அன்றிலிருந்தே.. விண்முட்டிய.. என் கவிதை - வித்யாசாகர்

அன்றிலிருந்தே வலிக்கிறது; காதலினிந்த சேரா வலி... விண்முட்டிய கண்களுக்குள்; மீண்டுமொரு கனவு’ முட்களுக்கும், ரோஜாவிற்குமாய்.. !
!
01.!
அன்றிலிருந்தே வலிக்கிறது; காதலினிந்த சேரா வலி..!
----------------------------------------------------------------!
கண்களில்!
ரத்தமாக வழிந்த நாட்களது, அந்த நமதான நாட்கள்..!
மழை சுட்டதும்!
வெயில் நமை நனைத்ததுமான!
அன்றைய பொழுதுகள் பெரும் பொக்கிசமானவை.. !
இமைநிறைய கனவும்!
உயிர் நெடிய பயமுமாய்!
பதற்றமுற - !
நம் பிரிவை எண்ணி நாம் வாழ்ந்த!
அந்த நாட்கள் அத்தனையும்!
அத்தனை மரணத்திற்குச் சமமானவை..!
நம்பிக்கையின் அடிவேரெடுத்து!
நம் மணப்பந்தல் தைத்த இரவின் நகர்வுகள்!
நம் விழித்தேயிருந்த கண்களில் -!
வலியாக மட்டுமே நிரைய என்ன பாவம் செய்தோமோ..?!
பிறகெப்படி உனக்கு நானும்!
எனக்கு நீயும் சரி எனும் பார்வையை மட்டும்!
நமக்குப் புகட்டியதோ இந்த!
சதிகார உலகம்.. (?)!
பார்த்தால் பார்த்துவிட்டு!
சிரித்தால் சிரித்துவிட்டு!
முத்தமிட்டால் கூட மறந்துப் போகும் வகையல்ல!
நீயும் நானுமெனப் புரியவைக்க -!
நான் மரணிக்கையில் உனை நினைத்துக் கொள்ளும் தருணங்கள்!
ஒருவேளை சாட்சியாக நிற்கலாம்..!
நானேனும்.. பெரிதில்லைப் போகட்டும்!
ஆனால் நீ பாவம்..!
நீ அழுவாய்!
சிரிக்க மறுப்பாய்!
வாழ்வை கசந்து வாழப் பழகியிருப்பாய்!
உணவு நாக்கு சுட்டு, உன் மரணத்தின் ஒருபிடி!
உனக்குள்ளே வியாபித்துப் போயிருக்கும்,!
எனைத் தேடி தேடிச் சிவக்கும் விழிகளில்!
உன் கடைசி நாட்களைச் சேகரித்திருப்பாய், !
யாரிடமும் பேசிடாத மௌனத்தில்!
வலிகளாய் நீ உதிர்ந்துப் போயிருப்பாய்,!
உயிர்வெள்ளம் உடைந்துப் பாயும் கடலென!
நம் நினைவுகளில் கரைந்தே கரைந்தேயிருப்பாய்.. நீ!
ச்ச..!
காற்றில் அசைந்து உரசிக் கொள்ளும்!
ஒரு நாணல் போல!
வெறுமனே அசைந்து!
உடல் நெருப்பில் பற்றியெரியும் மனசு!
எப்படி வலிக்குமென்றெல்லாம் யாருக்குப் புரிகிறது?!
ஒசந்த ஜாதியும்!
ஒடுக்கப்பட்ட இனத்தின் பிறப்பும்!
மனிதரை நிறம்பிரிக்கும் மதமும்!
மனசு கொன்றுபோடும் மயானமொன்றில்!
எந்த நாகரிகத்தைப் பிறப்பிக்கப் போகிறதோ இனி (?)!
இலகுவாய் -!
பெற்றதன் வரத்தில்!
புதைத்துவிடும் நம் ஆசைகளை!
பெற்றோரே புரியும் - நாளெந்த நாளோ.. ?!
