இரண்டு என்பதை!
ஓன்றெனக் கூறுவது!
ஏகத்துவம்!
தன்னையும்!
படைத்தவனையும்!
தன்னிலிருந்து!
வேறுபடுத்தி மாறுபடுவது!
துவைதம்!
இவர்களால் மட்டும்!
இறைவனுக்கு!
இணைவைக்க முடியும்!
தன்னிலே சர்வத்தையும்!
அல்லது!
சர்வத்தில் தன்னையும்!
காண்பதே அத்துவைதம்!
அத்துவைத அறிவு!
இல்லையெனில்!
ஆண்டவனை!
தரிசிக்க முடியாது!
இதை சொல்வதற்கு!
உருவத்தில் வேஷங்களோ!
உடையில் காட்சிகளோ!
தேவையில்லை!
அப்படி சொல்பவர்கள்!
ஞானியோ!
அவர்கள் சொல்வது!
ஞானமோ அல்ல!
ஆன்மீகத்திற்கு ஆடையென்பது!
எளிமையான எண்ணமும்!
தெளிந்தமனமும்!
அறிந்துக்கொள்ளும் ஆர்வமும்!
விளக்கமான அறிவும்!
இருந்தாலே!
ஞானமும் சமாதானமும்!
நம்மிலே விளையும்…

கடலுக்கு அப்பால் பூக்கும், அந்த வெள்ளைமலர்கள்.. செங்கொடியின் தீநாக்கில் எரிகிறது அஹிம்சையின் பெருநெருப்பு .. அணையா உயிர்விளக்கை ஒளிர்க்கும் மனித(ம்) பலம்!!!
01.!
கடலுக்கு அப்பால் பூக்கும்; அந்த வெள்ளைமலர்கள்!
------------------------------------------------------!
கண்ணிரண்டை விற்றுவிட்டு!
கண்ணாடியை வாங்குறோம்,!
விளக்கை அணைத்துவிட்டு!
வெளிச்சத்தை தேடுறோம்;!
நாலும் தெரிந்தவர்கள்!
தனியாளா நிக்கிறோம்,!
சொந்தபந்தம் இல்லாம!
செத்த பிணமா அலையுறோம்;!
நல்ல நாலு ஏதுமில்லை!
நிகழ்ச்சின்னு ஒண்ணுமில்லை!
கல்யாண நாளைக் கூட!
தொலைபேசியில் தீர்க்கிறோம்;!
இயக்கிவிட்ட எந்திரமா!
இரவு பகல் உழைக்கையில!
வியர்வையில் சரித்திரத்தை!
காய காய எழுதுறோம்;!
காற்று போல மண்ணு போல!
மனசெல்லாம் ஆசை ஆசை,!
ஆசைப் பட்ட அத்தனையையும்!
அற்ப பணத்துக்கே விற்கிறோம்;!
பணமென்னும் காகிதம் தான்!
விதியை கூட மாத்துதே,!
வீடுமனை பல இருந்தும்!
மனசு ஒத்தையாவே வாடுதே;!
சின்ன சின்ன கனவுகளும்!
சேர்த்துவைத்த நினைவுகளும்!
மனதில் மரணமாவே கனக்குமோ!
பெரும் தீயாக எரிக்குமோ;!
கல்லறையில் கூட நாளை!
வெறும் புல்லாக முளைக்குமோ?!
காற்றாட நகர்ந்து நகர்ந்து - நாம்!
வாழாததை பேசுமோ...(?)!
காட்டாற்று வெள்ளத்தில்!
கரையும் புள்ளியாய் போகுமோ,!
காலத்தின் நகர்தலில் -!
எங்களின் நிறத்தை வெள்ளையாகவே தீட்டுமோ!!!!!
!
02.!
செங்கொடியின் தீநாக்கில் எரிகிறது அஹிம்சையின் பெருநெருப்பு !
----------------------------------------------------------------!
உள்ளெரிந்த நெருப்பில்!
ஒரு துளி போர்த்தி வெந்தவளே,!
உனை நெருப்பாக்கி சுடப் போயி!
எம் மனசெல்லாம் எரிச்சியேடி..!
மூணு உயிர் காக்க உடம்பெல்லாம்!
தீ மையிட்டுக் கொண்டவளே,!
தீ'மையில் உன் விதியெழுதி - எம்!
பொய்முகத்தை உடச்சியேடி..!
