ஆண்களுக்கும் தான் !
வேதனை பெண்பார்க்கும் படலம்... !
காலையில் எழுந்து மீசைதிருத்தி !
முகம்வழித்து !
துணி தேய்த்து !
அலங்கரித்து பரிட்சைக்கு செல்லும் புது மாணவனின் !
மனோபாவத்துடன் !
பெண் பார்க்க போனேன்.. !
ஆட்டோகாரனிடம் பேரம் பேசி !
தேய்த்த துணி கசங்காமல் !
உடலை உள்ளே திணித்து !
இறங்கியவுடன் தலை சரி செய்து !
பெண் வீட்டில் நுழைந்தால்.. !
முன்னமே புகைப்படம் அனுப்பியும் !
பெண்ணின் உறவினர் கேட்பார் !
இதில் யார் பையன்? !
கூச்சமாய் கொஞ்சம் தெளிந்து !
இருக்கையில் அமர்ந்ததும் !
பெண்ணின் அப்பா ஆரம்பிப்பார் !
பையனுக்கு எங்கே வேலை? !
என்ன சம்பளம்? !
என்ன படித்திருக்கிறான்? !
கேள்விகள்... கேள்விகள்.... !
இவையெல்லாம் முடிந்து !
பெண் வருவாள்.... !
மற்றவர் நம்மை கவனிக்கிறார்கள் !
என்ற கூச்சத்துடன் ஒரு படப்படப்புடன் இருக்கையில் !
பெண் வந்து சென்றிருப்பாள் !
சரியாக பார்க்கவில்லையோ.... !
பெண்ணிடம் ஏதாவது பேச !
வேண்டும் இல்லையெனில் ஊமை என்று !
ஆகிவிடும் நம் நிலைமை !
அதற்காய் அசட்டுதனமாய் சில கேள்விகள் கேட்டதும் !
முடிவுக்கு வரும் பெண்பார்க்கும் படலம் !
வெளியே வந்ததும் !
பெண் கொஞ்சம் உயரம் கம்மி தான் !
என் அம்மா.. !
பெண்ணின் அப்பா சரியாக பேசவில்லை !
என் அப்பா.. !
பெண்ணின் முடி நீளமில்லை !
என் தங்கை.. !
ம்.......... !
அடுத்த வாரம் எந்த வீடோ? !
எங்களுக்கும் வேதனை தான் !
பெண்பார்க்கும் படலம்

உலகத் தொலைக்காட்சிகளில்!
முதல் முறையாக!
தமிழ்த் திரையுலகினரின்!
மாபெரும் போராட்டம்!
நேரடி ஒளிபரப்பு!
இந்நிகழ்ச்சியை வழங்குவோர்!
மைசூர் சேண்டல் சோப்!
அதே நிறுவனத்தின்!
கன்னட அலைவரிசையில்...!
நம்ம கன்னட மக்களுகாகி!
நம்ம கன்னட நட்சத்திரகளு!
மகா ஓராட்டா!
இ காரிகிரமமு நிமக்கே கொடவரு!
சென்னை மூவர்ஸ் & பேக்கர்ஸ்!
-ஜெ.நம்பிராஜன்!
மொழிபெயர்ப்பு:!
ஓராட்டா - போராட்டம்!
இ காரிகிரமமு -இந்நிகழ்ச்சியை!
நிமக்கே- உங்களுக்கு!
கொடவரு - வழங்குபவர்

கனத்துப் போன இதயம் !
மெல்ல இளகியது !
புத்துணர்வோடு !
காத்திருந்தோம் !
இப் புத்தாண்டின் !
வருகைக்காய் !
தை பிறந்தால் வழிபிறக்கும் !
வழமைபோல் மீண்டும் !
நெஞ்சில் ஒரு ஆதங்கம் !
பொங்கலோடு பொங்கலாய் !
இனிவரும் ஆண்டுகளும் !
பொங்கிடட்டும் !
அஞ்சிப் பயந்து !
அடங்கி ஒடுங்கிப் !
போன தமிழினமும் !
பொங்கட்டும் !
பொங்கல் பானையின் சூடு !
ஆறும் முன்னே !
பொங்கியெழும் !
மக்கள் படை !
நல்லதொரு முடிவைக் காணட்டும் !
கண்ணீரை மட்டுமே !
கண்ட கண்கள் எல்லாம் - அக் !
கண்ணீரிலும் ஒரு ஆனந்தத்தைக் !
காணட்டும் !
இவ்வாண்டின் !
நிறைவின் முன் !
தமிழ் அன்னையின் !
பிரசவம் !
சுகப் பிரசவம் ஆகட்டும் !
தமிழீழம் பிறந்ததென்று !
தமிழ்ழினம் !
ஆனந்தகக் கூத்தாடட்டும்... !
- - எதிக்கா

