விகாரமும் கடவுளும் - செயவேலு வெங்கடேசன்

மனதின் விகாரத்தோடு,!
பல்லவனில் பயணித்தபோது!
மகளிர் இருக்கையை!
கல்லூரி மாணவிக்கு விட்டுகொடுத்தேன்!
சுயநலமாய்!
காற்றில் பறக்கும் மேலாடையின் ஊடே!
தெரியும் மார்பகங்களை பார்க்கலாமென்று!
என் வெறித்த விழியின்!
ஆகர்ஷனத்தின்பால் இறுக்க!
மூடினாள் மேலாடையை!
கற்பின் சதவீதம் களவாடபடுகிறதென்று,!
தன்னிச்சையாய் திரும்பிய பார்வை!
நிலைத்து நின்றது!
பக்கத்து இருக்கையின்!
குழந்தை முட்டும் தாயின் ஒதுங்கிய!
சேலை மாராப்பில்……..!
கற்பின் சதவீதம் களவாடபடுவதை விட!
சேயின் விளையாட்டு அமைதியில்!
மறுதலிக்கப்பட்டது என் பார்வையின் ஆகர்ஷனம்!
அமைதியாய் பக்கம் நின்ற!
இரவிக்கையே அறியாத!
மூதாட்டியின் சமுதாயத்திற்காக சேலை சுற்றின்!
காணும்வரை …..!
பிடிபடவில்லை கற்பின் சூத்திரம்!
புத்தனாய் யோசிக்கிறேன்……!
கற்பு என்பது!
மனதா? உடலா? அனுபவமா?!
மனதெனில் மூவருக்கும் பொதுவே!!
உடலெனில்! மனதின் களங்கம் அங்கீகாரம்,!
அனுபவமெனில்! கற்பு எங்கே?!
மனவிகாரம் கூட தவறேயில்லை!
உள்வாங்கி கடக்கையில்!
கடவுள் உண௫ம்வரை!....!
!
-செயவேலு வெங்கடேசன்