சலாம்

மனிதனது மனம் ஓர் போராளி.!
நீ கொடுக்கும் உந்துதலே!
தீர்மானிக்கும் அதன் போரட்டத்தை.!
யுதம் தவிர்த்து விவேகம் கொடு-அது!
உன் முன்னே வெற்றிவாகை சூடிவரும்.!
உந்துதலின்றி உந்தாமலிருப்பதை விட!
உந்துதல் கொடுத்தும் உந்தமலிருப்பது-!
ய்வுகூடத்திலே தோற்றுபோகும் சோதனை!
ஏவுகனைப்போல் கிவிடுவாய்.!
பழுதுபார்.!
நிறுத்தாதே உன் உந்துசக்தியை!
உன் இலட்சிய வாகனம் உன்!
இலக்கை அடையும்வரை...!
!
-லலிதாசுந்தர்

கவி ஆக்கம்: “நீ தீ”!
பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை!
பிரியாதொரு நினைவுகளை!
பிறழாமல் சுமக்கின்ற!
ப்ரியம் ஒன்றை தொட்டு!
ப்ரியம் ஒன்றையே விட்டுச் செல்லும்!
தன்னலமில்லாத!
தாய்மையெனும் அன்பு கொண்ட!
மனுசிகளும்....!
கண்டிப்பு காரணமினறி இல்லை!
என்னின் தைரியமாய்!
எதையும் எதிர் நோக்கா!
மனஉறுதி தந்து!
மனதின் பாசத்தை!
மறைவாக காட்டிச் செல்லும்!
தந்தையாய்யிருந்து தோழனாய் மாறும்!
மனிதரெல்லாம

'நான்' என்பது உலகமாயிருந்தது!!
பால் எது? சுண்ணாம்பு எது?!
விளங்காத போது!
'நான்' என்பது உலகமாயிருந்தது.!
சூழ்ந்து கடிக்க வந்தன!
சுயநலங்கள்.!
ஒதுங்கி ஒடுங்கியதில்!
'நான்' என்பது தானாய் ச்சிறுத்தது.!
இப்போதும்!
இருட்டும் போதெல்லாம்!
வழிகளின் பயத்திலோ!
வலிகளின் உணர்விலோ !
உறவை, நட்பை உள் வாங்கி!
'நான்' சற்றே விரிவதுண்டு.!
சமூக வீதிகளில்!
யுத்த காலங்களின்!
பரஸ்பர தாக்குதல்களில்!
இனத்தை மதத்தை !
இழுத்தணைத்து க் கொள்ளும் 'நான்'.!
அதீத எதிர்பார்ப்புகளின் போதும்!
அநாதரவான தருணங்களிலும்!
இறை ஆதரவை நாடி ஓடி!
இணைந்துக்கொள்ளும் 'நான்'.!
ஆதாயங்களின் போதும்!
கவனிப்பாரற்று தனிமை காணும் போதும்!
தன் கூடடங்கும் 'நான்'.!
அளவீடுகளுக்கு அடங்காமல்!
மாறிக் கொண்டேயிருக்கும் 'நான்'!
மண்ணில் அடங்கிப் பின் தீரும்.!

கான்வென்ட் படிப்பின்!
கனத்தில் அழுந்தி!
நெருக்கடி பஸ்சில் திரும்பிய!
பத்து வயது மகளின் முகத்தில்!
என்னைப் பார்த்துப்!
பூக்குது சிரிப்பு எப்படி?!
!
இரண்டு மழலையில்!
பாதி இளமையும்!
உப்பு புளி கணக்கில்!
மீதி இளமையும்!
முழுதாய் தொலைத்த!
மனைவிக்குக் கூட!
என்னைப் பார்த்து!
முகிழ்க்குது சிரிப்பு எப்படி?!
!
---சிதம்பரம் நித்யபாரதி

மழை வெளி நிலத்தின் பட்சிகள்!
ஈர இறகை உலர்த்தும் புற்பாதையில்!
மீதமிருக்கும் நம் பாதச்சுவடுகள் இன்னும்!
எப்பொழுதும் மழைபெய்யும் ஊரின் பகல்வேளை!
மென்குளிரைப் பரப்பியிருக்க!
நனைந்திடாதபடி முழுவதுமாக மறைத்த நாம் !
நடந்து வந்த பாதையது!
தீவின் எல்லாத் திசைகளிலும் !
கடலை நோக்கி நதிகள் வழிந்தோடும் !
அவ் வழியே பிரம்பு கொண்டு பின்னப்பட்ட!
கூடைத் தொப்பியை அணிந்து வந்த முதியவள்!
‘கருமேகக் கூட்டங்களற்ற வானை !
ஒருபோதும் கண்டதில்லை’ என்றதும்!
சிரட்டைகளால் செதுக்கப்பட்ட !
அவளது சிற்பங்களை முழுவதுமாக வாங்கிக் கொண்டாய்!
இவ்வாறாக !
கரிய முகில் கூட்டம் நிரம்பிய வானின் துண்டு!
உன் சேமிப்பில் வந்தது!
மழை உனக்கு அவ்வளவு பிடிக்கும்!
புனித ஸ்தல மரமொன்றில் !
கடவுளுக்காகத் தொங்க விடப்பட்டிருந்த ஏவல் பொம்மைகள்!
வெயிலை வேண்டும் அவர்களது பிரார்த்தனைகளை!
பொய்ப்பித்தே வந்தன!
சூரியனையும் நிலவையும் நட்சத்திரங்களையும் !
நேரில் பார்த்திரா அந்த ஊர்வாசிகள் !
நம்மிடம் அவை பற்றிக் கேட்டார்கள் இல்லையா!
ஆனாலும் அப் பிரதேசத்துக்கும் !
அவை தினந்தோறும் வந்தன!
மழைத் திரை ஒரு நீர்க்கோடாய் !
அவற்றை அவர்களிடமிருந்து மறைத்தது!
‘விதியில் எழுதப்பட்டவர்கள், !
சமுத்திரத்தில் வழி தவறி!
திசைகாட்டி நட்சத்திரத்தைத் தேடித் தொலைந்தவர்கள்!
முன்பெல்லாம் அத் தனித் தீவில் கரையொதுங்கினர்’ !
என்றவர்கள் கூறியதை !
நீ குறித்து வைத்துக் கொண்டாய்!
தொலைதூரம் பறந்து சென்ற!
வலசைப் பறவைகள் மட்டுமே கண்டிருந்த வெயிலை !
ஒருபோதும் அறிந்திரா அத் தீவின் சிறார்கள்!
அதன் நிறத்தை, வாசனையை!
அது நம்மைத் தொடும்போது எழும் உணர்வைப் பற்றி!
மழை கண்டு ஆனந்தித்திருந்த நம்மிடம் வினவியதும் !
‘எவ்வாறு உரைத்தல் இயலும்’ என்றாய்!
சிறிதும் கருணையேயற்று!
ஆவி பறக்கும் உஷ்ணப் பானங்களை அருந்தியபடி!
பிரயாணிகள் அனைவரும் சுற்றிப் பார்த்த பின்!
அத் தீவை மழையிடம் தனியே விட்டுவிட்டு!
கப்பலில் நமது தேசம் வந்து சேர்ந்தோம்!
ஆனாலும் அன்றிலிருந்து எப்போதும் !
நமது மர வீட்டின் தாழ்வாரத்தில்!
ஈரத் துளி விழும் சப்தம்!
கேட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறது இரவிரவாக