முகில்களால் மூடிய வானம்
திகில்களால் மூடிய பூமி

வாடை காற்று ஒருவித சிலிர்ப்பை
சீண்டி விட்டு போக
பனி விளக்கி, பால்முகம்
காட்டி எங்கோ இழுத்து போகிறாய்.

அங்கு உன்னை போலவே
கோடிகணக்கான தேவதைகள்,
சிவப்பு கம்பள வரவேற்ப்புவேறு,
சொர்க்கத்து உணர்வு தொற்றிக்கொள்ள,
சொர்க்கத்து சுவரெல்லாம் உன் பிம்பம்.

திருமணம்தான் சொர்கத்தில் நிச்சயமாகும்.
காதல் நமக்காக - ஒரு
சொர்கத்தையே நிச்சயத்து
வைத்திருக்கிறது பார்த்தாயா!

நீ ,
மிதந்து தான் போகிறாய்,
இருந்தாலும் சிரிக்கிறது உன் கொலுசு.
புகைக்குள் ஒழிந்த - பட்டாம்பூச்சியாய்
கண்ணாம்பூச்சி காட்டுகிறாய்.

உன் சிறகை எனக்கு பரிசளித்து விட்டு,
சத்தம் இல்லாமல்
சேர்த்துவைத்த
சமத்து முத்தமெல்லாம்
சரவெடி சத்தமாய்
சகட்டு மேனிக்கு
மேனியெல்லாம் நானைக்கிறாய்.

கையில் ஏந்த சொல்லி
காதலும் - காமமுமாய்
கண்கட்டி வித்தை காட்டி
கனவுகள் எல்லாம்
கண்சிமிட்டி மறைய
அலறியது அலாரம்

எனது
நித்திரை இழந்த இரவின்
நடு நிசிவேளை
என் அறைக்கதவு திறந்து
முற்றத்திற்கு வருமென்
மேனி மீதில்
மென்மையும் வேகமுமாய்
மோதிப் பிரியும் ஈரக்காற்றாக
நீ இருந்துவிடலாகாதோ
என்ற தீரா ஏக்கத்தில்
அதே இடம்விட்டு நகராமல்
நெடு நேரம் நின்றுவிடுகிற
என்னை
நீ காணாமாட்டாய்

உன் கனவில்கூட
நான்
காணாமல் ஆக்கப்பட்டிருப்பேன்.
என்றாலும்
நீ என்னை மறந்துவிட்டாய்
என்பதையே
நீ என்னை நினைத்திருந்தாய்
என்பதற்கான சாட்சியமாய்
வைத்துகொள்வேன்

 

 
கண் விழித்து பார்க்கையில்....
கத கதப்பாய் இருந்தது என் உலகம்...
காற்றும் நீரும் நிறைந்த...
கருப்பையில் ஓர்  உருவாய் நான்...

என் வயிற்று பசி போக்க..
தொப்புள் கொடி வழியே உணவு தந்தாய்....
அன்று நான் அறியேன்.....
வாழ் நாள் முழுதும் நீ எனை பட்டினி போடுவாய் என....

எனக்கு சுவாசம் தந்த
உன் பாசம்....
வெறும் வேஷம் என்றறியேன்...

அம்மா....
உன்னிலிருந்து எனை பிரித்து விட்டாரென்று எண்ணி....
அழுகின்றேன்....
ஆயுசு முழுக்க நீ எனை விட்டு பிரிந்திருப்பாய்....
என்றறியாமல்.....

உன்னிலிருந்து பிறந்த என்னை....
பஞ்சு மெத்தையில்.....
படுக்க வைப்பாய் என்றெண்ணினேன்....

பாழும் கிணற்றிலோ...
பிளாட்பாரத்திலோ.......
குப்பை தொட்டியிலோ....
எனை வீசிவிட்டு செல்வாய்....
என அறியாமல்.....

பிறந்த நாள் அறியாமல்...
பெற்றோர் பெயர் தெரியாமல்...
யாரோ வைத்த பெயர் சூடி....
வளர்கின்றேன்......
என் எதிர்காலம் புரியாமல்....

