1971ஏப்ரல்2004 !
சேய்! !
என்னைத் தண்டித்துவிடு !
உனது புதைகுழியை !
தென்னமெரிக்கக் காற்றில் விதைத்து !
புரட்சியின் குறியீடாய்ப் போனவன் நீ. !
உன்முன் நான் மண்டியிடுகிறேன் !
என்னைத் தண்டித்துவிடு, நான் !
ஓர் இலங்கையனாய்ப் பிறந்ததிற்காய். !
சேகுவேரா !
உனது பெயரில் ஓர் ஏப்ரல் கிளர்ச்சி !
வெடித்து பின் !
சிதறிப்போய் முப்பத்திமூன்று ஆண்டுகளாகிறது. !
இன்றும் சேகுவேரா என்றால் உனது !
பெயரென்றறியாமல் !
தவறியிருப்பவர்களிடம் நினைவில் !
வந்துபோபவர்களை உனக்குக் காட்ட !
வெட்கப்படுகிறேன். !
உனது தாடியை பிரதிபண்ணியதற்கும் அப்பால் !
சம்பந்தமற்றுப்போனவர்கள் அவர்கள். !
கிளர்ச்சியின் நாயகர்களாய் !
வதந்திகளை நாளுக்குநாள் காற்று !
எழுதிக்கொட்டிய அந்த நாட்களில் நாம் !
திகில்கொண்டிருந்தோம் !
புரட்சியை ஒரு மாயக்குகைபோல் !
அவசர அவசரமாய்ப் புனைந்துகாட்டி பின் !
தோற்றுப்போனார்கள். !
எல்லாம் போயிற்று !
வதந்திகள் பிணங்களின் எண்ணிக்கையையும் !
இந்திய இராணுவத்தின் கொலை வெறியாட்டத்தையும் !
காவி வரவர !
ஊதிப் பெருத்த செய்திகளில் நாம் !
களைப்படைந்தோம். !
அழகுராணி மன்னம்பெரியை நிர்வாணமாய் !
வீதியில் நடத்தி பின் !
கொலைசெய்த பொலிஸ்கோரத்தில் !
மனிதம் அதிர்ந்துநிற்க, உலகின் முதல் !
பெண் பிரதமர் அரசவைக் கட்டிலை !
அலங்கரித்துக்கொண்டிருந்தார். !
இப்படியாய் !
பரம எதிரியாய்ப் போனோர் இன்று !
தேர்தலில் ஓரணியான புதினம் !
இருக்கிறதே பார், சொல்லிட !
வெட்கப்படுகிறேன் நான் ஓர் !
இலங்கையனாய்ப் பிறந்ததில். !
இளைஞர்களேயற்ற கிராமங்களையும் !
பிணங்கள் காவிய களனிகங்கையையும் !
நிர்மாணித்ததில் !
கொலைக்கரங்களிற்குக்கூட வலி எடுத்திருக்கும். !
உயிர்களை புதைகுழிக்குள் கொழுவி !
வீசியதில் !
கடிகார முட்களும் சோர்வுற்றிருக்கும். !
சோசலிசக் கனவுகளோடு புதைக்கப்பட்ட !
தோழர்களின் புதைகுழியில் !
மலர்களுக்குப் பதில் !
இனவாத முட்களோடு அஞ்சலிக்காய் !
அணிவகுக்கின்றனர், உனது பெயரில் !
முன்னர் புயல்கொண்டவர்கள். !
இதற்காய் !
வெட்கம்கொள்ள ஏதும் இல்லை எனின் !
அம்மணமாய் நான் வீதியில் !
நடப்பது ஒன்றும் அசாதாரணமல்ல. !
தண்டித்துவிடு, !
என்னைத் தண்டித்துவிடு! !
உன்முன் நான் மண்டியிடுகிறேன் !
என்னைத் தண்டித்துவிடு சே, நான் !
ஓர் இலங்கையனாய்ப் பிறந்ததிற்காய்! !
- ரவி (சுவிஸ்,160204)

