தமிழ் கவிதைகள்
வானம் உமிழ்கிறது..காதல் கொண்ட
கிருஷ்ணா, யாழ்ப்பாணம்
01.!
வானம் உமிழ்கிறது..!
---------------------------!
யாரோ முத்துக்களை கொட்டுகிறார்கள்!
அவை எல்லாம் கட்டிவைத்தஅணைகளுக்குள்!
ஆயிரம் ஆயிரமாய் விழுந்தவைகள் ஒன்றாகி!
தாகம் தீர்க்க ஒரு சங்கமிப்பு!
ஆனந்தமானது எம் வயல்களும் வாழ்வுகளும்!
திடீரென!
இடைவிடாத!
வருகை!
அமிழ்ந்து போனது வீதிகளும்!
நகரங்களும்!
அரவணைத்து வர வேற்ற!
பலர்!
ஆத்திரத்துடன் பேசுகிறார்கள்!
போதும்!
காணும்!
வானம் நிறுத்தட்டும் என்று!
02.!
காதல் கொண்ட பேதையின் பாடல்!
-------------------------------------------!
எவனோ ஒருவன் பாடல் கேட்டு!
மயன்கிநின்றேனே -அவன்!
காதல் என்ற மொழியிட்க்காக!
கனவு கண்டேனே!
காகிதமெல்லாம் அக் கணவன் பெயராய்!
கருத்தில் கொண்டேனே!
நன் கட்டிடும் துணைவனை மாற்றி விட்டதால் -மனம்!
கதறி நின்றேனே!
பெண்ணாய் பிறந்த காரணத்தினால் -என்!
பேச்சை கேட்பார் யார் ?!
தன்னலம் கருதி என் மனம் புரியா!
முடிவுகள் செய்தார் பார்!
ஆயிரம் கனவுகள் மனதில் விதைத்தேன்!
ஆசை பயிர் வளத்தேன்!
அன்னையும் அப்பனும் அதிலே புகுந்து!
அத்தனையும் பிடுங்கி விட்டார்!
கட்டி அணைத்திட வந்தவனை!
என் மனம் ஏற்க தயன்குதடி-ஆனால்!
தட்டிவிட்டால் அவன் சிந்தை கலங்குமே!
அவனுக்காக நன் வாழ்வது என்ன பிழை?!
கன்னியர் பேச்சு எப்போது தான் கேட்கும்!
கற்றறிந்த இவ் உலகத்திலே
தியாகம்
ஆனந்தன்
உடலை வில்லாய் வளைத்து !
நிலம் உழுதவர் சிலர் !
உலி அடிக்கும் கனத்தில !
விரலை நசுக்கிக்கொள்ளும் !
தட்டர்கள் சிலர் !
தன் பசி அடைக்க !
மாட்டின் பசியடைத்த !
மயக்கத்தில் சிலர் !
உண்மையில் !
தலைக்கு மேல் வேலை !
செய்தவர்கள் சிலர் !
மாடு கட்டி அதே !
இடத்தில் சுற்றி சுற்றி !
செக்கடித்தவர்கள் சிலர் !
அங்கங்கு சிலர் சேர்ந்து !
பலராகக் கூடி இருந்தனர் !
அந்த மாலைப்பொழுதில் !
நான்கு பல்லாங்குத் தாண்ட !
மிதி வண்டி மிதித்து !
வந்து சேர்ந்தார் !
அடுத்த கிராமத்து !
ஆசிரியர் !
அங்கு நடக்கப் போவது !
மாலை வகுப்புக்கள் !
முதியோருக்காக !
அரசியல் வாதிகள் !
படிக்காவிட்டால் என்ன !
நம் கிராமமாவது படித்திருக்கட்டுமே... !
நூறு சதவிகித கல்விக்கு !
என அவர் சொல்லக் !
கேட்டிருக்கிறேன் !
தன் கடமை செய்ய !
கையூட்டுக் கேட்கும் !
காலத்தில் !
தன் நேரத்தை !
செலவு செய்து !
பலனையும் எதிர்பாராமல் !
தியாகத்தை கடமையாக !
செய்பவரை எதில் சேர்ப்பது ?
