இரவு விடிய நான் காத்திருப்பதே,
விடியலில் உனக்காக காத்திருக்கத் தானே.
----------------------------------------
நான் கவிதை எழுத
உன் காதல் தேவை இல்லை கண்மணி.
என் காதல் தோல்வி போதும்.
----------------------------------------
இந்த வழ-வழ அமெரிக்க சாலை எல்லாம்,
உலகிலேயே அழகான உன்
தெருவிற்கு சமமாகுமா? :-)
----------------------------------------
உன் பிரிவில் வாழாமல் இருக்கும் சக்தி எனக்கு உண்டு.
ஆனால்,
உன் வருகை வரை சாகாமல் இருக்கும் சக்தி என்னிடமில்லை...
சீக்கிரம் வந்து விடு...
----------------------------------------
அடிப்பாவி, உன் மந்திரம்
இந்கும் பலிக்கிறதே,
இந்த அமெரிக்க பேனாக்கள் கூட
உனக்காக தமிழ் கவிதைகள் எழுதுகின்றன பார்..
----------------------------------------
அட, 'Bread'-யிலும், 'Juice'- யிலும்
எப்படித்தான் வாழ்கிறானோ
என்று கவலைப்படதே,
நான் வழக்கம் போல்
உன் நினைவிலும், கனவிலும் தான் வாழ்கிறேன்...
----------------------------------------
இசையும், மதுவுமே
இரவாகிப் பொன இந்த ஊரில்,
நான் மூழ்க இசையும்
ஒரே மது நீதான்...
----------------------------------------
 

 

என்னை நான் அறிந்து கொள்ள
எடுத்து வைக்கும் ஒவ்வொரு அடியிலும்
உன்னையே மேம்மேலும் அழகாய் காட்டுகிறது காலம்.
காத்திருக்கிறேன்,
என்னை நான் முற்றிலும்
தெரிந்து கொள்ளும் முத்தான நாளுக்காய்
 
-எரிசுடர்
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
புதிதாய் 
படைக்க படும் எதுவுமே
பொலிவு தாங்கி வரும்......!
ஆனால் .,
உருவாகும்  போதே
உருக்குலைந்து  போய் உள்ளது
உலக தாயின் ஓர் ஓவியம் .
காரணம்,
வறுமை எனும் தூரிகையால்
தினமும் கிறுக்கபடுகிறது அவள் உருவம் .
எதுகை மோனையினாலோஎன்னவோ அந்த
வறுமை தேவதைக்கு வண்ணம் தீட்ட
கருமை மட்டுமே எடுப்பாய் போனது

இருக்கமான அவளது உதடுகளுக்கு
உறைந்து போன ரத்தத்தால் சாயம்
விடியலுக்கான விடை அறியா
காரிருளில் குருதி புனல்
பாய்ந்து கொண்டு இருக்க ,
எலும்பு துண்டுகளின் மேல் அமர்ந்து
முராரி ராகம் ரசிக்கும்
அந்த உலக தேவதையின் ஓவியத்தை
வறுமை எனும் தூரிகை கொண்டு
வரைபவர் கைகளின்
சுக்கிர மேடுகளில்
எல்லாம் மட்டும் ,
அக்னி குழம்பு
கொந்தளிப்பதால் ,
எளிதில் ஆரா
கொப்பளங்கள் .....!
அதாலோ என்னவோ,
முற்று பெறாத ஓவியமாய்

கிறுக்க பட்டு கொண்டே
இருக்கிறாள் உலக தாய்.!
 

உன்னிடம்
இடம்பெயர்த்துவிட்ட பிறகு
மௌனமாய்
நீ என்னைக் கடந்து செல்லும்
கன நேரத்திற்காய்
கடிகாரத்துடன் என்னைப்
பிணைத்துக் கொள்கிறேன்.

