01.!
நலம் விரும்பிகளே!!
----------------------!
நானிருப்பது கரையான்புற்றுக்குள்!
பாம்புகள் வருவதற்குள் வேறிடம் சென்றடைவேன்!
பறவைகளின் கூடு!
ஆமைகள் அடைகாக்கும் குழிகள்!
தவறினால் விழி திறந்த நிலம்!
ஊதாரிகளுக்கு உங்களின்!
கதவுகளிலும் சன்னல்களிலும்!
தெரியும் வானம் பற்றாது!
முடிவிலிகளை தேடிக்களைத்த!
கால்கள் இளைப்பாறுகின்றன அலைகளில்!
வெடிப்பில் கசியும் இரத்தத்தில்!
பசியாறுகின்றன மீன் குஞ்சுகள்!
வெளுத்து பிளந்த உதடுகள்!
ஈரக்காற்றில் சுவாசிக்கின்றன!
சுமந்த புத்தகங்கள்!
இறக்கைகள் அல்ல என்பதை நான் அறிவேன்!
சிலுவைகள் அல்ல என்பதை நீங்கள் அறிக!
படைப்பு அனுபவம் பார்வை உலகம் ;!
எனக்கும்.!
அவ்வப்போது!
காறியுமிழ்ந்த எச்சிலை துடைத்துவிடுகிறேன்!
மேல்விழுந்த கற்களை புதைத்துவிடுகிறேன்!
வீச்சமும் வடுக்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன!
தளர்த்திய கச்சையின்!
இடைத்துணியின் பின்னிருக்கும்!
இளஉறுப்புகளினால் பெரிதான சலனமில்லை!
தன்னை சூடேற்றி கொள்வதை தவிர!
நேர்ப்பார்வையை தவிர்ப்பது நானல்ல.!
நீளஅகலங்களை குறித்து!
குழி வெட்டுதலுக்கோ!
சிதையூட்டுவதற்கோ !
சொல்லியனுப்ப வேண்டியதில்லை!
சில நொடிகளில்!
மரணிக்க நேரிடும் என்னை!
இந்த நதியே இழுத்து செல்லும்!
கரையொதுக்காமல்!
(ஆத்மாநாமிற்க்கு.... )!
!
02.!
காகித கப்பல்!
-----------------!
மண்வாசம் வீசும் திசையில் விரைகிறேன்!
வழியெங்கும் மழை!
எதிர் வரும் காற்றிலும் இழுத்து செல்லும் நீரிலும்!
பேரிரைச்சலும் பெரும் சேதத்தையும் ஏற்படுத்துகிறேன்.!
நீ அனுப்பிய காகித கப்பல் கடந்து செல்கிறது!
துளியும் சலனமில்லாமல்

காவியம் பலப்பல சொல்லி நம்மைக்காலி செய்து விட்டார்கள்.!
பாவியம் பாடிப் பாடியே பழமைப்!
போலி நட்டு வைத்தார்கள்.!
நீயிதை ஏனோ ஆதரித்தாய்?!
மீளுதற்கு இனியும் வழியுமில்லை!
சத்தியம் மறந்த வாழ்க்கையினை!
நித்தமும் வாழ இலக்கியம் ஏன்?!
புத்தனும் ஏசுவும் வாழ்ந்ததினும்!
புதிய இலக்கியம் ஏதுமுண்டோ?!
எழுதுதல் மட்டும் போதுமென்றால்!
எவர்தான் அதனை வாழ்வது?!
பழுதுகள் கலையா வாழ்க்கையிலே!
பயனேதும் உண்டோ நீ கூறு!
பிறர்க்கென வாழா உன்வாழ்க்கை!
குறைப்பிறப்பென்று நீ உணராய்!
தரக்குறைவான இலக்கியத்தால்!
தாழ்வது என்னவோ மொழிதானே!
தமிழுக்கென்று சிறப்புண்டு!
தமிழால் யாவர்க்கும் சிறப்புண்டு.!
புதுமையும் பழமையும் இருகண்கள்!
பொதுமையும் கடவுளும் உயிர்த்தளங்கள்!
வெறுமையே பேசி வீணாக்கும்!
பொறுமை இல்லா மானிடரே!
வறுமை தாழ்ந்த இலக்கியங்கள்!
குறுமை உள்ளக் குனிவாகும்!
தமிழ் மகன் உலகில் நீயென்றால்!
உலகியல் முதலில் நீயறிக!
அமிழ்தென விளங்கும் நம் தமிழால்!
அகிலம் காக்கும் தொழில் செய்வோம்

