சொமாலிய சோகம்!
கொசோவா கொடுமை!
உகாண்டா பசி!
உலகின்!
பசித்த தேசங்களின் நிலைகளைக்!
கேட்டு!
படித்து!
ஆராய்ந்து...ஆராய்ந்து!
எல்லோரிடமும்!
வாய் கிழிய பேசத்தான் செய்கிறேன்!
வறுமை தீர்க்கும் வழி பற்றி!!
கொஞ்சமும்!
வெட்கப்பட்டதேயில்லை நான்!
பயணப்பாதைகளில்!
வற்றிய வயிறோடு கையேந்தும்!
உயிர்களிடம்!
உதடுப்பிதுக்கி நடக்க

மலரவிருக்கும்!
உனைப்பிரிந்த பின்னரான!
நிர்ப்பந்த நாட்கள்!
இருண்டதொரு பாலைவனமாய்!
என் முன்னே விரிந்து கிடக்கிறது!
விடைதொலைத்ததொரு கேள்விக்குறியாய்...!
பிரிவின் பின்னர்!
துயர் கவியும் பாடல்கள்!
என்னைச்சூழலாம்...!
என் கண்கள் வழியே!
இடர்மிகு ரணங்கள்!
துளித்துளியாய் உதிரலாம்...!
பிரக்ஞையற்ற சூனிய வெளியில்!
எனது கால்கள் வேர்பிடிக்கலாம்..!
நீயற்ற நாட்களை நினைக்கையில்!
ஏதுமற்ற ஏகாந்தப்பரப்பில்!
தனியே நான் விம்மியழும் சப்தம்!
எனக்குள் மட்டும் ஒலித்தோய்கிறது..!
பிரிவு குறித்து!
இன்னும் நிறையப்பேசலாம்..!
அதற்கிடையில்!
நீ என்ன சொல்லப்போகிறாய்...???

மனச்சாட்சி மரணித்ததா?..ஆதியும் அகதியாய்!
!
01.!
மனச்சாட்சி மரணித்ததா?!
------------------------------------------!
தேடுகுது இரத்தமொன்று தெருவில் நின்று!
தெரிந்தபடி போதையினில் மகனும் இங்கே!
பாடுகுது தன்மகனின் நாமம் சொல்லி!
பாவியுமோ நினைப்பதில்லை பாவம் எண்ணி!
கூடுகுது வீட்டினிலே தினமும் கூட்டம்!
குடித்தபடி பேசுவதோ சுடலை ஞானம்!
வாடுகுது தண்ணியில்லாப் பயிரும் அங்கே!
வாந்தி வந்து கொட்டுகிறான் மதுவாய் இங்கே.!
நேற்றுவரை பேசிநின்றான் தெரிந்தே ஞானம்!
நேசமுள்ள நாடெனவே குடித்தான் மோசம்!
காற்றுவந்து சலசலத்துப் போகும் நாளும்!
காணவில்லை பகலினினை இவனின் வாழ்வும்!
ஊற்றுகின்ற தண்ணீரில் உரிமை காணும்!
உன்னதமாம்,சொல்லுவதோ அவனின் வாயும்!
நேற்றிருந்த அவன் வீட்டுக் கொட்டில் பேசும்!
நேசமுள்ள தாய்மனத்தின் அவல வாழ்வும்.!
நல்லமகன் காத்திடுவான் நினைவில் நாளும்!
நம்பியவள் பார்த்திருந்தாள் தினமும் சோகம்!
வல்லவனாய் வாழவைக்க உழைத்த ஊனும்!
வலிமையற்றுப் போனதுதான் காணும் மீதம்!
சொல்லுதற்கோ எண்ணுகிறாள் போகப் பாரம்!
சொந்தமகன் என்பதனால் நாடும் மௌனம்!
கொல்லுமவன் மனச்சாட்சி ஓர்நாள் என்றும்!
கொள்கையுடன் காத்திருக்காள் தெருவில்!
இன்றும்.!
!
02.!
ஆதியும் அகதியாய்...!!
-------------------------------!
பனி படர்ந்த பாறையுடன் காடும் மேடும்!
பாதியது உயிர் துறக்க அவற்றைத் தாண்டி!
தனித்தனியே இரவு பகல் முள்ளில் தூங்கி!
தஞ்சமென பொருள் காவும் பெட்டியேறி!
இனி வாழ்வும் இதற்குள்ளா முடியும் ஏங்கி!
இறைவனது நல்லருளால் நாடும் கண்டு!
குனியாத தலையுமது குனிந்து கூனி!
குடிவரவும் கிடைக்கவென எதுதான் கோலம்.!
பூசுகின்ற திருநீறால் புனிதர் காட்டி!
புதியதொரு பெயர் தேட கோயில் கட்டி!
வீசுகின்ற பக்தரவர் பணத்தையெல்லாம்!
வித்தகங்கள் காட்டும் பல தர்மகர்த்தா!
மாசுடைய செயல் தெரிந்தும் மடியில் போட!
மாற்றுவழி ஏதறியா பக்தர் ஏங்க!
தேசுடைய கடவுளுமோ நீதி மன்றில்!
தேங்கியவர் அழுதபடி நிற்கும் கோலம்.!
சாமியுமோ அகதியென மனுக்கொடுத்து!
சங்கதிகள் ஏதறியா மன்றில் நிற்க!
பூமியிலே தாம் புனிதர் எனவும் சொல்லி!
புதுப்புதிதாய் அறிக்கைகளும் இதழ்கள் காவ!
பினாமிகளும் வகை தொகையாய் நாளும் கூட!
பிறந்துவிடும் கோயில் பல வீதிதோறும்!
சுனாமியது உங்களையேன் தேடவில்லை!
சுற்றியது அழித்திருப்பின் இதுவேன் கோலம்.!
-த.சு.மணியம்