அம்மாவின் முகமறியேன்....
எனை அரவணைத்த......
முகங்கள் என் அன்னையாய்.....
என் வளர்ச்சிக்கு......
பங்களித்தோர்....
என் தந்தையாய்.....
எனைப்போல்...இன்னும் பலர்.....
என் சகோதரர்களாய்....
வாழ்கின்றோம் ஓர் கூட்டில்....
அனாதை இல்லம் எனும் வீட்டில்....

பிறந்த குலத்தின்
பெயர் அறியோம்...ஆதலால் ..
அனாதை என்னும் அடைமொழி சூட்டி விட்டார்.....

அம்மா அன்று  உன்....
கருவினுள் நான் பூவாய்.....
இருந்திருப்பேன் என்று நினைத்தேன்.....
ஆனால்....
முள்ளாய் அல்லவா இருந்திருக்கிறேன்....
உனக்கு சுகமாய்....நான்
இருந்திருப்பேன் என்று நினைத்தேன்.....
ஆனால்....
சுமையாய் அல்லவா இருந்திருக்கிறேன்....
விருப்பின்றி....
எனை விதைத்தாய்.....
அம்மா....உன் பெயர்......
என் மனதில் முள்ளாய்....!
 

 
அப்படித்தான் ஒரு நாள்
எங்கள் வீட்டு புளியமரத்தின் உச்சியில்
உட்கார்ந்திருந்த்த‌
புள்ளிபோட்ட குயிலை
பார்த்துக்கொண்டே நின்றிருந்தேன்.

புதுச்சேரியின் நீலக்கடல் விளிம்பு என்ன?
தாமிரபரணிக்கரையின்
கல்லிடைக்குறிச்சி என்ன?

ல‌ண்ட‌ன்
தேம்ஸ் ஆற்ற‌ங்க‌ரையிலும்
"தேமா புளிமா"  என்று
அது "யாப்பிக்கொண்டு தான்"
இருக்கும்!

பாடும் பறவைகள் என்றால்
அலைகுரல்கள் என‌
(வாண்டரிங் வாய்செஸ்)
அந்த ஒலிப்பிழ‌ம்பில்
"ஒளித்து விளையாடியவர்கள்"
எத்தனை பேர்?

வார்ட்ஸ் வர்த்..ஷெல்லி..கீட்ஸ்
நம் மாணிக்கக்கவிஞன்
மகா பாரதி..

வ‌ங்க‌த்துக் க‌ங்கையில்
கை நிறைய‌ த‌ங்க‌க்க‌விதைக‌ளை
க‌ரைத்து விட்ட
ஓங்கி உல‌க‌ள‌ந்த‌ க‌விஞ‌ன்
தாகூர்...

இன்னும்
காகித‌த்தையும் க‌ற்ப‌னைய‌யும்
வ‌லை செய்து
அதைப்பிடிக்க
புற‌ப்ப‌ட்ட‌வ‌ர்க‌ளில்
நானும் ஒருவ‌ன்.

காத‌ல் எனும் க‌டல்கள்
அத‌ன் க‌டுகுத்தொண்டையில்
க‌ரு த‌ரித்துப்பொங்கிய‌
உரு தேடி நானும்
உருகி உருகியே
உற்றுப்பார்த்தேன்

நானும் அந்த
புள்ளிக்குயிலுக்குள்
புதைந்து கொள்ள‌ ஆசை தான்.

புளிய‌ங்கிளையின்
புல்லிய
இலைக‌ளின் இமைக‌ள் விரித்து
இடுக்கி இடுக்கி
உய‌ரே பார்த்த‌போது..

"ப்ள‌க்"..
அந்த‌ ஞான‌ப்ப‌ற‌வையும்
ப‌ற‌வை தானே.

மின்ன‌ல்க‌ளை
அவ‌ர்க‌ள் எடுத்துக்கொண்டார்க‌ள்.
"மிச்ச‌த்தை"
நான் எடுத்துக்கொண்டு
முக‌த்தைத் துடைத்துக்கொண்டேன்.
 

