கரையோரம் முகவாய் வைத்து
கதவுபோல் வாயைப் பிளந்து
பல்லிடுக்கில் அழுகிப் போகும்
மாமிச எச்சம் கொத்த
பறவைக்குக் காத்திருக்கும்
முதலைகள் சோகத்தோடு
பறவையும் மாமிசம்தானே
பட்டுப் போல் வாசனைதானே
முதலைகள் தர்மம் மாறா
ஞானிகள் எந்த நாளும்
வஞ்சனையில்லாப் பிறவி
மனிதருள் மாமிச எச்சம்
குப்பையாய் கிடந்த போதும்
ஒரு நாளும் வாயைத் திறவார்
உள்ளதை வெளியே சொல்லார்
சுத்தத்தை விரும்பும் உயிர்கள்
தர்மத்தைக் கட்டிக் காக்கும்
மனிதரைத் தவிர இங்கே
அத்தனைப் பிறப்பும் சுத்தம்
பாலக்குமாரன்