Photo by engin akyurt on Unsplash
நின் நினைவுகலில்லாமல் என்
ஒரு பொழுதும் கரைந்ததில்லை.....
அனைத்துமாயிருப்பேனென்றாய்..
ஆற்றில் விட்டு சென்றுவிட்டாய்!
கல்லெறிபட்டு சிலையாகலாம்..
சொல்லெறிபட்டு மெளுகானேன்!
வார்த்தைகளின் வலிமையால்
வாழ்க்கை வினாவாகிப்போனது! ஆனாலும்
காற்றுவெளியில் உன் அன்பை
சுவாசித்து... சின்ன உயிரை
இன்னும் சுமக்கிறேன்...
நிச்சயமாக நீ வருவாயென்று!
நீ பேசிய வார்த்தைகள்....
நீ செய்த சத்தியங்கள்.....
நீ தந்த வாக்குறுதிகள்....
எல்லமே என்னோடு மண்ணாகிடலாம்..! ஆனாலும்
நான் கொன்ட பாசம்
நான் உள்ளவரை உன்னோடுதான்!
நீ நிலை மாறினாலும்... நான்
நானாகவே ... உன் நினைவோடும்!
காத்திருந்த பொழுதுகளெல்லாம்....
ஏளனமாய் நகைக்கிறது!
கடந்து வந்த பாதையெல்லாம்
தீயாய் சுடுகிறது....!
பூக்காட்டில் நானிருந்தும்
கூந்தலில் பூக்களில்லை....!
சுடுகாடு சேரும் நாளிலேனும்....
மலர் மாலையோடு வந்துவிடு..!
பாரதிபிரியா
