ஆள்களற்ற தொலைபேசி - தீபச்செல்வன்

ஆள்களற்ற தொலைபேசி!
நமது மொழியில் ஏதோ!
பேசுகின்றன!
நீயும் நானும் பேசுவது!
கம்பிகளின் வழியாய்!
பாடலாக வழிகிறது!
நேற்று நீ பேசிவிட்டுப்போக!
நாள் முழுக்க!
கொட்டிக்கொண்டிருந்தது!
உனது சொற்கள்!
உனது கண்களும்கூட!
கம்பிகளின் ஊடே!
பேசிக்கொண்டிருந்தது!
தொலைபேசியின் ஊடாக!
நமது குரல்கள்!
இணைந்துகிடக்கிற!
காற்றின் வெளியில்!
நீயும் நானும்!
எங்கிருக்கிறோம்!
எனது கண்கள் கரைந்து விட!
உனது முகம்!
நிரம்பிவிடுகிறது!
நமது இருதயங்களை சிலுவையில்!
அறைகிறது!
நீ இல்லாத நிமிடத்தின் ஒரு துளி!
நேற்று!
நமது உரையாடலை!
அறுத்த வேகமான காற்று!
இன்று!
என் தனிமைமீது!
உன் சொற்களால்!
பேசிக்கொண்டிருக்கிறது!
காற்றில்!
கலந்திருந்தன நமது சொற்கள்!
நாம்!
இன்னும் பேசியபடியிருப்போம்!
காற்று நமதருகில் வீசுகிறது!
நீ பேசாத!
தொலைபேசி!
கையிலிருந்து தவறி வீழ்கிறது.!
-தீபச்செல்வன்