நடுச்சபை தன்னிலே
     உடுக்கை இழந்தவள் - இருகை
எடுத்தே அழைத்தாலன்றி
      இடுக்கண் களையேன் - என்று
வேடிக்கை பார்த்திருந்த
            நீரெல்லாம் என்ன கடவுள்...!

கர்ணனின் கொடையையே
            அவன் வினையாக்கி
அவன் வரங்களையே
             சாபமாக்கி.
சூழ்ச்சியால் உயிர்பறித்த
                  நீரெல்லாம் என்ன கடவுள்...!

துரோணரை வீழ்த்திடப்
        பொய்யுரைக்க செய்தீர்
ஆயுதம் ஏந்திடாவிடினும்
         ஒரு பக்கச் சார்புடையீர்
இப்படி உம் குற்றப்பட்டியல்
        கூடிக்கொண்டே போகிறதே
                 நீரெல்லாம் என்ன கடவுள்...!

அட.....
நான் மறந்து தான் போய்விட்டேன்
          நீர் மனிதன் புனைந்த கடவுள் தானே
மனிதர்கள் கடவுள்களை சித்தரிக்கையில்
           நரகுலத்துக்கே உரித்தான
நாலைந்து பண்புகளை
          ஆங்காங்கே தூவித்தான் விடுகிறார்கள்
அந்தக் கடவுள்களே அறியா வண்ணம்

அக் காலத்தில் பன்புற்களை நேர்த்தியாக வரிசைப்படுத்தி!
அம்மா நெய்யும் பாய்கள்!
அழகுணர்ச்சியை விதந்துரைக்கும்!
பலரும் கேட்டுவந்து வாங்கிச் செல்வரென!
சிறுமியின் தாய் பகன்றதும்!
சிலிர்த்துக் கொள்ளும் மூதாட்டி!
காடுகாடாய் நதிக்கரை தேடியலைந்து!
கோரைப் புற்களைச் சுமந்து வந்த!
அந்தி நேர நினைவுகளை!
பேத்தியிடம் பகிர்கிறாள்!
'முக்காடிட்ட பெண்கள் வரைதல் தகா'!
மதகுருவின் உரை சுவரெங்கும் எதிரொலிக்கிறது!
பித்தேறிய ஆண்கள் கூட்டம்!
நளினமான கரங்களை அடக்கிவைத்திடும்!
பாரம்பரிய எண்ணச் சங்கிலிகளோடு!
புனித இல்லத்தின் வாயில் தாண்டுகிறது!
உயிர் ஜீவராசிகளை!
வர்ணச் சித்திரங்களாக வரைவோர்!
நரகத்தில் அவற்றுக்கு உயிர்கொடுக்கக் கடவர்!
எனவே ஓவியம் கவிதை பாடலிசை!
திறமை எதிலிருப்பினுமதைக் காண்பித்தல் கூடாது!
மீறிடின் சிறுமியெனக் கூடப் பாராது!
மூங்கில் பிரம்பு பேசிடுமென!
தடைக் குரல்கள் பல!
வீடுகள் தோறும் முழங்கித் தீர்ப்பிடுகின்றன!
கோரைப் புற்களைக் கொண்டு வந்து காய்த்து!
நெய்யும் பாய்களில் சிறுமியின் முடங்கிய விரல்கள்!
அழகிய சித்திரங்களைப் பின்னுகின்றன!
ஓலைப் படல்களைத் தாண்டும்!
தொட்டில் குழந்தைகளிற்கான!
பெண்களின் தாலாட்டுக்கள்!
தினந்தோறும் புதிது புதிதாய் உதிக்கின்றன!
ஏரிக்கரைகளில் நிலா நேரங்களில்!
உலவிடும் பிசாசுகளைப் பிடித்துன் தந்தையை!
கட்டிவைக்கச் சொல்லவேண்டுமென்பது போன்ற!
விதவிதமான உள்ளக் கிடக்கைகள்!
சிறுவர் சிறுமிகளுக்கான பெண்களின் கதைகளில் வெளிச்சமிடுகின்றன!
மூதாட்டியின் சிறுபராயம்!
பாய்களிலும் கூடைகளிலும் கழிகிறது!
வீட்டின் அனைத்து ஆண்களினதும்!
வலிய கட்டளைகளுக்கு அஞ்சிய!
அவளது எல்லா ஆற்றல்களும்!
விரல்கள் வழி கசிகிறது!
துளையிடப்பட்ட ஓடம்!
மழைக் கணமொன்றில் நடுக்கடலில் தத்தளிக்கிறது!
பாட்டியின் கதைகேட்ட சிறுமி தனது!
வர்ணப்பெட்டியை எடுக்கிறாள்!
எவளது கூந்தல் தூரிகையாலோ மீன்களை வரைபவள்!
சித்திரத் தாள்களை ஊஞ்சலில் வைத்து ஆட்டி விடுகிறாள்!
காற்றுவெளியில் நீந்தும் மீன்களைப் பிடிக்க!
இரை தேடித் தடுமாறுகிறான்!
அவ் வீட்டின் தூண்டில்காரன்!
யன்னல்வழி கசியும் மஞ்சள் வெளிச்சம்!
அறை முழுவதையும் நிரப்புகிறது!