விடுதலை விடுதலைன்னு!
வெப்பம்தெறிக்க கத்துனியா?!
அதை கேட்காத காதெல்லாம்!
இப்போ உன் மரணத்தால் திறந்துச்சேடி..!
செத்தா சுடுகாடு, சும்மா இருந்தா!
நீதி ஏதுன்னு; ஒரக்கக் கத்திப் போனவளே,!
நீ நெருப்போட புரண்டபோதே!
தமிழன் வரலாறே கருகுச்சேடி...!
பாரதத் தாய் அஹிம்சை நெருப்பில்!
உன் உயிர்பட்டுத் துடிதுடிக்க -!
உன் ஒருத்தி மரணம் போதும் போதும்!
உலக கண்ணெல்லாம் ரத்தமேடி..!
இப்படி கெட்ட பேரு வாங்கிவர!
மரணம் தான் சொல்லுச்சாடி ?!
இந்த சின்னவயசு கனவுகளை!
வரலாற்றில் எரிச்சியேடி..!
இனி கத்தியழ யாரிருக்கா !
இப்படி ஒன்னொன்னா போச்சுதுன்னா?!
நாளை குரல்கொடுக்க யாரிருக்கா!
நீயெல்லாம் எரிந்துப்போனா?!
உன்னொருத்தியோட நிருத்திக்கடி!
வேண்டாமே இனி ஓரிழப்பு!
போராட்ட குணத்திற்கு -!
தற்கொலைதான் பேரிழப்பு;!
நீ விட்ட உயிரு மீட்டிடாத!
கண்ணீர் - மனசின் பெருநெருப்பில் பொசுங்குதேடி!
இனி மொத்த நாடும் சேருமோ இல்லையோ!
சேரா தமிழ் ஒற்றுமைக்கு செங்கொடியே காவலடி!!!
!
03.!
அணையா உயிர்விளக்கை ஒளிர்க்கும் மனித(ம்) பலம்!!!
-------------------------------------------------------------!
திறக்காத கதவின்!
மனத் தோன்றல்களாகவே!
சப்தமிழந்துக் கிடக்கின்றன நம் முயற்சியும்!
லட்சியங்களும் நம்பிக்கையும்..!
வீழும் மனிதர்களின்!
ஏழ்மை குறித்தோ அவர்களின்!
பசி பற்றியோ!
பிறர் நலமெண்ணி வாழாமையோ மட்டுமே!
வீழ்த்துகிறது - நம்!
சமூகம் தழைக்கச் செய்யும் மனிதத்தை;!
தெருவில் கிடப்பவர்!
யாரென்றாலும் விடுத்து!
அவர் மனிதர் என்பதை மட்டுமேனும்!
கருத்தில் கொண்டு அக்கறை வளர்த்தல்!
நாம் இழக்கும் ஓர் -!
உயர் உணர்வாகி வருகிறதே தவறில்லையா?!
ஓடுடைத்து உலகைப்பார்க்கும்!
பறவையின் உயரம் தாண்டியே!
காத்துக்கிடக்கிறது நமக்கான வெற்றிகளும்!
வாழ்வின் வசந்தமும் என்பதை!
இளைய சமதாயம் -!
முற்றிலும் உணர்வதென்பது நம்!
எதிர்காலக் கனவுகளின் பலமில்லையா??!
சொடுக்கி முடிக்கும் அத்தனை!
சாதனைகளையும்!
சூழ்ச்சுமமுடைத்து!
விரல்நுனியில் நிறுத்தும்!
கொம்பன்களின் துணிவுக்கு!
வாய்ப்பென்னும் வாசல் திறக்க!
முயற்சியென்னும் சாவிகளெல்லாம் அதோ!
வானில் குவிந்த நட்சத்திரங்களாய்!
கைக்கெட்டியே கிடப்பதை அகல விரிந்த கண்களே!
பார்த்தும் முயற்சித்தும் வென்றும் விடுகின்றன' என்பதை!
ஏன் நீயும் நானும் -!
சரிசமமாய் உணர்வதில்லை???!
வெளியில் காட்டாத திறன்!
இறுகி இராத மனோதிடம்!
எடுத்தாய்ந்துக்கொள்ள இயலாத் தெளிவு!
இயல்பாய் இருந்திடாத உண்மை நிலை!
எடுத்தாண்டிடா முயற்சி!
இரும்பெனக் கொள்ளாத நம்பிக்கை!
