தமிழ் கவிதைகள்
ஒரு கிராமியப் பெண்ணின் ஓலம்
ரவி அன்பில்
வெளியே கரித்துண்டா வாள வெச்சு!
புள்ளே நீ பொளச்சுப் போடினு சொன்னா!
புரியலையே உம் பேச்சு, மாரியாத்தா!!
பொத்தக் குடிசையிலே குடியேற வெச்சு!
பொம்பளைக கூசாம என்னை ஏச வெச்சு!
ஒத்தச் சேலையிலே ஒளப்பாட வெச்சே!
ஒனக்கே அது நியாயமா, மாரியாத்தா?!
அப்பனும் இல்ல ஆத்தாளும் இல்ல!
அடிச்சுப் போட்டா கேப்பாரும் இல்ல!
குப்பையக் கெளறி குறுணையப் பொறுக்க!
கோளியாநான் நீ சொல்லு, மாரியாத்தா!!
ஒத்தரும் இங்க ஒதவாமப் போக!
ஒருவாரமா எனக்கு சித்தாளு வேலே!
கொத்தனாரு ராயப்பன் கூசாம வந்து!
கட்டிலுக்கு வாடீன்னான், மாரியாத்தா!!
பொச்சப் பொத்திட்டுப் போவேனு சொன்னேன்!
பொசுக்குனு என்கையை ஒருபிடி பிடிச்சான்!
மிச்சத்த நெனச்சாலே கண்ணீரு முண்டுது!
மகமாயி, பெரியதாயி, எம் மாரியாத்தா!!
ஒத்தக் கை எம்மேலே ஒரசிட்ட தாலே!
ரத்தக் கை நான் வெச்சேன், மாரியாத்தா!
குத்திக் குதறிக் கூறேடுததுப் போட்டேன்!
எங்கப்பன் அருவாளு, மாரியாத்தா!!
சவத்தப் பொதச்சிட்டேன், மாரியாத்தா - ரத்த!
சேலையயும் அலசிப்புட்டேன், மாரியாத்தா!
வெவரங் கெட்டுப் போனாலும், மாரியாத்தா - நான்!
வெக்கங் கெட்டுப் போவலையே, மாரியாத்தா!!
தள்ளி ஒரு கெணறு உண்டு, மாரியாத்தா - நான்!
தூக்குப் போடக் கயிறு உண்டு, மாரியாத்தா!
கொள்ளி வெக்க நாதி இல்ல, மாரியாத்தா - என்னைக்!
கொன்னாத் தான் லாபம் என்ன, மாரியாத்தா?!
கூறுகெட்ட கொத்தனாரு, மாரியாத்தா - என்னைக்!
கொலைகாரி ஆக்கிப் புட்டான், மாரியாத்தா!
ஊரு விட்டு ஊரு போறேன், மாரியாத்தா - என்னை!
உருப்படியா பாத்துக்க, மாரியாத்தா!!
வயிரத்த உள்ள வெச்சே, மாரியாத்தா - ஒரு!
கரித்துண்டா வாள வெச்சே, மாரியாத்தா!
வயிறெரிஞ்ச வெக்கையிலே, மாரியாத்தா - அந்தக்!
கரித்துண்டும் வயிரமாச்சு, மாரியாத்தா
எனது மண்ணும் எனது வீடும்!
நடராஜா முரளிதரன், கனடா
எனது வீட்டுக்குச் செல்லும்!
வாகனத்தை எதிர்நோக்கிக்!
காத்திருக்கின்றேன்!
எந்த வாகனங்களும் என்னை!
ஏற்றிக் கொள்ளவில்லை!
காலணியற்ற பாதத்தோடு!
எவ்வளவு காத தூரம்!
நடந்து விட்டேன்!
எத்தனை கனவுகளோடு!
எனது வீடு நோக்கிய!
பயணத்தை ஆரம்பித்திருப்பேன்!
வீட்டு வாசலிலே எனக்காக!
