என் ஏவல்களை!
கடமையாகக் கொள்கிறான்!
என் அலங்காரங்களால்!
கலவரப் பட்டிருப்பான்!
என் இயல்பான!
தொடுடல்களை!
தெய்வத்தின் தீண்டுதலாய்!
உணர்வான் போலும்!
சிலிர்த்துக் கொள்வான்!
உள்ளாடையின் கொக்கி!
மாட்டிவிட்டது முதல்!
முகம் பார்த்து பேசுவதில்லை!
இப்பொழுதெல்லாம்!
அக்காவென்று விளிக்காமலே!
பேச முனைகிறான்
மதியழகன் சுப்பையா
கடமையாகக் கொள்கிறான்!
என் அலங்காரங்களால்!
கலவரப் பட்டிருப்பான்!
என் இயல்பான!
தொடுடல்களை!
தெய்வத்தின் தீண்டுதலாய்!
உணர்வான் போலும்!
சிலிர்த்துக் கொள்வான்!
உள்ளாடையின் கொக்கி!
மாட்டிவிட்டது முதல்!
முகம் பார்த்து பேசுவதில்லை!
இப்பொழுதெல்லாம்!
அக்காவென்று விளிக்காமலே!
பேச முனைகிறான்
மதியழகன் சுப்பையா
