சாத்திரம்
சுழலும் போதும்
சமுத்திரம்
குமுறும் போதும்
புயல் மழை
சீறும் போதும்
பொறுத்தவன்
பொங்கும் போதும்
மறித்தவன்
வாழ்ந்ததில்லை
மறுத்தவன்
உலகிலில்லை

இடையில் சிறுத்த
கரிய
அழகிய
அதன் நிழலுக்காகத்தான்
அந்தச் செடியை
நான் வாங்கினேன்
நிழலில் கூட அது
கறுப்பு மலர்களை
பிறப்பித்திருந்தது
நிழலுக்காகத்தான்
அந்த மலர்ச்செடியை
நான் வாங்குவதாக
உன்னிடம் சொன்னபோதே
மர்மப் புன்னகை
பூத்தாய்
செடியை நான்
மடியில் வைத்து
பேருந்தில் அமர்ந்தபோதுதான்
பார்த்தேன்
நிழலின்றிச் செடி
அம்மணமாய் இருந்ததை.
உடனே நான்
உன்னிடம் ஓடி வந்தேன்
செடியை நீ
நிழலின்றி
கொடுத்ததைச் சொன்னேன்
வெட்கமின்றி நீ
வாய்விட்டுச் சிரித்தாய் –
இங்கேயும் இல்லை பார்
அச்செடி நிழலென்று.
பெண் வியாபாரத்தில்
ஆண் சொல்
அம்பலம் ஏறுமா?
சோர்வுடன் நான்
வீடு திரும்பி
வாசலில் செடியை வைத்தேன்
என் சோகம்
பொறுக்காமல்
மறைத்து வைத்திருந்த
நிழலை
விரித்துச் சிரித்தது
சிறு குழந்தையைப்போல்
செடி

என் காதலா..
சூழ்நிலைச் சூறாவளியில்
தொலைந்து போனவனே..

உன் கைப்பற்றி நடந்த போதுதான்
நான் பாதுகாப்பாய் உணர்ந்தேன்..
கனவுகளால் கோட்டைகட்டி
உத்வேகம் கொடுத்தாயே,
உற்சாகம் விதைத்தாயே..

தெரியுமா?
இப்போது உதாசீனம் மட்டுமே
ஒவ்வொரு நாளும்...

மறக்கத் தீர்மானித்தேன்..
நிகழ்வுகள் மீண்டும் உன்னை
நினைக்க வைக்கிறது...

நிகழ்காலம் நெருப்பானதால்
இறந்தகாலம் உயிர்த்தெழுகிறது...

மயக்கத்திலோ மனதாரவோ...
உறுத்தாத சராசரி அழகு என்னை
'உலக அழகி' என்றவனே...

ஒருவேளை,
நாம் திருமணத்தில் இணைந்திருந்தால்
நம் காதல் இறந்திருக்குமோ...?

வேண்டாம் காதலா...
நீ தொடர்புகொள்ள முடியாத தூரத்திலேயே
தொடர்ந்து இருந்து விடு

மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார்
நக்கீரனாருக்கு வணக்கம்
இப்பவும் (*2) தங்கைக்கு பாடம்
சொன்னபோது
தங்கள் பாட்டுத்திறம் கண்டு
இறும்பூது எய்தினேன். நிற்க.

அதே ஜோரில்
உண்பது நாழி, உடுப்பவை இரண்டே
பிறவும் எல்லாம் ஒரொக்கும்மே
என்றப்டியே கேட்டேன் போனஸ்
முதலாளியிடம்

கம்யூனிஸ்ட் சங்காத்தமே
கடைக்கு ஆகாது என்று சொல்லி
இல்லம் நோக்கி அனுப்பி வைத்தார்.

மட்டை பழுத்தா மரத்துல.....
எனும் அம்மா.
.....யாய் எனும் அப்பா.

சரி கவிதையாவது எழுதலாம் என்றால்
இந்த இ.ஞா.திரவியம்,
கலாப்பிரியா, ஞா.வெட்டியான்
இப்படி எல்லாரும்
நன்றாகவே கவிதை சமைக்கின்றனர்.

எனக்கும் கணையாழியில் கவிதை செய்வதைவிட
படிப்பதே சுகம் என்று படுகிறது.

ஆதலினால் தாங்கள் நேரில் வந்து
செல்வத்துப் பயனே ஈதல்
என்றியம்பி தனபால் ஸ்டோர்ஸ்
அதிபரை இசைபட வாழ வைக்க
வேண்டுகிறேன்

இப்படிக்கு
சிதம்பரம் சாமிநாதனார் மகனார் முத்துக் குமரனார்

வாசலிலே நீர்தெளிக்க
வளையோசை ஊர்எழுப்ப
வானவில்ல நீ வளச்சு
வண்ணக்கோலம் ஒன்னு போட
வச்சகண்ணு வாங்காம
வானமே உன்வாசல்வர
வசியம் போட்டு வரஞ்சுவச்ச
வரிசைக்கோலம் நெனவிருக்கா!!?

