தமிழ் சொட்டும் கவிதைகள்!

தொட்டில் சேலையை விலக்கி
கன்னத்தில் ஒருவிரல் வைத்துறங்கும்
மகளை பார்த்து கொண்டிருந்தேன்

தூங்கிற பிள்ளையை பார்க்காதே
என்றாள் அம்மா

திடீரென தூக்கத்தில்  சிரித்தாள்
கடவுள் வந்து  சிரிக்க வைக்கிறார்
என்றாள் அம்மா

திடுக்கென்று  அழுது தூங்கினாள்
காத்து கருப்பு  பயம் காட்டுகிதென
தொட்டிலின் கீழ் இரும்புதுண்டை
வைத்தாள் அம்மா

மீண்டும் என்  மகள் அழ
அடுக்களையிலிருந்து  ஓடிவந்து
கச்சை பால் கொடுத்தாள்
என் மகளின் அம்மா

பூமிக்கு ஒரு நிலவு போதாதா?
ஏன்
இத்தனை நிலவுகள்?

பெண்ணை வர்ணிக்கும்
கவிகளே!
நிலவு வளரும்; தேயும்;

வளர்பிறையை பார்க்க வேண்டும் என்பவர்கள்
தேய் பிறையைப் பார்க்க விரும்புவதில்லை

நிலவுப் பெண்களை எல்லாம்
விலங்கு மாட்டி சொந்தமாக்கி
தேயவைத்து விடுவீர்.
ஒருநாள்
அமாவாசை என்று
சாயமும் பூசி விடுவீர்.

வேண்டாம் இளங்கவிகளே!
நிலவென்ற வர்ணனையை நிறுத்தி விடுங்கள்.


நாம் நிலவல்ல!
சுட்டெரிக்கும் சூரியன்!

கதிர்கள் கொண்டு சாய்த்துக் கொள்வோம்
கண்ணசைவிலேயே சாதித்துக்கொள்வோம்
பகல்நேரச் சூரியன்போல் சுட்டெரிப்போம்
ஒரு நாள் சூரியன் உதிக்காவிட்டால்...

சூரியன் என்று சொல்லுங்கள்
நிலவில் கூடக் கறைகள் உண்டு
ஆதலின்
சூரியன் என்று சொல்லுங்கள்!

மலரென்று சொல்லி
காயவைத்து உதிரவைத்து
சருகாக்காதீர்
அழகென்றுகாட்டி
உயிருடனே
புதைகுழியில் புதைக்காதீர்

இன்று பூத்து
மாலை மடியும்
பூவல்ல நாம்
ஒவ்வொரு பெண்ணும்
ஒவ்வொரு விதை

விதைகள் ஒருபோதும்
ஒருநாளுடன் புதையாது!

இன்று அடிவேரால் சுவாசித்து
நாளை வெளியில் கிளைபரப்பும்
விருட்சம் நாம்.
நிலவல்ல நாம்,
அழகு மலரல்ல நாம்,

சுட்டெரிக்கும் சூரியனும்
விதைகளாகும் விருட்சங்களுமே
நாம்

இன்னும் பதிவுகளாய் இருக்கும் !
பள்ளிப் பருவ வாழ்க்கையும்,!
இன்றைய என் வாழ்வும்,!
ஒரு கணம் சிந்திக்கவைத்தது.!
அரைவயிறுக் கஞ்சியோடு !
அம்மா பள்ளி அனுப்பிவிட்டு !
அந்திவரை அவளும் இருப்பாள்.!
அன்னத்தை அள்ளியூட்ட.!
பள்ளி போகும்போது !
தாயவளின் முகம் பார்க்கமுடியாத!
ஒரு பரிதாபநிலை.!
ஐயோ!.......... !
பிள்ளை சாப்பிடாமல் போகுது.........!
ஐயோ!!
அம்மா...............!
வருத்தப்படுகிறாவே - எனக்கு !
பசியில்லையம்மா.!
கண்கள் மட்டும் பேசி !
விடைபெற்ற நாட்கள்!
எத்தனையோ..............!
என் மகன் வாழ்வான் !
என்னைப் பார்ப்பான்.!
வயிறு நிறைய - சாப்பாடு போடுவான்.!
அம்மா கற்பனையில். !
நானோ அம்மா வயிற்றை !
சின்னனில் அன்பாலும்,!
வளர்ந்த பின் ஏழ்மையை போக்கி !
இன்பப் படுத்தவும் எண்ணிய மனம்.!
அம்மா - இது எதுவுமே!
முடிந்து போனதாய் இல்லை.!
இன்னும் அரை வயிறுக் கஞ்சி !
ஆன சாப்பாடில்லை.!
நிலத்தில் சுருண்டு படுத்த வாழ்க்கை !
அம்மாவின் கற்பனைகள் !
இன்னும் கண்ணீரால் !
நிரப்பப்படுகின்றன...............!
-p. ஆயிஷாசுதன்!
ஸ்கந்தபுரம