என்றும்
சட்டென
யார் முகத்தையும்
இரசித்தது இல்லை!

எப்போதும்
யார் நினைவிலும்
துவண்டு போக விரும்பியது இல்லை !

இதுவரை
யார்
பேச்சிலும் சலனம்
கொண்டதும் இல்லை!

நான் நானாகத் தான்
இருந்தேன்.
உன்னைக் காணும்
வரை

வயதுக்கு
வந்தபோது
வாராத ஆசையுன்
வட்டமிடும் கண்பார்த்து
வந்து விட்டதே

வெள்ளித்திரையில்விரியும்
விளங்காத காட்சிகள்உன்
கண் பார்த்து
மண்பார்த்தபோது
புரிந்து போனதே

மீசை பற்றிகேட்டாள்தோழி
ஆசைகொண்ட நேரத்தில்
பசை போட்டு ஒட்டவில்லை

உன்முகமென்றால்
வசைபாடுவாளே

கடவுள் கூட
பிடித்துபோனது
உன்பெயரை அவருக்கு
வைத்திருப்பதால்

கனவு தந்து
கவிதை தந்து
காதல் தந்தது
உறவு தந்து
உயிரும் தந்து
உடலில் கலந்தது

இரவு கொன்று
இனிமை தின்று
இதயம் தீர்ந்தது
கண்மை கலைத்து
பெண்மை எழுந்து
மென்மையானது

தன்மை மறந்து
தவிக்கும் நெஞ்சம்
தனலாய் ஆனது

மலர்ந்த மலரிது
மடியும் முன்னே
மழையாய் வந்திடு

கலந்த இதயம்
கலங்கு முன்னே
கண்ணே வந்திடு

எனக்குள் இருந்து
எழும்பும் எழுத்திற்கும்
ஏக்கம் இருந்திடும்

தாக்கம் கண்டு
காக்க நீயுமெனை
நோக்கி வந்திடு

நேரம் கடந்தென்
நிலையை மறந்துன்
நினைவால் ஏங்குகின்றேன்

காலம் கடந்து
கனவில் நடந்தோர்
கனவைத் தேடுகின்றேன்

உலகம் மறந்து
உள்ளம் கலந்த
உள்ளத்தைத் தேடுகின்றேன்

விழிக்குள்ளே
விழித்திருக்கும் என்
உயிரைத் தேடுகின்றேன்

ஓர் இதயத்துள்ளே
ஒளிந்து கொண்டஎன்
இதயத்தைத் தேடுகின்றேன்

காயும் நிலவென
பாயும் ஒளியென
தாயென வருவாயே

உலகம் மறந்து
உலவும் உடலை
உனக்கா தருவது

அக்னியின் முன்னே
அழிக்கப்பட்ட என் ஆசையை
அழித்தா விடுவது

பிற மஞ்சம் ஏறினாலும்
நெஞ்சம் மாறாததை
வஞ்சம் என்பாயா

அர்ச்சிக்கப்பட்ட
மலரென்றாலும்
அட்சதையாய் விழுவதை

அள்ளிக் கொள்வாயா
எச்சில் பட்டாலும்
ஏற்றுக் கொள்வாயா

அணில் கடித்ததென
பூஜிக்கப்பட்ட
மலரென்றாலும்
பிரசாதமென ஏற்றுக் கொள்வாயா?

 வளைக்க முடியாத
உலோக விதிகளால் ஆனவை
இடங்களின் ஒழுங்கமைவுகள்

தெருவில்
எங்கோ நடந்து போகிறவர்கள் மீது
விரோதம் கொண்டிருக்கின்றன
கேட்டிற்குப் பின்னே
மினுங்கும் கண்கள்

மேலும் வேகமாக நடக்கிறோம்

தயங்கித்தயங்கி
ஒரு சதுரத்தில் பிரவேசிக்கிறீர்கள்

அச்சதுரத்தின்
புலனாகாத உட்சதுரங்கள்
உட்சதுரங்களின் உள்ளறைகள்
உள்ளறைகளின்
திறக்கக் கூடாதெனச்
சாபமிடப்பட்ட மர்ம அறைகள்
துரதிர்ஷ்டசாலிகள்
திரும்பவியலாத
சூட்சும வழிகள்

