காதலித்து
கெட்டுப்போனவர்களுக்கும்
காதலிக்காமலேயே
கெட்டுப்போனவர்களுக்கும்
காதல்
ஒரு கெட்ட வார்த்தை தான்.
ஒரு பொருளை
அதிகமாக பயன் படுத்தினாலும்
அது கெட்டுப்போகிறது.
ஒரு பொருளை
பயன்படுத்தாமல் விட்டு விட்டாலும்
அது கெட்டு போகிறது.
காதலிப்பவர்களுக்கும்
காதலிக்காதவர்களுக்கும்
இடையே நடக்கும்
இந்த கயிறு இழுப்பு போட்டியில்
வெற்றி தோல்வி என்பதெல்லாம்
அப்புறம் இருக்கட்டும்.
போட்டியில் க‌ல‌ந்து கொண்டிருப்ப‌வ‌ர்க‌ளே!
நீங்க‌ள் கையில் பிடித்திருப்ப‌தை
கொஞ்ச‌ம் உற்றுப்பாருங்க‌ள்.
கால‌ம் கெட்டு கிட‌க்கிற‌ வேளையிலே
இந்த‌ க‌ருமாந்திர‌ம் எல்லாம் எத‌ற்கு?
க‌யிற்றை உற்றுப்பார்த்தார்க‌ள்
அது பாம்பாக‌ இருந்த‌து!
அய்யோ என்று ஓடிவிட்டார்கள்
பாம்பை கையில் பிடிக்கிற‌
விட‌லைக‌ள் நாங்க‌ள்.
விட்டால் பாம்புக‌ளிட‌மே
க‌ட‌லை போடுவோம் என்று
வீராப்பாய் உற்று பார்த்த‌வ‌ர்க‌ளுக்கு
அது வெறும்
அழுக்கேறிப்போன‌ க‌யிறு.
சே!இதை எவ‌ண்டா பிடிப்பான்?
அவ‌ர்க‌ளும் ந‌ழுவி விட்டார்க‌ள்.
அது
கீழேயே கிட‌ந்த‌து.
அது பாம்பா? க‌யிறா?
ஆம்.
காத‌ல் காத‌லாக‌வே கிட‌ந்த‌து.
கெட்ட‌து..
வார்த்தையா? அர்த்த‌மா?

நான் எப்போதும்
தூதுவிடும் சுரிதார் பெண்
ஒவ்வொரு முறையும்
க‌ண்டுகொள்ளாம‌ல் புற‌ம்
ஒதுக்கிவிடும் பொழுதெல்லாம்
யோசிக்க‌ வைக்கிறாள்
ஊரில் இருக்கும்
மாம‌ன் ம‌க‌னை
ம‌ன‌தில் வைத்திருக்கிறாளோ?
வேறு வ‌ழியில்லாமல்
எதிர்ப்படும்
ஒவ்வொரு பெண்ணின்
முகத்திலும் தேடுகின்றேன்
முக‌ம‌றியா
மாம‌னாரின் ம‌க‌ளை

கண்ணடிக்கும் தாரகைகள்
கண்டுகொள்ளாத வெண்ணிலா
ஊர சுற்றும் முகில் கூட்டம்
உயிர் தடவும் பனிகாற்று
வாலி,வைரமுத்து
இளையராஜா.ARR சகிதம்
மெல்லிசை பாடல்களின் அணிவகுப்பு
கற்பனை தீர்ந்துபோகவே
பாதி மட்டுமே எழுதிய கவிதைக்காகிதம்
பக்கத்தில் உறங்க
இயக்கமெல்லாம் முடங்கிவிட
இதயம் மட்டும் நிதம் துடிக்க
கடக்கத்தொடங்கியதொரு
சலனமற்ற இரவுப்பயணம்,
நடுநிசி
யாரோ வரும் சப்தம்
தலை கோதும் சுகம்,
நிடலத்தின் மீதொரு முத்தம்,
ஆர்பரித்து எழுந்துபார்த்தால்
அருகில் அவள்,
இப்போது ஏன் வந்தாய்,என் கேள்வி?
பார்க்கணும் போல இருந்தது வந்தேன்...
ஏன் வரக்கூடாதா? அவள் பதில் கேள்வி
கைகளை கிள்ளிப்பார்த்தேன்,
அட கனவா...
டேய்,தண்ணிய குடிச்சுட்டு படு
மனசு...
பின்தலையில் அடித்துக்கொண்டு-மீண்டும்
போர்வைக்குள் புதைந்தது உடல்,
காலைவேளை
சிற்றுண்டிக்கான காகத்தின் கரைசல்
குழம்பி கோப்பையுடன் அம்மா வந்தாள்,
பருகும் வேளையில்-மீண்டும்
அவள் நினைவுத்தீக்குச்சி,
ஒருவேளை அவள்
உண்மையாகவே வந்திருந்தாள்?
இனிப்புடன் தொடர்ந்த விகசிப்பு,
டேய் பகல்கனவு காணாம
அலுவலகம் கிளம்பு-மீண்டும்
அதிகார மனசு,
இப்படித்தான் என் ஒவ்வொரு
இரவுகளும்,விடியல்களும்

