ஒரு அழகிய தேசத்துக்!
குருதி வண்ணக்!
கதவு திறந்து - பெரும் சோகத்துடன்!
கொட்டும் மழைதனிலே!
இத் தேசத்தின்!
இறுதி மனிதனாக நீ!
கதிகலங்கப் போவதைப்!
பார்த்திருந்தேன் !!
இது!
பசும் மலைகள் போர்த்திய!
வனாந்தரமல்ல!
முன்னொரு காலத்தில்!
குடிமக்கள் கூடிக்!
குதூகலித்ததோர் அழகிய தேசம் !!
எவ்வாறெனினுமின்றிங்கு!
புலியின் வேட்டைக்கும்,!
சிங்கத்தினுறுமலுக்கும் - நரிகளின்!
ஊளைகளுக்கும் தடையேதுமில்லை ;!
கட்டுப்பாடு, தடைகளெல்லாம்!
மனிதத்தோடு வாழும்!
மனிதர்களுக்கே...!!
என்ன தேசமிது!
சீரழிந்து போய்...!!
என்னழகில் மயங்கிச்!
செட்டை பிடிக்கத் துரத்தியலையும்!
சிறார் எவருமில்லாமல்!
என்ன வாழ்க்கையிது!
சீரழிந்து போய்...!!
எனக்கே கேட்காமல் !
சத்தமின்றி!
மெல்லப் பாடுகின்றேன்!
எனதான பாடலை !!
காற்று - என் பாடலை!
அதன் காதுகளுக்கு!
மெல்லக் கொண்டு போகுமெனின்,!
நாளையென்!
செட்டைக்கண்களில்!
குத்தப்பட்டு,!
என்னுடலும் உலரக்கூடும்!
இம் முட்கம்பிகளில் !!
!
-எம்.ரிஷான் ஷெரீப்,!
மாவனல்லை,!
இலங்கை

பாஞ்சாலி உடலுக்கு !
சேலை கொடுத்தான் !
கண்ணன், !
பார்த்தன் வில்லுக்கு !
வேலை கொடுத்தான்…! !
அங்கே- !
மறைத்துக் காக்கப்பட்டது !
மானம், !
இங்கே- !
திறந்து காட்டப்பட்டது !
வீரம்…!!

வயது வந்தாலென்ன!
கடகடத்துச் சிரிப்பேன்!
இளமையை முழுமையாய்!
வாழ்ந்திட்ட!
மகிழ்ச்சியில்!
நரைகள் தோன்றும்!
நித்திரை அதிகம்!
அசையும் வாசனையில்;!
தலையசைத்த கனவுகள்!
முடிச்சுக்களாய் அவிந்து!
மெதுவாக எட்டிப் பார்க்கும்!
எத்தனை சந்தோஷங்கள்!!
இன்ப வேளைகள்!
காதல் - கருணை – துக்கமும்தான்!
நினைவில் ஆழ்ந்து – கண்!
குமிழ்களை உடைக்கும்!
உண்மை அன்போ!
எத்தனை அழகைக் காட்டும்!!
ஒரு மனிதனின் சிலுவை!
என்னைச் சுமந்து வரும்!
அந்த வியாகுலங்களில்!
இனிமையில்!
காதலில்!
எனது முகங்கள் மாறி மாறி வரும்!
எனக்குள்!
முன்னும் பின்னும்!
உண்மையும் பொய்யும்!
கவிதையில் படிந்து!
கலவையாகித் தேயும்!
வரிசையாக வந்து போகும்!
வழமையான நினைவுகளில்!
வயது வந்தாலென்ன!
வாய்விட்டுச் சிரிப்பேன்!
மலைகளின் மேலால்!
மிதக்கின்ற வானத்தில்!
அத்தனைகோடி!
நட்சத்திரங்களினூடாக!
அந்த முகம்!
என்னைப் பார்த்து!
சிரிக்கின்ற வேளையெல்லாம்…

