அவளால் - பனசை நடராஜன், சிங்கப்பூர்

நிலவின் புலம்பல்..!! !
பாடல், கவிதைகளில் என்னைப் !
பாடாய் படுத்தும் பாவலர்களே! !
உங்களுக்குக் !
கற்பனை வறண்டு போனால் !
கன்னத்தில் எழுதுகோல் வைத்து !
அண்ணாந்து பார்க்கின்றீர்..! !
சின்ன வெள்ளிப் பந்தாய் நான் !
சிரித்தபடி மிதந்து செல்வது !
பொறுப்பதில்லை உங்களுக்கு..! !
கன்னியரோ..,கழுதைகளோ.. !
என்னவாயிருந்தாலும், !
‘வெண்ணிலவே!’ என்று நீங்கள் !
விளித்து எழுதத் தொடங்கினாலே !
வெலவெலத்துப் போகின்றேன்.! !
‘ஹா.. ரம்பிச்சுட்டாங்க’ என !
அலறியபடியே நான் !
உலக உருண்டையின் நிழலில் !
ஒளிந்து கொள்ள ஓடுகிறேன்..! !
அப்போதும் சளைக்காமல் !
‘பிறை நெற்றி, பிறைச் சிரிப்பு, !
பிறைப் புருவம்’ என்றெல்லாம் !
துரத்தித் துரத்திப் பிதற்றுகின்றீர்! !
முற்றாக மறைந்தும் பார்த்தேன்.., !
‘அமாவாசைக் கூந்தல்’ என்று !
அளந்து விடுகின்றீர்..! ஹையோ..!! !
நிறுத்திக் கொள்வீர் இதோடு என !
நினைத்துக் கொண்டு !
வெளியில் வந்தால் !
‘வளர்பிறையே வா!’ என்று !
வாலாட்டத் தொடங்குகிறீர்..! !
வான்கலத்தில் வந்து என்மேல் !
கால்பதிப்பவர்களை விடவும், !
உங்கள் வார்த்தைகளைக் கண்டுதான் !
அலறுகிறேன்.., பதறுகிறேன்..! !
அவ்வபோது மேகத்துக்குள் !
அவசரமாய் பதுங்குகிறேன்! !
மெதுவாக எட்டிப்பார்த்தால் !
‘கருங்கூந்தல் வழ்ந்த அவள் !
முகம்போல முகில் கிழிக்கும் !
முழுமதியே!’ என்று மீண்டும் !
முருங்கைமரம் ஏறுகின்றீர்..! !
வேறெதையும் விடவும்- மொழி !
பேதமின்றி எல்லோரும் !
என்னை மட்டும் பாடி, எழுதி !
துவைத்துத் தொங்க விடுகின்றீர்..! !
உங்களால்தான் மாதந்தோறும் !
ஓடி ஓடிக் களைத்துப் போனேன்! !
அங்கங்கே திட்டுத் திட்டாய் !
அழகு உடல் கறுத்து போனேன்!! !
எனக்காகப் பரிந்து பேசும் !
இவனுடைய காதலிக்கு !
இளைமைக்கால என்னைப் போல !
களங்கமில்லா தௌ¤ந்த முகமாம்!! !
அவளுடைய அழகை நான் !
பொழுதெல்லாம் பார்க்க வேண்டும்! !
என்னைவிட்டு வேறுபக்கம் !
எழுதுகோலைத் திருப்புங்கள்!! !
-பனசை நடராஜன், சிங்கப்பூர்