வழக்கொன்றின் முடிவு !
காலம் கனிகிறது !
தூக்கு கயிறுகளும் !
துண்டாடும் கோடாரியும் !
கல்லறைளும் தயாராக !
காலம் கனிகிறது !
தீர்ப்புக்காய் காத்திருந்த !
வழக்குகள் வருகின்றன. !
நாறும் புழுக்கடைந்த பிணங்களும் !
சாட்சிகளாய் வர !
காலம் கனிகின்றது !
இருளோடு குமட்டும் மணமெடுத்து !
பட்டமரம் தன்னில் குடிக்கும் !
இரத்தம் குடியிருக்கும் வெளவால்களும் !
வெள்ளைச்சேலை ராணியின் !
பச்சைமுக ஏவல்பேய்களும் !
ஒழிக !
நெரியுண்டு புதையுண்டு !
எரிந்தழிந்து போனதெல்லாம் !
மறுபடியும் விளைந்தெழுக !
என்றது தீப்பு. !
நீதி தேவா¢கள் !
வழங்கிய தீர்ப்பின் !
வரிகளால் இருளுண்ட நகரம் !
வெளிப்படைகின்றது !
இருளடைந்த நகரில் வெள்ளரசு !
மரத்தில் குடியிருக்கும் !
கோலியாத்தின் நண்பர்களே !
உங்களுக்காய் தூக்குகயிறுகளும் !
துண்டாடும் கோடரியும் !
கல்லறைகளும் தயாராகின்றது

இயற்கை.. பூவும் நானும்!
01.!
இயற்கை!
------------------!
இயற்கை;!
இறைவன் மறைந்து கொடுத்த கொடை;!
இயற்கை;!
தமிழரின் கடவுள் பற்றிற்கான விடை;!
விடையின் விளக்கம் சொல்கிறேன்!
சற்று காது கொடுப்பீர்களா???!!!!
வெளிச்சம் தந்ததால் இயற்கை!
சூரியக் கடவுளானது;!
தண்ணீரின் உயிர்ப்பினால் இயற்கை!
மழைதேவன்.. கடல்தேவியானது;!
பூமியின் இருப்பினால் விளைச்சளால்!
இயற்கை; பூமித் தாயானது;!
காற்றின் சுவாசத்தால் இயற்கை!
வாயுதேவன் ஆனது;!
பணத்தின் ஆளுமையால் மரம் கூட!
பணமும்; பணம் கூட லட்சுமியும் ஆனது;!
படிக்கும் படிப்பு; அறிவு; பகிர்தல்; கற்பித்தல்!
கலை கூட கலைவாணி ஆனது;!
வாழவைத்த இயற்கைக்கு!
வாஞ்சையாக நன்றி சொன்னால்!
கேடுகளும் தீருமென நம்பினோம்; நம்பிக்கை பக்தியானது;!
மரங்களின் பலனால்!
மண்ணின் உடைமையால்!
கற்களின் உரசலால், மறைப்பினால்,!
இயற்கை; மரத்திலும், மண்ணிலும், கல்லிலும்,!
நெருப்பிலும் கூட கடவுளானது!!
இவ்வளவு ஏன் -!
இயற்கைக்கு நன்றி சொல்ல!
எழுதுகோல் எடுத்தேன் -!
என் எழுத்து கூட கவிதையானது!!!
ஆயினும்,!
கடவுளை போற்ற மதத்தை படைத்து!
மதத்தின் பேரில் மதம் கொண்டோம்;!
கடைசியில் -!
கடவுள் பேராலேயே!
இன்று மனிதம் அழிகிறது.!
மனிதனிலிருந்து விலங்குவரை!
அழிக்கப் படுகின்றன;!
அழிவை திருத்தி!
மனிதன் உயிர்களை காக்க; மனிதம் காப்போம்!
இயற்கையை -!
வெறியின்றி வணங்குவோம்!
வெறியில்லா மனிதத்தில்;!
தெய்வீகம் இயற்கையாகவே பிறக்கும்!!
!
02.!
பூவும் நானும்!
-------------------------!
ஒரு பூவும் நானுமாகத் தான்!
பார்க்க எண்ணுகிறேன் வாழ்க்கையை!
ஆனால் பூ எனை வென்று தான் விடுகிறது;!
ஒரு நாள் முழுக்க வெளிச்சத்தை!
படிக்கிறது பூ,!
காற்றினை அணைத்து!
அன்பு செய்கிறது பூ,!
கடவுளிற்கே வாசனை கூட்டி!
சேவை ஆற்றுகிறது பூ,!
சிறு உயிர்களான ஈ வண்டு பட்டாம்பூச்சிக்கு!
தேனை உணவாக அளித்து பசி தீர்க்கிறது பூ,!
பூத்தாலும் அழகு தருகிறது!
காய்ந்தாலும் உரமாகிறது -!
ஆனால், நான் இனி தோற்கப் போவதில்லை!
பூ பூவாகவே வாழ்வதுபோல்!
நானும் நல்ல மனிதனாக வாழ்ந்து!
வெற்றி மலர்களாக திகழ்வேன்