 
நிலாச்சாரல்
நனைய ஆசை.
மொட்டை மாடியில்
புரண்டு கிடந்த‌ போது
உருண்டு திர‌ண்டு
வ‌ந்த‌ ஒரு மேக‌ம்
இருட்டாய் ஆக்கிய‌து.

இத‌ய‌த்துள்
நிலா செய்து
நனைந்து கிட‌ந்தேன்

இர‌வு முழுவ‌தும்.
எந்த‌ அறையில்
அவ‌ள் இருந்தாள்?
தெரிய‌வில்லை.

ஆரிக்கிளில் அவ‌ள்
வ‌ளைய‌ல் ஓசை.
வெண்டிரிக்கிளில் அவ‌ள்
வெள்ளிக்கொலுசுகள்.
விடிய‌ விடிய‌
அர‌ங்கேற்ற‌ம்
 

நெடுநாள் வாடாது
வண்ணம் காட்டித்திகழும்
வாடாமல்லியாக வேண்டாம்
ஒருநாள் தட்பவெப்பம் கூட
தாக்குப்பிடிக்க வலுவின்றிப்
பொட்டென்று
பொசுங்கி உதிர்ந்தாலும்
அந்நாள் முழுதும்
மனம் நெகிழும் வாசம் தரும்
பகட்டில்லா
பவளமல்லியாகட்டும்
இந்த ஜன்மம். - 

கனவுகளுக்கு,
திசுக்களை  தின்ன கொடுத்துவிட்டு
தீராத மீதியோடு திரும்பிவிடுகிறது
தினசரி தேவைக்கு மூளை.

திறவா கண்ணை தீண்டி திறந்துவிடுகிறது
காலை கதிரவளின்  கைவிரல்.

திரவ நெருப்போடு தெரிந்த தேவதை ஒருத்தி
தித்திக்கும் தீ   உண்னச்சொல்லி;
தெவிட்டாத தேன் இதழ் கொண்டு
கன்னத்தில் காலைவணக்கமும்
கமுக்கமாய் சொல்லி கடந்து போனாள்.

பசை நிலவை பிதுக்கி பல்துலக்கி
நட்ச்சத்திர நுரை துப்பி பாக்கி கடனையும்
பக்குவமாய் முடித்து விட்டு;
நீர் குளிக்கச்சொல்லி தீதூவ திறக்கிறாள்
ஒரு குட்டி குழாய் மேகம்.

விஷம் துப்பி நான்கைந்து
நரைகளையும் சேர்த்து  நுரைகக்க வைத்து
சாந்தமாகிறாள் ஷாம்ப்பு என்ற சர்பம்.

நாற்றம் போக்க நறுமணம் பூசிக்கொண்டு உடலில்
நனைந்து நாட்டியமாடிவிட்டு நமத்து போகிறாள்
நாகரீக சோப்புக்கட்டி.

சிக்கனமாய் செலவுசெய்த
செயற்கை மழை குளியில் மேனியில் ஆங்காங்கே
சிதறி கிடந்தன சில்லறை துளிகள்.

சில்லறை சிதறல்களை; கண்ட கள்வனாய்;
கவர்ந்து கொண்டாள் காதிபவன் கதர்த்துண்டு .
கட்டிகொண்டேன்.

தேவதை சேலை தலைப்பின் வாசம் பிடிக்கவும்
சேலை மறைக்காத சில சிறப்பு பகுதியில்
சில்மிஷம் படிக்கவும் சீண்டாமல் விட்டு வைத்தேன்
சிகை முடிகளை.

தெரியும் என்றே தேவதை வந்து
செல்லமாய் திட்டி சேலை துவட்ட-செய்த
சில்மிஷ சடங்கில் கொஞ்சம்
சிரித்து சிலிர்த்து கொண்டாள்.