காத்திருப்பின் நிழல்
கருணாகரன்
ஒவ்வொருதுளியும் சேமிக்கின்றன!
நம்முகத்தின் பிரதிபலிப்புகளை.!
பகிர்ந்து கொள்ள முடியா!
முத்தத்தின் ஈரம்!
வானவில்லாகி மிதக்கிறது!
இந்த மாலையில்.!
நீ பருக மறுத்த பானத்தை!
முழுவதுமாக!
நான் பருகுகிறேன்!
கசப்போடும் இனிமையோடும்.!
திரைகளின் பின்னுள்ள!
பள்ளத்தாக்குகளில்!
மாயப்பறவையின் வினோதம் நிகழ்கிறது.!
இன்னும் காலியாகாத பானம்!
மீதமிருக்கிறது!
உன்னை நினைவூட்டியபடி;!
எப்போதும் பேசாமல் சேமித்திருக்கும்!
எனக்கான உன் சொற்களின் ரகசியத்தில்!
திரண்ட மகரந்தத்தில்!
அமர்ந்திருக்கிறதென் வண்ணத்துப்பூச்சி.!
மலையின் உச்சிச் சிகரத்தில்!
மீதிப்பானத்தோடு!
ஒற்றைச் சிறகில் நடனமிடுகிறது!
ஞாபகங்களும் கனவும்; நிரம்பிய!
என் மனம்;!
!
காத்திருப்பின் நிழல்!
வீதியாய் நீண்டு கடலாகி!
வானத்தில் சேர்ந்து விரிகிறது.!
நட்சத்திரத்தின் ஈர்ப்பு விசைக்கப்பால்!
சுழன்று கொண்டிருக்கும்!
முடிவிலிப்புள்ளியின் காய்ந்த மலர்!
இன்னும் வற்றாத ஞாபகங்களின் ரேகைகளோடு!
படபடக்கிறது ரகசியங்களுக்காக.!
இப்போது!
காலியாகிவிட்டது பானம்.!
வானவில்லில் தெரியும்!
அன்பறிந்த சொல்லை!
மொழிபெயர்க்க முடியுமா உன்னால்?!
ஆயின்!
என் காய்ந்த மலரிலும்!
நடனமிட்டுக்கொள்ளும்!
வாசனையையும் தேன்துளியையும்!
அறி.!
- கருணாகரன்
சிறகுகள் தீய்ந்த துயரம்
சித்தாந்தன்
நெடுமரத்தில் உட்கார்ந்திருக்கிறாய்!
உன் பஞ்சுச் சிறகுகள் உதிர்ந்த!
ஒரு பெரும் உலர்ந்த பொழுதின் பின்!
வெள்ளிகள் வற்றிய!
இருண்ட வானத்தில்!
நிறமறியாத கண்களால்!
எறிந்துகொண்டிருக்கிறாய்!
திசைகளின் மீது குருட்டுப்பாடலை!
ஊழித்தீ மூண்ட காட்டின் வெம்மையில்!
உதிர்ந்த உன் சிறகுகளையள்ளி!
காற்றுத்திசைகளில் கொட்டிற்று!
கதறிய உன் குரல்!
வானம் முழுவதிலும் மோதிக் கரைந்தது!
சொற்களற்ற இ;ருள் வெளியில்!
தனித்துப்போனாய் நீ!
கரிக்குருவி!
அலை மடிப்புக்களில் அழிவுற்றது!
உன் நிழல்!
என் கண்ணாடிச் சட்டத்தில்!
காற்றுவாய் ஊதிச் சடசடக்கிறது!
உன் பஞ்சுச் சிறகுகள்!
ஞாபகங்கள் வறளாத!
வெள்ளையொளிப் பொழுதுகளில்!
காடுகளின் விசித்திரங்களில்!
ஒலித்தது உன் குரல்!
சொற்களில் உடைவுகளேது!
நதி நீரில் பிரதிபலித்துக்கொண்டிருந்தது!
முதிய உன் மனம்!
கரிக்குருவி!
உடைந்து சிதறிய வார்த்தைகளோடு!
வந்து நிற்கிறாய் ஜன்னலில்!