இனி அப்பாவை நான் காணமுடியாது.!
இணைந்த நிழற் படங்கள் வீட்டினில்.!
இதயத்தில் கொலுவாக இனிய நினைவுகள்.!
இருபத்தி மூன்று மார்கழித் திங்கள்!
இரண்டாயிரத்து ஆறின்; காலை விடியலில்!
இகத்தில் என்னை உருவாக்கிய தந்தையின்!
இனிய சுவாசம் மெது மெதுவாய் நின்றது.!
இதமான விடுதலை உயிர்க்கூட்டிற்கு.!
00000!
எங்கள் வீட்டு மாமரக்குடை அவர்!
குன்றாத ஆதரவுக் குடையில் நாம்.!
என்றும் சுடரான அறிவும் அன்பும்!
நின்று இல்லத்திற்கு. ஒளி தந்தது.!
கடற்கரை மணலாய்ப் பல நினைவுகள்.!
கலையழகுக் கிழிஞ்சல்களாய்ச் சில நினைவுகள்!
கொலுவாக மனதில் அழியாத சொரூபம்.!
கொடுக்கிறது சுய ஆளுமையைச் சுயமாக எமக்கும்.!
00000!
தொண்ணூற்று ஆறில் அம்மா மறைவு.!
இரண்டாயிரத்து ஆறில் அப்பா மறைவு.!
இணையாக இல்லறம் ஐம்பத்தொரு வருடங்கள்.!
இருவரையும் இன்று நிழல் படங்களில்!
இணைத்தே பார்ப்பதில்; ஆத்ம திருப்தி.!
மரணம் நியதியெனும் அவதானம் கொண்டால்!
இரணம் உருவாகாத நிதானம் பெறலாம்.!
தருணம் வருகையில் கல்லறைக்கட்டிலே சரணாலயம்.!
00000!
!
பா ஆக்கம் வேதா. இலங்காதிலகம்.!
ஓகுஸ், டென்மார்க்.!
13-1-07