'ஓ பரமபிதாவே'!
துளி நம்பிக்கையும் சிதறிப்போன அன்று!
ஆச்சியின் அழுகை ஓலம்!
ஆஸ்பத்திரி வளாகத்தை!
அதிரச் செய்திருக்கக் கூடும்!
சளி இறுகிச் சிதைத்த நெஞ்சுக் கூட்டோடு!
வசதிகள் குறைந்த வவுனியா வைத்தியசாலை!
பல நூறு கிலோமீற்றர்கள் தொலைவில் அவளை!
கண்டிக்கு அனுப்பியிருந்தது!
வானமும் அதிர்ந்த நாளதில்!
உயர் மருத்துவம்!
மகளை எப்படியும் காப்பாற்றிடும்!
நம்பிக்கையும் ஜெபமாலையும் துணையாக!
ஆச்சியும் வந்திருந்தாள்!
பார்வையாள விருந்தினராக!
இருவர் மட்டுமே உள்ளனுப்பப்படும்!
அவர்களுக்கென்று யாரும் வராத!
வாயிலையே பார்த்தபடி!
எப்பொழுதும் கட்டிலருகே!
மெலிந்த ஆச்சி அமர்ந்திருப்பாள்!
குழாய்கள் வழியே வரும்!
உயிர்க்காற்று, மருந்து, கரைசல் உணவு!
எல்லாவற்றையும் ஏற்றிருக்கும் ஆரோக்கியமேரி!
வற்றிய உடல் சுவாசத்துக்கு மட்டுமே அசைய!
கண்களில் மீதமிருக்கும் உயிர்!
யாரையோ தேடியபடி கண்மணியாயசையும்!
அவர்களறியாச் சிங்கள மொழியை!
தமிழுக்கு மாற்றிச் சொல்ல உதவப் போய்!
அவ்விருவர் துயர் கதையறிந்தேன்!
பிறப்பிடம்!
யாழ்ப்பாணத்தினொரு கடற்கரைப் பிரதேசம்!
தற்பொழுது முகாம் வாசம்!
மேரிக்கு ஒரே மகன்!
சென்ற வருடம் கடத்தப்பட்ட அவனுக்கு வயது பதினேழு!
கணவனும் மற்ற உறவுகளும் போரில் இறந்திட!
ஆச்சியும் அவளும் மட்டுமே மிச்சம்!
ஷெல் பட்ட தொண்டையில் சத்திரசிகிச்சை!
அதனோடு சேர்த்து சளி கட்டி சிக்கலாகி!
வவுனியா ஆஸ்பத்திரியோடு சில மாதங்கள் வாசம்!
அங்கிருந்து கண்டிக்கு வந்து!
இன்றோடு பத்துநாள்!
'தம்பி எங்களை வவுனியாவுக்கே!
அனுப்பிவிடச் சொல்லுங்கோ!
இஞ்ச மொழியும் தெரியேல்ல!
கவனிக்கிறாங்களுமில்ல!
பொட்டொன்றைக் கண்டால் போதும்!
புலியென்று நினைப்பு இவங்களுக்கு!
அங்கயெண்டாலும் அயல்கட்டிலுக்கு வாற சனம்!
பார்த்துப் பேசிச் செல்லும்!
மனசாரப் பேச்சை விட!
மருந்தெல்லாம் எதுக்கு ராசா'!
இரு வாரங்களின் பிற்பாடு!
மீளப் போய்ப் பார்க்கையில்!
அவர்களிருக்கவில்லை!
மேரி ஃபிலோமினாவை மரணம் கூட்டிச் சென்று!
ஒரு கிழமையாயிற்றென!
மருத்துவத் தாதி கூறி நடந்தாள்!
காப்பாற்ற வந்த உயிரைக்!
காலனின் கையில் பறிகொடுத்த ஆச்சி என்னவானாள்!
தெரியாத மொழி பேசும் சூனியப் பூமி!
நெரிசல் மிக்க பெருநகரம் அவளை!
எந்த வாய் கொண்டு விழுங்கியதோ....!
எங்கே போனாளென!
எவர்க்கும் தெரியாத இருளை ஊடறுத்து!
தளர்ந்த பாதங்களினால்!
அழுதபடி நடந்தாளோ....!
ஆரோக்கியமேரி என்றழைப்பட்ட மேரி ஃபிலோமினா!
மரணித்தவேளையில்!
'ஓ பரமபிதாவே'!
துளி நம்பிக்கையும் சிதறுண்ட அந் நாளில்!
ஆச்சியின் அழுகை ஓலம்!
ஆஸ்பத்திரி வளாகத்தையே!
அதிரச் செய்திருக்கும்