பொறுமையை சோதிக்காதீர்கள்!
உங்கள் பக்கம்!
உண்மை இருந்தால்!
மௌனமாக இருந்துவிடுங்கள்!
பேதம் பார்க்காதீர்கள்!
இறந்த பின்பு பிணம் தான்!
என்பதை ஞாபகம்!
வைத்துக் கொள்ளுங்கள்!
நெருக்கடிக்கு உள்ளாகாதீர்கள்!
எய்யப்பட்ட அம்புகளும்!
சொல்லப்பட்ட வார்த்தைகளும்!
எதிராளியை!
காயப்படுத்தாமல் விடாது!
ஒத்தி வைக்காதீர்கள்!
உங்களுக்கான வாய்ப்பை!
இழந்து நிற்காதீர்கள்!
சந்தர்ப்பத்தை நழுவவிடாதீர்கள்!
வாய்ப்பு இன்னொருமுறை!
உங்கள் கதவைத தட்டாது!
போதையில் மிதக்காதீர்கள்!
பிறர் மனையை!
கவர்ந்து இழுக்காதீர்கள்!
பாதையை வகுக்காதீர்கள்!
கடலில் விழும் மழைத்துளிக்கு!
முகவரி உண்டா கேளுங்கள்!
யோசனை செய்யாதீர்கள்!
காகிதங்கள் குப்பையாகலாம்!
அதற்காக வருத்தப்படாதீர்கள்!
உலகமே சோதனைச் சாலைதான்!
நாமெல்லாம் பரிசோதனை!
எலிகள் தான் என்பதை!
நினைவில் கொள்ளுங்கள்!
ஆண்மை தவறாதீர்கள்!
வாய்ப்பு கிடைத்தால்!
ஒழுக்கம் தவறும்!
நீச புத்திக்காரர்கள்!
நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள்!
பாருங்கள்!
கதவைத் தட்டாதீர்கள்!
உள்ளே பிரார்த்தனை!
ஏறெடுத்துக் கொண்டிருப்பதை!
காது கொடுத்துக் கேளுங்கள்!
பாவம் செய்து தொலைக்காதீர்கள்!
இந்தச் சிறைச்சாலைக்குள்!
மீண்டும் சிக்கித் தவிக்காதீர்கள்.!

ஏமாற்றங்களிலான சரளை நிறைந்த !
என் பூமியில் மாற்றத்தை விதைத்த !
முதல் மழைத்துளி நீ !
பெருமழையாய்ப் பெய்த ப்ரியத்தில் !
பூமி நனைந்தது !
தன்னை இழந்தது கவலை மறந்தது !
இதமான உரையாடலில் !
பதமானது பயிர் வளர்க்க !
ஊடுபயிராய் நுழைந்து !
பெரும்பயிராய் வளர்ந்த கதிரசைவில் !
தீண்டும் மென்தென்றல் !
பரிவு சுமந்த பனித்துளி வார்த்தைகள் !
உள்நுழையும்போதெல்லாம் உளக்குளிர்ச்சி !
என்னுள் பசுமை வளர்த்த !
இயற்கையின் ரூபமே !
வாடத வாழ்வை வரமாய்த் தா! !
ஈர இதழ்கள் !
உறிஞ்சிய சூரியன் !
சிவந்த ரோஜா. !
00000 !
அன்பாதவன்