என்னிடமிருந்த வண்ணாத்திகள் சிறகுகள் கொடுக்கப்பட்டு பறந்தன.!
காற்று நடந்து சென்ற மென்தடயங்களின் மேலே!
கொஞ்ஞம் கொஞ்ஞமாக கால் பதித்து!
என் வண்ணாத்திகளின் நிழலில் பிரயாணப்பட்டேன்.!
என்னிடமிருந்த வண்ணாதிகளின் ஒரு சோடியின் நிழல்!
மெல்லிய நீலமாய் அகன்று இருந்தது.!
நீண்ட தூரங்கள் கடந்துசென்று!
மிகச்சிறிய கடலின் நீண்டவெளியில்!
ஒரு கரையில் அதுவிட்ட நுரையில்!
ஒரு சோடி வண்ணாத்திகளின் நீலநிழல் அழகாய் படர்ந்தது.!
!
வண்ணாத்திகள் ஓய்விற்காய் ஒதுங்கிய பொழுதன்று!
மழைக்கு சொந்தமாய் விதிக்கப்பட்டது.!
!
வண்ணாத்திகள் கூட்டம் எல்லைகளுக்கப்பால்!
நீண்டு பயணிக்க விதிக்கப்படுகையில்!
ஒரு சோடி வண்ணாத்திகள் மட்டும்!
மிகச்சிறிய கடலின் நீண்டவெளியில்!
நீல நிழலின் அழகில் நின்றது.!
காற்றின் வேகத்தினில் நுரையில் விழுந்த நீல நிழல்!
உறுதியாய் நிலைக்குமாறு இறைவனின் விதியமைக்கப்பட்டது.!
!
நிறங்களுடன் மெய்த பெருமழையில்!
கறுப்பின் வர்ணங்களிற்கு கூடிய ஆசனங்கள்.!
!
நீல நிழல் நிலைக்க ஒரு சோடி வண்ணாத்திகளின்!
ஓய்வுப்பொழுது மழைக்கு விதிக்கப்பட்டது!
சிறிய கடலின் நீண்ட வெளியில்!
என் ஒரு சோடி வண்ணாத்திகளின் ரூஹ{ பிரியுமாறும் எழுதப்பட்டது.!
!
பர்ஸான்.ஏ.ஆர் !
20.02.2008

எண்ண முடியா விண்மீன்களும்!
எரிந்து என்றோ விழுகிறதே!
விடியும் காலைப் பொழுதினிலே!
விரல்விட் டெண்ணவும் முடிகிறதே!
அள்ள அள்ளக் குறையாத!
ஆற்று மணலும் அத்துப்போச்சே!
மெரினா பீச் மணற் குப்பையும்!
மெஷினால் சலித்து சுத்தமாச்சே!
நீலவானை மூடி நிற்கும்!
நிறங்கருமை மேகம் பெய்ய!
நிலமகள் உள் வாங்கிய!
நிலத்தடி நீரும்கூட வற்றிப்போச்சே!
பீதியூட்டும் ஜாதி மதங்கள் மட்டும்!
ஜோதியாய் சுடர்விட் டெரிகிறதே!
ஊதியணைக்க முடியாமல்!
ஊரெல்லாம் பற்றி எரிகிறதே!
ஜான் பீ. பெனடிக்ட்!
வாசிங்டன்

தோழி காண்கிறாள்!
இவன் தன் தங்கையிடம்!
காட்டாத பரிவை...!
மனைவி காண்கிறாள்!
இவன் தன் தாயிடம்!
காட்டாத பாசத்தை...!
தந்தையானவன் தேடுகிறான்!
பணி ஓய்வு வரைதனில்!
இவன் காட்டிய‌!
மரியாதையை...!
இல்லாள் காண்கிறாள்!
தன் தங்கையிடத்தே,!
தன்னிடத்தே சேரவேண்டிய‌!
காதலை...!
உதாசீனத்திற்க்கித்தனை!
முகமூடிகள்.!
அற்ப ஆண்மகனுமிந்த‌!
முரணும் இணைபிரியா!
கோடுகள்.!
அவர் சிந்தனையில்!
இந்த இளமை,!
மழைக்குத்தாங்கா ஓடுகள்...!
எவ்விடத்தும் நிறைந்திருப்பது!
இறையென்றால்,!
அற்ப மனிதரிடத்தெல்லாம்!
நிறைந்திருப்பது நீயன்றோ!!!!

