இரவு முழுவதும் நிலவு!
புதைந்து கிடந்தது!
நெடுஞ்சாலையின் அருகிலிருக்கும்!
எங்கள் கிராமமே!
மண்ணுக்குள்!
பதுங்கிக் கிடந்தது!
வானம்!
எல்லோரும் வெளியேறிய!
வீட்டின்!
சுவரில் ஒட்டியிருந்தது.!
நேற்று இறந்தவர்களின்!
குருதியில்!
விழுந்து வெடித்தன!
குண்டுகள்!
நாயும் நடுங்கியபடி!
பதுங்குகுழியின்!
இரண்டாவது படியிலிருக்கிறது.!
ஒவ்வொரு குண்டுகளும்!
விழும் பொழுதும்!
நாங்கள் சிதறிப்போயிருந்தோம்!
தொங்கு விளக்குகளை!
எங்கும்!
எறிந்து எரியவிட்டு!
விமானங்கள்!
குண்டுகளை கொட்டின.!
எங்கள் விளக்குகள்!
பதுங்குகுழியில்!
அணைந்து போனது!
இரவு துண்டுதுண்டாய் கிடந்தது!
பதுங்குகுழியும் சிதறிப்போகிறது!
எங்கள் சின்ன நகரமும்!
சூழ இருந்த கிராமங்களும்!
தீப்பிடித்து எரிந்துகொண்டிருந்தன.!
மெதுவாய் வெளியில்!
அழுதபடி வந்த!
நிலவை!
கொடூரப்பறவை!
வேகமாய் விழுங்கியது.!
இரவு முழுக்க விமானம்!
நிறைந்து கிடந்தது!
அகோர ஒலியை எங்கும்!
நிரப்பிவிட!
காற்று அறைந்துவிடுகிறது.!
தாக்குதலை முடித்த!
விமானங்கள்!
தளத்திற்கு திரும்புகின்றன!
இரவும் தீப்பிடித்து!
எரிந்துகொண்டிருந்தது!
மரங்களும் எரிந்து கொண்டிருந்தன!
சிதறிய பதுங்குகுழியின்!
ஒரு துண்டு!
இருளை பருகியபடி!
எனது தீபமாய் எரிந்து!
மரமாய் வளருகிறது.!
!
-தீபச்செல்வன்!
தீபம்

விட்டாச்சு லீவு,!
பாட்டி வீட்டுக்கு பயணம்.!
ஒத்த ஓலக் குடிசையில!
காத்திருக்கும் என் பாட்டி. !
போன பொங்கலுக்கு வாங்கின பானையில !
எரும தயிருல ஊறவச்ச பழைய சாதமும்,!
பக்கத்துக்கு தோட்டத்துல உதிர்ந்த மாவடுவும்!
எனக்காக காத்திருக்கும். !
பக்கத்து வீட்டு தெண்டுல்கரும், எதிர் வீட்டு டோனியும்,!
மட்டையுடன் கண்முன் வந்து போனார்கள்.!
வாடகை சைக்கிளும், வாய்க்கால் வரப்பில திரிஞ்சதும்.!
நினைப்புல வந்து போச்சி .!
ஊர்க்கோடியில் பட்டம் விடவும் ,!
ஊருணியில் குளிக்கவும் ஆச வந்துச்சி. !
பனைமரக் காத்துல, பாட்டி மடில படுத்துக்கிகிட்டு!
விக்கிரமாதித்தன் கத கேட்க நினைப்பு வந்துச்சு.!
ஊர்க்கோடி அய்யனாருக்கு, காசு முடிஞ்சு நேர்ந்துக்கனும்!
வருஷத்துக்கு ரெண்டு கோடைக்காலம் வரணும்னு

வெண்பனி சூடிட பூமகள் வேண்டி!
சுடர் கதிர் வேடுவன் உறங்கிடும் நாட்களில்!
பூமகள் போர்த்த பெய்திடும் பொன்மழை!
ஓவியன் வேண்டிடும் அலைகடல் ஓடத்தின்!
சொப்பனப் புன்னகை!
முதல்பனி கண்டதும் முகங்கொண்ட குறுநகை!
முப்பனி காண்கையில் வெறுத்திடும் மனநிலை!
வெண்பனி போக்கிட வந்திடும் கோமகன்!
உறங்கும் மங்கையை உயிர்த்திட பெய்திடும்!
பெருமழை தந்திடும் புன்னகை பொன்நகையா!
நாடு விட்டு நாடுவந்தால்!
புழுதி அடங்க கல்மாரி பொழிய!
காளான் முளைக்க மின்னல் தெறிக்கும்!
பொட்டல் காட்டின் வாசனை வேண்டி!
அழியுதே என் மனது!