சக்தி சக்திதாசன்!
ஏய் பெண்ணே !!
காதலர் தினமாமே ... என்ன!
கண்களை மூடுகின்றாய் ?!
காதல் நெஞ்சத்தை வெறும்!
காசுக்கு விற்றவள்!
காண்பாயா உண்மைக் காதல் நெஞ்சின்!
காயத்தை ஊனக் கண்களால் ....!
பாதையால்!
பயணம் போனவனைப்!
பாய்ந்து ... பாய்ந்து!
பார்வையால் தாக்கிப் பின்!
பொசுக்கித் தூக்கி!
வீசியெறிந்தவளே.. எப்படி அறிவாயடி?!
காதலர் தினத்தின்!
கண்ணியத்தை நீ .....!
ஊமைராகத்தில் உள்ளத்தில்!
உணர்ச்சி கூட்டியொரு கானம் இசைத்து!
உன்னிதயத்தில்!
உட்கார்ந்திருந்தவனை!
உதைத்ததும் பின் வதைத்ததும்!
உனைப்போன்ற வஞ்சிகளின் வழக்கமாகலாம்!
உலகத்தின் மூலையிலே!
உனக்காகத் தன்னை இருட்டினில் புதைத்தவன்....!
உணர்வாயா அவன் வலியை ......!
காதலர் தினமாமே.....!
காகிதப் பூவே!
காண்பதெப்படி வாசத்தை உன்னிடம் ?!
கடந்து விட்டது காலமென்றாலும்!
காளையரை வாழ விட இன்றாவது!
சங்கற்பம் பூண்டு விடு

என் உடல்செல்கள் அனைத்தும்!
இயக்கமின்றி துருபிடித்துவிட்டது!
உன் பார்வைமின்சாரம் பாயந்ததால்!
நெருப்பை தீண்டினால் சுடுமென்ற!
தொடுவுணர்வு இழந்து கைகள்தொடுகின்றன!
நீ என்னருகேயின்றி!
காதல் என்பது நோயில்லை!
காதல் என்பது தவமில்லை!
காதல் என்பது ஞானம்!
அதுவே அனைத்தும்!
தென்றலின் காதலின்றி மழையில்லை!
சிப்பியின் காதலின்றி முத்தில்லை!
கரையின் காதலின்றி கடலில்லை!
இயற்கையே இங்ஙனமெனில்!
நான் எங்ஙனம்!
நீ என்னருகிலின்றி.........!
- லலிதாசுந்தர்

அருவிகளின் பயணம்!
ஆறாக முடிவதுடன், !
ஊர்களில் வெளிச்சத்திற்கு!
உத்தரவாதம் தருகிறது. !
ஆறுகளின் பயணம்!
அது போகும் பாதைகளில்!
தீராத தாகத்தைத் தணித்து!
அள்ளித் தருகிறது செழிப்பையும்.!
ஆடைகளின் பயணம்,!
கடைசி வரை மானத்தைக் காப்பதுடன்,!
காட்டிவிடுகிறது !
கவர்ந்திழுக்கும் அழகையும்.!
பூக்களின் பயணம் !
புனிதத்தில் முடிவதுடன்,!
மரியாதைக்கு அடையாளமாகும்!
மகத்துவத்தையும் தருகிறது.!
மரங்களின் பயணமோ!
பலனை எதிர்பார்க்காமல்!
பார்த்துப் பார்த்துக் கடமையைச் செய்யும் !
கீதையின் பாதையில்.!
மனிதனின் பயணம் மட்டும் ஏன்!
மக்கிப் போய்த் தொடர்கிறது.!
மாறாத வடுக்களை!
மற்றவர் மனங்களில் பதிப்பதும்,!
அடுத்தவர் உணர்ச்சிகளை!
அடியோடு மிதிப்பதும்,!
பார்க்காத போது வக்கிரத்தைப் !
போர்த்திக் கொள்வதும்!
வஞ்சனையை மனத்தில் வைத்துக் கொண்டு!
நஞ்சினைச் செயல்களில் ஏற்றுவதுமாய்!
வழித் தடங்களில் எத்தனை!
வாழ்க்கைத் தடங்கல்கள்.!
பாழடைந்து விட்ட இந்தப்!
பாதையைச் செப்பனிட்டுப்!
பயணத்தின் மீதியைப் !
பரவசமாக்குவோம். !
-சித. அருணாசலம்

விதவிதமாய்ப் படைக்கலங்கள்!
---------------------------------------------------------------!
1!
நாய்கள் எம் முற்றத்தில் !
தலையுயர்த்தி ஊளையிடும்!
நடுவீட்டில் கழிவகற்றும்!
கண்ட இடத்திலெல்லாம் !
பெட்டையுடன் புணரும் !
நாய்கள் எமைக் கண்டால் !
உறுமும் குரைக்கும்!
நன்றிக்கொரு தடவை!
இலக்கணத்தைத் தான் வரையும்!
தன் காவல் பெரிதென்று!
தவண்டை கொட்டித் !
துள்ளிவிழும்!
இவ்வீனச் செயலனைத்தும்!
தலைகவிழ்ந்தே பொறுப்போம்!
!
2!
கல்லெடுத்து வீசும்!
எண்ணத்தைக் கைவிடுவோம்!
‘அடீக்’ கென்று விரட்டுகிற !
சினமதையும் தவிர்ப்போம்!
ஏனென்றால் இப்போதோ!
நாய்களின் கால்களில் !
விதவிதமாய்ப் !
படைக்கலங்கள்!
!
-இராகவன்