நகரம்!
----------------------------------------------!
இங்கும் ஒரு தாயின் அழுகைதான்!
நகரத்தை உலுப்புகிறது.!
குழந்தைகள்தான்!
பலியிடப்பட்டு அடுக்கப்படுகின்றனர்.!
பேரீட்சைமரங்களின் கீழே!
பாலஸ்தீனக் குழந்தைகள் தென்னை மரங்களை!
தேடுகின்றதை நான் கண்டேன்.!
எனது அம்மாவே நீ எங்கும்!
குருதி சிந்துகிறாய்.!
நமக்காய் குழிகளைக்கூட!
வழங்க பிடிக்காத அதிகாரத்திடம்!
குழந்தகைள் திரிகிற!
நகரம் பலியிடப்படுகிறது.!
காஸா எல்லைகளில்!
இலங்கைப்படைகள்; மோத வருகிறது.!
கிளிநொச்சியை இஸ்ரேல்படைகள்!
முற்றுகையிடுகிறது.!
குழந்தைகள் என்ன செய்தார்கள்?!
நமது குழிகளில் கிடக்கிற!
குழந்தைகள் அங்கு அடுக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்.!
மேலும் மேலுமாய்!
சனங்கள் தோற்றுப்போகிற அதிகாரத்தை!
கடக்க இயலாதிருக்கிறது?!
அந்த நகரமும்!
எரிந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது.!
குழந்தைகள்தான் உலகத்திடம்!
பலிவாங்கப்படுகிறார்கள்.!
தாய்கள்தான் விலைகொடுக்கிறார்கள்.!
சிதைந்த சுவர்களினிடையில்!
இன்னும் நுழைய!
காத்திருக்கும் விமானம்!
எனக்கு மேலால் அலைந்து திரிகிறது.!
விழப்போகிற குண்டுகளிடமிருந்து!
தப்புவதற்கு அலைகிற நம்மைபோலான சனங்களின்!
குழியிலிடப்படுகிற நகரத்தில்!
நானும் நசிந்து கிடக்க!
காயங்களால் நீ அழுகிறாய்.!
பாலஸ்தீனக் குழந்தைககளை!
பலியிட அலைகிற!
இலங்கை இராணுவத்தளபதி!
வழிநடத்துவிக்கிற!
காஸா எல்லையில் ராங்கிகள் முன்நகருகின்றன.!
நகரத்துள் படைகள்!
நுழைந்து குழந்தைகளை தேடுகிறபோது!
நமது நகரத்தின்!
அதே அழுகை ஒலி கேட்கிறது.!
நெருப்புப்பிடித்து எரிகிற நகரத்தில்!
அதன் புகையிடையில் நமது முகங்கள்!
கிடந்து கறுப்பாகின்றன.!
விமானங்கள் நகரத்தை!
முழுமையாய் தின்று களிக்க!
சாம்பலில் பிறண்டு அழுகிற தாயிடம்!
நமது நகரத்தின் அதே!
குருதிச்சொற்கள்தான் இருக்கின்றன.!
!
-தீபச்செல்வன்!
-------------------------------------------------------------------------!
01.01.2009,காஸா,பாலஸ்தீனம்