அதிகப்படுவதாய்!
நீ அனுப்புகின்ற!
குறுந்தகவல்,!
அங்கே!
மழைபொழிந்துகொண்டிருப்பதற்கான ...!
வானிலை அறிக்கை!

அப்பாவை தினமும் எழுப்பும்!
என் செல்போன் அழைப்புகள்!
மறுமுனையில் அப்பாவின்!
என்ன குழந்தை பதில்!
இரத்தணுக்களில் இன்னும் !
அத்தனை பிள்ளைகளிலும் !
என்மீது கொள்ளைபிரியம்!
கொண்ட அப்பாவின் !
இரவு வணக்கமாக!
என் விசாரிப்புகள் !
உன்னோடிட்ட சண்டையில்!
என் குரலுக்கெங்கிய!
அப்பாவின் கடைசிஇரவில்!
நான் பேசாத சொற்கள்!
என் தொண்டையில் !
நஞ்சாக கரைந்து!
உடலெல்லாம் பரவி!
உன் உயிரணுக்களை!
அனுமதிக்க மறுத்துவிட்டன !
குற்ற உணர்வுகள் !
உன்னை குதறி தின்றும்!
உன் உதடுகளை கிழித்தும்!
நடைதளர்ந்த உன் ஆண்மை!
என்னிடம் வருந்தவில்லை !
என்றாவதொரு நாள்!
நீ மன்னிப்பு கேட்டாலும்!
உன்னை மன்னிக்க வியலாதற்கு!
என்னை மன்னித்துவிடு

அவசரத்தேவை!
வேறு வழியேயில்லை.!
தேடிச் சென்ற நண்பன்!
நாசூக்காய் கைவிரிக்க..!
உறவுகள்!
உதட்டைப் பிதுக்க..!
பழகிய சில இடங்களில்!
'பழைய பாக்கியே இன்னும்..'!
என இழுக்க..!
ஏதோ ஒரு பேருந்தில்!
ஏறி அமர்ந்தேன்.!
நல்லவேளையாய்!
காசு இருந்தது டிக்கெட்டுக்கு.!
நெஞ்சு வெடித்து!
விடக் கூடாதென!
அஞ்சு வரி அதன் பின்னே!
நுணுக்கி எழுதி!
'அவமானம்'!
எனத் தலைப்பிட்டேன்.!
அழகாய் வந்திருக்க!
ஆறியது சற்றே மனசு..!
கைமாத்தாகக் கவிதையாவது!
கிடைத்ததே என்று.!

