மாறி தான் போய் இருக்கிறாய்
மறந்து போய் விட வில்லை என
நம்பிக்கை நங்கூரம் போட்டும்
கண்ணீர் வெள்ளத்தில் மூழ்கும்
காகித கப்பலாய் என் மனம் !
முன்னறிவிப்பில்லா உன்
மௌன சூராவளியால்
என்னுள் கண்ட விளைவு இது !
எதிர்கால வாழ்க்கைக்கான வழிகளை விட
ஏக்கத்தின் வலிகள் தான் எனக்கு அதிகம்
உனக்கு தெரியுமா?-உன்
மௌனத்தால் நீ அமைத்த
உனக்கும் ,எனக்குமான
இடைவெளி பாலத்தின் மீது
உன் நினைவலைகளின்
நடமாட்டம் மட்டுமே
நிறைந்துள்ளது!
நிலைத்துள்ளது!
அங்கு ஒரு முனையில் நானும் ,
மறு முனையில் என் மனமும் நின்று
உரையாடி கொண்டே இருக்கிறோம்
உன்னை பற்றியே இன்னும்!
நீ உன் சுயத்தை
இழந்து விட்டதாய் நானும்...
சுதந்திரத்தை இழந்து விட்டதாய்
என் மனமும்...
நிஜமானதாக இல்லா விட்டாலும்
நியாயமானது என எதேனும்
காரணம் முன் வைத்துப்போய்
இருக்கலாம் -ஆயினும்
தவறியும் உன்னை காய படுத்த கூடாது
என்பதற்க்காகவே உன் மௌனத்தை
அறுத்தெரியும் ஆயுதம்
எது என்பதை கண்டு அறிய
என் மனம் மறுத்து
கொண்டே இருக்கிறது!
நீயோ தொடர்ந்து மௌனம்
தரித்து கொண்டே இருக்கிறாய்!
நம் உரையாடல்களை மிஞ்சிய
இந்த மௌன மொழி எனக்கு
உரைக்கும் செய்தி என்ன தெரியுமா?
இது பிரிதலுக்கான மௌனம் இல்லை
நம்மை பற்றிய நம்
புரிதலுக்கான மௌனம் என்று
உமா