ஊரைச் சுருட்டி உண்ட உடையார் பரம்பரை என்!
பேரைச் சொல்லவென பெற்ற பிள்ளை நான்கு உண்டு!
பாரை ஆண்டிடுவோம் பலதடவை சொல்லியதால்!
தாரைவார்த்து சொத்துகளை தங்கிவிட்டேன் குடிசையிலே.!
காலமும் சில கடந்து கண்மணிகள் வாழ்வினிலே!
கோலமும் மாறிவிட கொண்டவரால் எனைமறந்து!
பாலமும் அறுந்துவிட பாதிவழி ஏதறியா!
மூலமும் வேரறுந்த முழுமரமாய் வீதியிலே.!
உண்ணுதற்கு வேண்டுமென ஊரிலே கேட்பதற்கு!
எண்ணுதற்கு என் மனமும் ஏற்றங்கள் பார்த்ததினால் !
புண்ணிருக்கு தெரிந்திருந்தும் புறம்போன பிள்ளைகளால்!
கண்ணிருந்தும் குருடன்போல் கனநாளாய் நான் அலைந்தேன்.!
பசியுமோ உடலைவாட்ட பாதமும் நடையால் நோக !
வீசிய தென்றல்கூட வினைப்பயன் உரைத்துச் செல்ல!
காதுமோ ஊனம் காண கண்களும் இருண்டுபோக!
நானுமோ சாய்ந்துவிட்டேன் நடைப்பிணம் கல்லறைக்குள்.!
தூங்கிய சில துளிக்குள் தூக்கத்தைக் கலைப்பார் போன்று!
ஓங்கியே சிரித்த அந்த ஓரிரு குரல்கள் கேட்டு!
ஏங்கிய பசி மறந்து என் மனச் சுமை தறந்து!
கேட்டபோது நொந்தேன் நானும் கேவலம் என் வாழ்வுக்காக.!
நாட்பல பசிகிடந்து நகர்வுகள் ஒன்றே கண்ணாய்!
வான்படை மட்டுமன்றி கடற்படை மையம்கூட!
தூள்பட உடைத்த சேதி சுத்தமாய் பலவும் சொல்லி!
கல்லறை பலவும் சேர்ந்து கலந்துரையாடல் கேட்டேன்.!
இவையெல்லாம் கேட்ட பின்பு இதயமும் சுமைகுறைந்து!
பிறருக்காய் வாழ்தல் ஒன்றே பேரின்பம் வாழ்வில் எண்ணி!
எழுந்தவன் வலுவை ஊட்டி என்மனம் சாந்தி தேடி!
எல்லையில் படையில் சேர்ந்து என்னுயிர் பிரிதல் ஒன்றே!
புண்ணியம் எண்ணக் கால்கள் போகுதே பசி மறந்து.!
-த.சு.மணியம்

ஈழம் எங்கள் குருதி நாளம்!
கொப்பளிக்க குற்றுயிராய் நாங்கள்!
மரணத்தோடு மல்லுக்கு நின்று!
பல்லாயிரம் உறவுகளை காவுகொடுத்து!
மீண்டு திரும்பிய மேன்மைத்தளம்!
இலங்கைக்கு முகமாய் ஆனகளம்!
ஜீவித வெடிப்புகளுக்குள்!
ஜீரணிக்க முடியா!
காயங்களை,கவலைகளை,!
கண்ணீரை காலம்!
கவளமாய் பிசைந்து ஊட்டிய ஞானமடம்!
இப்போது எங்கள்!
கண்ணீருக்கு அருகில்!
கந்தக நெடியுடன் காணுமிடம்!
அன்று ஈழம்!
முழு தீவுக்கும் முகம்!
கனிவுகள் பொதிந்த அகம்!
வாழ்வோரை இன்முத்தொடு!
வாசல் திறந்து வரவேற்று!
குசலம் விசாரிக்கும் குவலயம்!
இன்று குரங்குகள் பிரித்தெறிந்த!
குருவியின் கூடாய்!
இடம்மாறி,தடம்மாறி!
இருப்பது நிறம்மாறி!
வாழ்வது சாபமான!
வடபுலமாய்,கிழ நிலமாய்!
கவலைகளுக்கு அருகில்!
பெரும் கண்ணீர் ஆறாய்!
பெருக்கெடுத்து பீறுகிறது!
எங்கள் உள்ளங்களை!
ஈழத்தின் இன்றைய முகம்!
ஈட்டியாய் மாறி கீறுகிறது!
துயரமே இன்னும் நீராய்!
எங்கள் மண்ணில் ஊறுகிறது!
காவிப் பசுக்களின் மேய்ச்சல் காடாய்!
ஆண்டாண்டாய் நாங்கள்!
ஆண்ட வாசல்!
அதன்பின்பு ஆயிற்று எம்வாழ்வு ஈசல்!
ஆயினும் ஒருநாள்.....,!
காதரும்,கண்ணனும்,காமினியும்!
கைகோர்த்து ஒன்றாகி!
சாதிவெறி என்ற!
சாயம் வெளுத்து சலவை செய்து!
நிலம் நகரும் எல்லைகள்!
நிறுத்தப்படும் நாளொன்றில்!
புங்கையும்,புனையும்!
முறிந்த பனையும்!
மீள் உயிர்பெற்று மீட்சி பெறும்!
அதை காலம் சொல்லும்!
மூவினமும் ஒற்றுமையாய் வாழும்!
எங்கள் ஈழம் வெல்லும்.!

