முதலாய்க் கண்டேன்! - கோகுலன்

மனிதனும் மனிதன் சார்ந்த !
சப்தங்கள் எதுவுமற்ற !
ஒரு பின்முற்றத்தின் முன்னிரவில்தான்!
முதலாய்க் கண்டேன் அவனை!!
காய்ந்து தரைபார்க்கும் இதே!
தென்னைமரத்து மட்டையில்தான்!
தொங்கிக்கொண்டிருந்தது!
அவனது நீண்ட அங்கி!
நேற்றைய மழை முற்றத்தில் !
மண்புழுக்கள் வரைந்துபோன !
கோலத்தை விரல்களால் !
வர்ணம்பூசி ரசித்தான் வெகுநேரமாய்!
இன்று உதிர்ந்த பூக்களுக்கும்!
நாளை மலரும் மொட்டுகளுக்குமாய்!
பனைமரத்தின் சரசரக்கும் தாளத்துடன்!
கவிதை படித்தான் சிறிதுநேரம் !
தூக்கம் தழுவாது !
இமைகளைப் போர்த்திக்கொண்டிருந்த !
என் கண்களின் மேல்!
ஒரு அமைதிப்பொதியை!
தூக்கி வைத்திருந்த அவன்,!
உயரப்பறந்ததொரு விமானத்தின் சத்தம் !
தூரமாய்க்கேட்ட அந்த !
முதல் நொடியில் தான்!
அந்த நிலவின் பின்னால் !
ஓடிச்சென்று ஒளிந்துகொண்டான்!
செல்லும் அவசரத்தில் தவற விட்ட!
அவன் புன்னகைகள் மாத்திரம்தான்!
யகங்களாய் இறைந்துகிடக்கிறது!
என் பின்முற்றத்தில்!!