வாழ்க உன் அரசியல்..முடி வெட்டிய ஒரு நாளில்.. மன்னித்துவிடு!
01.!
வாழ்க உன் அரசியல்!
----------------------!
இருக்கும் வரை!
ஏமாற்றிக்கொள்!
அழகு-!
அரசியல்வாதியாய் இருப்பது..!
கிடைத்தவரை!
வசதியாக!
உட்கார்ந்து கொள்!
கதிரை கவனம்...!
உட்கார்ந்திருக்கையிலேயே!
களவாடப்படும்!
அபாயமும் இருக்கிறது..!
மக்களைப்!
பற்றிய கவலை!
எதற்கு?!
கட்சி சொன்னதைச் செய்..!
விரும்பினால்!
விபச்சாரமும் செய்..!
அடுத்த தேர்தல்வரை!
யாரும் கண்டு கொள்ளமாட்டார்கள்.!
மக்கள் பற்றிய!
கவலை!
இல்லாதபட்சத்தில்!
இனம் பற்றிய கவலை எதற்கு?!
சமயங்களில்!
உன் இனம் என்ன!
என்பதையே மறந்துவிடு..!
எப்போதும் பெட்டி!
நிரம்பியே இருக்கட்டும்.!
கட்சித்தலைவர்!
வனவாசம் போகச் சொன்னாலும்!
தேவைப்படலாம்.!
தலைவர் பதவிக்கும்!
தேவைப்படலாம்.!
உன் பாட்டில் முன்னேறு..!
உலகம்!
அரசியல் பற்றி!
இப்படித்தான்!
சொல்லி வைத்திருக்கிறது..!
அடுத்த தேர்தல் வரை!
உனது ராஜாங்கம்..!
கிரீடம் பத்திரம்..!
சாமரம்!
வீசுபவர்களை!
முடிந்தவரை அதிகரித்துக் கொள்.!
எப்பவும்!
கொன்று வா என்று சொல்..!
பிறகு சொல்!
கொண்டு வா என்று தானே சொன்னேன் என்று...!
கட்சி எவ்வழி!
நீயும் அவ்வழி!
வாழ்க உன் அரசியல்..!
02.!
முடி வெட்டிய ஒரு நாளில்..!
-----------------------------------!
முடியைச் சரிசெய்து!
இப்போதுதான்!
வந்தேன்..!
தொட்டுக்கொள்ள!
எதுவும் இல்லை!
என்று!
மகள் சிணுங்கினாள்.!
முத்தமிடும் பொழுதுகளில்!
கோட்திக் கொள்ளும்!
சுவாரஸ்யம் !
எனி!
இல்லை!
என்று மனைவி!
காதில் கிசுகிசுத்தாள்.!
முன்பு!
ஊரில் அப்பாவும்!
முடி வெட்டிக்கொள் !
என்று!
நச்சரித்தார்.!
முடியுடன்!
அழகாய் தெரிகிறீர்கள்!
என்ற!
அவளின்!
கனவுகளும் கண்களில்!
தெரிந்தன.!
அம்மாவும்!
வசதியாக!
கோபப்படும் போது!
முடியைப் பிடித்திழுத்து!
ஒங்கி அறைவது!
இப்போதும்!
வலிக்கிறது.!
இப்படிப் பரட்டையாய் வராதே!
என்!
கல்லூரி!
அதிபரும் முழங்காலில்!
நிற்கும் தண்டனையை!
அந்!
நாளில்!
தந்ததை!
முழங்காலும் மறக்காது.!
புகைவண்டிப் பயணதில்!
சன்னல்கரையோரம்!
உட்கார்ந்தபடி!
வெளியே தோழிகளுடன்!
நடக்கும்!
அவள்களை!
பார்த்தபடி!
முடியை சரிசெய்யும்!
குதூகலம்!
இப்போதும் இனிக்கிறது...!
நண்பனுடன் சண்டையிடுகையிலும்,!
அக்காளின் !
கோபத்திற்காளாகும் போதும்!
என் முடி தப்புவதில்லை...!
இப்போது முடி!
குறைந்துவிட்டது!
பற்றி!
எனக்கில்லாத !
கவலை இவர்களுக்கெதற்கு?!
முடி இல்லாமல்!
வாழ்ந்து பார்!
கவரிமான் தோற்றுப்போகும்...!
!
03.!
மன்னித்துவிடு!
---------------------!
உனக்கு!
வாழ்த்துச் சொல்லமுடியாதபடி!
முடமாய் நான்..!
77இன் பின் !
தெளிக்கப்பட்ட அரசியல்!
சாக்கடை நாற்றம்!
என் நாசியில்!
ஒட்டிக் கொண்டிருக்கிறது.!
அரசியல் கதிரைகள்!
உன்னால் கழுவப்படுமானால்!
சந்தோசப்படுவேன்.!
ஆனாலும்,!
மக்களின்!
மரணதிற்கு!
உன் அரசியலும் காரணம் தானே?!
இறந்து வீழ்ந்த!
என் குழந்தையின் முண்டத்தை!
தூக்கிய!
கைகளின் குருதி ஈரம் காய்வதற்குள்!
விரல்களைக் கேட்கிறாய்..!
புள்ளியிட-!
விரல்கள் இல்லையே