கதிரவன் முகம் பார்த்து!
நாண‌முற்று!
ரோஜாக்கள் சிவக்க‌!
அவ்வ‌ழ‌கில் ம‌ய‌ங்கிய‌!
தேனீக்க‌ள் அத‌னுள்!
தேன் உண்டு க‌ளிக்க‌!
ம‌ல‌ரினும் மெல்லிய‌!
இற‌குக‌ள் கொண்ட‌!
வ‌ண்ண‌ வ‌ண்ண‌!
வ‌ண்ண‌த்துப்பூச்சிக‌ள்!
சிற‌க‌டித்துப்பூங்காவெங்கும்!
ப‌ற‌க்க‌ அவைக‌ளுள் ஒன்றாக‌!
என் ம‌ன‌மும்!
ப‌ற‌ந்து திரிந்து!
ஆர்ப்ப‌ரித்த‌து!
உன் வ‌ருகைக்காக‌ காத்திருந்த‌!
ஒவ்வொரு விநாடியும்

சிலுவை சுமக்கும் மனிதன்...தப்புக்கணக்கு !
!
01.!
சிலுவை சுமக்கும் மனிதன்...!
-------------------------------!
மனிதனின் எல்லா செயல்களும் ....!
சிலுவையாக மாறுகின்றன ....!
எல்லா விளைவுகளும் ஆணியாக....!
அறையப்படுகின்றன....!!!!
குடும்பம் என்னும் உறவை ....!
சிலுவையாய் சுமக்கிறான் ....!
அன்பு என்னும் ஆணியால் .....!
அறையப்படுகிறான்.....!!!!
கல்வி, பதவி, என்னும் ....!
சிலுவையை சுமக்கிறான் .....!
அதிகாரம் என்னும் ஆணியால் .....!
அறையப்படுகிறான்.....!!!!
உழைப்பு, வருமானம் எனும் ...!
சிலுவையாய் சுமக்கிறான் ....!
விரத்தி நோய் என்னும் ஆணியால் .....!
அறையப்படுகிறான்.....!!!!
போட்டி வெற்றி என்னும் ....!
சிலுவையாய் சுமக்கிறான் ....!
பகைமை ,பொறாமை ,ஆணியால் .....!
அறையப்படுகிறான்.....!!!!
அத்தனை சுமைகளையும் ....!
சுமக்கும் மனிதனுக்கு ....!
விடுதலை ஒன்றே விடுதலை ....!
ஓடும் புளியம்பழம் போல் ....!
வாழ்வதே விடுதலை .....!!!!
!
02.!
தப்புக்கணக்கு !
---------------------!
தூரத்தில் இருப்பதிலும் ....!
மறை பொருளாய் இருப்பதிலும் ....!
எப்பவுமே மனித மனத்துக்கு .....!
ஒரு இச்சையுண்டு....!!!!
எனக்கு அது விதிவிலக்கல்ல ....!
நிலாமீது ஒரு காதல் ....!
விண்மீன்கள் மீது மோகம் ....!
இரண்டையும் ரசிப்பதற்கு ....!
கனவு விமானத்தில் ...!
விண் மண்டலம் சென்றேன் .....!!!!
நிலவருகே சென்றேன் ....!
வா என்று அழைகவில்லை .....!
அவள் மென்மை அழகில் ....!
மயங்கினேன் என்னை ....!
மறந்து கவிதை எழுதினேன் .....!!!!
மெல்ல சொன்னது நிலா ....!
அதிகம் என்னில் காதல் ....!
கொள்ளாதே - எனக்கும் ...!
இருட்டு உண்டு என்னுள் ...!
இருளும் உண்டு .......!!!!
நிலா அருகில் துடித்து ....!
நடித்துகொண்டிருந்த ....!
விண் மீன்கள் கண்களை ...!
சிமிட்டி சிமிட்டி என்னை ....!
அழைத்துக்கொண்டிருந்தன .....!
அருகில் சென்றேன் .....!
தள்ளி போய்விடு என்று ...!
கத்தியது .....!!!!
திகைத்து நின்றேன் ....!
நீதானே என்னை கண்ணால்...!
சிமிட்டி சிமிட்டி வா வா ...!
என்றாய் இப்போ திட்டுகிறாயே ....?!
போடா மூடனே ....!
என் குணவியல்பு அதுவே ....!
நீ தப்பாக நினைத்தது -என் !
தப்பில்லையே ...???!
மனித மனம் இப்படித்தான் ...!
அருகில் உள்ள அழகை ரசிக்காது ...!
தொலைவில் உள்ளத்துக்கு ஆசைபடும் ....!
அவமானமும் படும்