வேம்புகளும் பூவரசுகளும்!
இன்னும் காத்தபடியிருக்கின்றன!
என்ற நம்பிக்கைகளை!
என்னால் இழக்க முடிவதில்லை!
ஆனாலும் எனது வீடு!
அழிந்து தரை மட்டமாகி!
மண்மேடாகி இருப்பதாகவும்!
அதன் மீது பற்றைக் காடுகள்!
செழித்து வளர்ந்திருப்பதாகவும்!
சேதிகள் வருகின்றன!
ஆயினும் நான்!
அங்கு சென்றடைந்தால்!
ஒரு சிறு குடிலையாவது!
என்னால் அமைத்து விட முடியும்!
அங்கு எனக்கான வானமும்!
நட்சத்திரங்களும் காற்றும்!
என்னோடு உரையாடுவதற்காக!
எதிர்பார்த்தபடியிருக்கின்றன!
எனது முன்னோர்கள்!
எரியுண்ட புதையுண்ட!
அந்த இடுகாட்டு மண்ணிலே!
எஞ்சியிருக்கும் எலும்புத் துண்டுகளில்!
ஒன்றையேனும் நான்!
மாலையாக அணிந்து கொள்வேன்!
ஆலமரத்துக் காளியிடம்!
பகிர்ந்து கொள்வதற்காக!
நான் பல கதைகளை!
என்னுள்ளே வைத்திருக்கின்றேன்!
அருகிலே சூலத்தோடு வீற்றிருக்கும்!
வைரவர் முன்னே!
சுடலைச் சாம்பரைப் பூசி!
கலையொன்றை ஆடுவதற்கு!
உடுக்கை அடிப்பவர் எங்கே!
முதுகெலும்பற்றவன்.. துரோகத்திற்கு முந்து
மகரந்தன்
முதுகெலும்பற்றவன்!
-------------------------------!
தானாகவே மூளை சுவாசிக்க!
தானாகவே இதயம் துடிக்க!
துடுப்பு இல்லாமல் நீந்துகிறேன்.!
எல்லை கடந்து!
இலக்கு இன்றி!
நடந்து கொண்டிருக்கிறேன்!
ஒரு பேரழிவின் நடுவில்.!
ஒரு பூனையின்!
கூரிய நகமுனையில் சிக்கிய!
நூல் கண்டைப்போல!
ஒரு கட்டுக்கதையின்!
கூர் வெளிச்ச முனையில்!
சிக்குண்டு கிடக்கிறது எதிர்காலம்.!
உள்வாங்கிய வயிற்றில்!
வலியின் மிச்சம்!
இன்னும் இருக்கிறது.!
தலை சுற்றுகிறது!
மூளை வேலைசெய்வதால்.!
வாழ்வின் எச்சம்!
குப்பையில் வீழ்கிறது.!
முதுகெலும்பை அழுத்திக்கொண்டு!
முதுகின்மீது-!
ஒரு கரடி உட்கார்ந்திருப்பது போல் உணர்வு.!
முதுகெலும்பா. . . ?!
அதுதான் எனக்கில்லையே !!
02.!
துரோகத்திற்கு முந்து!
--------------------------------!
. . . ஆகவே!
துரோகத்திற்கு முந்திக்கொள்.!
இருவருக்கும் இடையிலிருப்பது!
நட்புறவு இல்லை.!
அது ஒரு!
குரு-சிஷ்யன் உறவு.!
நீ உணர்த்தும் வலி!
அவன் விளங்கிக்கொள்ளும் பாடம்.!
உன் நடிப்பே கொலைவாள்!
நீ பின்னும் சூழ்ச்சியே!
கொலைக்களம்.!
உனது அதீத கற்பனைகளின் ஏவள்!
அவனைச் சூழும் தரித்திரம்.!
நீ குடிக்கும் மதுவும்!
புகைக்கும் சிகரெட்டின் தீக்குச்சியும்!