நினைவிருக்கிறது!
வீதியெங்கும் விளையாடி!
நண்பரோடு அலைமோதி!
மகிழ்ச்சி வானில் சிறகடித்து!
பள்ளி வாழ்வை அனுபவித்த!
அந்த இனிய நாட்களெல்லாம்..!
துன்பமென்று ஏதுமில்லை!
பாரமென்று ஒன்றுமில்லை!
கண்ணீர் என்றால் தெரியாது!
கஷ்டம் என்றால் புரியாது!
வாழ்க்கை என்ற நதியினிலே!
ஒரு நொடியும் நில்லாமல்!
ஓடம்போல ஓடியிருந்தோம்..!
நண்பனின் தாய் நமக்கும் தாய்!
நமது தாய் நண்பனுக்கும் தாய்!
ஒற்றுமையில் பற்றி நின்ற!
இனிப்பான நாட்கள் அவை..!
பள்ளிக்கூடம் அலுப்புத்தான்!
பாடங்களும் அலுப்புத்தான்!
கற்பிக்கும் ஆசான்களும்!
அவ்வப்போது அலுப்புத்தான்!
சடுதியாக அடி விழும்!
எப்போதும் திட்டு விழும்!
என்றாலும் ஒரு நாளும்!
ஆசான்களை வெறுத்ததில்லை!
பள்ளிக்கூட நிமிடங்கள்!
நெருப்பாகத்தகித்தாலும்!
பள்ளிக்கூடம் செல்லாமல்!
ஒருநாளும் இருந்ததில்லை!
எதிர்காலம் பற்றியெல்லாம்!
ஒருபோதும் நினைத்ததில்லை!
நிகழ்காலம் என்ற ஒன்றே!
வாழ்வோடு நிறைந்திருக்க..!
சித்தப்பா சின்னம்மா!
பெரியப்பா பெரியம்மா!
மூத்த மாமா மூத்த மாமி!
சின்ன மாமா உம்மம்மா!
என்றெல்லாம் உறவுகளோடு!
கூடிக்களித்தோமே..!
பொற்காலம் என்றால் அது!
அக்காலம் மட்டும்தான்.!
காலை எழுந்தால் பள்ளிக்கூடம்!
மாலை வந்தால் மைதானம்!
இரவு வீட்டில் பள்ளிப்பாடம்!
மீண்டும் காலை பள்ளிக்கூடம்!
பணமெல்லாம் பெரிதில்லை!
பாசம் மட்டும் போதுமென்று!
எல்லோரும் அரவணைத்த!
இனிப்பான காலங்கள்!
இனி மீண்டும் வாராதா?!
உண்மை இன்பம் தாராதா?!
காலத்தால் அழியாத!
நாட்கள் அதை நினைக்கையிலே!
கண்களோடு மனசும் சேர்ந்து!
கண்ணீர் மழை பொழிகிறதே..!
அவசர வாழ்க்கை!
விரையும் உறவுகள்!
நில்லாத சந்தோசம்!
தினந்தோறும் போராட்டம்!
இது ஏதும் இல்லாமல்!
பழைய நாளில் நாம் கண்ட!
அதே அப்பா இன்றும் வேண்டும்!
அதே அம்மா மீண்டும் வேண்டும்!
அதே பள்ளி வாழ்க்கை இங்கே!
நில்லாமல் தொடர வேண்டும்..!
அதே நண்பர் வட்டம் இன்றும்!
அதே போன்றே இருக்க வேண்டும்!
ஓடித்திரிந்த வீதிகளில்!
மீண்டும் கால்கள் ஓட வேண்டும்!
பாடித்திரிந்த நாட்களைப்போல்!
சந்தோசம் நீள வேண்டும்..!
இவ்வாசை அத்தனையும்!
ஆதங்கம் என்றாலும்!
இவ்வாசை நிறைவு கண்டால்!
அது போதும் எப்போதும்..!
வலியில்லா வாழ்க்கை அது!
முடிவில்லா வேட்கை அது!
பொற்காலம் என்றால் அது!
அக்காலம் மட்டும்தான்