இருப்பதில் நகர்ந்து வெல்லும் உத்தி!
அல்லது உறுதியென நீளும் -!
பொத்தான்களில்லாத சட்டைதான் நம்மை!
உலகின் பார்வையில் வெற்றியணியா நிர்வாண!
மனிதர்களெனக் காட்டிவிடுகிறது..,!
உயிரணையும் கடைசி தருணத்தில்!
காற்றுமறைத்த கைகளென நம்பி!
அந்த ஒவ்வொரு பொத்தான்களையும்!
வாழ்வென்னும்!
சட்டைக்கென!
நம்பிக்கையோடு கட்டிவருவோம்;!
மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து நாளை!
உச்சி ஏறி நிற்கையில்!
வெற்றியோ அல்லது!
அதை போதிப்பதற்கான அனுபவ அறிவோ!
நம் உயிர்பையில் நிறைந்து!
பெயருக்குப் பின் விழுந்துக் கிடக்கையில்!
கண்ணடைக்குமந்த!
கடைசிநாளில் -!
வெளிச்சமான உலகில் கலக்கும்!
அணையா ஜோதியாய்!
சுடர்விட்டு எரியட்டும் நம் உயிர்விளக்கு,!
விளக்குகளின் ஒளிவெண்மையில்!
ஜொளிக்கட்டும் இப்போதைய கருத்த மனிதம்

தாரணி மலர்களில் தாரகை.!
தண்ணெனும்; அழகு, செழுமை.!
தகுதியாம் அடக்கம், புனிதமுடை!
தாமரை மலர் தெய்வீகம்.!
தடாகச் சேற்றில் மலரும்.!
தண்ணீர்; உயரத் தானுயரும்.!
தற்காலம், ஆதி காலமாய்!
தரையிற் புகழுடை தாமரை.!
ஐந்தாயிரம் ஆண்டுப் பழையது.!
ஐங்கணை என்றும் பெயராம்.!
செந்தாமரை பெயர் கமலா.!
இளஞ்சிவப்பு மலர் பத்மா.!
நீலத் தாமரை நீலோற்பலம்.!
வெண்மைத் தாமரை புண்டரீகா.!
வெய்யோன் கண்டு மலர்ந்து!
வெய்யில் மறைய வாடும்!
ஆத்மிக வாழ்விலும் உயரிடம். !
இதயம் ஒப்புவமை தாமரைக்கு.!
இலைத்தண்டு விளக்கின் திரி. !
இலையோ உணவுத் தட்டு.!
இசைந்த உணவு கிழங்கு வேர்.!
இழைத்தனர் ஆடை நாரிலும்.!
கடவுளர் அமர்ந்த கமலாசனா.!
கடவுளர் கரங்களில் ஏந்தினர்.!
புத்தன் காலடியில் மலர்ந்தது.!
புராணக் கதைகளில் இணைந்தது.!
புத்தம், இந்து சமய அடையாளம், !
பூவின் அடிப்பாகம் பரிசுத்தம்.!
பிரிய உணவு யானைக்கு. !
பாரசீகக் கலைகளில் பாவனை. !
சரித்திரம், இலக்கியம், சமயங்கள்,!
சிற்பக்கலை கையாண்ட தாமரை.!
வேதா. இலங்காதிலகம் !
-அலைகள்.கொம்

கால்கள் பயணித்த தேசங்களும்!
களைத்தத் தேகங்களும்.!
திசைகளுக்குத் தெரிந்திருக்கலாம்!
கனத்தப் பயணங்களின் நெருக்கங்களை!
அன்னியர் உணர வாய்ப்பில்லை.!
இனி தேவையற்றவையென!
ஒரம் கண்ட நிகழ்வுகள் ஒதுங்குவதாயில்லை!
எல்லை மாற்றத்திலும்.!
கலைந்து போகும் மேகங்களின்!
விரிசலில் தடையங்கள் இருக்குமென!
தேடும் விழிகளுக்குத் தென்படலாம்!
சுவடுகளின் தொடர்ச்சி

பூமித்தாயின்!
முந்தானை பிடித்துச்!
சுற்றிச்சுற்றி விளையாடும்!
நிலவுக்குழந்தையின்!
தேய்பிறை முகங்களின்!
மற்றுமொறு பாதியை!
தூரிகையின்றி காற்றிலே!
வரைகிறாள்!