என் மனதை நொருக்கியபடி!
உன் சிறகடிப்பில் விரிந்த உலகம்!
சூனியமாகிவிட்டது இப்பொழுது!
பூச்சியக்கணங்களின் மேலே!
மூங்கில்த்தீ மூழ்கிறது!
கரிக்குருவி!
எப்படி மீட்கப்போகிறாய்!
நொருங்குண்ட என் மனதிலிருந்து என்னை!
உதிர்ந்த பஞ்சுச் சிறகுகளிடையிருந்து!
வனப்பொளிரும் உன்னை!
-சித்தாந்தன்
நானும் நானும்
நீதீ
கன நேர கண்சிமிட்டலில்!
நானும் நானும்!
என் எதிரே யாரினும்!
இருப்பது என்னவோ!
நானும் நானும்!
ஞாபக மறதியாய்!
நுடந்து செல்லும் போது!
நானும் நானும்!
ஞாயிறு வந்துவிட்டால்!
ஞாபகபடுத்தும்!
நானும் நானும்!
சில சமயம்!
தனிமையில் இருக்கையிலே!
நானும் நானும்!
!
இரவு நேர!
கனவுலாவில்!
நானும் நானும்!
இதயங்களை!
தேடும் பணியில்!
நானும் நானும்!
இறந்த காலத்தை!
இருக்கி பிடிப்பதிலோ!
நானும் ...!
கவி ஆக்கம்: நீ “தீ”
எங்கிருந்து வருகிறது.. காரணமில்லாமல்
சு.திரிவேணி, கொடுமுடி
எங்கிருந்து வருகிறது? !
---------------------------!
இந்த முறையும் !
நிகழ்ந்தே விட்டது. !
எப்படியோ ஒவ்வொரு !
தடவையும் தவறி விடுகிறது !
என் மகனுக்கான முதல் பரிசு. !
குழந்தை முகம் வாடிப் போகுமென்ற !
கவலை முள்ளாய்க் கீறியது. !
ஆதரவாய் அணைத்துக் !
கொள்ள வேண்டும். !
பூவை வருடும் தென்றலாய் !
மெல்லத் தலையைக் !
கோதி விட வேண்டும். !
நீ நன்றாகத்தான் செய்தாய் என !
மனம் தேற்ற வேண்டும். !
இரண்டாம் பரிசுக் கோப்பைதான் !
அழகாய் இருப்பதாகச் !
சத்தியம் செய்ய வேண்டும். !
சூழ்ந்து வரும் மலர் முகங்களில் !
என் மழலை முகம் தென்படுகிறதா !
எனத் தேடத் துவங்கினேன். !
சமாதான ஒத்திகைகளோடு !
தேடிய நான் திகைத்துப் போனேன்! !
இயல்பாய் அவன் தேற்றிக் கொண்டிருந்தான் !
மூன்றாம் பரிசுக் குழந்தையை!! !
குழந்தமையில் பெருந்தன்மையும் !
பெரியவர்களிடையே குழந்தைதன்மையும் !
எங்கிருந்து தான் வருகிறது??? !
!
02.!
காரணமில்லாமல்... !
---------------------------!
எப்போதும் வருவதில்லை மழை !
மழை வேண்டும் உழவர்கள் !
மனம் கனத்துக் !
காத்திருக்கும் சூழல்களில் !
அதன் சுவடே தெரிவதில்லை. !
நனையக் காத்திருக்கும்!
சிறுவர்கள் விருப்பமும் !
அதற்கொரு பொருட்டல்ல. !
தாகம் தீர்க்கும் நதி !
தாகம் கொண்ட பொழுதுகளில் !
அது தலை காட்டுவதுமில்லை. !
கட்டிடக் கூட்டுக்குள் !
பதுங்கித் திட்டும் !
மனிதர்களைக் காணவும் !
சாக்கடையோடு இணைந்து !
சாலைகளில் ஓடவும்!
கனத்த மழைக்கோட்டுகளில்!
ஒலியெழுப்பவுமே !
ஆசைகொண்டு எப்போதும் !
நகரங்களில் தன்னைக் !
கொட்டித் தீர்க்கிறது !