சிற்றாடை கட்டி சிங்காரமாய் ஒரு குட்டி;
செல்ல கன்னுக்குட்டியாய்   ஓடிவந்து கட்டிக்கொண்டு
கலவரமாய் கேட்டாள்.
''ஆறடி அப்பாவுக்கு அரையடி கூந்தல்
ஆற்றிவிட ஒரு ஆள் வேண்டுமோ!?! என்று

 
எந்தக் கடலின் வறட்சியில்
எந்த மேகக் குளிர்ச்சியில்
சொந்தமில்லா நில மகளுக்கு
வெள்ளிக்கொலுசு மாட்டுகிறாய்!

மலைகள் நனைக்கிறாய்!
மரங்கள் துளிர்க்கிறாய்!
அருவிகள் பெருக்கி
ஆறாய்ப்  பாய்கிறாய்!

வெள்ளமென்று சொல்லிக்
கொள்ளாமல் - வீதிஉலா
தெருக்கூத்து  மேவுகிறாய்!

நிஜமல்ல நீ!
பொய்த்து ஒளிகிறாய்!
பெய்து ஓய்கிறாய்!
பருவகாலம் மாற்றுகிறாய்!
தேவை நீ   என்கையில்
துளி வீழாமல்-
பரிதவிக்கவைத்துப் பின்
உதவுவார்ப் போல்
பாசாங்கு செய்கிறாய்!

நிஜமல்ல
மழை என்று
உன் சரிதைச்
சொல்லுகின்றேன்!
நிரூபிப்பதாய் இருந்தால்
பதில் சொல்லிப்  போ!
கன மழையாய் அல்ல
கண மழையாய்!

தாய்ப் பால்
வேண்டிடும்
சிசுக்களாய்
உன் தயாளத்திற்குத்
தவிக்கிறது  மானுடம்!
ஆயுள் முழுதும்
தவமிருக்க நாங்கள்
தயார்!

ஆண்டிற்கு ஒரு
முறையாகிலும்  பெய்து
மகிழ்விக்க   நீ

பெரியாறு

ஓரிடத்தில் ஊற்றெடுத்து...
ஓரிடத்தில் கலக்கிறாய்..
அங்கு ஓர் அணை போட்டார்..
அனைவரின் தாகம் தீர்க்க..
அரசியல் தந்திரத்தால்..
அப்பாவி மக்கள் சிக்க...
ஆளுக்கொரு பக்கமாய் ....
ஆர்ப்பரித்து நிற்கின்றோம்...
அண்டி வந்தோரை ...
அடித்து விரட்டுகின்றோம்...
அணை.. காக்க..
அன்பிழந்தோம்..அறிவிழந்தோம்...
வேற்றுமையில் ஒற்றுமையில்லை..
சக மனிதரிடையே சகோதரத்துவமில்லை...
ஆபத்து வருவதை...
அறியாத அணை...
ஆற்று நீரை....
கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது..
அனைவரும் பங்கிட்டுக்கொள்ள

அருகில் வா
ரகசியம் சொல்வேன்
இதோ பார்
கோவிலின் கோபுரக்கலசம்
அண்டவெளி நிசப்த உண்மை
சுடர்விடும் ஒளிவிளக்கு
கல்தச்சன் உளிச்சலங்கை காட்டும்
கற்சிலை சுவர்க்கம்
வெளவால் புறாக்கள்
வழிந்திடும் எண்ணெய் சுவர்கள்
விபூதிப்பட்டை வெண்மை செம்மை
கோடுகள் கோலங்கள்
சம்சாரிகள் சந்நியாசிகள்
பண்டாரங்கள் பசுக்கள்
குமரிகள் குழந்தைகள்
கோட்டான்கள் சாத்தான்கள்
நிரம்பி வழியும் மனசுக்குள்
எரியும் திரி விளக்குகள்
இன்றோ நாளையா என்றோ
உடையும் தீச்சுடர் நாக்குகள்
முள்ளாய் குத்தும் முட்புதர் எண்ணங்கள்
திரும்பிப்போ
எதுவும் எடுக்காமல்