முதுமை காலத்தின் தூது - இது!
பொதுமைப் பருவம் உயிர்களுக்கு!
உடற்பயிற்சியுடன் கொழுப்பற்ற!
உணவு நலம் பேணுவோருக்கு!
முதுமையும் இளமையான மகிமை.!
சுமையற்ற பெருமை, அருமை.!
முதுமையெனும் கொடும் விலங்கிட்டு!
கைது செய்கிறது காலம் உயிர்களை.!
பதுமையாகி சிலர் அசைவில்!
புதுமையற்று வாழும் காலம்.!
இது பூ தூவி வரவேற்கும்!
தோதுடை மைதானமல்ல.!
முதுமை மனச்சாட்சி பரிசுத்தமானது.!
இளமை மிடுக்குத் தவறுகளை!
முதுமையில் எண்ணி வருந்துவார்.!
அருமை நாயன்மார், சித்தர்!
ஆழ்வார் பாடல்கள், உரைகளை!
ஆழ்ந்து மீண்டும் மீண்டும் படிப்பார்.!
அனுபவக் கிரீடமிடும் நரையாக.!
அன்பு பொதுவுடைமைச் சிந்தனை!
ஒதுங்கும் சாது மனமாக, ஆரோக்கிய!
முதுமை பேரறிவுப் பசுமை.!
முதுமை வாழ்க்கையின் பத்மாசனம்!
ஆதரவாய் அணையுங்கள் முதுமையை!
09-10-09

பூ!
பாடைக்கு வைத்தாலும் !
பரமனுக்கு வைத்தாலும்!
வாடத்தானே செய்யும் ...பூ!!
சாலை!
இந்த சாலைக்கு தெரியுமா ?!
மேலே கடக்கிற வாகனம்!
எந்த ஊருக்கென்று..?!
நாணயம்!
பூ விழுந்தால்!
வெற்றி எனக்குத்தான்!
சுண்டிக்கொண்டேயிருக்கிறேன்!
பூ விழும் வரையில் !
நாணயத்தை..!
-சூர்யா கண்ணன்!
குன்னூர்

நாம் சண்டையிட்டு!
பிரிந்த அந்த!
கடற்கறை சந்திப்பின்!
அடையாளச்சின்னம்!
இன்னமும்!
அங்கேயே வானம்பார்த்து!
வரமொன்று கேட்டு!
தவம் செய்கின்றது.!
மனசை நகங்களில்!
வைத்திருக்கும் தேவதையே!
உன் கைசேர!!
என்னைபோலவே!!!
!
திருமேனி தரிசனம்!
தினம்தறித்த கண்கள்!
உன் தொழைதலில்!
துவண்டு கிடக்கின்றது!
என் முகம்தனில்…!
விழியில் பிறந்து!
கன்னம் கடந்து!
இதழினை கடந்த!
உப்புக்கரைசலோடு!
எனை கடந்து போனாயோ?!
பாதி தூக்கதில்!
என்னை கண்விழிக்கச்செய்யும்!
கனவாகப் போனாயோ?!
என் கவிதைப்!
புத்தகங்களின் ஓரங்களை!
தின்றுப் போன கரப்பானின்!
வாயிடுக்கினில் மாட்டிக்கொண்டாயோ?!
பறிக்க மறந்த!
பூவின் மகரந்ததில்!
புதைந்திருக்கின்றாயோ?!
ஊஞ்சல் காற்றாய்!
என் குழல் சுருள்களில்!
உன்னை சூடிக்கொண்டாயோ?!
எதுவாக!
இருக்கின்றாய் நீ,!
நான் மட்டும்!
வாழும் இவ்வுலகில்.!
!
நீ மிச்சம்!
விட்டு சென்ற!
அந்த ரோஜாவுடன்!
ஒற்றையாக நான்!
அதே நதிக்கரையில்!
இன்றும் காத்துக்கிடக்கின்றேன்.!
போர்முனையில்!
புதைந்துப் போனதாக!
ஊர் பேசுகின்றது.!
உண்மைதானா?!
நீ என்னுள் வாழ்வதாக!
சொன்னது,சிருங்காரா?!
உன் இதழ் பதித்து!
பூவின் இதழில் இட்ட!
முத்தத்தின் வாசம்!
கரையெல்லம், நீ என்றே!
பரவிக்கிடக்கின்றது.!
மீண்டும் வருவதாய் இருந்தால்!
இன்றே வந்துவிடு.!
மனிக்கட்டு நரம்புகள்!
அறுபட்டு, நதிக்கரையெல்லாம்!
குருதியின் வாசம்.!
நான் சுவாசிப்பது!
இன்றே கடைசி.!
!
மொழிமறந்து எழுதிய!
கவிதையிது!!
உன்!
கண்மொழியினிலே!
கரையொதிங்கிய பின்!
நான்!!
நீலங்கள் கறைந்தொழுகி!
வானம் விட்டு!
உன் நிழல் சேர்ந்ததால்!
நிலவு திசை மாறி!
போனதோ.!!
சற்றே திரும்பிப் பார்!!
கொஞ்சம் இழைபாரட்டும்!
என் சுவாசக்கூடு!!
ஆயிரம் யானைகள்கொண்டு!
இந்திரலோகம்!
கொண்டுச்செல்வேன்!!
ஒரு நிபந்தனை மட்டும்.!
கொஞ்சம் உன் சுவாசத்தை!
கொடு, நுகர்ந்துபார்கவேண்டும்.!
சுவாசத்தின் வாசம் என்னவென்று!!
!
இரண்டு வரிகள்!
எனக்கா எழுத மாட்டாயா?!
வினவி விட்டு!
சென்றுவிட்டாய் நீ!!
மொத்த தமிழெழுத்துக்களும்!
என்னுடன் யுத்தத்திற்கு!
தயாராகிவிட்டது!!
சமாதன உடன்படிக்கைக்கு!
பின்- இருபது வார்த்தைகளுடன்!
எழுதத் தொடங்கினேன்!!
கைக்கலப்பு மேலோங்கிவிட்டது!
அந்த எழுத்துகளுக்கிடையே.!
முதழெழுத்தாய் யார் நிற்பதென்று!!
பின் என்னதான் செய்ய?!
இதையே வைத்துக்கொள்!
என் அடிமை சாசனமாக!!
இதற்காக நீ மற்றொரு!
உலக யுத்தத்தை!
என்னிடம் தொடங்கிவிடாதே!!
!
உன் இதழில் நனைந்தே!
உருகிப்போன!
பொன் சங்கிலியின்!
புலம்பலை கேட்டதுமுதல்!
புலம்பித் தவிக்கின்றது!
என் இதழ்கள் - உன்னிடம்!
உருகிப்போக!!
முத்தமிட்டு..!
முத்தமிட்டு…!
!
-தொட்டராயசுவாமி.அ, கோவை