அன்றைய வைகறையிலாவது!
ஏதாவதொரு அதிசயம் நிகழக்கூடுமென!
படிப்படியாயிறங்கி வருகிறாள்!
சர்வாதிகார நிலத்து ராசாவின்!
அப்பாவி இளவரசி !
அதே நிலா, அதே குளம்,!
அதே அன்னம், அதே பூங்காவனம்,!
அதே செயற்கை வசந்தம்!
அதுவாகவே அனைத்தும் !
எந்த வர்ணங்களும் அழகானதாயில்லை!
எந்த மெல்லிசையும் புதிதானதாயில்லை!
எந்த சுதந்திரமும் மகிழ்வூட்டக் கூடியதாயில்லை !
நெகிழ்ச்சி மிக்கதொரு!
நேசத் தீண்டலை!
அவள் எதிர்பார்த்திருந்தாள்!
அலையடிக்கும் சமுத்திரத்தில்!
பாதங்கள் நனைத்தபடி!
வழியும் இருளைக் காணும்!
விடுதலையை ஆவலுற்றிருந்தாள்!
காவல்வீரர்களின் பார்வைக்குப் புலப்படா!
மாய உடலையொன்றையும் வேண்டி நின்றாள்!
அவள் நிதமும் !
அப் புல்வெளியோடு!
வானுக்குச் சென்றிடும் மாய ஏணியொன்றும்!
அவளது கற்பனையிலிருந்தது !
இப் பொழுதுக்கு மீண்டும் இக்கரை தீண்டா!
ஒரு சிறு ஓடம் போதும்!
எல்லை கடந்துசென்று!
சுதந்திரமாய்ப் பறக்கும் பட்சிகள் பார்க்கவென!
அச் சமுத்திரத்தின் அக்கரையில்!
அவளுக்கொரு குடில் போதும்

புதியமாதவி, மும்பை!
உடைந்து போன!
கம்பீரங்களின்!
அதிர்ச்சியில்!
சிதறிக்கிடக்கும் பிம்பங்கள்!
பொறுக்கி எடுக்கும்!
ஒவ்வொரு கணமும்!
மீண்டும் மீண்டும்!
விசவரூபமெடுக்கின்றன!
ஒவ்வொரு துண்டிலிருந்தும்!
வெவ்வேறு முகங்களுடன்.!
உன் நிஜங்கள்.!
ரசிக்கவும் முடியாமல்!
கடக்கவும் தெரியாமல்!
கவனமாக எடுத்தாலும்!
காயப்படுத்தும்!
கண்ணாடிச்சில்லுகளில்!
பதிந்துபோனது!
பலகீனரேகைகள்!
புரிந்ததாக நினைத்து!
புன்னகைப் புரியும்!
ஒவ்வொரு கணமும்!
மாயவித்தைகளில்!
மயங்கிவிடுகிறது!
நமக்கான!
நம் புரிதல்கள்

கவி ஆக்கம் க.முத்துக்குமரன்!
தீண்டலுக்காக!
காத்திருக்கும்!
தீயிளவரசி!!
பற்றும் முன்!
பெட்டியிலும்!
பற்றியபின்!
தொட்டியிலும் வசிக்கும்!
பிதாமகன்!!
பெயரில்!
“தீ” யை சுமக்கும்!
தற்கொலைவாதி!!
விளக்கிற்கு!
வாழ்க்கை கொடுத்துவிட்டு!
தன் வாழ்வை!
இருளாக்கி கொள்ளும்!
தியாகி!!
பஞ்சபூதங்களில்!
“ஓரினம”; என்பதை!
தலைக்கனத்தோடு!
உருவகத்தில் சொல்லும்!
“பேரினம்: !!!!
!
கவி ஆக்கம் க.முத்துக்குமரன்

01.!
எதார்த்தம்!
---------------!
!
நான் இருந்தேன்!
நீ வந்தாய்!
நாம் ஆனோம்.!
!
நீ சென்ற பின்னும்!
நான் இருக்கிறேன்.!
!
ஒன்று நீங்கிடில்!
மற்றொன்றும்!
உயிர் துறப்பது!
!
பறவைகளில் !
வேண்டுமானால்!
பழக்கமாய் இருக்கலாம்.!
!
மனிதனுக்குத் !
தெரியும்!
சேர்ந்துபோவதில் உள்ள!
சிக்கல்கள்.!
02.!
விட்டுக்கொடுத்தல்!
-----------------------!
எவருக்கும்!
இயலக்கூடும்.!
காதலுக்காக !
காதலியை !
விட்டுக்கொடுத்தல். !
!
எவருக்கேனும் !
இயன்றதுண்டோ?!
காதலுக்காக !
காதலையே !
விட்டுக்கொடுத்தல்.!
!
03.!
தடங்கள் !
------------ !
எப்போதும் போல்தான் !
இருக்கிறது. !
என்னையும் உன்னையும்!
பிரித்த நிலா.!
!
இப்போதும் முத்தமிட்டுக்கொண்டுதான் !
இருக்கின்றன. !
எதிர்வரும் அலைகளோடு!
உள் வாங்கும் அலைகள்.!
!
நீ விட்டுப்போன !
தடங்களோடு நான். !
இங்கேயும் அங்கேயும்.!
!
இன்றும் நீ வராமலே !
இருந்திருக்கலாம். !
ஏனைய நாட்களைப் போல.!
!
-செல்வராஜ் ஜெகதீசன், அபுதாபி

