பார்வையின் புருவங்களாய்
கலைமகள் ஹிதாயா றிஸ்வி
பாசம் தொலைந்து விட்டது!
எம் உறவு!
புழுதி கெழம்பிய மணலாய்-ஈரமிழந்து!
வரண்ட நிலமாகிய பின்...!
பார்க்கும் இடமெல்லாம் கவி வரிகள் போல்!
நினைவுத் துளிகள்...!
வாசித்த நா மட்டுமல்ல!!
எந்த நட்புக்கும் அடிமைப்படாத நீ!
சந்தர்ப்பவாதியோடு இணைந்த காலங்கள்!
அதுவும்!
வேஷங்களோடு வேஷங்களாயிற்று!!
(தீயோடு-தீயாயிற்று)!
இன்று!
மனசு துடிக்க துடிக்க உணர்விழந்து...!
உறவிழந்து!
உன்னை பிரித்து வைத்து மகிழ்ந்தந்தவர்கள்,!
மெளனித்துள்ளனர்,பொறாமைகளோடு!!
உன் எழுத்தில்!
உன் பேச்சில்!
உன் அன்பின் ஆழம் கண்டு!!
நாம்-!
ஒவ்வொரு நிமிடமாய்!
சுவாசித்து...சுவாசித்து-!
மூச்சிடும் வேளை,!
அதில் உன் உருவம் இல்லை!!
இதயச் சுவடுகளின் ஞாபங்கள் நிறைந்து!
மறக்க முடியாத உன்னை நினைவுபடுத்தி!
உரிமையாக்கி விடுகின்றன...!
நீ!
கலக்கமில்லாத வெள்ளையுமாம்!!
நீ-!
இன்னுமின்னும் நேசிக்க விரும்பும் இதயத்துக்கு!
பார்வை புருவமாம்!!
பிரிக்க முடியாதாம்!!!
பிரிவை துயரங்களாக்கி வாடிய மனங்களோடு!
நிம்மதியிழந்து இருந்தோம்.!
உறவுக்கு இனி தொடர்புயிருக்காதென!
ஆறுதல்படுத்திச் சென்றனர்,!
உன் குழந்தைகள்..!
நட்புகள் என்று தான் மாறும்....?!
தூயவுள்ளங்களைத் தானே அது!
தேடியலைகிறது....!!