உங்களைப் போலவே எனக்கும் மகிழ்ச்சி தோன்றுமெனினும்!
உங்களைப் போல என்னால் சிரிக்க இயலாது!
உங்களைப் போலவே எனக்கும் கவலை தோன்றுமெனினும்!
உங்களைப் போல என்னால் அழ இயலாது!
உங்களிடம் கூறவென என்னிடம் நிறைய இருக்கின்றன எனினும்!
உங்களிடம் என்னால் அவற்றைக் கூறி விட இயலவில்லை!
உங்களைப் போலவே எனக்கும் வலிக்கும்!
உங்களைப் போலவே எனக்கும் பசிக்கும்!
உங்களைப் போலவே எனக்கும் துன்பங்கள், தொந்தரவுகள் நேருமெனினும்!
உங்களைப் போல என்னால் அவற்றுக்கெதிராக போராட இயலவில்லை !
உங்களைப் போல என்னால் உரிமைகளுக்காகப் போரிட இயலவில்லையெனினும்!
உங்களைப் போலவே நானும் துயரங்களுக்கு ஆளாகிக் கொண்டேயிருக்கிறேன்!
உங்களைப் போல என்னால் அவற்றை வர்ணித்துக் கூற இயலவில்லையாதலால்!
உங்களை விடவும் நான் நேர்மையாக இருக்கிறேன்!
- தக்‌ஷிலா ஸ்வர்ணமாலி!
தமிழில் – எம்.ரிஷான் ஷெரீப்!
கவிதை பற்றிய மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு!
ஆதி முதல், யுத்த களத்துக்கு நெடுந்தூரம் பயணம் செய்யும் போர் வீரர்கள், வழியில் பூனையைக் கண்டால், அருகிலொரு மக்கள் குடியிருப்பு இருக்கிறதென அறிந்து கொண்டனர். பூனைகள் எப்போதும் மனிதர்களைச் சார்ந்தே வாழ்ந்து பழக்கப்பட்டவை. அவ்வாறே பெண்களையும் கருதுகின்றனர். பெண்களையும் பூனைகளுக்கு ஒப்பிடுகின்றனர்.!
பெண்களிடம் கூறப்படும் ‘பூனைக் குட்டியைப் போல அழகாக இருக்கிறாய்’, ‘பூனை நடை’, ‘பூனையைப் போல மிருது’, ‘பூனையைப் போல மின்னும் கண்கள்’ போன்ற வர்ணனை வார்த்தைகளைப் போலவே ‘பூனையின் குறுக்குப் புத்தி’, ‘மாறிக் கொண்டேயிருக்கும் பூனைக் குணம்’ ‘பூனையைப் போல சோம்பேறி’, ‘பூனையைப் போல பாவனை’ போன்ற வசவு வார்த்தைகளும் சந்தர்ப்பங்களைப் பொறுத்து அவர்களை நோக்கி ஏவப்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கின்றன.!
பெண்கள் பூனைகளாகின்றனர்; பூனைகள் பெண்களாகின்றனர். ஆண்களின் சந்தர்ப்பங்களும், உணர்வுகளுமே அதையும் தீர்மானிக்கின்றன. கீழுள்ள கவிதையின் தலைப்பை ‘அடக்குமுறைக்குள்ளாக்கப்பட்ட ஒரு பெண்ணின் அக உணர்வு’ எனக் கருதினாலும், கவிதையில் கூறப்பட்டிருக்கும் விடயங்கள் அவர்களுக்கும் எப்பொழுதும் பொருந்தக் கூடியன. இக் கவிதையை பெண்ணின் மன உணர்விலிருந்து வாசித்துப் பார்க்கலாம். பெண்களை வெறுப்பவர்கள், தாம் இஷ்டப்பட்ட பிராணியைத் தலைப்பிலாக்கி, கவிதையோடு பொருத்தி வாசித்துக் கொள்ளலாம்.!
- எம்.ரிஷான் ஷெரீப்

மூச்சு.. !
தந்திர முள்வேலியுள் பெறும்!
இயந்திர வாழ்வு தராது!
சுதந்திர வாழ்விற்கு உயிர்ப்பு. !
காற்று..!
விலை கொடுத்து வாங்காத!
விலையில்லா ஒளடதம்!
மலைப்பிரதேசத்து உயிர்ப்பு. !
நறுமணம்..!
இயற்கைப் பரிசாம் நல்!
உயிர்ப்புடை மலர்களால்!
உல்லாசச் சூழல், நல்!
உணர்வின் மகிழ்வால்!
உயிரும் மகிழ்வடைகிறது. !
புது வலிமையடைதல்..!
அருவிச்சாரலாக மனிதனை நிதம்!
மருவும் குளிர் மொழிகள்!
அருமை உறவிற்கு தரும்!
விருப்புடை உயிர்ப்பு. !
இளைப்பாறுதல், உயிர்த்தெழுதல்..!
வேலையில் இடைவேளை,!
வெயிலில் அருமை நிழல்,!
நாளின் இரவுத் தூக்கம்!
பாலைவனப் பசுஞ்சோலை மனிதனுக்கு.!
தாளின் புதுப் பக்க உயிர்ப்பு

தூரமாய் இருக்கும்பொழுது!
நீ!
அலைபேசி வழியாக அனுப்புகின்ற!
பூக்களின் வாசனை,!
நெருக்கத்திலிருக்கும்பொழுது!
இடையில் ஊர்கின்ற!
பாம்புகளின் பயத்தில்!
வாடிப்போகின்றது!!
என்னை எரிச்சல்படுத்திய!
உனது ஆளுமையின் முட்களை!
எடுத்தெறிய!
நினைத்தபொழுது,!
கையில் இடறியது!
ஓர்!
ஓற்றை ரோஜா!!
நமக்குள்ளான!
காதல் கடிதங்களை மட்டும்!
நான் சேமித்திராவிட்டால்,!
உன் மீதான கோபத்தை!
எந்தக் காரணியாலும்!
தீர்க்க முடியாமல் போயிருக்கும்!!