தமிழ் சொட்டும் கவிதைகள்!

உலகெங்கிலும் உள்ள தமிழ்ப் பிரியர்களின் இலக்கிய சுவைக் கூட்ட,

தமிழரின் குரல் வளையாக கவிதை.காம் 10 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக சேவை செய்து வருகிறது!

உலகெங்கும் தமிழ் குரல் ஒலிக்கட்டும்!

இன்றையக் கவிதை

மனித அறிவின் உச்சம்

சுகுமார் கோ

காரெனும் காலம் வந்தவுடன்
கருநிற மேகம் வந்துவிடும்
பருவ மழையும் பொழிந்துவிடும்
பெரிய நிலமும் செழித்துவிடும்
பட்டுப் பயிரும் வளர்ந்துவிடும்
காட்டு மரமும் தளிர்த்துவிடும்
வந்த பஞ்சம் பரந்துவிடும்
வனத்தில் விலங்கும் மகிழ்ந்துவிடும்

பருவ காலம் ஆறுண்டு
பரந்த எங்கள் நாட்டினிலே
நிலமோ ஐந்து வகையுண்டு
நீண்ட எங்கள் நாட்டினிலே
அனைத்து வகையில் பயிருண்டு
அழகிய எங்கள் நாட்டினிலே
அத்தனை இயற்கை அழகுண்டு
அந்த காலத்து நாட்டினிலே


அள்ளிக் குடித்த ஆறுமில்லை
துள்ளிக் குதித்த கிணறுமில்லை
இவைகள் எங்கே தெரியவில்லை
ஆள்துளை இல்லா வீடுமில்லை
பழய பெரிய காடில்லை
பழம் பெரும் மரங்களில்லை
இவைகள் எங்கே தெரியவில்லை
மனைகள் விளைவதில் மாற்றமில்லை


வெண்பா பனித்துளி எல்லாமும்
காணா போனது ஏனென்றால்
பசுமை குடிலின் வாயுவெல்லாம்
பெருகி வருகிற காரணம்தான்
பூமி வெப்பமோ உயரியதால்
கடலின் மட்டமும் உயரியதே
மரத்தின் வளமோ குன்றியதால்
மழையின் வளமும் குன்றியதே

மழையின் வளமோ மறைந்ததால்
மண்ணின் வளமும் மறைந்ததே
விண்ணை தினமும் காண்கையில்
விண்மீன் தோன்றி மறைகிறது
உதித்து மறைகிற செங்கதிரும்
இரவில் வருகிற வெண்மதியும்
இவற்றில் ஏதும் மாற்றமில்லை
உன்னில் இத்தனை மாற்றங்கள்


இதற்கு எல்லாம் காரணம்தான்
இங்கு வளர்ந்த பிள்ளைகளே
மனிதன் உன்னை காத்திடுவான்
என்று எண்ணி ஏமார்ந்தாய்
உந்தன் அழிவை அக்கொடியவன்
அறிவின் வளர்ச்சி என்றெல்லாம்

கூறி நடத்திய ஆய்வெல்லாம்
அவனது அழிவில் முடிந்ததாம்
பார்க்க இயலா உயிருக்கு
பெரிய இறையாய் ஆகிவிட்டான்
இதன்பின் வருகிற காலமாவது
இயற்கை அண்ணை வாழவேண்டும்
அவள்தான் உன்னைக் காத்திடுவால்
அந்த பெரிய அழிவிலிருந்து


_ அறுசீர் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

சமீபத்திய கவிதை

அதிகாலை

புரட்சி கவிஞர் பாரதிதாசன்

 அமைதியில் ஒளி அரும்பும் அதிகாலை - மிக
அழகான இருட்சோலை தனில்
(அமைதியில் ஒளி... )

இமை திறந்தே தலைவி கேட்டால் - சேவல்
எழுந்திருப்பீர் என்று கூவல்
(அமைதியில் ஒளி... )

தமிழ்த்தேன் எழுந்தது வீட்டினர் மொழியெலாம்
தண்ணீர் இறைந்தது தலைவாயில் வழியெலாம்
அமைந்த கோலம் இனித்தது விழியெலாம் - நீ
ராடி உடுத்தனர் அழகுபொற் கிழியெலாம்
(அமைதியில் ஒளி... )

