அவள் இல்லாமையின் வெளிச்சம் - அசரீரி

அறிவிப்பேயில்லாமல் கரண்ட் போனது போலதான்!
என் வானப் பேப்பர்!
திடீரெனக்கறுப்பாகி வெறுமையாகிப் போனது!
ஒரு மின்னல்!
வெட்டியது போல இருந்தது!
அன்றிரவு!
உன்னைப் பற்றிய கவிதைகளும்!
நட்சத்திரங்தளுமாக இருந்த எல்லாம்!
நூர்ந்து வெற்றாகிப் போயிற்று .!
மின்னாமல் தொடர்ந்து பத்துமே!
அந்தப் பெரிய வெள்ளி!
அதையும் கள்ளத்தனமாக!
கவிதைக்குள்தான் ஒளித்து வைத்திருந்தேன்!
உனக்கும் தெரியாது!
அதுவும் சேர்ந்துதான் இல்லாமலாகியிருக்கிறது.!
அப்பாடா உன்னைப்பற்றிய!
ஒன்றுமேயில்லை!
இப்போதிருந்து என்னிடம்!
ஊர்க் கடற்கரையில்!
வெள்ளிக்கிழமை கழியும் போதோ,!
காட்டுத்தேங்கா மரத்தடியை!
சைக்கிளில் தாண்டும் போதோ,!
மெத்தைப்பள்ளி மூலைச்சந்தில்!
மெல்லத் திரும்பும் போதோ!
உன் முக்காட்டுக்கூரிலிருந்து கொட்டிய!
எந்த கவிதைத் துண்டுகளிலும்!
என் சைக்கிள் மூச்சை இழக்காது இனி..!
!
இனி நான் உரிமையுடன் அழைக்கலாம்!
சூரியன் வாங்க!
சேர்ந்தே எரிவோம்!
பாதிக்கு நீங்களும் பாதிக்கு நானுமாக இணைந்து!
உலகத்தில்!
அவளின் இல்லாமையின் வெளிச்சம்!
என்னை முழுக்கப்படர்ந்திருக்கிறது இப்போது!
!
-அசரீரி