ஊஞ்சலில் ஆடிக்கொண்டே...!
அப்போது,!
காற்றிலே படபடக்கும்!
கண்ணாடிக்கூந்தலோடு!
அளவளாவி மகிழும்!
நீலத்தாவணியும்,!
கொலுசினிசைக்கேற்ப!
நர்த்தனமாடும் பாவாடைப்பூக்களுமாய்!
அவளின் ஈடில்லா அழகில்!
பொறாமை கொண்ட‌!
பிறை நிலவானது!
தோல்வி முகங்காட்டமறுத்து!
இருளுக்குள் புதையுண்டதே!
தேய்பிறைக்கு அடுத்து வரும்!
அமாவாசை ஆகும்...!
-ராம்ப்ரசாத், லண்டன்

மனிதக் கண்களில் வடிகிறது சாமியின் ரத்தம்.. தொட்டால் உயிர்சுடுமெனில் தொடாதே சாதியை..அந்த சாதிக் குருவியும் தெருவில் நிறைய பிணங்களும்..!
01.!
மனிதக் கண்களில் வடிகிறது சாமியின் ரத்தம்!
------------------------------------------------------------------------!
கோவில் உடைப்பு!
மசூதி எரிப்பு!
பாதிரியார் மரணம்!
புத்தப் பிச்சுகள் போராட்டம்!
சாமி சிலை திருட்டு!
அட்சைய திருதியை, ஆடிவெள்ளி அதிசய சலுகை!
சாமி ஊர்வலம் நெருக்கத்தில் பலர் மரணம்!
சிலுவைக்குப் பின்னே சிலுமிசம்!
கோவிலில் கற்பழிப்பு !
என நீளும் செய்திகள்; நாளும் கண்ணீர்..!
எதற்கு இதலாம்..?!
மனிதரைக் கொன்று!
மனிதத்தை அழித்து!
பிறகங்கே!
மார்தட்ட மதமெதற்கு?!
சற்று திரும்பிப் பாருங்கள்!
இதலாம்!
கடந்து கல்லிற்கு முன் ஏற்றிய!
கற்பூரத்தையும்!
குற்றத்தின் கணக்கில்!
எழுதிக் கொண்டிருப்பார் - அங்கே!
கடவுள் இருந்திருந்தால்..!
உண்மையில்!
கடவுள்.. பேய்..!
இரண்டையுமே இல்லையென்று!
அறியுங்கள்;!
இல்லையென்று அறிவதற்கே!
இருக்கென்று நம்புகிறோம்..!
இருக்கென்று முடுக்கிய வேதம்!
இறுதியில் சொல்வதும் அதைத்தான்!
இதுமட்டுமில்லை என்பதை!
எல்லாம் ஒன்றென்பதை!
நீயும் நானும் ஒன்றென்பதை!
வேறில்லை வாழ்க்கை என்பதை!
வேறில்லாததை அறிகையில் அறியும்!
எல்லாம் ஒன்றாகயிருப்பதை..!
அந்த ஒன்றாக இருப்பதை அறியவே!
ஒன்றியிருக்கும் மனசு வேண்டும்!
ஒன்றும் மனது ஓடாதிருக்கவே!
பயமறுந்த தெளிவு வேண்டும்!
வேண்டுவதை வேண்டிப் பெறுவதையே!
மதங்கள் கற்றுத்தர முன்வந்தன!
முன்வந்ததன் பின்சென்றவரில் சிலர்தான்!
முற்றிலும் பிசகானார்!
முதலுக்குக் காரணம் முதலை அறிவதாகவே!
இருந்தது!
கடைசியில் -!
எல்லாம் கடந்து நிற்கிறோம்!
இன்னும் பயந்து நிற்கிறோம்!
கொடுமை; பேயிக்கு மட்டுமல்ல!
சாமிக்கும் பயம்!
சாமிக்கு முன் பேசும்!
ஆசாமிக்கும் பயம்,!
அவன் சொல்வதைக் கேட்டு!
கேட்டவருக்கெல்லாம்!
பயம்..!
இருட்டை!
உருவகப் படுதிக்கொண்டவன்!
பேயென்று பயந்தான்,!
வெளிச்சத்தை அறிவோடு காணாதவன்!
சாமிக்கு பயந்தான்,!
பயம் தான்!
மூடதனத்தின் மூலதனம்!
பயம் தான்!
அறிவை முடக்கும்உணர்ச்சி!