காற்றில் மிதக்கும்
நாற்காலிகளில் அமர்ந்திருக்கிறோம்

ஒரு தேனீரை அருந்தும்விதம்
ஒரு சிரிப்பின் அளவீட்டு விதிகள் மற்றும்
திடீரென உருவப்பட இருக்கும்
நம் நிர்வாணம் பற்றி
பெரும் அச்சங்கள் சூழ்ந்திருக்கின்றன

நுழைய வேண்டிய நேரத்திற்கும்
வெளியேற வேண்டிய நேரத்திற்குமான
தகர்க்க முடியாத அரண்களுக்குள்
மீண்டும்மீண்டும் நிகழ்வதாகிறது
காட்டுமிராண்டி நிலைக்கும்
நாகரிக நிலைக்குமான
பெரு வரலாறு

இடங்களின் ஒழுங்கமைவுகளை
நாம் கட்டுவதில்லை
அவை இடங்களாக இருப்பதாலேயே
ஒழுங்கமைவுகளாகவும் இருக்கின்றன

ஒழுங்கமைவுகளைத் தீவிரமாகப்
பின்பற்றுதலின் அவசியம்
முற்றிலும் அழிந்துபோகாமல்
தாக்கிக் கொள்ளவும்
அன்பு செய்யவும்
ஓர் உடன்படிக்கை
அல்லது சதிச்செயல்

இடங்களின்
வரைபடக் கோடுகள் மீதே
தெளிவாக அறியும்படி இருக்கின்றன
அவற்றின் மனநோய்க்கூறுகள்

சாய அனுமதிக்காத
சுவர்களின் முன்
தடைசெய்யப்பட்ட
கண்காணிக்கப்படும் உடல்கள்
இறுகிஇறுகி
இறுதியில் அவையும் இடங்களாகின்றன

நான் வெறொரு இடத்தின்
ஒழுங்கமைவாக
இவ்விடம் வராதிருந்தால்
இவ்விடத்தின் ஒழுங்கமைவு
இந்த அளவு
கழுத்தை நெரிக்காதிருந்திக்கலாம்

தப்பிச் செல்வதாக
ஒருவர் கூறும்போது
அது முற்றிலுமாக
இடங்களற்ற இடங்களுக்குத்
தப்பிச் செல்வதையே
குறிக்க வேண்டும்

நாம் தப்பமுடியாதவர்கள் என்பதாலும்
நம்முடைய ஒழுங்கமைவுகளில்
பிறருடைய இடங்களை அனுமதிக்க
இயலாதவர்கள் என்பதாலும்
மீறல்களின் அதிர்ச்சிகளுக்கேனும்
இரத்த ஓட்டத்தைப் பழக்கலாம்

நாம்பிரிந்து ஆயாச்சு
நாட்கள் நாற்பது - அது
ஏனென்ற காரணத்தை
யாரு கேட்பது

நல்லுலகு கேட்டாலும்
எதை மறைப்பது
நாயொருவன் செயலினாலே
என்றா உரைப்பது

பகலிலவன் பேசுகையில்
இரவு உனக்கு
இருட்டினிலே கொண்டது நீ
காதல் கிறுக்கு

வந்த காசு தீர்ந்ததுமே
வயிறு வத்திடும்
வயிற்றை நிரப்ப வங்கி போனால்
வைப்பும் வத்திடும்

மாயையிலே வாழ்வது தான்
உந்தன் விருப்பு - அதை
மாறி மாறி உரைத்ததாலே
என்னில் வெறுப்பு

பந்த பாசம் அறுப்பதுவோ
உனக்குப் புதுசு
பாழாப் போன கதைகள் நான்கு
இருக்குப் பழசு

அவன் சிரித்த நாட்களிலே
நீயும் சிரித்தாய் - இருந்தும்
நீயழுத நாட்களிலே
நானே துடைத்தேன்

காதறுந்த ஊசியவன்
கானம் படித்தான்
கானமின்று கானலாக
நீயும் தனித்தாய்

பாடல் ஒன்று
இராகம் இரண்டு பாட்டிற்கிருக்கலாம்
பாவை கணவன் மாண்ட பின்பே
மீண்டும் மணக்கலாம்