பெற்றவர் கூடத்தில் மணைமேற் பொருந்தித் - தம்
பிள்ளைகளோடு சிற்றுண வருந்தி
உற்ற வேலையில் கைகள் வருந்தி
உழைக்கலாயினர் அன்பு திருந்தி
(அமைதியில் ஒளி... )- 

குறிப்பில்லாக் கவிதை (random)

கும்பிட்ட கைகளால் குண்டுவைப்போம்

அஸ்மின், ஈழநிலா, இலங்கை

கூட இருந்தே!
குழிபறிப்போம்!
கும்பிட்ட கைகளால்!
'குண்டுவைப்போம்'!
கதைத்து பேசியே!
'கழுத்தறுப்போம்'!
அடுத்தவனின் வளர்ச்சிக்கு!
'ஆப்படிப்போம்'!
மற்றவர் சிரித்தால்!
மனமுடைவோம்!
நண்பணின் அழுகையில்!
நாம் மகிழ்வோம்!
கட்டிப்பிடித்து!
கலங்கிடுவோம்!
எட்டி நடக்கையில்!
ஏசிடுவோம்!
தட்டிப்பறித்தே!
தளைத்திடுவொம்!
மட்டி மடையரை!
'மஹான்' என்போம்!
எமக்கென்று சொன்னால்!
எதுவும் செய்வோம்!
'எருமையின் மூத்திரம்!
தீர்த்தமென்போம்'!
வடிவான அன்னத்தை!
'வாத்து' என்போம்!
பூக்களை அழகிய!
புற்களென்போம்!
கானக்குயிலினை!
காகமென்போம்!
பேசும் மனிதனை!
ஊமையென்போம்!
'எம்மவர் அமுதினை!
எச்சிலென்போம்...!
அடுத்தவர் எச்சிலை!
அமுதமென்போம்'!
'நாய்களை கூப்பிட்டு!
பாடு என்போம்!
நாட்டுக் குயில்களை!
ஓடு என்போம்'!
உணவல்ல இதுநல்ல!
ஊத்தையென்போம்!
உணவிருக்கும் ஆனோலோ!
ஊத்தை உண்போம்...!
காசுக்காய் குதிரையை!
கழுதையென்போம்!
கடவுளை கூட!
கூவி விற்போம்...!
காகித கத்தியால்!
போர் தொடுப்போம்-பின்னர்!
கவட்டுக்கள் கைவைத்து!
தூங்கிடுவோம்.!
இருக்கின்ற போதும்!
இல்லையென்போம்!
நறுக்கி நறுக்கியே!
நாம் உயர்வோம்!
கொஞ்சிப்பேசியே!
கொள்ளிவைப்போம்..!
கொஞ்சும் தமிழையும்!
கொன்றுவைப்போம்!
தூண்டிவிட்டு நாங்கள்!
தூர நிற்போம்.!
துவேஷம் வளர்ந்திட!
தோள்கொடுப்போம்.!
வகை வகையாக!
வலை பின்னுவோம்!
வயிற்றினில் அடித்தே!
வளர்ந்திடுவோம்!
எடுத்தெதற்கெல்லாம்!
பிழைபிடிப்போம்!
எங்கள் பிழைகளை!
மறைத்திடுவோம்!
குறைகள் சொல்லியே!
குழப்பம் செய்வோம்!
குழப்பங்கள் செய்தே!
குதூகலிப்போம்!
'மரங்களின் கரங்களை!
முறித்திடுவோம்!
பின்னர் மழையிடம் நாங்களே!
பிச்சை கேட்போம்'!
சிந்திக்க சொன்னால்!
'சீ' என்னுவோம்!
சீர்கெட்டு போவதே!
சிறப்பு என்னுவோம்!
'பாவங்கள் செய்தே!
பழகிவிட்டோம்!
மரணம் இருப்பதை!
மறந்திட்டோம்'!
வாழ்வில் எதுக்கும்நாம்!
வருந்தமாட்டோம்!
''சுனாமி'' வந்தாலும்!
திருந்தமாட்டோம்..!
கூட இருந்தே!
குழிபறிப்போம்!
கும்பிட்ட கைகளால்!
'குண்டுவைப்போம்..!'