பேய் படம்!
எடுத்தவர்களையும்!
சாமி படம் எடுத்தவர்களையும்!
ஆராய்ந்துப்பார்த்தால்!
அந்தச் சாமிக்குமுன்!
பாதிக்கும்மேல்!
பலர் தண்டனைக்குரியவர்களே..!
சாமி என்பது!
நமது!
வணங்களில் இருக்கும் நம்பிக்கை!
நம்பிக்கை மட்டுமே..!
நம்பி நம்பி நாம்!
வெளிக்கொண்டுவரும்!
நமக்குள்ளிருக்கும் சக்தியது சாமி..!
நம்புவதற்கு நல்லதைத் தேடி!
நல்லதென நம்பி!
நன்மைக்கென!
நாமேப் போட்டுக்கொண்ட பாதைதான்!
ஆன்மிகம்,!
அளவோடு வகுத்துக்கொண்ட!
அறிவு அது,!
அது கடந்து!
அது கடந்து!
என நீளும் இயற்கையின்!
எல்லையில்லா ஆனந்தம்!
திறன்!
வெளி!
ஒரு சுகம்!
எனதில்லை!
நானில்லை என்று சரணடைவதில் ஒரு சுகம்,!
வெளியை!
உள்ளிருந்துக் கண்டு!
வெளியே இருக்கும் வெளியை!
உள்ளிருந்தே அசைக்கும் பயிற்சிக்கு!
துணையாக்கிக் கொண்ட பாடம்தான்!
ஆன்மிகம்!
கல்லை நம்பிக்!
கும்பிட்டாலும்!
கல் சாமியாகும்;!
சாமியாக இருக்கும் அனைத்தின்முன்னும்!
அது ஒரு!
சாட்சியாகும் படிப்பினை, அவ்வளவுதான் சாமி..!
அதற்கென!
அடித்துக் கொள்வதை விட்டுவிட்டு!
அனைத்தையும்!
படித்துக்கொண்டுப் போனால்!
அறிவு!
அது நாம் அனைத்துமாய் இருக்கும்!
ஒரே மூலத்தின் சாட்சி என்றுக்!
காட்டும்!
முடுச்சிகள் அவிழ்ந்து!
மனம் கூடி!
மேல் பரப்பப்பட்ட நம்பிக்கைகளை அகற்றிவிட்டு!
நிர்வாணம் பூண்ட எண்ணத்துள்!
நீயும் நானும் ஒன்றெனப் புரியும்..!
ஒன்றென!
எல்லாம் அறியவே!
எல்லாம் ஒன்றென்றுப் புரியவே!
எதன் மீதும் கோபமின்றி!
எதுவாகப் பிறந்தோமோ!
அதுவாகப் போனால் –!
அறம் தேடித் போனால்!
போகலாம்!
மாறிப்போகலாம்!
நமக்கான உலகமும் இனிவரும் செய்திகளும்..!
!
02.!
தொட்டால் உயிர்சுடுமெனில் தொடாதே சாதியை..!
----------------------------------------------------------------------!
துருப்பிடித்த சாதி – அது!
திருத்திடாத நீதி,!
துண்டுத் துண்டாகி - இன்று!
உயிர்களை குடிக்கிறது சாதி..!
தலைமுறையில் பாதி – அது !
கொன்று கொன்று விழுவதேது நீதி ?!
காதல்சருகுகளை பிஞ்சுகளைக் கொன்று!
கடும் விசமாய் பரவுகிறது சாதி..!
கருப்பு வெள்ளையில்லா !
ஒரே சிவப்பு ரத்தம், அது சிந்திச் சிந்தி!
நனைகிறது பூமி, செத்துமடிபவர் கீழேனில்!
சாகடிப்பவரை மேலென்னுமா சாதி ?!
ச்சீ.. கேட்கவே வெட்கம்!
செங்கல் வேகலாம், சாதியில் மனிதர் வேகலாமா?!
செந்நீர் வகைக்குப் பிரியலாம் !
மனிதர் மேல் கீழாய் பிரியலாமா ?!
சுத்தும் பூமிக்கு; யார் மேல் ? யார் கீழ்? !
புயலோ பூகம்பமோ வந்தால்!
சாவதற்கு’ பெரியார் யார்? சிறியார் யார்?!
பிணம். அத்தனையும் ஒரே பிணம்.,!
சுடுகாட்டில் எரிப்பதற்கும் நடுக்காட்டில் புதைப்பதற்கும்!