சுண்டுவிரல் பிடித்து
நடைபழகும் குழந்தையின்
வினோத கேள்வியொன்றிற்கு
விடைதேடும் தகப்பனைப்போல
உன் உதட்டுச் சுழிப்பிற்கு
அர்த்தம் தேடுகிறேன்.
தூரம் சென்று
திரும்பிப் பார்த்த - உன்
தோழிகள்
ஏதோ சொல்லி - நீ
வெட்கப்பட்டுச் சிவந்ததை
இயல்பாக நடந்ததாக
ஏற்க மனமில்லை

அந்தக் கடைசி நாளின்
நண்பர்கள் கூட்டத்தில்
என்பெயர் உச்சரிக்க நேர்கையில்
உன் குரல் உடைந்து
கண்மை கலைந்ததற்கு
நீ
என்ன சமாதானம்
சொன்ன போதும்
ஏற்கத் தயாராயில்லை
நான்

உன் நினைவில்...

கருப்பு வெள்ளை
வானவில் காண்கிறேன்!

கலவை நிறத்தில்
நிலவை ரசிக்கிறேன்!

வெளிச்சக்கூட்டில் ஒளிந்து கொள்ள
ஓர் மறைவைத்
தேடுகிறேன்!

விதவை வானில் விடிய விடிய
வெளிச்சம்
தேடுகிறேன்!

உன் வீட்டு வாயில் திறக்கும் வேளையில்
செவ்வாயில்
ஜீவிக்கிறேன்!

கடவாயில் நீர் வடிய
கனவுலகில்
நான் வசிக்கிறேன்!

ஒரு காலில் ஆண் செருப்பும்
மறுகாலில் பெண் செருப்புமாய்
ஜோடி சேர்த்துப் பார்க்கிறேன்!

தொலைபேசி சிரிக்கும்போதெல்லாம்
தொடர்பில் நீ இல்லையென்றால்
தொலைந்து போகிறேன்!

என் கவிதைத் தொகுப்பிற்குள்
உன் கால் கொலுசின்
தடம் தேடுகிறேன்!

என் இளமை பூந்தோட்டத்தில்
உன் உருவத்தில்
மலர் தேடுகிறேன்!

பிறப்பின் மகிழ்ச்சிக்கும்
இறப்பின் இரங்கலுக்கும்
இடையில்
என் இனிய இளமைப் பருவத்தில்
ஏன் இந்த இதயத்தில்
ஊஞ்சலாட்டம்...?

காதலிக்கத் தொடங்கிவிட்டேனா ?

நெஞ்சைக் கவர்ந்தவனே! நேசமிகு நண்பனே!
சுடர்விடும் புத்தி, தன்னென்ற தோழமை,
குழைவான பாசம், கம்பீரமானக் காதல்
எங்கிருந்துதான் வாங்கி வந்தாய்
இத்தனையும்?

உன்னோடு பேசிச் சிரித்தப் பிறகு
வேறொருவரின் ஹாஸ்யமும்
என்னை ஈர்க்கவில்லை
நீதானே சொல்லித் தந்தாய் எனக்கு
கம்பன் ஷெல்லி எல்லாம்!

இத்தனையும் விட்டு பொருளீட்டப் போகிறேன் என்று
ஒரு மழைமாதத்தில் சொல்லிப் போனாய்
மைல்களுக்கு அப்பால் நீ
மணித்துளிகள் எண்ணியபடி நான்!
எப்போதாவது எத்தனை முறைப் படித்தாலும்
சலிக்காத கவிதையாய் வரும் உன் கடிதம்

அந்த அக்னி காலங்கள் எப்படியோ உருண்டோட
இதோ இன்று நம் திருமணம்.
நீ எனக்கு கணவனாகப் போகிறாயாம்!
நீ எனக்கு நல்ல கணவனாக
நான் உனக்கு நல்ல மனைவியாக
வாழ்த்துச் சொல்லிப் போகிறார்கள்.

நீயெனக்கு கணவனாவது இருக்கட்டும்
நாளைக்கும் நீயென் நண்பனாய்
இருப்பாய் என்று நம்புகிறேன்!


- 

காதல் வயப்பட்டால்
முள்ளும் மலராகும்
என்றதை மறுத்தேன்.

காதல் வயப்பட்டால்
கண்கள் குருடென்பதை
உணர்வுகள்
ஒத்துக் கொள்ள மறுத்தது.

