புகையாய் காற்றாய் ஏதோவொரு ஆவியாய் - எம்.ரிஷான் ஷெரீப்

சலனமற்ற தூறலோ நிலவோ வெயிலோ!
எதுவோ நகரும் இக் கணத்தில்!
வரையப்பட்ட மண்டையோட்டின்!
சாயலில் காண்கிறேன் என்னை!
வளைந்து நெளிந்து செல்லும்!
இப் பாதையொரு முடிவிலி !
இரு மருங்குப் புதர்களிலிருந்தும்!
வெளிப்பட்டிருக்கும்!
புகையாய் காற்றாய் ஏதோவொரு ஆவியாய்!
புதையுண்ட மனித உயிர்கள்!
காலக் கண்ணாடியை விட்டும்!
இரசம் உருள்கிறது!
அதில் தென்பட்ட விம்பங்கள்தான்!
புதையுண்டு போயினவோ !
வேர்களில் சிக்கியிருக்கும்!
உடல்களிலிருந்து எல்லாச் செவிகளையும்!
உறிஞ்செடுத்த விருட்சங்கள்!
எவ்விசை கேட்டு வளரும்!
விதியெழுதும் பேனா!
எக் கணத்தில் முறிந்திடுமோ!
காத்திருக்கலாம்!
இங்கு பூதம் காத்த விளக்காய் நான் !
கால்களை விரித்தாடும்!
எனது நிழல்களில்!
ஒரு குழந்தை!
ஒரு கொடூர விலங்கு!
இணைந்திரண்டும்!
ஒரு கணமேனும் விடாது அசைகின்றன!
பார்வைக்குத் தெரியாத இழையொன்றால்!
பிணைக்கப்பட்டிருக்கிறேனா!
தெரியவில்லை !
கடந்த காலத்தைக் காட்டிட!
பறவைகளிடமில்லை!
என்னிடமிருக்கின்றன!
தேய்ந்தழியக் காத்திருக்கும் எனதேயான!
பாதத் தடங்கள் !
சுற்றிவரச் சட்டமிட்ட கூண்டுக்குள்!
வளரும் தளிர் நானா!
எவ்வாறாயினும் என்னில் வரையும்!
எந்த வண்டிலுமில்லை!
உணர்கொம்பில் ஒட்டிய தேன்!
மண்டையோட்டிலுமில்லை!
குருதியின் ஈரலிப்பு !
பிறகும்!
என் முகம் எதிலும் இல்லை!
இருக்கக் கூடும்!
இவ் வரிகளின் ஏதேனுமொரு மூலையில் நான்!
நானாகவே !