பட்டாம் பூச்சியாய்ப் பறக்கும்
உன் துடிப்பில்எத்தனை யுகங்கள்
உயிர்த்திருந்தேன்
சிலிர்க்கும் புயலாய்உன் வேகம்
என் கணங்களைஅர்த்தப்படுத்தின
அன்று இரவு கண்ணாமூச்சி
விளையாடிக் கொண்டிருந்தபோதா
உன் கால்கள் வளர்ந்தன?
நீ பொறுக்கி வந்த உடைந்த பொருட்களும்
தெருச் சண்டைகளும்
இன்னமும்ஒட்டப்படாமல் கிடக்கின்றன
உனக்கும் நிலவுக்கும் உருட்டி வைத்துள்ள
சோற்று உருண்டைகளை
என்ன செய்யட்டும்?

காணி நிலம் வேண்டும்-பராசக்தி
காணி நிலம் வேண்டும்;-அங்கு,
தூணில் அழகியதாய்-நன்மாடங்கள்
துய்ய நிறத்தினதாய்-அந்தக்
காணி நிலத்திடையே-ஓர் மாளிகை
கட்டித் தரவேணும்;-அங்கு,
கேணி யருகினிலே-தென்னைமரம்
கீற்று மிளநீரும்

பத்துப் பன்னிரண்டு-தென்னைமரம்
பக்கத்திலே வேணும்;-நல்ல
முத்துச் சுடர்போலே-நிலாவொளி
முன்புவர வேணும்?அங்கு
கத்துங் குயிலோசை-சற்றே வந்து
காதிற்பட வேணும்;-என்றன்
சித்தம் மகிழ்ந்திடவே-நன்றாயிளந்
தென்றல்வர வேணும்.

பாட்டுக் கலந்திடவே-அங்கேயொரு
பத்தினிப் பெண்வேணும்;-எங்கள்
கூட்டுக் களியினிலே-கவிதைகள்
கொண்டுதர வேணும்;-அந்தக்
காட்டு வெளியினிலே,-அம்மா!நின்தன்
காவலுற வேணும்;என்தன்
பாட்டுத் திறத்தாலே-இவ்வையத்தைப்
பாலித்திட வேணும்

காற்றின் பனிவிரல் தீண்டி
பச்சை இலைகள் சிலிர்த்துப் படபடக்க
ஆயிரம் கிளைகள் நீட்டி
ஆடுகின்றன காட்டுமரங்கள்

பிரும்மாண்ட மலையின் மறைவில்
பிறந்து பெருகும் அருவியைக் காண
நூறு கனவுகளை உயிர்சுமக்க
சருகுகள் மறைக்கும் தடம்தேடி
நடக்கத் தொடங்குகிறோம் நாங்கள்

