கண்ணே என் கண்மணியே
வாசல் தாண்டி வாராயோ
மின்னும் என் வெண்ணிலாவே
என்னை நீங்கி போனாயோ
வீழும் என் மழை தூளியே
என் வாழ்வில் வண்ணம் மீட்டி தாராயோ
என் விழியால் வரைந்த விண்மீன் நீ
என்றும் வசப்படாத உன் கண்கள் ஒர் தீ
என்னை கவிஞனாய் மாற்றியதற்கு நன்றி
உன் தோழனை சில கணம்
உன் பாதியாய் மாற ஏங்கும் என் மனம்
வாடுதே என் வானம்
ஒரு வார்த்தை சொல்வாயா
இல்லை உயிரோடு என்னை கொள்வாயா
என்னுடன் உன் கரங்களை சேர்ப்பாய
உன் பாதியாய் என்னை ஏற்பாயா
கன்னெய் என் கண்மணியே
சிந்தும் என் தேன் துளியே
ஒளிரும் என் ஓவியமே
என்னை மறந்து போனாயோ...
தருணா. கே