நீ புணரும் யோனியும்!
அவன்தான்.!
வாழ்வின் நோய்!
கடைசியில்-!
என்ன கொண்டு வந்து சேர்த்துவிடப் போகிறது ?!
ஆகவே-!
துரோகத்திற்கு முந்து!
இருவருக்கும்!
வாரிசுகள் உள்ளன
வந்தாள் தமிழ்மகள் தந்தாள்
சத்தி சக்திதாசன்
சிற்றாடை கட்டி சித்திரத் தமிழ்ப்பாவையள் !
சித்தம் தனை நிறைத்து யென் சிந்தை நிறைந்தாள் !
முத்தாரம் பூட்டி முழுமதி தரைமீது வந்தது போல் !
முப்பாலும் நான் கற்க முத்தமிழால் முடிச்சிட்டாள் !
வித்தாரம் கற்றதும் விந்தை பல புரிந்ததும் !
வித்தகி செந்தமிழ்ப்பெண் வித்தை தானென்பேன் !
சொற்பாரம் கொண்டு நல் கவிதை பல புனைவதும் !
சொந்தமாய் அவள் மொழியழகு கண்டதினால் !
நிற்பாரம் தாங்கிடும் இப்பூமிப் பாவையைப் போல !
நித்திலங்குமரி தமிழ் எனைப் பொறுமையுடன் வளர்த்திட்டாள் !
தொலைதூரம் வாழ்ந்தும் நெஞ்சில் தமிழன்பு நிலைப்பது !
தோகை தமிழ்த்தோகையவள் அருளன்றி வேறில்லை
எதற்கு சிபாரிசு
சிலம்பூர் யுகா துபாய்
உரசிச்செல்லும்!
தென்றல்!
விட்டுப்பிரிந்ததும்!
செத்துத்தொலையும்!
மழைத்துளி!
மௌனமாய்வந்து!
சங்கீதமாகிப்போகும்!
காற்று!
எட்டிஉதைத்தாலும்!
ஒட்டிக்கொண்டேயிருக்கும்!
உடை!
தூக்கிலிட்டாலும்!
வெறுக்காத!
கூந்தல்பூக்கள்!
இப்படி!
கடந்துசெல்லும்!
அனைத்துமே-உன்னை!
காதலிக்கும்.!
நீ!
அளவோடு!
பூத்த பூ!
என்!
அணு அனைத்தையும்!
அடியோடு!
சாய்த்த தீ!
நானுன்னை!
காதலிப்பது குற்றமா?!
ஒரு!
மகா கவிஞனின்வாசலில்!
மண்டியிட்டுக்கிடக்கும்!
வார்த்தைகள் மாதிரி!
உன்!
இதயத்தின்முன்!
என்காதல் கோரிக்கைகள்!
எதற்கு!
சிபாரிசுசெய்வாய்!
நம் திருமணத்திற்கா,!
இல்லை!
என் மரணத்திற்கா?
வனதேவதையின் போராட்டம்
புதியமாதவி, மும்பை
வேர்களின் வலியுடன்!
முறிந்து விழுகிறது!
எங்கள் கிளைகள்.!
ஒவ்வொரு பூக்களாய்!
ஒவ்வொரு இலைகளாய்!
தேடித் தேடி!
தொடுவதில்லை காற்று!
!
காற்று விலக்கிய!
இலைகளும்!
காற்றை விலக்கிய!
மலர்களும்!
இருப்பதில்லை எங்கள்!
தோட்டத்தில்.!
!
இலைகளைக் கிழிக்கும்!
காற்றின் கைகளை!
மலரிதழ்களே!
முத்தமிடும் போது!
மன்னிக்க முடிவதில்லை!
எங்கள் மரங்களை.!
எங்கள் பயணத்தில்!
எப்போதும்!
எங்களுக்காய்!
வேர்கள் சுமக்கின்றன!
முள் கிராடங்களை.!
*!