நீ கோலம்போட புள்ளி வைச்சு
புத்தகம் பார்த்திருக்க  ராவோடு ராவாய்
நட்சத்திரங்களை - தரைக்கு
தடம் பெயர்த்து வந்தவளே
என்று ரகசியமா சொல்லிவச்ச
ராப்பொழுது நெனவிருக்கா!!?.

பிறைநிலாவ பிச்சுவந்து
கிள்ளி கிள்ளி அத எடுத்து
வாசலிலே நீர்தெளிச்சு
நீ போட்ட வாழ்த்துகோலம்
நெனவிருக்கா!!??

வீட்டு  முற்றத்தில்  குத்தவைத்து
உட்கார்திருந்த உன்னை;
கோலம் என்றெண்ணி முதல் பரிசை
உன் வீட்டுக்கு அறிவித்த
கோலப்போட்டி நெனவிருக்கா!!?.

மருதாணி அரைச்சு
மல்லிகை  கையில்  கோலம் போட்டு
அழகா இருக்கானு அடுத்தநாளு கேக்கையில
இருட்டுல  இலுவிவிட்ட இந்த கோலம் அழகுன்னு
கண்ணாடி காட்டி கண்ணடிச்சது நெனவிருக்கா!!?.

ஆத்தா கிட்ட அடிவாங்கி
'யப்பே...'ன்னு அழுகையில
கண்ணத்த கடந்துவந்து
கண்ணீர் போட்ட நீர் கோலம்
கடவாயில்  உப்பு கரிச்சது
கண்ணே  நெனவிருக்கா!!?.

கைவிரல் நடனமாட
கைவளவி தாளம்போட
கலர்கலரா மாவெடுத்து
கச்சிதமா கோலம்போட்டு  
கண்மூடி கனாகண்ட
காதலான எழுப்பிவிட்டு
கதவோரம்  வந்துநின்னு  
கண்ணாடிக்க,
கொலுச பேசவிட்டு
கோபப்பட்ட நெனவிருக்கா!!?.

கார்த்திகை மாசத்து
தீபத்துல   திரியவச்சு
தெருவெல்லாம்
தினறவச்சு நீ போட்ட
தீக்கோலம் நெனவிருக்கா!!?.

எட்டு புள்ளி கோலம் போட்டு
எட்டுவச்சு  நீபோக - உன்
தலையயேரிய   மல்லிகைபூ
எரங்கிவந்து கோலம்பாக்க
மாக்கோலம் பூக்கோலமா
மாறிப்போனது நெனவிருக்கா!!?.

வண்டியுருக்கு வாக்கப்பட்டு வண்டியிலே  நீபோக
வகைவகையா கோலம்பார்த்த என் வீட்டு வாசப்படி
வாழவெட்டியா வழியத்து கெடக்குமுன்னு
வஞ்சியே  நெனவிருக்கா!!?

நித்தம் நித்தம்
அம்புகள் பாய்ந்த வலியில்
துடிக்கிறது

ரத்தம் கசிய கசிய
சன்னல் கம்பிகளின்
இரும்பு பிடிகளுக்கு
நடுவில்
கதவுகள் திறக்க
காத்திருக்கிறது

போதும் போதும்
பறந்தது போதுமென்று
தடவிக்கொடுக்கிறது
காற்று.

சிறைகளை உடைத்து
வெளியில் வந்துவிடு
இரவோடு இரவாக
அழைக்கிறது
நிலவு.

ஆகாயமே சிறையாகிப் போனதால்
சிறகுகளை எரித்த
நெருப்பின் வெளிச்சத்தில்
கூண்டுக்குள் இடம்தேடும்
மனப்பறவை