உரையாடலின் நடுவில்!
‘இது எனது மூத்தவனின்’ என்றபடி!
அந்தப் பச்சைப் பிளாஸ்ரிக் கோவையை!
என்னிடம் தந்தபோது!
என் கைகள் நடுங்கின!
அவனைத் தாங்குவதுபோல்!
மிக மெதுவாகப் பற்றிப் பிடித்தேன்.!
பள்ளியில் அவன் பெற்ற!
பெறுபேறுகள் சான்றிதழ்கள் திறமைகள் எல்லாம்!
அந்தக் கோவையில் இருந்து சிரித்தன!
என் கைவிரல்கள் ஒவ்வொன்றாகத் தட்டிக் கொண்டிருந்தன.!
அந்த பெரிய உருவத்தில் சின்னக் கண்களும்!
பழைய கரியல் வைத்த சைக்கிளில்!
எப்போதும் சரித்துக் கொழுவப்பட்ட!
வளைபிடியிட்ட கறுப்புக் குடையும்!
சின்னச் சிரிப்புடன் கதைகூறும் மென்மையும்!
ஒவ்வொரு சான்றிதழ்களிலும் படமாய்த் தொங்கின.!
உன் அன்னை!
நீ படிக்கும் இரவுகளில்!
நித்திரைத் தூக்கத்தோடு!
சுவரில் சாய்ந்திருந்து காவலிருந்தாள்!
உனக்குப் பிடித்தவற்றைத்!
தேடித் தேடிச் சேர்த்து வைத்துக் கொண்டாள்.!
தன் வாழ்நாளில் சிறுகச் சிறுகச் சேமித்து!
உன்னைப் படிக்க வைத்து!
உயர்வில் மகிழும் ஒவ்வொரு கணமும்!
உன் தந்தைக்கு காத்திருந்த கணங்களாகியது.!
முதற்பக்கத்தில் குழந்தையாய்த் தவழ்ந்த!
படத்தைச் செருகி வைத்திருந்தாள் உன் தங்கை.!
இறுதிப் பக்கத்தில்!
அஞ்சலிப் பிரசுரத்தை!
ஞாபகமாய் வைத்திருந்தான் உன் தம்பி!
இந்தத் துயரமலையை!
எப்படித்தான்!
தாங்கிக் கொண்டாள் உன்னைப் பெற்றவள்.!
‘இது என்ரை மூத்தவன்ரை தம்பி பாருங்கோ’!
உன்னைப் பெற்றவன் என் கரங்களில் தந்தபோது!
கண்கள் பனித்ததடா?

தி.மு.க.தலைவருக்காகப் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
ம.தி.மு.க.தலைவருக்காகப் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
மார்க்சிஸ்ட் வாலிபர்கள் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
போக்குவரத்துத் தொழிலாளர்கள் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
பொதுத்துறை ஊழியர்கள் ஊழியர்கள் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
தொழிலாளிகள் போராடினார்கள் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
விவசாயிகள் போராடினார்கள் !
போராடினார்கள், !
நான் மௌனமாயிருந்தேன். !
இப்போது நான் போராடுகிறேன், !
எனக்காகக் குரல்கொடுக்க !
யாருமே இல்லை. !
(உலகத் தொழிற்சங்கக் கவிதையை !
உள்நாட்டில் தழுவியது) !
- நா.முத்து நிலவன்

சுட்டு எரிந்ததொரு காடு.. முள்ளிவாய்க்காலிலிருந்து...!
01.!
சுட்டு எரிந்ததொரு காடு!
---------------------------!
யார் மரணமும்!
யாரையுமே நோகவில்லை !
முடிவில் -!
முள்ளிவாய்க்காலை விழுங்கி !
சுடுகாடாய் கனத்தது !
உலக தமிழரின்; கல்மனசு!!
போர் போரென!
கதறிய கத்திய!
அவலகுரலில்;!
செவிடாகிப் போயினர்!
உலகத்தினர்,!
ஊமையாகிப் போயினர்!
தமிழர்கள்!!
ஆணும் பெண்ணும்!
குழந்தையுமென -!
கொன்று குவித்தவனுக்கு !
பெயர் போர்வீரனும்,!
கொள்ளப் பட்டவனுக்குப் பெயர்!
தீவிரவாதியுமெனில்,!
சொன்னவனை இனி!
சிங்களனென உரைப்போம்!!
தாய்மை பூண்ட!
பெண்களின் அடி வயிற்றில்!
பற்றி எரியட்டும்;!
முள்ளிவாய்க்காலின் இழப்பும்!
ஈழக் கனவும் -!
காரணம், ஆண்கள் விட்டதை!
பெண்களாவது பிடிக்கட்டும்!!
காசு காசென்று!
அயல் தேசங்களில் அலைந்ததில்!
வாழ்க்கையை!
வாழாவிட்டாலும்!
இன பற்றும்!
தேசப் பற்றினையும் கொண்டோம்;!
ஈழத்தை மட்டுமே!
கைவிட்டோம்!!
சுட்டு எரிந்ததொரு!
காடு;!
யாரும் -!
ஈழமென எண்ணி!
விடாதீர்கள்;!
தமிழன் இனியும் !
தலைகுனிவதாய் இல்லை!!
02.!
முள்ளிவாய்க்காலிலிருந்து...!
---------------------------------!
ஒரு நூறு தெரு !
தள்ளி தான் !
கேட்கிறதந்த சப்தம்;!
கண்ணீரால் யாரையோ!
கூப்பாடு போட்டழைக்கும்!
ஒரு ஓலம் அது;!
சுலபமாய் சொன்னால்!
மரணம் எனலாம்,!
வாழ்பவன்!
கற்றும் தெளியாத!
அல்லது -!
கற்காத பாடம்.!
மரணம் என்றாலே!
நெஞ்சை உலுக்கும் பயத்திற்கு!
மரணமின்றியே இயங்குகிறது!
நிறைய சதைகள்;!
ஆம், ஜாதி பேசி!
மதம் பேசி!
இனம் பேசி !
ஏற்றத் தாழ்வு பேசி!
யாரை கொன்றேனும்!
சுயநலம் காக்கும் சதைகளாக தானே!
வாழ்கிறோமென சொன்னால்!
எத்தனை பேர் ஏற்பீர்களோ!
எத்தனை பேர் மறுப்பீர்களோ;!
மறுக்க உங்களுக்கு!
சுதந்திரமுண்டு -!
ஏற்க எனக்கு மனமில்லை - நீங்கள்!
சதைகளே;!
சதை குவிந்த ஒரு பிண்டமே;!
வேண்டுமெனில்!
பிணமென்றும் வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.!
டேய்........, யாரையடா !
பிணமென்றாய்' என !
விரட்டி பின்னால் ஓடுகிறேன்..!
என்னை விட வேகமாக ஓடி!
முட்கம்பிகளை தாண்டி!
முள்ளிவாய்க்காளின் ஒரு!
ரத்தக் கரை படிந்த பாறைக்குள் சென்று!
மறைகிறதந்த உருவம்