காரணமுமில்லாமல் !
காரியமுமில்லாமல்
காயமான கவிதைகள்
கீர்த்தி
கையை சுட்டுக் கொண்டேன்.!
காயங்கள்!
ஆறாது வலித்தன.!
எழுத்துகள்!
சில எடுத்து மருந்திட்டேன்.!
கற்பனைகளோ!
கண்ணீராய் எட்டி பார்த்தன.!
ஒவ்வொரு கணமும்!
காயங்கள் கரைந்தே வந்தன.!
இருந்த கைகளில்!
இருப்பு ஏதுமின்றி முழுதும் கரைந்தன.!
இப்பொழுது!
காயமுமில்லை.!
கவிதைகளுமில்லை.!
கைகளுமில்லை
நீ நிழலாய்ப் படரும் வெளிச்சம்
எம்.ரிஷான் ஷெரீப்
மழைநேரத் தேனீர்,!
பிடித்த செடியின் புதுமொட்டு,!
புதுப்புத்தகக் காகிதவாசனை,!
இமைதடவும் மயிலிறகு!
மேலுரசிடச் சிலிர்க்கும் !
ரோமமெனச் சுகமாய்!
எனை ஏதும் செய்யவிடாமல்!
நீ வந்து நிரப்புகிறாய்!
எனதான பொழுதுகளை !!
மூங்கில்களுரசிடக் !
குழலிசை கேட்குமோ...?!
உன் மொழியில்!
தினம்தினமொரு இசை!
எனைக்கேட்கச் செய்கிறாய் !!
புருவம் தடவப் பூஞ்சிரிப்பு!
தெற்றுப் பல்காட்டி மின்னும் ;!
சிவந்த அழகுக் கன்னமென்!
அழுத்தமான முத்தத்தில்!
நிறம் மாறி நீலம்பூக்கும் !!
விழிகளிரண்டும் மின்மினிப்பூச்சிகளென!
விழித்திருந்து அலைபாய!
என் தூக்கம் கரைத்துக்குடித்து!
நீ புதிதாய் தினம் வளர்வாய் ;!
உன்னிமையில் துயில் வளர்க்க!
என் பொறுமை சோதிப்பாய் !!
எனைப்பெற்றவளின் சுவாசங்களையும்!
அத்தனை பதற்றங்களையும்!
நானறியச் செய்தாயென்!
பிரசவத்தின் இறுதிக்கணங்களில்!
நீ வந்து அழுதாய் ;!
நான் வலி நிறுத்திப் புன்னகைக்க...!!
-- எம். ரிஷான் ஷெரீப்,!
மாவனல்லை,!
இலங்கை.!
---------------------------------- !
M.Rishan Shareef,!
Hemmathagama road,!
Mawanella,!
Srilanka
சொல்ல.. நீ-நான்-அவர்கள்.. மனித நேயம்
மன்னூரான்
01.!
சொல்ல முடிந்திட்ட சொப்பனங்கள்!
-------------------------------------!
கண்களை மூடி நான்!
கட்டிலில் சாய்ந்திட!
கனவுகள் கோடியென்!
காலடி தேடும்.!
என்னவோ அறியேன்!
என் கனவில் மட்டும்!
எவரெவரோ வருவர்!
எங்கெங்கோ திரிவர்.!
ஆண்களும் வருவர்!
பெண்களும் வருவர்!
அர்த்தமில்லாமல் !
ஏதேதோ உரைப்பர்.!
ஏதும் பகராமல் !
என்பாட்டில் கிடக்கும்!
என்னையும் தம்முடன்!
எங்கெங்கோ அழைப்பர்.!
அண்மைக் காலமாய்!
அடியேன் கனவில்!
பெண்மைச் சாதிக்கே!
பெரும்பங்கு உண்டு.!
கறுப்புடை அணிந்தொரு!
காரிகை வந்தாள்!
பொறுப்புடன் ஏதேதோ!
புத்தியும் சொன்னாள்.!
மதிமுகம் கொண்டொரு!
மங்கை வந்தாள் - நான்!
மகிழ்வொடு நகைக்கையில்!
மாயமாய் ஆனாள்.!