மைபொதி......க‌ருமுகில்க‌ள் திர‌ண்டு
ம‌ஞ்ஞை....ம‌யில்
க‌ல்..ம‌லை
அவிழ்க‌திர்.....இள‌ங்காலை
பளிங்கின் நுண்சிறை வ‌ண்டின‌ம்...க‌ண்ணாடிச்சிற‌குக‌ள்
உடைய‌ த‌ட்டாம்பூச்சிக‌ள்.
கோல் கொள் ஆய‌ர்.......ஆநிரை(ப‌சுக்கூட்ட‌ம்) மேய்ப்ப‌ர்க‌ள்
கையில் கோல் ஏந்தி
குர‌வை......ப‌ண் ஒலி
பொறை......பாறை
சில‌ம்ப‌........ஒசைஎழுப்ப‌
க‌றி.........மிள‌குக்கொடி  வேங்கை............வேங்கைம‌ர‌ம்
ப‌ட‌ர்த‌ந்து புரிய‌..ப‌ட‌ர்ந்து முறுக்கு ஏற்றி சுற்றிக்கிட‌க்கும்
உள் உள் த‌கைய‌..நின‌க்க‌ நினைக்க அழகின் பெருமை மிக்க‌ உண‌ர்வுக‌ள் த‌ர‌
குண்டுநீர் நீல‌ம்...ஆழ‌ம் நிறைந்த‌ குளத்தின் நீல‌க்குவ‌ளைப்பூக்க‌ள்.
குய்புகை நிழ‌ல‌.......நீரின் அடியில் நெளிந்து வ‌ரும் புகை போல் நிழ‌ல்
காட்ட
கள்ள மென் நகை கவிழ்ந்தே பூக்கும்.......தலைகவிழ்ந்து(அந்த
குவளைப்பூவைப்போல்) மெல்ல கள்ளச்சிரிப்பு உதிர்க்கும் காதலி
மாஇழை......மாட்சிமை மிக்க‌ ந‌கைக‌ள் அணிந்து
முன்னே வ‌ளைமுர‌ல் செய்யும்...க‌ண்முன்னே கைவ‌ளைக‌க‌ளை குலுக்கி
ஒலிசெய்யும் காத‌லி
காந்த‌ள் ஐவிர‌ல் கண்ணில் அளைஇ..........காந்த‌ள் பூ போன்ற‌ ஐந்து
மெல்லிய‌ விர‌ல்க‌ளைக்கொண்டு வ‌ருடி
ஆறு அடைத்து க‌த‌ழ் ப‌ரித்து ஆங்கே........அவ‌ள் கால‌டிக‌ளின் ஒலி
வ‌ழியெல்லாம் விம்மிப் ப‌ர‌வ‌
ஆர்க‌லி ஒல்லென‌ நெடுங்க‌ண் நிறைக்கும்.........தாள‌ம் த‌வ‌றாத‌
ஓசையுட‌ன் நீண்டு ஒலித்து அந்த‌ வ‌ழியின் நெடிய‌ இட‌த்தில்
எல்லாம்(அல்ல‌து அவ‌ள் நீள்விழிப்பார்வைக‌ள்)
நிறைக்கும்

 
கண்ணிமைப்பொழுதின் காரிருள் சூழலில்
ஒளிப்பிழம்பாய் ஓர் தீற்றல்
மரணிக்கும் மனிதத்தின் மட்கிய எச்சத்தில்
விஞ்சி நிற்கும் ஒரு புள்ளியே
ஆயிரம் பகலவச்சுடராய்
சிதறுண்ட நீர்த்திவலைகளின்
ஒரு துளியே பெருஞ்சமுத்திரமாய்
எண்ணங்களின் அலைவரிசையில்
ஆர்ப்பரிக்கும் சிறு நினைவே
பெரும் ஒலியாய்
கனவுகளின் முடிச்சாய்
அலைக்கழிக்கும் சூறாவளியில்
கைக்கூட்டிடை ஒளிரும்
சுடர் விடும் அகலாய்
ஆழ்த்துளையில் பீறிட்டெழும் முதல் துளியாய்
வியாபித்திருக்கும் எங்கும்
சுழற்சியாய்  நம்பிக்கை

பச்சைக் குழந்தை யடி கண்ணிற்
பாவை யடி சந்திரமதி
இச்சைக் கினிய மது; - என்றன்
இருவிழிக்குத் தே நிலவு;
நச்சுத்தலைப் பாம்புக் குள்ளே - நல்ல
நாகமணி யுள்ள தென்பார்;
துச்சப்படு நெஞ்சிலே - நின்றன்
சோதி வளரு தடீ! பேச்சுக் கிடமே தடி! - நீ
பெண்குலத்தின் வெற்றி யடி!
ஆச்சரிய மாயை யடி! - என்றன்
ஆசைக் குமரி யடி!
நீச்சு நிலை கடந்த - வெள்ள
நீருக்குள்ளே வீழ்ந்தவர் போல்,
தீச்சுடரை வென்ற வொளி - கொண்ட
தேவி! நினை விழந்தே னடி! நீலக் கடலினிலே - நின்றன்
நீண்ட குழல் தோன்று தடி!
கோல மதியினி லே - நின்றன்
குளிர்ந்த முகங் காணு தடி!
ஞால வெளியினி லே - நின்றன்
ஞான வொளி வீசுதடி!
கால நடையினி லே - நின்றன்
காதல் விளங்கு தடி

அன்று
தள்ளி வைத்தேன்
பள்ளி நாட்களை
இன்று...
அள்ளிக் கொண்டது
என்னை
எள்ளி நகையாடும்
ஏளன நாட்களும்
ஏழ்மை வாழ்க்கையும்