நீ !
நேற்றுவரை !
துள்ளித் திரிந்திருப்பாய்.!
ஓடி !
விளையாடியிருப்பாய்.!
மிட்டாய்க்காக!
முகம் மலர்ந்திருப்பாய்.!
இன்றுன்னை!
கொன்றதாரென்று!
அறிந்திருப்பாயா....?!
ரசாயனக் குண்றென்றார்!
விஷவாயுவென்றார்.!
அரசு ராணுவமென்றார்!
கிளர்ச்சியாளர் கூட்டமென்றார்!
கொன்றது!
எப்படியாயினும்!
யாராகினும் !
கொல்லப்பட்டது!
நீதானே....?!
மனிதன் தின்ற!
மழலைகளின் !
மாமிசம் !
என்றேன் !
நான்.!
இன்னும்!
பசியடங்கா !
மனிதன் -இருந்தால்!
வரலாம்!
சிரியாவுக்கு!
பசியாற...?!
!
குறிப்பு: சிரியா டாமஸ்கசில் அரசு ராணுவத்தினரால் விஷ வாயு குண்டு வீசிக் ஒன்றுமறிய மழலைகள் கொல்லப்பட்டுள்ளனர். . இத் தாக்குதலில் சுமார் 1500 பேருக்கு மேல் கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.!
அந்த குமுறலே எனது கவிதையாக வெளிவந்துள்ளது

கவி ஆக்கம்: அகரம் “அமுதா” !
ஒற்றைக் காலில் நின்றபடி !
உன்னை என்னை பார்த்தபடி !
சற்றே காற்றை கிழித்தபடி !
சுற்றும் பம்பரம் சொல்வதென்ன? !
நிலையே இல்லா இவ்வாழ்வில் !
நிலைத்து வாழ வேண்டுமென்று !
நில்லா துழைத்தல் வேண்டுமென்று !
நிற்கும் பம்பரம் சொல்கிறது! !
ஊனம் உடலில் இல்லையென்றும் !
உள்ளத் தில்தான் உள்ளதென்றும் !
காணும் பேரைக் கூப்பிட்டு !
கனிவுடன் பம்பரம் சொல்கிறது! !
வட்டத் துள்ளதை சிறைவிடுத்து !
வாழ்வளித்திடும் தன்னைபோல் !
இட்டமுடனே இல்லார்க்கு !
இயன்றது செய்திட இயம்பிடுது! !
தலைக்கனம் கொண்டு ஆடுவதால் !
தாழ்வே வந்து சேருமென்று !
தலையை ஆட்டித் தக்கபடி !
தன்மையாய் பம்பரம் சொல்கிறது! !
தன்னைச் சுற்றும் சாட்டடைக்கே !
தன்னை வழங்கும் பம்பரம்போல் !
உன்னை சார்ந்த உறவுக்கு !
உன்னை ஈந்திடு என்கிறது! !
சொந்தக் காலில் நிற்பதுதான் !
சுகத்திற் சிறந்த சுகமென்றும் !
அந்தப் பம்பரம் சொல்கிறது !
ஆழகாய் நிமிர்ந்து நிற்கிறது! !
!
கவி ஆக்கம்: அகரம் “அமுதா” !
தொடர்பு:006592468200