வாழ்க்கை வாழத்தான்,!
வாழ்வோம் வா என்று!
வசனம் பேசினாள்!
வனிதையொருத்தி.!
எல்லாம் மாயை,!
இறப்பே உண்மை!
இரைந்து மறைந்தாள்!
இன்னொருத்தி.!
காதல் உறவது!
கன்னியமானது!
கட்டியம் கூறினாள்!
கோதையொருத்தி.!
காதல் என்பது !
கண்கட்டு வித்தை!
போதம் உரைத்தாள்!
பேதையொருத்தி.!
பாச பந்தங்கள்!
பலம் மிகக் கொண்டவை!
நேசம் விதைத்தாள்!
நங்கையொருத்தி.!
வேசத்தின் மறுபெயர்!
பாசம் என்று!
விளக்கம் தந்தாள்!
வேறொருத்தி.!
எதைத்தான் ஏற்பது!
எதை நான் மறுப்பது!
என் நிலை!
எனக்கே புரியவில்லை.!
இதுபிழை இதுசரி!
இப்படித்தான் என!
எடுத்துச் சொல்லவும்!
எவருமில்லை.!
நிஜ வாழ்க்கையில்!
நிம்மதி இழந்தவர்!
கனவினை யாசித்துக்!
கண்ணயர்வர்.!
கனவே கலகத்தின் !
கருவென்றானால்!
கதியற்ற மானுடர்!
எங்கு செல்வர்?!
02.!
நீ - நான் - அவர்கள்!
----------------------------!
கரைதொடும் அலைகளாய்!
அடிக்கடி என்!
மனதைத் தொட்ட வண்ணம்!
உன் நினைவுகள்!!
விட்டுப்போன அலையின்!
ஈர ஸ்பரிசத்தை!
சுமந்தபடி காத்திருக்கும்!
கடற்கரை மணலாய்!
நான்!!
அலைக்கும் கரைக்கும்!
நடக்குமிந்த ஊடலை!
வேடிக்கை பார்த்தபடி!
காற்றுவாங்கும் மனிதர்களாய்!
இந்த சமூகம்!!
!
03.!
மனித நேயம் அது எங்கே?!
---------------------------------------!
மனித நேயம் இங்கே!
மரித்துப் போனதோ?!
கால்நடை வேட்டைக்கே - அன்று!
கட்டுப்பாடு இருந்தது.!
மனித வேட்டைகூட!
மரபாகிவிட்டபோது...!
பெற்ற தாயின் அரவணைப்பில்!
பேதமின்றித் தான் வளர்ந்து!
உற்ற ஒரு நிலையடைந்து!
உறவுகளை உதறுகையில்...!
மாதா பிதா குரு!
மாண்பு மரியாதை நீங்கி!
வேதாந்தம் பேசுகின்ற!
வீணர்கள் வாழுகையில்...!
சட்டம் செய்யாததை!
தருமம் சாதிக்குமென்பர்.!
தாரணியில் தருமமது!
தலை கவிழ்ந்து நிற்கையிலே...!
”சாதி இரண்டொழிய!
வேறில்லை” என்ற ஔவை!
நீதிமொழி எங்கெங்கோ!
நிலைதவறிப் போனபின்னே...!
அஞ்ஞானம் போக்கிப் பல!
ஆக்கங்கள் கொண்டுவந்த!
விஞ்ஞானம் அழிவினுக்கே!
விதைவிதைக்கும் வேளையிலே...!
தகுதிகள் பெற்ற பல!
தக்கோரும் கதியின்றி!
அகதிகளாய் எங்கெங்கோ!
அவலமுற்று வாடுகையில்...!
சீதனக் கொடுமையினால்!
சீரழியும் மாதர் குலம்!
நீதி கேட்டு நாளுமிங்கே!
நெட்டுயிர்த்து ஏங்குகையில்...!
கொலை கொள்ளை கற்பழிப்பு!
குடி சூது குற்றங்கள்!
வலைபோல மாந்தர் தம்மை!
வளைத்திழுத்து வீழ்த்துகையில்...!
மனித நேயம் இங்கே!
மரித்துப் போனதோ?