சொக்கவைக்கும் தமிழில்!
சொக்கித் தான் போனது காதலும்;!
சொக்கித் தான் போனேன் நானும்!
சொக்கவைத்தவள் அவள்!!
அவளொரு -!
மரத்த தமிழச்சி,!
அந்த மரத் தமிழச்சி பற்றிய கவிதையில்!
இதோ..யென் காதலிங்கே களம் கொள்கிறது..!
தெருவெல்லாம் நெட்டையாய் நின்ற!
பனைமரக் காலமது,!
வாய்ஜாலம் விற்று தண்ணீர் பிடிக்கும்!
ஒற்றைக் குட 'நீருக்கான பஞ்சமது,!
அந்தக் குழாயின் -!
வாயடிச் சண்டையில்!
கைகட்டி நின்றவளின் பார்வையிலிருந்து!
பூத்ததெம் காதல்.!
கண்களின் -!
காட்சிப் பிழைபோல் தெரிந்த உலகத்தை!
சற்று திருத்தி -!
என் ஆண்டைகளின் வீரத்தை!
போதித்தது காதலே.!
அதோ...!
சல் சல் சலங்கை ஒலியிட்டு!
பவனி வருகிறாள் அவள்;!
அவளின் கால் கொலுசு சப்தத்திலிருந்து!
கரையத் துவங்குகிறது என் மனசும் காதலும்!
அன்றெல்லாம் -!
அவளை காணும் தினமே - நான்!
வாழும் தினமென்றுக் குறித்துக் கொள்வேன்,!
கானாதப் பொழுதுகளை -!
கவிதைகளால் கிருக்கிச் செல்வேன்;!
அதில் -!
கவிதையில் - காதல் பூத்தது;!
காதலில் -!
அவளும் நானும் கரைந்தோம் கலந்தோம்!
காற்றில் நடந்தோம்!
கைவீசி போட்ட ஒய்யார நடையில்!
ஜாதியின் மதத்தின் கண்களில் குத்தினோம்!!
விழித்துக் கத்திய சமூகத்தை!
உடைத்துப் போட்டதெங்கள் காதல்.!
ஆம்;!
ஜாதிக்கு மதத்திற்கு தலைவிரித்தாடும்!
ஆட்டம் சொல்லி என்!
நேற்றைய தலைமுறையை ஒரு நூற்றாண்டிற்கு!
தட்டிவைத்ததிந்த சமுகமில்லையா?!
மனித உயிரின் உயிர்பயமில்லாது!
தன் சுயநல வெறியின் பசிக்கு!
என் இளைய சமுதாயத்து உயிர்களை!
தின்றதிந்த சமுகமில்லையா......?!
இதோ கைகோர்த்துக் கொண்டு!
கிணற்றில் வீழ்கிறோம்!
முடிந்தால் பிரித்துக் கொள் உன் ஜாதியை என்றோம்,!
வாய் பிளந்துப் பார்த்தது சமூகம்!
எண்களின் பிணத்தை!!
அதற்காக -!
இறந்து விட்டோமென்று நினைக்காதீர்........!
என் தம்பி காதலிப்பான்!
என் மகன் காதலிப்பான்!
என் மகள் கூட காதலிப்பாள்!
ஜாதி!
மதம்!
நாற்றமெடுத்துப் போகும்;!
மனிதம் காதலில் மிஞ்சும்; காதல்!
கவிதையாகும்!!
கவிதையில் காதல் பூக்கும்