மீண்டும் நீயோ மணப்பதற்கு
என்னை வெறுக்கிறாய்
பிரிவு என்ற நோயை ஏற்றி
உயிரைச் சிதைக்கிறாய்

கண்டதிரு மேனியெந்தன்
கண்கள் குத்துதே
பாதகமே புரிந்தது போல்
நெஞ்சம் பத்துதே

காத்திருந்து காக்கவைத்துக்
கொண்ட காதலே - இன்று
கானகத்தில் கண்ணைக் கட்டி
தவிக்க விட்டதே

காதலென்ன சாதலென்ன
இரண்டும் ஒன்று தான்
கனிந்தவுடன் வெட்டப்படும்
வாழைக் கன்று தான்  

பழகிப் பிரியும் துயரமெல்லாம்
காதல் வழக்கமே
பிரிந்து கூடிப் பழகிப் பிரிய
மனசு வலிக்குமே

கோர்வையாக வழிந்த
கண்ணீர் கோர்த்திருக்கின்றேன்
கோலமயில் இரத்தினமே
மாலையாக்கிக்கோ

விதையே இல்லா விண்வெளி மூலத்தைக்
கதையா சொல்லிக் கணக்கிட முடியும் ?

எல்லாத் திசையும் இன்பம் கண்டவன்
சொல்லையா தேடுவான் சுகத்தை விளக்க ?

கல்லுள் தேரை கசியும் மூச்சில்
நல்லதோர் கவிதை நயத்தை ரசித்தோன்;

சொட்டுத் தேனைச் சுவைக்கும் போதே
கொட்டும் தேளின் கொடுமை மறந்தோன்;

கட்டுக் கூந்தலார்க் கன்னியின் காதல்
பட்டும்,,யோகப் பயிற்சியைப் பெற்றோன்;

பிச்சை கேட்கும் பிழைப்பை உணர்ந்தே
பச்சை வயலின் பார்வை அறிந்தோன்;

விரிந்த வானில் திரிந்த போதே
தெரிந்த மேடு பள்ளம் தெளிந்தோன்;

வாழ்வில் மயங்கும் வசதியைப் பெற்றும்
தாழ்வில் உழலும் வறுமையைப் புரிந்தோன்;

அச்சம்,அடிமை, ஆணவச் சிறுமை
துச்சம் என்றே துன்பம் கடந்தோன்;

பறவை, பூச்சி, பருவக் குழந்தை,
நிறமெலாம் ஒன்றெனத் தியானம் செய்வோன்;

அடுப்பில் தெரியும் அனலைக் கொஞ்சம்
சொடுக்கிப் பார்த்துச் சொந்தம் சேர்த்தோன்;

பக்குவ மனத்தைப் பரிச்சயம் கொண்டோன்
எக்குல மாயினும் என் குல தெய்வமே

வருக ஈகைத் திருநாளே!
திங்களொன்று நோன்பு நோற்று
தராவீஹ் தஸ்பீஹ் முறையாய்செய்து
இங்கிதமாய் சுற்றத்தொடு சேர்ந்தமர்ந்து
இனிதாய் இப்தார் செய்திட்டோமே!

அதிகாலை துயிலெழுந்து தொழுது
அன்பாய்க்கூடி ஸஹர்செய்து – பின்
கதிமிகதந்திடும் ஸுப்ஹும் தொழுது
குர்ஆன் ஓதிட்டோமே இத்திங்களிதில்!

செய்த தவறுக்காய் தேம்பியழுது –நம்
தேகமெங்கும் சேர்ந்திட்ட பவக்கரைநீங்கிட
பெய்யும் மழையாய் அருள்தனைவேண்டி
படைத்தவனிடம் ஏந்தினோமே கை!

வாடிடும் ஏழைகட்கு வாரிவழங்கி
வல்லா னருளை மேலாய்ப்பெற்று
தேடிட சுவர்க்கம் செய்தன நல்லன
தரணியில் ரமழானை தரமாயேற்றே!