காத்திருப்புக்களின்!
முடிவில் வரும் தலைவனுக்கென!
பலூன்கள் ஊதப்பட்டு !
தொங்க விடப்படுகையில்!
அவற்றின் மஞ்சள் நிறம்!
வெயிலுடன் புணர்ந்து!
வெடித்து இதழ்களாகும்!
அவ்விதழ்களைப் போலவே!
தலைவுயும் சுருக்கம் கொள்கிறாள் ஏனோஒ!!

மங்கையவள் இல்லை எனில்!
மாநிலமே இல்லை என்பார்!
சங்கெடுத்து முழங்கி நிற்பார்!
சகலதுமே மங்கை என்பார்!
எங்களது வாழ்க்கை எலாம்!
மங்கலமே மங்கை என்பார்!
பொங்கி வரும் புத்துணர்வே!
மங்கை அவள் தானென்பார்!
கங்கை முதல் காவிரியை!
மங்கை என விழித்திடுவார்!
எங்கள் குலம் விளங்குதற்கு!
வந்தவளே மங்கை என்பார்!
பூமிதனை மங்கை என்பார்!
பொறுமையையும் மங்கை என்பார்!
சாமிகூட மங்கை என்று!
சபையேறி முழங்கி நிற்பார்!
என்றெல்லாம் சொல்லும் மங்கை!
எங்கு சென்று நின்றாலும்!
அங்கெல்லாம் அவள் நிலையை!
ஆருக்கு சொல்லி நிற்போம்!
தேசபிதா காந்தி மகான்!
சிலை எங்கும் இருக்கிறது!
சீலநிறை மங்கை அவள்!
தெருவில் வர அஞ்சுகின்றாள்!
சீதை கதை படிக்கின்றார்!
கீதை தனைக் கேட்கின்றார்!
பாதை மட்டும் மாறாமல்!
படு குழியை வெட்டுகின்றார்!
பாதகங்கள் செய்து நிற்பார்!
பல்கி எங்கும் பரவுகிறார்!
கோவில் என்றும் பாராமல்!
கோரத் தனம் செய்கின்றார்!
வீதி தனில் போவோரும்!
விலத்தியே நிற்கும் நிலை!
சாதகமே எனக் கருதி!
சமூக நீதி குலைக்கின்றார்!
சமயங்கள் பல இருந்தும்!
சாத்திரங்கள் பல இருந்தும்!
சன்மார்க்கம் ஏன் தானோ!
தலை குனியப் பார்க்கிறது!
மங்கை அவள் எங்களது!
மாநிலத்தில் தெய்வம் என!
மனம் எல்லாம் எண்ணுதற்கு!
வழி சமைப்போம் வாருங்கள்!
மங்கை அவள் தனைக்காக்க!
மா எழுச்சி வரவேண்டும்!
மங்கை நலம் கெடுப்பாரை!
மண்ணை விட்டே ஒழித்திடுவோம்