குழந்தைகள் பூக்களை நிரப்பி!
உன்னை வணங்கிச் செல்கிறார்கள்!
தெயவம் என்ற பக்தியோடு!
உன்மீது!
சனங்கள் பாடி ஏற்றுகிறார்கள்!
குருதி பிறண்ட!
கமராவோடு இருக்கிறது உனது அறை.!
!
சனங்கள் சனங்கள் பாடிய!
எனது அன்புத்தோழனே!
ஒரு நாள் நான் வருவேன்!
சனங்களின்!
கனவு நிரம்பிய நீயான கல்லறைக்கு.!
சனங்களின் ஏக்கங்களை!
அள்ளி நிரப்பி வரும்!
உனது கமரா!
களத்தில் தோளிலிருந்து!
உதிர்ந்து விழுந்ததை!
நான் நம்பாமலிருக்கிறேன்.!
சனங்கள் துரத்தப்பட்ட கிராமத்தில்!
ஒரு துப்பாக்கியோடும்!
உனதான கமராவோடும்!
நீ சமராடிய நிமிடங்களை!
நான் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.!
நஞ்சு நிரப்பிய!
உனது சயனைட் குப்பியில்!
பதுங்குகுழிச்சனங்களின்!
கண்ணீரையும் கோபத்தையும்கூட!
நிரப்பிவைத்திருந்தாய்!
அது உனது கழுத்தில் தொங்கியபடியிருந்தது.!
உனது ஒரு சூரியனின் முகத்தையும்!
குழந்தையாய்!
நெருங்கி வருகிற முகத்தையும்!
உனது அறையில் நிரம்பியிருந்த!
நமது வார்த்தைகளையும்!
நான் எந்த களமுனையில் தேடுவேன்.!
சீருடைகயையும்!
துப்பாக்கியையும்!
கமராவையும் இவைகளுடனான!
உனது கடமையையும்!
உனது அறையில் நான் தேடித்திரிகிறேன்!
நாம் பருகிய தேனீர்க்கோப்பைகள்!
அழுது கிடக்கிறது.!
நீ களப்பலியானாய்!
என்ற செய்தியை சொல்லிவிட்டு!
ஒரு பறவை துடிக்கிறது!
கனவில் நிரம்பிவிட்ட!
கல்லறைகளில்!
நான் உன்னை தேடியலைகிறேன்.!
உனது கமராவிற்குள்!
இன்னும் கேட்டுக்கொண்டேயிருக்கிறது!
பதுங்குகுழிச்சனங்களின் அழுகை.!
!
-தீபச்செல்வன்!
!
--------------------------------------------------------!
மன்னார் களமுனையில் 14 கார்த்திகை 2007 இலங்கை இராணுவத்தினருடனான சமரில் எனது!
அன்புத்தோழன் கமராப் போராளி மேஜர் அன்பழகன் களப்பலியாகினான்

இப்னு ஹம்துன் !
* !
காலங் காலமாய் அது- !
காதலைப் போலிருக்கிறது. !
ஆதாரமாக! !
!
சோற்றில் மண்ணைப் போடுபவனும் !
சில பொழுது !
மனம் திறப்பதுண்டு: !
மண் தான் சோறு போடுகிறது. !
!
நிறையவே இருக்கின்றன !
நறுமணத் திரவியங்கள். !
மனம் பூசிக்கொள்வதோ !
மண் வாசனையைத் தான். !
!
மலர்ப்புன்னகை மர்மத்துடன் !
மரம் !
மவுனமாய் தலையாட்டிநிற்க.. !
மனிதன் சொல்லிக்கொள்கிறான் !
'மண்ணின் மைந்தன் நான்!' !
!
இருந்தும்........ !
!
'மண்ணாய்ப் போ...'வதை !
வசவாகத் தான் !
வைத்திருக்கிறான்