பழக்கங்கள் வேறாகலாம், புதைக்கும் எரிக்கும்!
மனிதர்களுக்கு அதே இரண்டு கால்கள் கைகளெனில்!
வகைக்குப் பிரித்த சாதியெங்கே உயர்ந்தும் தாழ்ந்தும்போனது ?!
மனிதரை மிஞ்சிய தெய்வமில்லை !
எனும்போது' யாருக்கு உரிமையிங்கே !
சாதியினால் கொல்வதற்கும், சாதிப் பேர் சொல்லி !
வென்றதாய் எண்ணுவதற்கும் ?!
மலமள்ளியவன் படித்த மருத்துவத்தில் !
ஒரு உயிர் பிழைத்தால், மருத்துவன் சாமி;!
படித்தவன் புத்தி பரத்தையின்பின் போனால்!
அது அறிவிற்குக் கேடு; !
அடிப்பதும்' அணைப்பதும்' வெல்வதும்' தோற்பதும்' !
வாழ்வதும்' சாவதும்' மனிதர்களே மனதால் மனிதத்தால்!
திறமையால் தீர்மாணிக்கப்படட்டும்; !
பிறப்பால் எவரையும் இழுக்கென்று பழித்தல் தீது..,!
உருகும் மனசு' இளகும் நெஞ்சு'!
சாதிநெருப்பள்ளி வைக்கும் தலை – நாம்!
வயிறுதள்ளிப் பெற்றதும் வாயைக்கட்டி வளர்த்ததுமெனில்!
சாதிக்கினியிடும் நெருப்பெங்கே சடுதியிலிடுவீர்..!
!
03.!
அந்த சாதிக் குருவியும் தெருவில் நிறைய பிணங்களும்..!
------------------------------------------------------------------------------!
ஒரு ரோசாவும் இன்னொரு ரோசாவும்!
ஆடியாடி நெருங்கி ஒன்றோடொன்று தொட்டு!
விலகி மீண்டும் தொட்டுக்கொண்டது!
தொடுகையில் ஏதோ முனகிக்கொண்டது!
என்ன முனகலென்று –!
அதனருகில் சென்றுக் கேட்க காதை வைத்தேன்!
ஐயோ மனிதனென்று அலறி பயந்து!
இரண்டும் ஒன்றைவிட்டு ஒன்று விலகி!
இதழ்கள் சுருங்கி வாடி தலைகவிழ்ந்து!
பட்டென உதிர்ந்து தரையில் துண்டாக விழுந்தது..!
எனக்கு உயிர் அதிர்ந்ததொரு பயம்!
ஐயோ ரோசா உதிர்ந்தேப் போனதே!
செத்துமடிந்ததே ரோசாக்களிரண்டும்!
அத்தனைக் கொடியவனா நான் ?!
அவ்வளவு பயமா என்னிடம் ?!
என்னிடமா அல்லது எம்மிடமா ?!
ஆம் அந்த ரோசா இந்த மொத்த மனிதர்களைக்!
கண்டுதான் பயந்திருக்கும்,!
மொத்த மனிதர்களின் பிரதிநிதியாக என்னைக் கண்டிருக்குமோ (?)!
அப்போ இந்த மனிதர்களென்ன!
அத்தனைக் கொடியவர்களா ?!
ரோசா காம்பருந்துத் துண்டாக விழுந்ததே!
என்ன நினைத்து விழுந்திருக்கும்?!
அழுதிருக்குமோ ?!
துடித்திருக்குமோ ?!
ஐயோ திருடன் என்று அதிர்ந்திருக்குமோ ?!
பேராசைக் காரன் மனிதனென்று பயந்திருக்குமோ ?!
கொலைகாரன் என்று..?!
கற்பழிப்பேன் என்று அந்தக் காதலன் ரோசா!
காதலிக்குச் சொல்ல!
காதலி ரோசா பயத்தில் உதிர்ந்து!
அதைக்கண்ட காதலன் ரோசாவும்!
உதிர்ந்துப் போயிருக்குமோ ?!
அல்லது சாதி சொல்லி இருவரையும் பிரித்துவிடுவேனென்று!
அஞ்சிப் போயிருக்குமோ ?!
என்ன நினைத்து உதிர்ந்ததோ ரோசா, பாவம்!
உதிர்ந்தேப் போனதே இரண்டும்..!