எனக்கே சொந்தமீதென்ற இறைக்கு
ஏந்தினோ முயர்வாய் அதனை-இன்று
மணந்திடும் பெருநாளீதில் – நாம்
மனங்களை இணைப்போமே ஒன்றாய்!

இல்லாமையொழித்து இனிதுமகிழ்ந்து
இனத்தொடு ஒட்டி என்றுமிருந்திட
நில்லாத நிலத்தினின் நல்லனசெய்திட
நலமேந்தி வருக ஈகைத்திருநாளே!

அறையினிலடங்கி நிற்கும் வனிதைக்கும்
அழுதுநிற்கும் விதவைக்கும் – அன்பாய்
கறையிலா ஆடவர் கிடைத்திட இன்று
கருத்துக்கினிய பெருநாளே தூதேந்திவா!

உயர்ந்தோர் தாழ்ந்தோர் பேதம்நீக்கி
உத்தம நபியின் ஸுன்னாவையேற்று
கயமைநீக்கி நற்கருமம் செய்திட
கருணைமழை யேந்திவா பெருநாளே!

- மதுராப்புர

உள்ளும் புறமும்
ஒருங்கே தெரிய
ஒன்றிருப்பது அழகுதான்.
மற்றவை யெல்லாம்
உள்ளும் புறமும்
தனியே தெரிய இருக்கும் பொழுது.

எந்தப் பொருளின்
முடிப்பாகமோ
அடிப்பாகமோ
உள்ளும் புறமும்
ஒருங்கே தெரிய
இருக்கும் இப்பொருள்?

ஒன்றையும் காணாமல்
உள்ளும் புறமும்
தெரிய பொருளின் ஊடு
உலகைப் பார்த்தேன்
உலகம் கோமாளி ஒருவனின் மீசையாய்
நகர்கிறது பக்கவாட்டில்

நீ இல்லாத அறை
நீ இல்லாத இருக்கை
நீ இல்லாத நிலவு
நீ இல்லாத இரவு
நீ இல்லாத தனிமை
நீ இல்லாத நேசம்
நீ இல்லாத பங்கிடல்
நீ இல்லாத நினைவுகள்
நீ இல்லாத கனவுகள்
எப்படி இருக்குமென்று
நினைக்கிறாய் ?
நீ இல்லாத
என் நாட்களையும்
வாழ்வையும்
போல்
இருக்குமடா
வெறுமையாய்

 மறியே
செம்மறியே !
மேயப்போகிறாயா ? போ
அதோ அந்த மலையடி பக்கத்தில்
நல்ல மூலிகைகள் மலிந்து கிடக்கின்றன
அவைகளையே மேய் !

தப்பித்தவறி விஷப்பூண்டுகளில்
வாயை வைத்து விடாதே
ரொம்பவும் துள்ளாதே நிதானமாய் போ. . .

உன் முட்டி எலும்புகள் முறிந்து விட்டால்
என் கண்களை முட்டிக்கொண்டு கண்ணீர் வரும்…

உன்னைத் தேடும்படி வைக்காதே !
இருட்டியதும் நீயாகவே
வீடு திரும்பி விடு !

விடியும் வரையில்…அரைத்தூக்கத்தில்
ஆனந்தமாக அசைபோடு !
விடிந்தபிறகுதான்…

பக்ரீத் !- 

மயிர் கூச்செரியும் கடுங்குளிரில்
நிலவுமறியாது
பனிக்கட்டிகளுக்குள் மறைந்திருக்கும்
கண்ணீர்ப் பனித்துளி நான்

ஆயிரக்கணக்கில் தாரகைகள் பூக்கும்
ஆகாயம் அனுப்பும் ஒளிக்கீற்று மேல் காதலுற்று
சூரியனுக்கே காதல் கடிதங்களை வரையும்
கண்ணீர்ப் பனித்துளி நான்

நாளை உதிக்கவிருக்கும் விடிகாலையில்
உனது வெளிச்சத்தை முத்தமிட்டு
அந்த உஷ்ணத்திலேயே உருகிக் கரைந்துவிடும்
கண்ணீர்ப் பனித்துளி நான்

- ரொஷான் தேல பண்டார (மொழிபெயர்ப்பு: எம்.ரிஷான் ஷெரீப்)