கடைக்கால் எடுக்கையில்!
ஒதுக்கிவிட்ட வேப்பங்கன்று!
தளிர் விரித்து!
கிளை தாங்கி!
நிழல் பரப்பி!
கூடு சுமக்கும் மரமாய்!
கனவு இல்லமோ!
இன்னும்!
கடைக்காலாய் !

செவ்வாயில் ஓர் புன்னகை!
செந்தமிழில் ஒர் சொல்நகை!
செங்கழுத்தில் பொன்னகை!
கடைக்கண்ணில் ஓர் மின்னல்!
கைதன்னில் பனிக் குளிர்மை!
கருவிழியில் வாட் கூர்மை!
இல்லாத இடை கொண்டு!
இதயத்தை ஆட் கொண்டு!
இப்பொழுதைத் தனதாக்கி!
மென்மையிலே தென்றல் போல்!
மேகத்தின் குழந்தை போல்!
மோகத்திலே தவிக்க விட்டு!
கருத்தினிலே கவிதை போல்!
காதலிலே காவியம் போல்!
கனவுகளில் சுந்தரி போல்!
தாகத்திற்கு குளிர்மோர் போல்!
தவிக்கின்ற நெஞ்சினுள்ளே!
தமிழ்மகள் தான் குடிபுகுந்தாள்!
!
-சக்தி சக்திதாசன்

இன்றும் வீடுதிரும்புதல் சாத்தியமாகிப்போக!
உறவுப் பார்வைகள்!
அசைந்து முளைக்கின்றன.!
வீதியில்!
போர்வண்டி ஒலிதேய்ந்து மறைகிறது, இருளில்!
பயத்தை விட்டுச் சென்றபடி.!
இன்றைய வியூகத்தின் பின்னான!
முகாம்திரும்புதலில்!
நிம்மதியுறுகிறான் இராணுவ வீரன்.!
துப்பாக்கி இப்போ சுமையாகிப் போய்!
பிடிநழுவுகிறது.!
இன்றைய தனது முறையில்!
குண்டுகளை அணிகிறது, வெடித்துச்!
சிதறுதற்காய் ஓர் பிஞ்சு - அதன்!
உடல் மனசிலிருந்து அறுபடுதற்காய்!
குலைகிறது.!
திரும்புதல் என்பது சாத்தியமேயில்லை.!
மரணவேதனையின் வாசற்படியில் ஒரு தாய்!
ஏந்திய உயிர் வீரிடுகிறது.!
இரத்தமும் சதையுமான பொசிவில், ஒரு!
படைப்புமையின் பெருமிதமாய்!
அவள் உடல் வலுப்பெறுகிறது.!
மரணத்தை இந்தப் பெருமிதம்!
கொண்டாடுவதேயில்லை.!
ஒரு கிளி, கூண்டு, கதவு, பூனை!
இவற்றோடு!
நீலம், பச்சை, சிவப்பு என நிறங்கள்!
எல்லாமே சிதறிக்கிடக்கிறது ஒரு படைப்புமைக்காய்.!
குழந்தை இவற்றை எப்படி!
அமைத்துக் காட்டப் போகிறது எனக்கு?!
முன்னால்!
வரைவுகளும் புனைவுகளும் கொண்ட நான்!!
-ரவி (03112006)

கருவறை!
சந்திப்பிலிருந்து!
இன்றுவரையிலான!
கடந்து வந்த!
பருவங்களிலும்!
நேர் கொண்ட !
தருணங்களிலும்!
என்னுடன் பயணித்து!
உடல் முதுமையால்!
களைப்பார!
மண் குடில்!
சென்று விட்டாய்!
உன்பிரிவால்!
அடைக்கலம் இன்றி!
தனிமையாக்கப்பட்டு!
வானுலகம் செல்லுமுன்!
உன் இறுதிசடங்கின்!
ஒப்பரிக்கிடையில்!
சொல்ல மறந்தத!
நன்றியினை !
உன் உறவுகளின்!
கண்ணீரில்!
பதிவு செய்கிறேன்