புயலின் போர்வையில்!
காற்று நடத்திய!
வன்புணர்ச்சியில்!
பச்சை இலைகள்.!
வரிய இருட்டில்!
ஆயிரம் கைகளுடன்!
கிளைகளின் கண்ணெதிரே!
இலைகள் மீது வல்லாங்கு.!
சருகளாய் உதிர்ந்தப் பிறகும்!
தொட்டுப் பார்க்கிறது!
மீண்டும் காற்று.!
அதை விட்டுப் பறக்கிறது!
மண்தேடி!
மண்ணின் வேர்த்தேடி!
இலைகள்.!
*!
வாயு மண்டலத்தில்!
வனதேவதைகளின்!
நிர்வாணப் போராட்டத்தின்!
சாட்சிக் கல்லாய்!
ஊர் எல்லையில்!
ஆடைகள் களைந்து!
உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறது!
மாசானத்து அம்மன்
வேண்டும்
இரா சனத், கம்பளை
மனிதாபிமானத்தை !
மீண்டும் மீட்டெடுக்க !
மனிதன் மனிதனாக!
மாறவேண்டும்!!
இல்லையென்ற வறுமை மொழி !
இவ்வுலகில் இருந்து ஒழிய !
இருப்பவன் மேலதிகத்தை!
இழக்க முன்வரவேண்டும்!!!
உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டு !
ஊமைகளாய் வாழும் !
ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு !
அடக்குமுறையிலிருந்து !
விடிவு வேண்டும்!!!!
பணத்தை அங்கீகரித்து !
குணத்தை நிராகரித்து !
மமதையில் வாழும் !
மனிதன் அன்பை !
நேசிக்க வேண்டும்!!!!!
உதவியின்றி தவிப்போருக்கு !
உதவுவதற்கு முன்வருவோர் !
இவ்வுலகில் நீடூழி வாழ வேண்டும்
நிழல் குடை
கோபிநாத்
உன்னை காக்க மறந்து விட்டனர்!
உன்னை தொடாமல் சென்றதில்லை-இன்று!
உன்னை தொட விருபுவதில்லை!
'பழையன கழிதல் புதியன புகுதல்'-இன்று!
உன் நிலையும் அப்படித்தான்!
பல சாதனையாளர்களை பார்த்தவன் நீ-இன்று!
உன் சாதனையே பார்க்க மறுத்தது ஏன்?!
நிரந்தரமற்றவன் நாங்கள் என்றிருந்தோம்!
நீயும் அப்படிதானா!!
-கோபிநாத்
உறவு
கலைமகள் ஹிதாயா றிஸ்வி
உள்ள உறவு!
தொப்புள் கொடியில் வெட்டப்பட்டதாக!
நீ நினைக்கலாம்!
நினைவுகள் எதுவாயினும் சரி!
ரத்த உறவுகள்!
புனிதமானவை....!
பெறுமதியானவை....!
பலமானவை உனக்கு!
எனது பலநூறு!
நட்புள்ளங்களை விட!
பாசத்தினை சுவாசமாக்கிக் கொண்டே!
மூச்சுக்களோடு!
கலந்திருக்கும்!
உணர்வுகள்!
உடலுக்குள் குருதியாக பீச்சும்!
உணர்ச்சிகளின் துடிப்பு உனக்கு புரியாதவை!
உனக்கு உள்ளது போல்!
நட்புள்ளங்கள் எனக்கும் உண்டு!
ஏனெனில்!
நான்!
பெண்ணினத்தை சேர்ந்தவர்களாக!
இருக்கிறேன்!
பொறுமையின் சின்னமாக!
வாழ்ந்து வருகிறேன்..!
எனக்கும் உனக்குமிடையிலுள்ளது!
ஒரே இரத்தத் துளியில் கலந்ததே!!
என் உறவுக்கான!
தொடர்பு அல்ல!!
தொடர்புகளுக்கான!
உறவுமல்ல!!!