பகலின் கதிர்சுடாத வானம்
பால்மேகம் மிதக்கும் பாலம்
பார்க்காதே பாரக்காதே எனக்
கையசைத்துத் தடுக்கும்
மரங்களும் கொடிகளும் பின்னிய கோலம்
பக்கவாட்டில் ஒலிக்கிறதுநீர்ப்பரப்பின் கொலுசுச்சத்தம்
உச்சிக்கு அழைத்துச் செல்கிறது
வழுக்குப் பாறைகளின் கூட்டம்பாதையின் கிளைகள் குழப்பிவிட
பகல்முழுக்க அலைந்தலைந்து
சலிப்பில் மனம்நொந்து வலிக்கு இதம்தேடி
நிழல்பார்த்துச் சாய்கிறார்கள் சிலர்
பாறைச் சரிவிலும் முள்ளுப்புதரிலும்
கிழிபட்ட கால்சதையின் ரத்தம் கசிய
ஆகாது ஆகாது என
ஆயாசப் பெருமுச்சுடன்
திடீரென முடிவை மாற்றி
திரும்பி நடக்கிறார்கள் இன்னும் சிலர்
செண்பக அருவியைக் கண்ட நிறைவோடு
விடைபெற்று இறங்குகிறார்கள் மேலும் சிலர்ஈர்க்கப்பட்ட இரும்புத்துண்டென
தொடர்ந்து நடக்கிறேன் நான்
ஒவ்வொரு மரக்கிளையிலிருந்தும்
பறவைகள் நடத்தும் இசைக்கச்சேரியில்
குட்டிக் குரங்குகள் ஆடும் விளையாட்டில்
உற்சாகம் ததும்பும் உள்ளம்உந்தித் தள்ளுகிறது என்னை
நடுநடுவே சிற்றருவிக் கோலம்
நம்பிக்கையூட்டி இழுக்கிறது
அரைகுறையாய்க் கைக்கெட்டும்
கல்முனையைத் தொட்டுப் பற்றி
ஒன்றோடொன்று ஒட்டிக்கிடக்கும்
பாறைக்குவியலில் திணறிநடந்து
எங்கெங்கும் படர்ந்த பாசியின் வழுக்கலுக்குள்
தடுமாறிக் கடந்து முச்சுவாங்க
குன்றின் திருப்பத்தில் பளீரிடுகிறது
உச்சிமலைத் தேனருவி

எங்கெங்கும் ஈரம் தெறிக்க
இசை மிதந்து வழிகிறது
இமைமுடும் கணநேரம்
என் உடலின் திரைச்சீலையில்
சாரலின் தூரிகை படர்ந்து
ஆனந்த ஓவியத்தைத் தீட்டுகிறது

உச்சித் தண்ணீரில் சிறகை நனைத்து
உல்லாசமாய்ப் பறக்கின்றன வண்ணத்துப்பூச்சிகள்
பாதத்தில் நுரைபொங்கி வழியும் நீரில்
தலைகுனிந்து நிற்கிறேன் நான்
விண்ணையும் மண்ணையும் தொட்டபடி
விஸ்வரூபமெடுத்து நிற்கிறது தேனருவி

நவராத்திரி  என்பார்,
நவராத்திரியின் கடைசிநாள்
ஆயுதபூஜை என்பார்.
அன்றைய நாளில்
அறுசுவை படையலிட்டு,
இருசக்கர வாகனம் முதல்
நாற்சக்கர வாகனம் வரை
கதவு முதல் கணினி வரை
பட்டையிட்டு பொட்டுவைத்து வணங்குவர்;
காரணம் கேட்பினோர்
கலைமகள் வாசம்புரியா பொருளில்லை
அவனியில் என்பர்.

வையத்து மாக்களே!
உண்மையுரைப்பேன் கேளிர்!
பட்டையிட்ட ஒரு கருவியேனும்
நாம் கண்டறிந்தோமா?
சைக்கிளை கண்டுபிடித்த டிரயஸ்
ஆயுதபூஜை கொண்டாடினன் அல்லன்;
தொலைகாட்சியை கண்டுபிடித்த
பெயர்ட் ஆயுதபூஜை கொண்டாடினன் அல்லன்;
இறையுருவப்   படங்களின் முகப்பு கண்ணாடியை
கண்டுபிடித்த சீனனும் ஆயுதபூஜை கொண்டாடினன் அல்லன்;
இருள் கிழித்து செயற்கையொளியூட்டிய எடிசனும்
ஆயுதபூஜை கொண்டாடினன் அல்லன்;

குறைதபட்சம்
சூடத்தையாவது கண்டறிந்தோமா?
சூடத்தின் மூலப்பொருளே
19ஆம் நூற்றாண்டில்தான் கண்டறியப்பட்டது;
தீக்குச்சியின் மருந்தையாவது?
அதையும் சீனர்கள் விட்டுவைக்கவில்லை.
ஓலைச்சுவடிகலேயின்றி
கலைமகள் வாசம்புரிவதாய் கூறும் புத்தகத்தின்
காகிதங்கள் கூட நாம் கண்டைறிந்தது கிடையாது!

இப்படி அறிவியலின் துணை கொண்டு கண்டறிந்த
அனைத்து கருவிகளுக்கும்
பழைய முலாம்  பூசி
புதுப்புது கதைகள் புனைந்தால்
ஓரறிவு உயரினம்கூட நமைபார்த்து நகைக்காதா?
அயல்நாட்டினவன் நம்மை
அசட்டை செய்வதில் வியப்பேதும் இல்லை.