திரும்பினால் தேடி!
நடந்தால் அறிந்து!
பேசாமலே உனைநான் புரிந்துக் கொள்ளும்!
நேசிப்பில் எதையெடுத்து இம்மக்கள்!
நமக்கு எதிராய் கொள்கின்றனரோ ?!
மரணம் உதறி மரணம் உதறி !
இன்னும் எத்தனை நாட்கள் நாமிப்படி!
பிரிந்தே !
உயிர்த்தேக் கிடப்பதோ?!
வலியாய் வலிக்கிறது அன்பே!
பிரிவு கொடிது!
அதிலும் முற்றிலும் சேராது நமைப் பிரிக்கும்!
சதியின் பிரிவு மிகக் கொடிது; !
உண்மையில் -!
நாம் பேசிக்கொண்ட நாட்களைவிட!
நீ பார்த்துச் சென்ற நொடிகள் தான்!
இதயம் குத்திக் கிழிக்கும் வதை நிரம்பிய!
நினைவின் வலி என்று -!
இப்படி வெறும் காகிதங்களில்!
மட்டுமே எழுதி கிழித்துப் போடுகிறேன்..!
கிழிக்க கிழிக்கச் சேரும் !
குப்பைகளின் நெரிசலில் நகரும்!
பார்வைகள் -!
இதோ மிதித்துச் செல்கின்றன நம் காதலை.. நினைவுகளை..!
!
02.!
விண்முட்டிய கண்களுக்குள்; மீண்டுமொரு கனவு’ முட்களுக்கும், ரோஜாவிற்குமாய்.. !
---------------------------------------------------------------------------------!
உடம்பெல்லாம் சிறகு முளைத்த தருணமது;!
பறந்தொரு தினம் வெற்றியின் தலையிலமர்ந்த!
மரணம்போல்; தனிமை தகிக்க தகிக்க நின்ற பொழுது அது;!
வானம் நீண்டு விரிந்த பரந்தவெளிச் சாலையொன்றில்!
மேகங்களெல்லாம் – எனை!
அண்ணாந்துப் பார்த்துச் செல்ல,!
நான் எட்டிய உயரத்தின் கடைவிளிம்பிற்குச் சென்று!
தரை தேடி!
கையில் அழுந்த மூடியிருந்த!
நம்பிக்கையெனும்!
ஒற்றை ஏணி பிரித்து – எனைத் தூக்கி நிறுத்திய!
உயரத்திலிருந்து கீழே தலை தாழ்ந்துப் பார்க்கிறேன்!
பூமி கடுகென சிறுத்துப் போயிருக்க -!
சறுக்கி சறுக்கி விழுந்த நாட்களை!
அடுக்கி அடுக்கிச் சேகரித்த ஏணி – இனி!
கீழுள்ளவருக்காய் பயன்படுமென எண்ணி – என்!
நம்பிக்கை மொத்தத்தையும்!
அனுபவச் சட்டங்களால் கட்டி!
தூக்கித் தரையில் வீசப் பார்கிறேன் – தரையில்!
கடுகென சிறுத்த பூமியின் தலையில்!
ரோஜா பூக்கள் சிரித்துக் குலுங்கிக் கொண்டிருந்தன!
முட்கள் அதற்கு காவல்நின்று!
காதலால் ரோஜாவை மணக்கச் செய்தன;!
முட்களின் முதுகிலோ –!
ஒது தேசத்தின் ஏக்கம் கொட்டிக்கிடந்தது;!
இன்றைக்குள் நாளையை சேகரித்துக்கொள்ளும்!
கனவு பல காத்துக் கிடந்தது;!
எரியாவிளக்கின் இருட்டிலிருந்து – நெருப்பில்!
கருகிய உடலின் காரணம் வரை’!
அந்த முட்களின் சோம்பலில் முடங்கிக் கிடந்தன;!
இலக்கியம்!
இனப் பற்று!
ஆராய்ச்சி!
மொழியுணர்வு!