இனி ரோசாவைப் பார்க்காது விட்டு விடுவோமா ?!
அல்லது மனிதர்களை விட்டு விலகியிருப்போமா ?!
யோசித்துக்கொண்டே இருந்தேன்!
இரண்டு சிட்டுக்குருவிகள் தூர நின்று!
என்னையும் தரையிலிருந்த ரோசாக்களையும் கண்டு!
கதறி கதறி அழுதது!
என்ன என்று சைகையில் கேட்டேன்!
அங்கே பார் மலருக்கடியில் இரு வண்டுகள்!
பாவம் இறந்துக் கிடக்கிறது என்றது..!
ஆமாம் வண்டைக் கொன்றது யாரென்றுப் பார்கிறேன்!
தூரத்திலிருந்து இரண்டுப் பிணங்களை!
ஒன்றன்பின் ஒன்றாகத் தூக்கி வருகிறார்கள்!
சாவுமேலச் சத்தம் காதைப் பிய்க்கிறது..!
விசில் பறக்கிறது..!
முன்னும் பின்னுமாய் நான்கைந்துப் பேர் குடித்துவிட்டு!
தன்னைமறந்து ஆடுகிறார்கள்..!
வானவேடிக்கை சொர்ர்ரென்று பறந்து விண்ணில்!
பாய்கிறது..!
மரணம் மரணமென்று ஒரே சப்தம்!
கொலை!
தற்கொலை!
இதுதான்!
இதுதான்!
இதுதான் கதி மனிதனுக்கு என்கிறது ஒரு குரல்!
நான் பதறி ஓடி என்னாச்சு!
என்னாச்சு!
யார் இவர்கள் என்றேன்!
அதோ அது ஒரு பெண், யாரோ!
பெரிய சாதி பையனைக் காதலித்ததாள்!
அதான் கொன்றுவிட்டார்கள் என்றார்’ கூட்டத்தில் ஒருவர்!
பின்னே வருவது யாரென்றேன்!
அதுவா., அது ஒரு ஆண்; அவனுடைய காதலியை!
யாரோ கொன்றுவிட்டார்களாம்!
அதான் விஷம் குடித்துவிட்டான் என்றார் இன்னொருவர்!
எட்டி நான் ரோசாவைப் பார்த்தேன்!
ரோசாக்கள் ரொம்ப வாடியிருந்தது!
சாவுமேள சத்தம் மிக சோராகக் கேட்டது!
விசில் அடித்து அடித்து எல்லோரும் ஆடினார்கள்!
மூலைக்கு மூலை டமால் டுமீல் என்று!
வெடிசப்தம்..!
முன்னேவும் பின்னேவும் அப்பாக்கள்!
அழுதார்கள்..!
அம்மாக்கள் மாறி மாறி!
மார்பிலடித்துக் கொண்டார்கள்!
சிட்டுக்குருவிகள் எம்பி வானத்தில் பறந்து!
எங்கோ கண்காணாத தூரத்துள் போய்!
மறைந்துபோனது,!
ரோசாக்கள் எதற்காக இறந்ததோ தெரியவில்லை!
கேள்விகள் எனக்குள்ளே!
பலவாக வெடிக்க..,!
பதில்களை விட்டு!
பல்லாண்டுகாலம் தூரத்தில் வந்துக்கொண்டிருந்தது!
அந்தப் பிணங்கள்!
பிணங்களுக்கு வழிவிட்டுவிட்டு!
நான் ரோசாக்களிடம் பேசச் சென்றுவிட்டேன்..!
ரோசாக்கள் இப்போதென்னை!
தெரிந்துக்கொண்டிருக்கும்

மயிலிறகு புத்தகமாய்...!
உன் வீட்டு வாசல்!
கோவிலாய்...!
விடியல் மட்டும் நீளமாய்...!
வெள்ளி கிழமை சாயந்திரம் சந்தோஷமாய்!
திங்கள் கிழமை காலை கடமையாய்...!
இப்படியே காலம் காலமாய்!
பிடித்தது உன்னை மட்டும் அல்ல!
அந்த அழகான சூழலில் நீ!
இருந்ததால் மட்டுமே...!
!
-அய்யா. புவன்

கவி ஆக்கம்: சின்னபாரதி!
மனத்தாயின் மழலைகள்!
எல்லை தாண்டி பிரவேசிக்கும்!
அடக்கமாகவும்!