மண்வெட்டியும், ஏற்கலப்பையும்மேயின்றி
நாம் உருவாகிய கருவிகள் இன்னதென்று
அறுதியிட்டு கூறுதற் கடினம்.

எதிர் காலத்தைப்பார்!
சந்திரனில் நிலப்பட்டா விற்றாகிவிட்டது,
கிரகங்களில் பிராணவாயுக்கான
தேடல் தொடங்கிவிட்டது.
"கண்டுபிடித்துவிட்டோம்
ஹிக்ஸ் போசான்தான் சூட்சமபொருள்"
என்ற விவாதம் தொடங்கிவிட்டது.

இன்னமும்
இருண்ட வீட்டில் அடைந்துகொண்டு
வெளிச்சத்தை தேடுவதில் பயனேதுமில்லை;
இறந்தகாலத்தின் கதவுகள்
இன்னமும் பூட்டப்பட்டுதான் இருக்கிறது;
உள்ளிருந்து தட்டுவதில் பயனேதும்மில்லை
உடைத்துக்கொண்டு வருவதேயன்றி
வேறு வழியேதுமில்லை.

பூட்டிய கதவுகள் உடைபடட்டும்;
இனியாவது புதுபாதையில் வையம் செழிக்கட்டும்

மலையகத்தின்
உறை குளிரில்

தோளில் சாய...
கைகளைப்
பிணைத்துச் சூடேற்றி...
தலைமுடி கோதி
காதருகே முடி சுழற்றி

காதலோடு
கழுத்தில் முத்தமிட...
எவரும் தயாரில்லை

இடையிடையே
நாசி தொடும்
மண் மணத்தில்
உனை நினைக்க

நாம் உச்சரிக்க மறந்த
வார்த்தைகளை மட்டும்
பேசிக் கொண்டிருக்கிறது
நம் காதல்

ஒரு காகிதத்தைக் கொடுத்து
ஒரு நல்ல கவிதை எழுதென்றார்கள்
எது நல்ல கவிதையென்றேன்?
“நீ சொல்லாமல் சொல்லியிருக்கவேண்டும்
நீ சொல்லாததும் அதிலிருக்கவேண்டும்
க‌விதை
நில்லாம‌ல்
ஓட‌ வேண்டும்
வானம் போல்
இல்லாத ஒன்றுக்கும் நிறம் தர வேண்டும்
வார்த்தை ஒவ்வொன்றும்
எழுந்து நிற்க வேண்டும்
காதல் இருக்கவேண்டும்
காமம் இருக்கவேண்டும்
களப் போராளியின்
வீரமிருக்க வேண்டும்
நீ இருக்க‌ வேண்டும்
குறிப்பாக‌
நானுமிருக்க‌ வேண்டும்”
எனக்கவர்கள் வேண்டுதல்க‌ள் புரிந்தது
காகிதத்தை
மடித்து
மடித்து
.
.
.
.
.
மடித்து
பிரித்து
சேர்த்து
விரித்து
கொடுத்தேன்
தலைப்புக் கேட்டார்கள்
‘க‌ப்பல்’ என்றேன்
- 

அது ஒரு கனவுப்பொழுது
இலைகளின் மீதமர்ந்து தவழ்ந்த காலம்
படர் கொடியின் நுனி பிடித்து
ஊஞ்சலிட்ட பருவம்

கனவுகளடர்ந்த விடியற்காலைப்பொழுதுகளில்
விரலிடுக்குகளிலிருந்து வழிந்து
புள்ளிகளால் நீட்சியுறும் கோலம்...
கோலப்பொடியாய் நானிருந்த தருணம்

சலனமற்ற நீரோடையில் வீழ்ந்த கல்லாய்
அலை கழிந்த நேரம்
மிதிவண்டியின் மிதியடிகள்
எனை நிந்தித்த வேளையில்
கனவுலகில் விடியலை துரத்திய பொழுதுகள்

வெய்யிலில் குடை நனைத்து
ஈரமாய் உலவின காலம்
கொப்புளங்கள் செருப்பணிந்து தேய்ந்து
இரணமான கணங்கள்

எல்லா வலிகளும் அற்றுப்போனதாய்
நான் உணர்ந்த நொடியில்
இறுக்கிப் பிழிகிறது மண்ணறை
பொதியாய்