வீரமாமலை வீழ்ந்ததோ மண்ணி;லே!!
விம்மி விம்மி அழுதோம்!
நிகழ்கால வீரத்தின் குறியீடு!
நின்று போனதோ?!
நினைந்து நினைந்து அழுதோம்!
சமர்க்களங்களின் சரித்திர நாயகன் சாய்ந்ததாய்!
காற்றிலே வந்த சேதி கேட்டு!
கதறிக் கதறி அழுதோம்!
களம்பல கண்ட காவிய நாயகன்!
காலனின் கைகளில்!
கனத்தது இதயம்!
கண்களில் கண்ணீர் கடலெனப் பாய்ந்தது!
சோகக் கண்ணீர் சொரிந்த போதும்!
விழிகளின் வழியே விழுந்த கண்ணீர்!
விடைபெறு முன்னே !
வீறு கொண்டெழுவோம்!!
வீரனின் சாவில் !
விழி பிதுங்கி அழுவதோ !
விழுவதோ விடையல்ல !
வீறு கொண்டெழுவோம் !
விரைந்து முன்னேறுவோம் !
விடுதலை பெறும் வரை. !

நள்ளிரவு கேளிக்கைகள்!
மதுவிற்க்கு இலவச இணைப்பாக!
சிற்றின்பத் தீண்டல்கள்!
மிதக்கிறது...நம் பண்பாடு!
நட்சத்திர விடுதி!
நீச்சல் குளத்தில்!
பிணமாக

01.!
தற்கொலை!
----------------- !
உயிர் கொண்டு!
வாழும் ஜீவராசிகளுள்!
எதுவும்!
த‌ன்னுயிரைத் தானே!
எடுப்ப‌தில்லை...!
தன் வாழ்கையைத்!
தானே வெறுப்பதில்லை...!
தானே முன்னின்று!
த‌ன் காரிய‌த்திற்குக்!
கார‌ணமாவ‌தில்லை...!
நிறுத்தி நிதானித்துத்!
தன்னைத் தானே!
கொல்லுவதில்லை,!
மனிதனைத்தவிர...!
குர‌ங்காய் இருந்தபோதில்லாத‌து!
கால‌ மாற்ற‌த்தில்!
வ‌ள‌ர்ந்துவிட்ட‌தோ...!
மனிதனென்று பெயர்!
கொண்டபின் வ‌ந்து!
ஒட்டிக்கொண்ட‌தோ?!
இந்த கோழைத்தனத்தைத்!
தோற்றுவித்த நுண்ணறிவும்!
ஓர் அறிவோ?!
த‌ன்னைத்தானே கொன்றுபோட‌வோ!
இத்தனை ந‌வீனங்களும்,!
இத்த‌னை க‌ண்டுபிடிப்புக‌ளும்...!
துன்ப‌த்தை ஆய்வ‌து...!
மீள‌ வ‌ழியின்றேல்!
மாய்வ‌து...!
இத‌ற்கு குரங்குகளாய்!
இருப்பது மேல்!
என்ற கரைச்சல்!
கேட்கிறது காடுக‌ளில்...!
உன் ம‌ர‌ண‌த்தைக் கூடவா!
ஆள‌ நினைப்பாய்?!
என்றே கேளிபேசுகிற‌து!
அக்கூட்ட‌ம்...!
உண்மை யாதெனில்,!
அறிவை ஆளும்!
வில‌ங்குக‌ள் அடைந்தன!
கூண்டுக‌ளில்...!
அறிவை!
ஆள‌ விட்டு விட்ட‌வன்!
புதைந்தான் ம‌ண்ணுக்க‌டியில்...!
!
02.!
ஆற்றாமை!
---------------!
உன் ஸ்பரிசம்!
உணர முடியாது ஏங்கும்!
என் விரல்கள்,!
உன் கூந்தல்!
அணியப்போகும்!
செவ்விதழ் ரோஜா!
இதுவாக இருக்கலாமென‌!
தோட்டத்தின் அத்தனை!
ரோஜாவையும்!
ஒருமுறை தொட்டு தன்!
ஆற்றாமையை!
தீர்த்துக்கொள்கின்றன...!
அதுபோல்!
உன்னை தனதாக்கிவிட‌!
இயலாத தன்!
ஆற்றாமையைத்தான்!
உன் நினைவுகளை!
சுவாசித்தே தீர்க்கிறதோ!
என்னிதயம்