காதலில் காலத்தைக்
கழிப்பவனைக்
கவலைகள் தொட்டுப் பார்க்காது,
உண்மை அதுவல்ல என்று
உரைத்தது மனது.

காதலைச் சொல்லிப்
பழக்கப்பட்டால்
வார்த்தைகளில் வாசம் வீசும்
என்பதெல்லாம்
ஒதுக்கப்பட வேண்டிய
கற்பனை என்றேன்.

காதலுக்காகச் சொன்னதையெல்லாம்
எப்போதும் மறுத்தவன்,
இப்போது மறுக்கிறேன்,
முதலில் மறுத்ததை

 
கல்லூரி  முடிந்து கால்நடையாக நடந்தேன்
நண்பர்கள் விடைபெற விளைந்தது வீட்டு நியாபகம்
அன்பான அம்மாவிடம் அடம்பிடிக்க தாடி
வளர்த்த தந்தையுடன் தகதிமிதா ஆட
என்று எண்ணிக்கொண்டே ஏறினேன் பேருந்தில்
குளிரிந்த காற்றால் என்மேனி சிலிர்ததால்
கண்ணாடி ஜென்னல் காலவரையின்றி மூடப்பட்டது  
அழுகை குரலொன்று என்னருகிலிருந்து வந்தது
என்னென்று வினவினால் எதுவும் சொல்லவில்லை
புலம்ப ஆரமித்தான் பூஉம் கசிந்தது
அம்மா யென்றான் அப்பா என்றான்
ஒன்றும் விளங்கவில்லை எனக்கு ,உன்
அம்மா எங்கே என்றேன் ,மேல்நோக்கினான்
உன் அப்பா எங்கே என்றேன் ,அதற்கும்
சிரிதும் யோசிக்காமல் வான் நோகின்னான்
அவன் புலம்பல் எனக்கு புலப்பட்டுவிட்டது
அதன்பின் என் புன்னகையோ புதையுண்டுவிட்டது
பேருந்து நடத்துனர் விசில் விடவே
நான் கால் ஊன்றி இறங்கினேன்  
அவனோ கம்பூன்றி  இறங்கினான்
ஏனடா யென்றேன் இலங்கை  இராணுவமென்ன்றான்
நீ யாரட யென்றேன் இலங்கை தமிழன் என்றான் ......
 

தனியே பயணித்து
தவித்த எனக்கு

உன்னுடன் பயணிப்பது
புதிய அனுபவம்

இன்னும் தனியே தான் பயணிக்கிறேன்
ஆனால்
உன் இதயத்துடன்

 
ஆராரோ ஆரிராரோ
ஆராரோ ஆரிராரோ
ஆராரோ ஆரிராரோ
என் கண்மணியேக் கண்ணுறங்கு
தாழம்பூச் சிரிப்பாலே
தரணியையே மயக்கியதில்
தங்கமே நீ அயற்ந்திருப்பாய்
தளிர்க் கொடியே கண்ணுறங்கு
ஆராரோ ஆரிராரோ... 
அன்னதைப்போல் உன் நடையாலே
அனைவரையும் கவர்ந்ததிலே
அனிச்சமலர்ப் பாதம் நொந்திருக்கும்
அஞ்சுகமேக் கண்ணுறங்கு 
ஆராரோ ஆரிராரோ... 
மயில்ப்போல் நீ அசைந்தாடி
மானினத்தை அசத்தியதை
மெச்சிக்கொள்ள வார்த்தையில்லை
மணிக்கொடியேக் கண்ணுறங்கு 
ஆராரோ ஆரிராரோ...  
பாரின் துயறமெல்லாம்
பண்பாடி நீ துடைத்ததிலே
பேறின்பம் பெறுகியதே
புதுமலரேக் கண்ணுறங்கு 
ஆராரோ ஆரிராரோ...
ஈடில்லாச் செல்வமாய்
என்னிடத்தில் கிடைத்தாயே
என்னாலும் காத்திடுவேன்
எரிச்சுடரே கண்ணுறங்கு
 ஆராரோ ஆரிராரோ