அத்துமீறியும்!
மனம் குரங்கல்ல!
மனம் ஒரு காற்று!
தென்றலாகவும்!
புயலாகவும்!
வாயுமண்டலம் தாண்டியும்!
வாழும்!
நினைவுகள் படிவுகளை!
மனத்தாயிடமிட்டே! முடிகின்றன!
சில!
மென்மையாகவும்!
சில!
அழுத்தமாகவும்!
இவை!
காலந்தாண்டியும் காட்டும்!
கண்ணாடி போல!
நொடிக்கு நூறாய் வந்தவைகளில்!
வாழ்ந்துமிருக்கிறேன்!
இறந்துமிருக்கிறேன்.!
கவி ஆக்கம்: சின்னபாரதி

தத்துவம் பத்துமே சொத்தெனக் கூறிடும்!
வித்தகம் பெற்றவர் புத்தகம் வாங்கிட!
உத்தரம் போட்டவர் பத்து நாள் என்றவர்!
சத்திரம் போவென வக்கிரம் பேசுறார்.!
வட்டியும் வாங்குறார் வங்கியில் போடுறார்!
கிட்டிடும் நகையினைக் கிண்டியே தாழ்க்கிறார்!
சட்டியும் பானையும் அடுப்பிலே வைத்திரார்!
தட்டியும் கேட்டபோது விரதமும் என்கிறார்.!
வேட்டியும் சால்வையும் வெள்ளையாய் போடுறார்!
பாட்டியின் சொத்திலும் பாதியைக் கேட்கிறார்!
நீட்டியும் அகட்டியும் பரம்பரை பேசுறார்!
நீட்டிடின் பணமதை குப்பையும் அள்ளுவார்.!
குங்குமப் பொட்டுடன் கோயிலும் நாடுவார்!
சங்குகள் ஊதியே சாதமும் வாங்குவார்!
கும்பிடும் சாமிக்கே நாமமும் போடுவார் !
உண்டியல் போட்டதை நாளிலும் கண்டிரார்.!
படித்தவர் போலவே பாவமும் காட்டுவார்!
எடுத்தவர் பிந்தினால் எரிமலை ஆகுறார்!
முடித்தவர் என்பதால் முற்பணம் கேட்கிறார்!
வடித்தவர் வார்த்தைகள் தியாகிபோல் காட்டுறார்.!
ஊரது போய்வர உண்மையில் விரும்புறார்!
பேரெது கொடுத்தது பட்டியல் கண்டிரார்!
சீரெது சிறப்பெது செய்திகள் அனுப்புறார்!
ஈதொரு பயத்தினால் போவதை வெறுக்கிறார்.!
!
-த.சு.மணியம்!
இலண்டன்

01.!
யாருக்கு!
------------!
உண்டியலில் காசு போட்டு !
ஒருவன் !
கண்டதெல்லாம் கேட்டு !
கடவுளுக்குக் கொடுக்கிறான் !
இடைஞ்சல், !
இடையில் புகுந்து !
ஒருவன் !
கிடைப்பதைச் சுருட்டிடவே !
கிளப்புகிறான் உண்டியலை, !
கண்டுபிடிக்கக் கிளம்புகிறார் !
சிலர்- !
காவலர் என்ற பெயரில், !
காரணம் யார் என்பதைக் !
கண்டுபிடிக்க !
சிண்டுபிடிச் சண்டை, !
உண்டு இதில் ஒற்றுமை- !
ஒட்டு மொத்தமாய் !
இவர் !
வேண்டுதல் எல்லாம் !
கடவுளிடம்தான்…! !
கடவுளின் கருணை !
யாருக்கு… !
கடவுளே..கடவுளே…! !
!
02.!
பிறப்பிடம்…!
---------------!
குயில் பாடுவது உன்னைக் !
கூப்பிட அல்ல, !
கூண்டில் இல்லாத !
குதூகலம்தான்…! !
சுதந்திரம் எப்போதும் !
சுதந்திரக் கலைகளின் !
பிறப்பிடம்தான்…!!
முத்தெடுக்கத்தான்…!
மூழ்கினால் !
முத்தெடுக்க வேண்டும் !
கடலிலே, !
கிளிஞ்சல் ஓடுகளைக் !
கிண்டி எடுக்கவேண்டாம்- !
கிடைக்கும் அவை !
கரையியிலே…!!
!
-செண்பக ஜெகதீசன்…