வீட்டின் முன்பகுதில் நட்டிருந்த மூங்கில்கள்!
பூவிட்டிருந்த ஒரு அதிகாலைப் பொழுதில்!
கிரணங்கள் தீட்டிய சித்திரம் போல நீ வந்திருந்தாய்!
என்னைத் தவிர மற்ற அனைவரிடமும் பேசிக்கொண்டிருந்த!
உன்னைப் பிரதியெடுக்க பிரயத்தனப்பட்டன!
என் வீட்டின் நிலைக் கண்ணாடிகள் அனைத்தும்!
ஆனால் கையலம்பும் குழாய்க்கு மேலே தொங்கும்!
பழைய கண்ணாடிக்கு மட்டுமே அன்று யோகம் போல!
உனக்கு அந்தக் கண்ணாடியை!
நினைவிருக்குமா எனத் தெரியவில்லை!
பச்சை நிறத்தில் சட்டம் கட்டியிருக்கும்!
ஓரங்களில் லேசாக உப்புப் படிந்திருக்கும்!
நேற்று முன்தினம் அந்தக் கண்ணாடி!
அதை மாட்டி வைத்திருந்த!
ஆணியில் இருந்து கழன்று!
கீழே விழுந்து தெறித்தது...!
இத்தனை நாட்களாக!
உன் முகத்தை!
நினைவுகொள்ள முயன்று!
தோற்றதால் இருக்கலாம்...!
சிதறிக் கிடந்த சில்லுகள் ஒவ்வொன்றையும்!
உற்றுப் பார்க்கிறேன் - அவை!
உன்னைத் தவிர வேறு எதையெதையோ!
பிரதிபலித்துக் கொண்டிருக்கின்றன

அனைவரும் போல நீயுமானாய்.!
பகல்களை சூரியனிடமிருந்து பிடுங்கி!
அனைத்தினையும் இருளாக்கிடும் விடயமாய்!
நான் இதை நினைத்திருக்கவில்லை.!
என்னிலைகளை புரிந்து கொண்டு!
காலமெல்லாம் நீ பேசிய அனைத்தையும்!
மறந்து!
உன்னிலை காப்பிற்காய்!
துக்கியெறிந்து முகம் மாற்றி!
நீண்ட வெளியில் எதுவுமற்று என்னை!
உன்னால் நிரப்பிவிட்டு சென்றாய்.!
இருப்பினும்,!
நீயும் உன் நினைவுகளும்!
குளிர் காலத்து உன் சிறகுகளும் போதும்.!
என்னை முந்தியடித்து!
உன்னோடு எனக்குள் வாழ்வேன்.!
நாட்கள் மெலிந்து கிடக்கின்றன.!
!
-பர்ஸான்.ஏ.ஆர்!
01.06.2008

சத்தி சக்திதாசன் !
!
களைத்து விட்டேன் ஏனொ இது !
முடிவிலாத பயணமன்றோ ! !
பாதை நீண்டு !
கொண்டேயிருக்கிறது !
பயணம் தொடர்ந்து !
கொண்டேயிருக்கிறது !
தேடும் அவனைக் !
காணவவேயில்லை ! !
அன்பைக்கொடு உடனே !
அவனைக் கண்டுபிடித்து விடலாம் !
என்றவன் ஒருவன் !
கொடுத்த அன்பையும் !
தொலைத்து விட்டு !
ஏழையாய் இன்று நான் !
ஆனாலும் !
அவனைக் காணவில்லை !
பணத்தை அள்ளியெறி !
காலடியில் விழுந்திருப்பான் !
அறிவாளி ஒருவன் !
அறிவுரை சொல்லிட்டான் !
இருந்ததை இழந்தோர் !
செல்வந்தனானேன் !
இன்னமும் அவனெனக்கு !
அகப்படவில்லை !
வெளிச்சத்தில் பார்த்தால் !
வெளியே வந்திடுவான் !
இருட்டினில் இருந்தவன் !
இனாமாய் வழங்கிய புத்திமதி. !
பகல் போல வெளிச்சத்தை !
பாய்ச்சியும் கூட !
கண்களின் ஓரத்தில் !
காணவேயில்லை அவனை !
களைத்து விட்டேன் !
கடைசிப் படியை எட்டியும் விட்டேன் !
தென்படவே மாட்டான் எனத் !
தெளிந்து நானும் !
உலகில் அவன் இல்லவேயில்லை என !
உணர்ந்து கொண்டே தூங்கும் போது !
தோளில் ஒரு கை !
தோழமையாய்த் !
தொட்டது !
தேடும் போது என்னைக் !
காணமாட்டாய் என்னை !
ஏனெனில் !
நீ தேடியது !
எந்தன் நிழலையே !
சிரித்தபடியே என்னருகே !
மனிதன் நின்றான்