தீபச்செல்வன்!
எனது முகத்தின் வெளியில்!
மௌனம் ஒட்டப்பட்டிருந்தது.!
எனது குரலை மடித்து!
புத்தகத்தின் நடுவில்!
ஒளித்து வைத்திருக்கிறேன்.!
ஒரு சிறுவன் மீது!
இராணுவம் துன்புறுத்தி!
தாக்கியதைக் கண்டேன்.!
ஒரு முதியவர் மீது!
இராணுவம் துன்புறுத்தி!
தாக்கியதைக் கண்டேன். !
எனது வெள்ளைச் சீருடைகளின்!
நிறங்கள்!
உதிர்ந்து விழுந்தன.!
எனது கண்களின் மீது!
படர்ந்திருத்த!
அந்த வன்முறைக்காட்சிகள்!
இமைகளை அரித்து!
விழிகளை குடைந்தன.!
குருதி ஓட்டத்தில்!
முளைத்திருந்த உலகம் !
கரைந்து தொலையத் தேடினேன்.!
அவர்களுக்கு.. எனக்கு..!
என்று நீளுகிற!
அந்த சீருடைகளின்!
கொலுத்த அதிகாரம்!
எனது இனம்!
முழுவதுமாய் பரவுகிறது.!
நமது குழந்தைகளின்!
முகங்களை குத்துமளவில்!
நீண்டு கூர்மையாயிருந்தது. !
நிறைக்கப்பட்ட துப்பாக்கிகளின்!
களியாட்டம்!
சிறிய சைக்கிளில் போகும்!
சிறுமி மீதான குறியாயிருந்தது.!
எல்லோருடைய முகங்களும்!
சுருங்கியிருக்க!
தீராத வலிகள்!
எழுதப்பட்டிருந்தன.!
மனித நேயமும் உரிமைகளும் பற்றி !
பாடம் நடத்தப்படட்ட!
வகுப்பறையின்!
கூரைகளிலும் சுவர்களிலும்!
கிழிந்த புன்னகையோடு!
எலும்புக்கூடுகள் வரைந்து!
நிறைக்கப்பட்டிருந்தன!
புத்தகத்தின் நடுவில்!
வைத்திருந்த எனது குரல்!
சைக்கிளில் சென்ற!
சிறுமியைப் போல !
கரைந்து கிடக்கிறது

என் !
புத்திக்குள் !
பழைய !
மொந்தைக் கள் !
புத்தியும் போய் !
புத்தியின் !
தொழிலும் போய் !
நம நமத்த !
பச்சைக் களிமண் !
சுட்டுக் கலயமாக்கி !
கலயமுடைந்து !
கிழிஞ்சலாக.. !
காலம் !
உணர்த்தும் !
தடயமோ !
தாழ்க்கும் !
தாழிக்கலயமோ !
நோக்கம் !
எண்ணத்தின் !
விஸ்தீரணம் !
புதிய வானம் !
வந்து தங்கும் !
மரமல்ல !
சிந்தைப் !
பறப்பன்றி !
இரண்டடியும் !
நாலு அடியானும் !
நமக்கில்லை !
சொற்களின் சோக்கு !
சுந்தரமல்ல !
ஊடு பரவும் !
சிந்தனையும் !
புரிதலும் !
வாழ்வின் !
வழித்தடமும் !
வீசும் தென்றலும் !
வெள்ளை நிலவும் !
மணக்கும் !
மலருமல்ல !
வாழ்க்கை !
ஒரு !
பருக்கை சோறும் !
கிழிசலற்ற !
மேல்த் துணியும் !
நிறம் !
பார்க்காத !
இரத்தமும் !
பயமற்ற !
படுக்கையும் !
இன்னும்... !
என் !
புத்திக்குள் !
பழைய !
மொந்தைக் கள் !
புத்தியும் போய் !
புத்தியின் !
தொழிலும் போய்