போதும் போதும்… - செண்பக ஜெகதீசன்

எல்லா ஆயுதங்களும் !
என்னிடம் இருக்கட்டும் !
என்றுதான் !
எல்லாக் கடவுள்களும் !
கையில் வைத்துள்ளன !
கணிசமாய் ஆயுதங்கள் - !
காத்துக்கொள்ள தங்களை…! !
இருக்கட்டும் அவை அங்கேயே, !
இந்த மனிதன் ஏன் !
எடுக்கிறான் அவற்றைக் கையில் - !
கடவுள்களைக் காப்பாற்றிடவா…! !
மதமென்ற பெயரில் !
மதிகெட்டு நிற்கும் !
மனிதனே நீ !
துதித்து நின்றால் போதும் !
தெய்வங்களை, !
தூக்கவேண்டாம் ஆயுதங்களை !
தாக்கவேண்டாம் அடுத்தவரை !
போக்கவேண்டாம் ஆவிகளை, !
சிந்திய இரத்தம் போதும் !
சிந்திப்பாய் நீயே…! !
வேண்டாம் வேலிகள்…!
எல்லைக் கோடுகள் !
எப்போதும் ஆகின்றன !
தொல்லைக் காடுகளாய், !
பிறப்பில் ஒன்றாய்ப் பிறந்தோம், !
பிரிந்து நிற்கிறாயே மனிதா !
விரிந்த உலகில் !
விதவிமாய்ச் சுவர்எழுப்பி –!
நாடென்றும்..!
இனமென்றும்..!
இன்னும் என்னென்னமோ…! !
மனிதனே நீ !
பிரிவினையைக் கையிலெடுத்தால் !
வருவது சண்டைதானே, !
அதனால் !
வேலிகளை அப்புறப்படுத்து, !
அதனோடு !
வேதனையையும்தான்…!!
-செண்பக ஜெகதீசன்…!
()