புதிய கண்டுபிடிப்பு என!
எந்த வெங்காயத்தின் மீதும் அக்கறையின்றி!
பூத்துக் குலுங்கிய ரோஜாவின் மடியில் தலைவிரிக்கவே!
முட்கள் கனவு கண்டன; காத்துக் கிடந்தன;!
மொழி நம் அடையாளம்!
தாய்மொழி நமை ஈன்றவளின் பெருமைக்கு நிகர்!
தமிழ் நம் பிறப்பின் பேறு என்பதையெல்லாம் மறந்து!
குழல் இனிது!
குடி பெரிதென!
லட்சியமின்றி வாழ்ந்த நாட்களையெல்லாம்!
குப்பிகளில் நிரப்பி’ ரோஜாவின் பெயர் திணித்து!
வெறுமனே வாழ்க்கையை கடந்துத் தீர்த்தன;!
இனக்கவர்ச்சியை உயிரென்றும் –!
உடல் பொருள் ஆவியென்றும் சொல்லி!
ரோஜாவிற்கென முட்களும்!
முட்களுக்கென ரோஜாக்களும் ஆங்காங்கே!
ரயில் தண்டவாளத்தில் தலையைக் கவிழ்த்தன;!
அணுப்பொழுதும் பிரிந்து வாழ!
கனவில் கூட எண்ண மறுத்து -!
அம்மா அப்பாக்களை மட்டும்!
அனாதை விடுதியில் தள்ளின;!
அக்காத் தங்கைகளின்!
கட்டப்படாத தாலியை!
வரதட்சணையால் அறுத்தன;!
கைம்பெண்களின் கண்களில் காம!
ஈட்டி வைத்துக் குத்தி -!
குடித்த போதைக்கு ருசிசேர்க்க!
தெரு வம்பையெல்லாம் விலைபேசி வாங்கின;!
போர் போரென மாண்டலும்!
அரசியல் அடி தகர்ந்து நாம் வீழ்தலும்!
மனிதரின் ரத்தம் லஞ்சத்தால் குடிக்கப் படலும்!
கலை மூழ்கி நம் பாரம்பரியம் மூழ்கி!
கலாச்சாரமெல்லாம் ஆடம்பர ஆபரனங்களுக்குள்!
அடங்கிப் போவதுமெல்லாம் -!
ரோஜாவின்’ முட்களின்’ கண்களில் கொஞ்சமும்!
குத்தவில்லை;!
ரோஜாவிற்கு பரிசளிக்க அஞ்சரப்பெட்டி!
அடகுக்குப் போனதும்,!
காதலனுக்கு காத்துக் கிடக்க அப்பாவின் நம்பிக்கை!
அரைநாள் விடுமுறையானதும்; அத்தனைப்பெரிய!
குற்றமாக அவர்களுக்குத் தெரியவேயில்லை;!
கடல்பொங்கி உடல் மிதப்பதும்!
கரைதாண்டி உயிர் மரிப்பதும்!
மழை வந்து மனிதம் நனைவதும்!
வாடிக்கையாய் போனதில் மனம் முட்களுக்கும் ரோஜாவிற்கும்!
கல்லாய் ஆயின -!
சோற்றிற்கு பிள்ளைகள் தட்டேந்தி!
திருடி!
கொல்லையடித்து!
கொலை செய்து!
பொய்யும் புரட்டுமாய் வாழ்வாதாரம் இழந்து தவிப்பதை!
தடுக்க’ திருத்த’ எள்ளளவும் அவர்களுக்கு எண்ணமில்லை;!
யாருக்கு இருக்கோ இல்லையோ!
எனக்கு கோபம் தலைக்கேறி வந்தது!
நேரே சென்று அவர்களின் கன்னம் பிடித்து!
இழுத்து நான்கு அரை விட்டாலென்ன என்று கோபம்!
பொங்கி பொங்கி வந்தது;!
பொங்கிய கோபத்தின் பதட்டத்தில்; கை நடுங்கி!