சிறை பிடிக்கப்பட்ட கனவுகள்....உன் மனத்திரும்பலுக்காய்...!
01.!
சிறை பிடிக்கப்பட்ட கனவுகள்....!
----------------------------------------!
கனவுகள் திருடப்பட்டு!
காலத்தின் கரங்களில்!
கட்டாயப்படுத்தப்பட்டு!
கைதியாக்கப்பட்டுப் போனேன்....!
ஆற்றுவதற்கும் தேற்றுவதற்கும்!
யாருமேயின்றி அனாதையாக நகர்கிறது!
எனது பொழுதுகள்.....!
சுகங்கள்!
யாருடையதோ சுரண்டலில்!
அபகரிக்கப்பட்டதும்!
நிஜங்கள் கானல்களாகி!
எனக்காக எதுவுமேயின்றி!
காணாமல் போயின!
உரிமைகள் எனைவிட்டு வெகுதூரமாய்....!
விரக்தியின் விளிம்பில்!
விழித்துக் கொள்கிறேன்!
தூங்குகின்ற பொழுதுகளில்கூட......!!!
வண்ண வண்ணமாய் !
என் தேசத்தில் வருமென!
நான் எதிர்பார்த்த தருணங்கள்!
சுடுகாட்டில் கருக்கப்பட்ட!
பூச்சரமாய்!
இருட்டடிப்புச் செய்யப்பட்டு!
இரும்புக் கரங்களுக்குள்!
இறுக்கப்படுகின்றன...........!
வயது வந்துவிட்டதால்!
வாலிபமே என் வாழ்க்கைக்கு!
வலியாகிப் போனது.....!
தங்கக் கூண்டில்!
தடுமாறும் பறவையாக!
வசதிகள் கொட்டிக் கிடந்தும்!
வெளி வாழ்க்கைக்கு!
வழி பார்க்கின்ற!
என் விழிகளின் கனவுகளை!
யார்தான் புரிந்துகொள்வார்களோ....??!
!
02.!
உன் மனத்திரும்பலுக்காய்...!
-----------------------------------!
வெறுமையாய் கிடந்த!
என் உள்ளத்து பூமியில்!
காதல் விதைகளைத் தூவியவளே...!
பாசக் கதைகளை பேசி!
என் காதல் விதை விருட்சமாக!
வியாபிக்கச் செய்தவளே....!
அந்த விதை!
வளர்ந்து விருட்சமான போது!
நீருற்றி வளர்த்த நீயே!
வெப்பத்தைப் பாய்ச்சி!
வேரறுக்கப் பார்ப்பது நியாயமா...??