மலை!
மனிதனின் கர்வம் நொருங்கும் இடம்.

மரம்!
தன் வாய்ப்பை நோக்கி மேலே வளரும்.
மனிதன் மரத்திடம் கற்க வேண்டிய குணம்.

அருவி!
பிறப்பது மலையானாலும்
கரைவது கடல் தான்.
மனிதா! நீ
பிறப்பது மாளிகையானாலும்
கரைவது மண்ணில் தான்.

சூரியனை மறைக்க மேகங்கள் முயலலாம்.
மேகங்கள் நிலையற்றது
காற்று வந்தும்
கை‌கோர்த்துச் சென்று விடும்.

மனிதா! உன்
மன வலிமையை
துன்ப‌மேகங்கள் மறைக்க முயலும்,
நம்பிக்கையும் தைரியமும்
உன்னிடம் கைக் கோர்த்ததும்
சூரியனைப் போல்
நீயும் பிரகாசிப்பாய்.

இயற்கை!
நாம் கற்றுக் கொள்ளக் கிடைத்த
பணம் வாங்காத
பள்ளிக் கூடம்.

அதிசய உலகம்!

வானம்!
அதிசயங்களின் கூடாரம்;

பூமி!
அற்புதங்களின் பூந்தோட்டம்;

பெண்ணே!
நீயோ,
படைப்புகளின் வினோதம்.

சிறகில்லாமல் பறக்கிறேன்
உன் கண்களின் காந்தத்தாள்

அதிகாலையில்
பணியிலிருந்து திரும்பும் நங்கை
ஒரு சாம்பல் நிறப்
பொழுதினைப் பார்க்கிறாள்
ஒரு தேநீர்க் கோப்பையின்
சாம்பல் நிற ஆவியிலிருந்து
பிறக்கும் ஒரு உலகினைப் பார்க்கிறாள்

ஒரு பகலின் நொடியினைவிட
ஒரு இரவின் நொடி புதிர் மிகுந்தது

எங்கெங்கும்
ஏதோ ஒன்று துவங்குகையில்
எல்லாவற்றையும்
முடித்து வைப்பதற்கு மனமில்லாமல்
சாலையோரம் உதிர்ந்துகிடக்கும்
ஏதோ மலரைக் கையில் எடுக்கிறாள்
அது தன்னுடைய நாளின் மலரல்ல
என்று புன்னகையுடன்
திரும்ப வைக்கிறாள்

ஒரு பகலின் சாத்தியங்களைவிட
ஒரு இரவின் சாத்தியங்கள்
எல்லையற்றவை

எந்த ஒரு பகலையும்விட
ஒரு தூக்கமற்ற இரவு
அவளது புலன்களைப்
பிரகாசிக்க வைக்கிறது
புலர்ந்து வரும் பொழுதின்
ஒவ்வொரு கண் விழிப்பிற்கும்
ஒவ்வொரு மணியோசைக்கும்
தலை வணங்குகிறாள்
அவை வேறொரு உலகின் அழைப்பு
என்றுணரும்போது திடுக்கிடுகிறாள்