அந்த நம்பிக்கையெனும் ஏணி!
திடுமென கை நழுவி தரைவழி விழ –!
நான் தடுத்து பிடித்துவிடவெல்லாம் முனையவில்லை;!
ஏதேனும் ஒரு ரோஜா!
முட்களைச் சுமந்தேனும்!
அந்த ஏணியின் வழியே ஒரு நாள்!
இங்கே வராமலாப் போகும்?!
வரட்டும் வரட்டும்!
வரும்வரைக் காத்திருப்போமென விட்டுவிட்டேன்…!
!
03.!
என் கவிதை பிறந்ததன் காரணம் கேளுங்கள்..!
--------------------------------------------------------------!
இதயம் இடிந்துவிழுந்த இடத்தில்!
பிறக்கிறது கவிதை,!
ரணமாய் வலிக்க வலிக்க அழுதகணம்!
வடிக்கக் கேட்கிறதென் கவிதை;!
காதல் சொல்லிதரப்படாத பிஞ்சுமனம்!
வெம்பியழுத தருணத்தில் கட்டவிழ்கிறது கவிதை,!
காதல் தவறென்று மட்டும் சித்தரித்த கவலையில்!
கதறி கதறி கிறுக்கும் கோடுகளில் எழுதக் கேட்கிறதென் கவிதை;!
இடைவெளிவிட்டு வளர்த்த பண்பின் தெளிவுறா!
மனோபலத்தில் குற்றவாளியைத் தேடி அலைகிறது கவிதை,!
இளைய பருவத்தில் கண்ட உலகை, பாதி கைவைத்து மறைத்த!
பகையோரை எண்ணித் தகிக்கிறதென் கவிதை;!
குடும்பம், காதல், வெற்றி, பணம் பணம் பணமென்று!
திரியுமொரு சுயநல திணித்தலை எதிர்க்கத் துடிக்கிறது கவிதை,!
பிறரை, பிறர் வலியை, ஒரு மலர் கசங்கும்!
சூழலைக் கூட தவிர்க்கக் கெஞ்சுகிறதென் கவிதை;!
இனம் மானம் அறிவு மொழிதனை!
உணர்வினில் உயிர்பதிக்க உருகொள்கிறது கவிதை,!
உலகின் பார்வைக்கு நிறம் மாறி' தன் உணர்வறுந்துப் போனோரை !
எழுத்தின் கூர்மையில் செவ்வனேச் செதுக்கப்பார்க்கிறது என் கவிதை;!
வரலாறு தெரியாத, தெரியத் தராத, தெரிய முனையாத!
என் பிள்ளையிலிருந்து பாட்டனைவரை எதிர்க்கத் துணிகிறது கவிதை,!
இனி வரும் காலத்திலேனும் - நகர்வின் துளி நிழல்களையும்!
நாளைக்கெனச் சேகரிக்க சுயசார்பு துறந்து பிறக்கிறதென் கவிதை!!
மதிக்கத் தக்கவன் மனிதன், மன்னிக்கத்தக்கவன் மனிதன்!
அன்பிலும் பண்பிலும் ஏன் அடிநெருப்பிட்டால் எரிந்து எட்டி!
சூரியனையும் சுடத்தக்கவன் மனிதன்' என்றுணர், நம்பு,!
நம்பினால் உன்னால் எல்லாம் முடியுமமென்கிறது என் கவிதை;!
மொழி உணர்வு கொள், இன உணர்வு கொள், மனிதம் பரப்பு!
உலக அரங்கில் தெளிவின்முகத்தை தமிழராய் பதிய வை; !
காட்சிகளில் பதிந்த வலியை தன் வெற்றிகளால் துடைத்து எறி!
காணுமுலகம் காணுமோர் நாள் நாம் மூத்தக் குடியெனப் புரி;!
என்று எழுத்தில் கர்ஜிக்க இயல்பில் பிறக்கிறதென் கவிதை