ஒரு பகலின் நினைவுகளைவிட
ஒரு இரவின் நினைவுகள்
கருணையற்றவை

சூரியனின் ஒரு கிரணத்தில் தொடங்கி
இன்னொரு கிரணத்தில் முடியும்
ஒரு வாழ்க்கையின்
புராதன சுழற்சியிலிருந்து
முற்றாக நீங்குகிறாள்
அது அவளது உடலை
எடையற்றதாக மாற்றுகிறது
அவளது மெல்லிய இமைகளைக்
கனத்துப்போகச் செய்கிறது

ஒரு பகலின் குரல் கேட்பதேயில்லை
ஒரு இரவின் குரலை மௌனமாக்கவே முடிவதில்லை

அணைத்துக் கொள்ள வேண்டும்
என்று விரும்புகிறாள்
தனியே
அதிகாலையின்
சாம்பல் நிறத் துயிலில்
வீழ்கிறாள்
ஆழமாக
வெகு ஆழமாக
ஒரு சாம்பல் நிறக் கனவு
காண்கிறாள்

ஒரு பகல் என்பது
ஒரு வேலை நேரம்
ஒரு இரவு என்பது
இன்னொரு வேலை நேரம்

அந்தி கூடியதும்
நல்ல வெந்நீரில் குளிக்கிறாள்

தலையை அவ்வளவு நேர்த்தியாக
வாரிக்கொள்கிறாள்

ஆழ்ந்த லயிப்புடன் ஒப்பனையிட்டு
முகத்தை திருத்தமாக நேர் செய்கிறாள்

முக்கியமான தினங்களில்
மனமுவந்து ஏற்கும் ஆடையையே
மீண்டும் தேர்வு செய்கிறாள்

அவளது மன நிலையினை
சற்றே இடம் மாற்றும்
அந்த வாசனை திரவியத்தை
தெளித்துக் கொள்கிறாள்

ஆபரணங்களைக் கவனமாக
அணிந்துகொள்கிறாள்

சமையலறையில் அடுப்பை அணைத்துவிட்டோமா
எலலாவற்றையும் ஒழுங்குபடுத்திவிட்டோமா
என்று சரிபார்த்துக்கொள்கிறாள்

பிறகு
கண்ணாடியில் சற்றே
தன்னை உற்றுப் பார்க்கிறாள்
அவளை
அவளுக்கு
அவ்வளவு பிடித்திருக்கிறது

இனி
அவள் செய்வதற்கு
அங்கே ஒன்றுமே இல்லை
எல்லாம் செய்யப்பட்டு விட்டது
எல்லாம் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டுவிட்டது

நேரமாகிவிட்டதா என
கடிகாரத்தைப் பதற்றத்துடன் பார்த்தபடி
காலணிகளைத் தேடுகிறாள்

சட்டென ஒரு கணம்
எதையோ நினைக்கிறாள்

அலமாரியைத் திறந்து
ஒரு சிறிய மாத்திரையை எடுக்கிறாள்

படுக்கைக்குச் சென்று
அமைதியாக நித்திரையில்
ஆழ்கிறாள்

மழையில் ஒருத்தி
ஈரத் தலையைத் துவட்டுகிறாள்
ஈர ஆடையைப் பிழிகிறாள்
ஈரக் குடையை உதறுகிறாள்
ஈரக் கைகளைத் தேய்த்துக் கொள்கிறாள்
ஈரத்தைத் தாண்டிக் குதிக்கிறாள்
ஈரத்திலிருந்து ஒதுங்கி நிற்கிறாள்
தான் தான்
இந்த மழையை
ஈரமாக்குகிறோம்
என்றுணர்ந்த ஒரு கணத்தில்
சிரித்துக்கொண்டே
மறுபடியும்
மழையில் இறங்கி நடந்து போகிறாள்

இதையெல்லாம்
ஒரு புகாராகச் சொல்ல
எனக்கும்
அவமானமாகத்தான் இருக்கிறது

என்னைப் பற்றி
சொல்லிக் கொள்ள
எனக்கு அந்த ஒரு வழிதான்
இருக்கிறது

இன்று உனக்குத் தர
என்னிடம்
எதுவுமே இல்லையென்று
உனக்கும் தெரியும்

இருந்தும் அங்கேயே
பிடிவாதமாக அமர்ந்திருக்கிறாய்

என்னைவிடவும் அதிகமாக
அதை மறைத்துக்கொண்டு

எப்போதையும்விட அதிகமாக
அதை மன்னித்துக்கொண்டு